Intussen is er dus weer mega veel gebeurd. Nu ja, eigenlijk niet echt veel, maar in mijn hoofd toch wel.
De eerste date met het Lekkere Stuk is intussen een feit. En totaal onverwachts, zoals de dingen in mijn leven meestal gaan. Op een doodse zaterdagavond vroeg het Lekkere Stuk mij om 19u (!) of ik geen zin had om die avond langs te komen. Ik moet ongetwijfeld niet vermelden dat ik werkelijk op was van de zenuwen, half België heb opgebeld (wat doe ik aan? wat moet ik zeggen? mag er gecopuleerd worden op de eerste date? nee? en wat als hij echt mega lekker en onweerstaanbaar is? nee? Vriendin B. vond van wel, vriendin S. beval mij haar sms gewijs op de hoogte te houden van het verloop van de avond en onder geen beding te copuleren of te blijven slapen).
Enfin, in een zeer casual outfit de rit naar het Lekkere Stuk afgelegd, werkelijk mottig van de stress (voor de zekerheid maar 2 motiliums (motilia, motilii?) genomen én een immodium, het laatste wat we willen is over de nek gaan of met de spetterpoep zitten als we ergens de eerste keer komen). Ik dacht werkelijk dat mijn benen mij niet zouden kunnen dragen toen ik aangekomen was. Nu denkt de aandachtige lezer: wat een onnozele trien zeg, maar dat heeft allemaal een reden, waar ik later misschien wel op terugkom. Baby leidt tot postnatale depressie enzovoort. We zijn eruit, maar bij het verhogen van het stressniveau slaan de paniekaanvallen heel soms nog toe, vandaar.
Toen de deur openging was ik redelijk opgelucht. Het Lekkere Stuk bleek lekker, maar nu ook niet zooooo lekker. Ik hou het erop dat hij zeer fotogeniek is. Om de één of andere reden voelde ik mij onmiddellijk op mijn gemak, maar dat was dan juist het probleem. Ik zat mij namelijk te bedenken: als men verliefd moet worden, moet er dan niet wat meer spanning hangen? Noch hij, noch ik, leken erop uit om indruk te maken...Eerlijk gezegd vond ik hem ook nogal saai en vooral zeer dominant, zo van die mannen die je uitleg steeds onderbreken en alleen maar over zichzelf praten...Enfin, uiteindelijk na een gezelllige avond die toch wel een uur of 5 geduurd had, zonder genante stiltes, gekus of gecopuleer, maar wel eventjes handjes vasthouden (mega fout, maar ik was echt niet begonnen) terug huiswaarts gekeerd. Nog even gebeld naar vriendin S. om de situatie te analyseren. De conclusie was: vrij lekker, vrij saai en niet verliefd.
Maar: toen kwam ik thuis en ik rook ineens zijn geur op mijn handen. My god, wat was dat zeg? Ten huize Lekker Stuk moet het mij ontgaan zijn, maar die rook meeeega lekker, niet normaal.
Vervolg: zondagavond begon Lekker Stuk te smsen, en toen begon ik toch wel iets te voelen. Het was een soort conversatie waarbij vooral van twee kanten uit stoer wordt gedaan, maar wel nog grappig. Toen: windstil gedurende twee dagen. Ondergetekende: zot worden. Weer alle vrouwelijke en mannelijke kennissen opgebeld, waarbij de mannen zeiden: zelf een bericht sturen, en de vrouwen: vooral niet. In een vlaag van waanzin: bericht gestuurd. Antwoordde die mega koel en telkens met 2 uur tussen. Razend was ik. Wat is dat toch met die mannen? Als zij een bericht willen sturen is het ok, maar als je dat als vrouw doet, is het net alsof je desperate bent en onmiddellijk een ring aan je vinger wil.
Gevolg: ik liep twee dagen enorm kwaad op mezelf omdat ik het verpest had door niet op mij te laten jagen. Verdomme. Tot plots, donderdag: een bericht om 'te vragen hoe het was'. Haha, daar had ik de controle terug...Ik was vastberaden NIET te antwoorden, wat denk die zak wel, mij eerst negeren en dan mij lastigvallen als hij zich verveelt, maar toen ik vier uur later terug een bericht kreeg heb ik gecapituleerd.
En daar is het volgens mij fout gegaan: ik had moeten volhouden. Vrouwen maken zichzelf altijd wijs dat ze een man niet te lang mogen laten wachten, maar zo werkt het volgens mij niet. Een man moet jagen, en hoewel vrouwen altijd excuses zoeken als ze dat niet (genoeg) doen (hij is verlegen, hij is naar de voetbal aan het kijken, hij moet werken,...) klopt dit gewoon niet. Als een man iets wil, zal hij het krijgen. De kaarten worden vanaf het eerste contact geschud, en in mijn geval heb ik een kapitale fout gemaakt. Wordt vervolgd...

07-05-2012 om 15:06 geschreven door K.