Lang geleden dat ik hier nog eens mijn hersenspinsels neerschreef... Het gaat eigenlijk wel goed, al bij al Huisje gaat in orde komen dus de feestdagen kan ik daar doorbrengen! Das al een van mijn angsten die ik kan schrappen van het lijstje!!! Ik heb nog steeds zwakke momenten waarop ik zonder reden kan beginnen huilen, maar dat gebeurd meestal onderweg naar huis, in de auto dus dan is er niemand die me ziet... Ik heb me een hele tijd echt nutteloos gevoeld: alles veranderde ineens Buiten mijn leven dat op z'n kop stond, ging jij samenwonen en had je mij ineens minder nodig :( Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar ik mis het onderbroeken plooien! Dat was altijd 'ons' moment en it kinda made me feel special ;-)
Daar heb ik het heel lang heel moeilijk meegehad Ma gisteren, toen ge uw hart uitstortte bij mij, wist ik dat ge me wel nodig hebt Ik voelde me voor het eerst sinds lang weer uw beste vriendin, iemand die iets te bieden heeft en die er toe doet! Dat was lang geleden! Ik ben vooral blij dat ik dat nu zelf ervaren heb, dat ik mezelf die bevestiging heb kunnen geven Deze keer heb ik u niet om bevestiging moeten vragen... Ik kom er wel! En gij ook ;-) xxx
