ok hier zijn we dan weer met het dagverslag: één dag te laat! gisteren één juni, wat gaat de tijd snel. Een tocht naar Rabanal del camino, ongeveer 22km. Vlotjes gegaan. Ik ben iets vroeger vertrokken omdat ik vandaag alleen wou stappen, zonder forceren of wachten op iemand. Helemaal alleen gewandeld, de ganse dag, heel tof. Het landschap s veranderd, de hoogvlakte heeft plaatsgemaakt voor heuvels die langzaam weer bergen worden. Goed voor de spieren en enkels. Mijn scheenbeen voelt de pijn, maar het is draaglijk. Ik zoek de Albergue Gaucemol, blijkbaar de beste in het dorp. Na wat weg en weer geloop vind ik wat ik zoek. Het is 12u30, de Albergue opent maar om 14u. Wachten in de schaduw. Al gauw zijn Bart, Gary, Klaus en de Amerikaanse jongeren ook aangekomen. Francesco, de "leider" van de Amerikanen beslist om door te stappen naar het volgende dorp. Wij blijven ter plaatse. Klokslag 14u opent de herberg: mooi verzorgd, prachtige tuin, kortom hier blijven we. Deze morgen kwam de ontnuchtering: aan de onbijttafel waarschuwt de hospitalero ons dat iemand bestolen werd, gelieve uw geld na te zien. Inderdaad, de laatste 45 is uit mijn portefeuille verdwenen. Elke nacht leg ik deze onder mijn hoofdkussen, behalve gisteren. Op Een mooie nacht tafel plaatste ik mijn bril, telefoon, portefeuille. Blijkbaar heeft iemand daar misbruik van gemaakt. Ik ben niet alleen, 250, 75, 80, ... Er zijn 5 gedupeerden. Les geleerd!!! Opletten! Groetjes
Ziezo. Alweer een etappe achter de rug. Astorga is een heel mooie stad met een prachtige kathedraal en heel wat kerken. De wandeling hier naartoe was prachtig. We hebben het Spaanse platteland achter ons gelaten, en gaan in de komende dagen weer de bergen in. Vandaag was de eerste test met een ferme bergrit. Het landschap verandert voortdurend. Ik heb vandaag voor eerste keer mijn nieuwe handschoenen aangedaan, fris deze morgen! 3 graden en een zeer koele noorden wind. Al gauw bevinden we ons in de bergen, mijn scheenbeen links doet weer pijn. Een tandje minder dan maar, de 33 km zullen al vermoeiend genoeg zijn. Ik wandel een ganse tijd alleen, 5km/hr, een aangenaam tempo. Genieten van de omgeving. Af en toe een pelgrim die me passeert: Buen camino...goede wandeling. Mijn wandelstokken doen hun best, ze nemen veel druk weg van mijn knieën en mijn enkels. Gisteravond nog heb ik nieuwe tappen moeten steken .... Totaal versleten waren ze!! Op de top van de hoogste berg, staat een Spaanse man met een kraam vol fruit, water, fruitsappen, enz. Neem maar wat je wens, ik sta hier om alle pelgrims van spijs en drank te voorzien. Ik vul mijn kruik met fris water, eet een banaan, een stuk watermeloen en een perzik. In een doos aan zijn kraam geef ik 3. Muchas Gracias señor. De afdaling is lang en zwaar, pijn overal. Ik heb niet zo goed geslapen .... Veel gesnurk. De beloning is goed. Astorga is een mooie stad, de Albergue is schitterend net als het weer. Lekkere schnitzel met frietjes en een pint. Santé Bart, Gary en Klaus. We hebben het weer voor elkaar gekregen. Tot morgen en smakelijk voor zij die vanavond op restaurant gaan :) .......
Amaai! Veel toffe reacties ... Doe zo verder. vandaag maar laat gestart, Gary overnachtte in het duurste hotel van de streek.. De Parador San Marco's in Léon, bekend via de film "THE way" met Charlie Sheen. Ongeveer100 per nacht! Dit kan tellen hè. om 8u30 zijn we op stap naar Villamazarife, een trip van 22km, aangenaam landschap, precies de Hoge Venen. De nacht is best meegevallen, veel ssnurkers maar de oorstoppen doen wonderen. We hebben heel veel geluk met het weer, frisse maar aangename wind.rond 11u is het te warm .... Jas uit en mouwen omhoog ..... Heerlijk genieten van de omgeving. Mijn rechter achillespees (die ik beschadigde zo'n 10 jaar geleden) doet soms wat pijn. Maar klagen doe ik niet. Straks wat ijs er op en rusten!! de plaatselijk herberg is heel knus, om de honger te stillen heb ik eieren met frieten en paprika's besteld. Warm en lekker! Vanavond hopelijk een gelijkaardige maaltijd. De vier zijn nog steeds samen en Bart is langzaam herstellend, hij wandelt terug mee ... Dus dat is goed. Morgen een trip van 32km tot Astorga .... Da's andere koek. Het verslag lees je hopelijk morgen. Doei en warme groeten!
Jullie moesten eens weten wat een boost me dit geeft om jullie reacties met steun en moed te kunnen lezen. Het was weer bitter koud vanmorgen. Juist boven het vriespunt! Mijn handen vriezen bijna aan mijn wandelstokken. Gure wind op kop, Spanje in de maand mei! Binnenkort moeten we over een Klepper van een berg waar gisteren opnieuw sneeuw is gevallen. Na korte wandeling van ong 20 km arriveren we in Léon, een grootstad, met mastodont van een kathedraal. Barten klaus en ik slapen in de plaatselijke albergue, een oud klooster. Gary had al van thuis in engeland een kamer geboekt in het wereldbefaamde Parador hotel, 75 per nacht. hij heeft geluk, want nu inchecken kost 125 per nacht. dat is me toch iets teduur voor een kamer met bad! ik ben nogal moe, maar besluit eerst om naar "El Corte Inges" te stappen. Ik koop een handdoek en een paar handschoenen. De prijs valt reuze mee, 21 samen, met 10% korting (geleerd in Madrid) na de inkopen een pintje en zopas gedoucht en nu op bed. Het is nog vrij rustig in de zaal. Voor het eerst ben ik in een slaapzaal, enkel mannen. Dus zal er heel wat afgesnurkt worden vannacht! Lang leve de oorstoppen! Morgenvroeg afspraak om 7u15 aan hotel Parador met Gary. Zo zijn we weer samen voor volgende etappe, 22km. nog 308km te gaan!!! Dat zou moeten lukken. Tot de volgende Blog.
Totaal nie mogelijk!! Geef ik hier een 4-tal uur geleden mijn was af in de Albergue om te wassen en drogen, samen met de was van Garry, Klaus en Bart. En wat blijkt nu? Één van mijn handdoeken is gewoon verdwenen! Niks helpt ... Gewoon weg ... 25 kost me dat!! enfin..! Het was me nogal een bewogen dag: slecht geslapen, hoofd in de wolken, verstand op nul ... En vergeet ik nog te bellen met t vrouwke. Om 9 uur valt mijn frank, mijn Gsm staat op stil. Twee gemiste oproepen, ongelezen berichten... Logisch dat mijn Anneke ongerust is. De wandeling is ook niet schitterend, nog steeds hetzelfde saai landschap. Wind op kop, best dat het maar 19 km is. Reeds om 11 u30 zijn we in Mansilla de las Mulas. De Albergue is zeer mooi, maar wassen kunnen ze dus niet. Hopelijk kunnen ze koken. Nog ongeveer 15 dagen met één handdoek??? We zien wel. Morgen ben ik in Léon, ook na 19 km, mss kan ik daar een nieuwe aanschaffen. Van Léon tot het einde zou landschap opnieuw meer verscheidenheid moeten hebben. Dit betekent natuurlijk dat er een paar bergen zullen bijzijn. Als het maar goed weer blijft, tot nog toe is alles naar wens. Ook met mij! Groeten daag!
Gistererenavond begon plots de lucht dichte te slibben en geen 5 minuten later .... bliksem ... donder .... regen met bakken uit de lucht. Een echte wolkbreuk zoals ik er in jaren geen meegemaakt heb. De dakgoten spoten hun overtollige water over de grond. Met als gevolg dat de temperatuur ineens 10 graden lager was. Een koude nacht, gelukkig was een extra deken voorzien.
Om 6u15 word ik, zoals gewoonlijk, gewekt door mijn GSM met Burbujas de Amor, een liedje van Juan Louis Guerra (zie Youtube). Bart, Klaus, Gary en ik delen een kamer met Prive douche en WC. Heerlijk om eens niet te moeten aanschuiven, en niet te hoeven luisteren naar beroepssnurkers.
Na het ontbijt, een stukje cake met cafe con leche en wat fruitsap, zijn we om 7u15 al op weg. Bart wandelt de eerste 14 km mee. In het volgende dorp neemt hij een taxi. Klaus en Gary houden er een stevig tempo op na, maar ik blijf bewust wat achter. Ik heb geen zin om me te forceren. Het terrein is zeer saai, vlak, eindeloos, steeds hetzelfde. Ik probeer me op mijn pas te concentreren en zing inwendig een liedje uit de jeugdserie van Johan en de Alverman . Don Cristobal , lalalalala..... Halverwege heben Kaus en Gary een patisserie gevonden. Chocolate con churros.
En weer gaat het tempo verder. Ik kijk op mijn gps, nog 14 km, dus nog 2u30 wandelen. Om een goede slaapplaats te hebben moeten we 32km overbruggen. Eindelijk komt het dorpje inzicht.... El Burgo Ranero, de plaatselijke herberg heeft slechts 30 bedden. Het is ondertussen kwart voor drie. Gary en Klaus wenken me. Ik kan bed dertig bemachtigen. Andere pelgrims moeten naar een andere, minder verzorgde herberg of op hotel. Een echt lastige dag, mijn spieren zijn vermoeid, straks wat zalf tegen de spierpijn, een goede maaltijd en een bed.
Maar eerst .... een frisse pint en een babbel via skype met mijn Anneke. Daaaaaag
Zondag vandaag. Waw,15 dagen op stap en we zijn halverwege. 402km gedaan, nog ongeveer 375 te "gaan". Een heerlijk gevoel. Het is een enorme ervaring om dit avontuur mee te maken. Dit is en blijft onvergetelijk!! Gisteravond hebben we met een 8-tal pelgrims een heerlijk avondmaal genoten, eens iets anders dan de klassieke "pelgrims"menu van 10 . Een heerlijke spaanse sopa Castellano en een echte cote a l'os, bleu-chaud gebakken, voor 24 . Ik voelde me even in België!! Achteraf wel een rotnacht gehad, veel snurkers en de oorstoppen blokkeren niet alles. De wandeling van vandaag ging over 27 km naar Terradillos de Templarios, zo'n naam voor een echt minidorp. Twee albergues, 5 huizen en een kerk. Dus straks wordt het wederom Pelgrimsmenu. De tocht op zich was super-ééntonig, een uitgerokken vlak landschap (foto op FB), dus verstand op nul en voeten op automatisch. La meseta, het gebied waar we ons bevinden is een zeer uitgestrekte hoogvlakte. Gelukkig hebben we zonnig weer. In de Albergue delen we met 4 kameraden een kamer met douche en WC. 10 pp. Een duitser Klaus, een engelsman Garry en Bart, jullie ondertussen wel bekend. Bart heeft vandaag niet gewandeld: zijn beide schenen zijn ontstoken, gezwollen en zeer pijnlijk. Peesontsteking!! Hij heeft deze morgen een taxi genomen naar hier, 30 Waarschijnlijk morgen opnieuw, een paar dagen rust zal hem hopelijk vooruit helpen. Morgen hopen we 31 km te doen en dinsdag en woensdag elke dag 19km. zo zijn we woensdagavond in Léon, een grootstad met een prachtige kathedraal. Voila, uitgepraat, CU ALL
hier ben ik weer met wat nieuws vanuit het zonnige Spanje. Er is geen wifi, we slapen in een klooster, en de zusters stellen gratis hun computer ter beschikking. Het is wel even wennen op een qwerty klavier.
Op 24 mei vrijdag vertrokken uit Hontanas voor een trip van 35 km. Bij de start was het slechts 2 graden maar zonnig. Heel mooie natuur, na 10 km komem we op onze 1ste rustpost: Castrojeriz, snel een lekkere kop koffie met een croissant. Bart heeft het zeer lastig, zijn beide scheenbenen lijden onder tendinitis (pijnlijk). De tweede rustpost is opnieuw 10 km verder, ik loop samen met Garry, een toffe knul uit UK, heel vriendelijk en intelligent. We praten over van alles en nog terwijl het landschap voorbij slentert. Oef Puente Fitero, al 20 km voorbij. Hier eten we een bocadillo met chorizo en wachten op Bart. Na een klein uurtje gaan we samen verder en proberen opnieuw in het ritme te geraken. Mijn beide wandelstokken (nordic walking) zijn ondertussen mijn beste vrienden geworden, ze helpen me telkens weer bergop.We stoppen niet meer tot we in Fromista zijn. Oef, Well-done schreeuwt Garry als Bart ook de bestemming bereikt.
Vandaag een rustige, vlakke wandeling naar Carrion de los Condes, 20 km. Eentonig langs de baan, we nemen een alternatieve weg lang de rivier Rio Ucieza om de drukte van de weg te mijden. Bart zit echt op zijn tandvlees maar alles komt goed. Om 11u30 zijn we er, we slapen in een klooster van de zusters Franciskanen. Nu moet ik plaats maken voor een andere gebruiker.
Hoi alle volgers. Blij om jullie opnieuw te ontmoeten. Vergeleken met gisteren, had ik vandaag een SUPERDAG! De pijn is verdwenen en ik voel me fantastisch. Één van de redenen is zeker de gesprekjes met mijn Anneke. Deze geven me een superboost, merci vrouwe! LY!! Vandaag donderdag, amaai wat gaat de tijd snel, ben ik in Hontanas, een schitterend dorpje in het hart van La Meseta(een hoogvlakte tussen Burgos en Léon). Een trip van 31 km met goed weer. Bart had vandaag enorm veel last van zijn pezen aan beide voeten, we hebben samen gewandeld tot hier. Hij is dankbaar dat ik bij hem ben gebleven. El Albergue del Puntido is een gezellige herberg met zo'n 56 plaatsen, vriendelijke uitbaters en lekker eten, zopas een pizza marisco gegeten. Lekker! De hoogvlakte is schitterend (zie foto's op FB). Morgen een trip tot Fromista (35km), als dit lukt ben ik één dag vóór op mijn programma. Ik heb mijn tempo aangepast, 5 per uur is zeker genoeg. de rugzak begint als een tweede huid te voelen. We zien wel, als het weer zo blijft zien we dat wel zitten. Volgens mijn gidsboekje resteren me nog 456 km tot Santiago, dwz 777 - 456 = 321 reeds gedaan !!! Joepie Nogmaals bedankt voor de vele steun via de reacties op dit blog. Thx !!! Tot de volgende.
Hallo allemaal. Gisteren weeral geen WiFi, en vandaag veel moeite moeten doen om WiFi te bekomen. In Burgos waar ik nu ben is men nogal secuur om iemand toe te laten tot hun net. Paspoort, adres, telefoonnummer, enz. Maar enfin, t is gelukt. Gisteren vertrokken uit Belorado , via Tosantos, Villambistia, Espinosa del camino, Villafranca de montes de oca naarSan Juan deOrtega. Een zeer mooie wandeling, zeer koud in de morgen (slechts 2 graden) regen in namiddag. De Monte de Oca was een trage klim en voortdurend in het bos, eentonig op sommige momenten. Het idee was om na 24 km in San Juan de Ortega te stoppen, maar wat was me dat een triestigdorp: een kerk, een kleine bar en slapen op matrassen opde grond. Nee hoor, alhoewel m'n voet wat pijn deed ...op naar Agés zo'n 4 km verder. Goede beslissing, mooie slaapplaats met kleine kamers voor 6 personen, ideaal. Deze morgen, na goede nachtrust op weg naar Burgos 24,5 km. De pijn aan mij voet is minder, het tempo wat lager, en alles gaat goed. Reeds rond de middag kom ik in Burgos aan en nu op zoek naar de Albergue voor pelgrims. Na ongeveer 2 km ben ik er. Zeer groot, 176 bedden, maar modern en proper. Morgen staat een tocht van 30 km gepland. Als ik pijn heb kan ik ook na 21 km stoppen. We zien wel. Een goede voetzorg en slaap zal hopelijk wonderen doen. Tot de volgende.
Hoi allemaal, gisteren geen WiFi dus vandaag 2 berichten in één keer. gisteren korte natte, vettige (veel modder) etappe van Najéra naar Santos domingo de la calzada. Niks bijzonders te melden: veel wind en regen, steeds met je gezicht naar de grond. En tot overmaat .... Geen WiFi! 's Avonds lekker gegeten ' spaghetti als voorgerecht en gebakken vis met aardappelen als hoofdschotel. Een fles rode wijn en een yoghurt. Alles samen 11!!! Je houdt het niet voor mogelijk. De nacht bleef maar duren, het slapen ging niet zo best, veel gesnurk en gewiebel van de stapelbedden hebben mijn rust ingekort. Deze morgen waren enkele vroege vogels al gauw de nachtrust aan het storen. De eerste persoon was al gepakt en gezakt om 4u14. Ja je leest het goed. De zaal begint dan langzaam wakker te worden, het gesnurk maakt plaats voor flitsende lampen, gekuch, deur naar waszaal open en toe, enz. Om 6u voel ik me ook verplicht om op te staan, nog moe maar als ik door het venster kijk: hoera .... Geen regen! Vandaag een etappe van 23km naar Belorado. Langzaam bergop, het landschap lijkt eentonig. We lopen voortduren langs een drukke autoweg. Precies de E17! Camions en vrachtwagens :) Om 11u30 al bereik ik al onze bestemming, door het vroege vertrekuur (6u45) ben ik er vóór de Albergue "El caminante" opengaat. Bart is er al. Samen met enkele andere stappers wachten we geduldig af. Velen gaan in een andere herberg slapen. Hier zijn maar 22 bedden en de file is compleet. Voor het eerst heb ik wat pijn: de pees ts mijn voet en mijn scheenbeen (links) is wat ontstoken. Zalf smeren, Ibuprofen en rust.! Dat ga ik nu ook doen. Tot de volgende
Heb ik zopas een gans blad ingevuld en blijkt dit ergens in de digitale wereld verloren. Oké opnieuw het was al heel vroeg deze morgen toen de Albergue de Perigrinos tot leven kwam: 5u45. Uit noodzaak ook opgestaan, wassen , plassen, enz... Om 6u30 sta ik al klaar. Het regent alweer, of nog steeds. Allez ik vertrek, al gauw zit ik in het juiste ritme. Mijn twee wandelstokken uit aluminium zijn mijn beste vrienden. Nooit gedacht dat dit zo handig was. Het tempo gaat goed, het avondmaal van gisteren heeft oor de nodige energie gezorgd. Een grillade vleesschotel om u tegen te zeggen, Gary, Bart en ik hebben alle moeite om alles op te eten. De fles rode wijn helpt, la Rioja, lekker !!! Ik kom vandaag in streek van de Siërra De Manda, een bergketen in het noorden van Spanje. De meeste toppen liggen vol met sneeuw. De plaatselijke bevolking vertelt me dat dit zeker 30 jaar geleden is. Navarette en Ventosa zijn twee dorpjes die ik aan doe, schilderachtig, maar met regenvest en kap zie ik maar nu en dan de pracht. Drup, drup, drup....regen en wind. Rond de middag stopt de regen en zie ik Najéra in verte. Ik ben er bijna, 31 km. Om één uur zie Bart op een bankje zitten, hij op me om in te checken, fijne kerel die haarkapper uit Heist op den Berg. Ondertussen minder goed nieuws van Laurette. Op doktersadvies gaat ze terug naar België, ze is nu in Burgos met de bus en wacht de nachttrein naar Parijs. Het ga je goed zus, spijtig, ze zag er zo naar uit!! Vandaag staat de teller op 200 km... Nog een kleine 600 te gaan. Tot de volgende
Vandaag een week gestapt. De teller staat op op ongeveer 166 km. Nog 610 te gaan. Niet aan denken, stap na stap, km na km, .... Vandaag gestart met zwaar bewolkte lucht uit Torres' del Río en aangekomen rond de middag in Logroño, zo'n 21 km. Krachten sparen voor morgen, want dan staat de etappe naar Najera op het programma(31km). Voorlopig blijf ik gespaard van allerlei ongemakken, houden zo!! Na ongeveer een kleine km begon het te regenen, dus stoppen ... Rugzak open .... Beschermhoes uithalen .... Regenvest aantrekken .... Rugzak dicht en verder nieuw in het ritme komen. De spieren trekken wat tegen, de rug doet wat pijn, maar al gauw denk ik daar niet meer aan. Het landschap glooit, wordt steiler, gaat op en neer. De spieren zijn volledig opgewarmd, we zitten in een goed tempo. We zijn met drie ongeveer in hetzelfde tempo: Lucas (Duitser) en Sabrina (Spaanse). Na het eerste dorp ben ik hen kwijt, zij zijn gestopt om te ontbijten wat ik al had gedaan voor vertrek. De regen wordt feller, ik dacht deze morgen om vandaag misschien meer km te doen, maar van zodra Logroño zichtbaar wordt, besluit ik toch om te stoppen om reserve over te houden voor de komende dagen. Laurette logeert hier ook, maar in het bureau voor toeristen blijkt dat haar residentie zo'n 1,5km uit het centrum ligt. Samen met een paar anderen besluiten we om in de Albergue municipal te slapen (8). Douche achter de rug, geen was vandaag(morgen zeker!), rust en straks twee straten verder avondeten. Ik afgesproken met Laurette om 6u aan de kathedraal. Ok, ik hou het hierbij voor vandaag, tot de volgende WiFi.
Donderdag vandaag! Zonder TV of radio zou ik vergeten welke dag we zijn. Eerst heb ik een aantal sms de wereld ingestuurd en gezegd dat er geen WiFi hier was, maar na wat onderzoek in het dorpje waar ik ben 'Torres del Río' genaamd, kan ik toch op het WWW. Vandaag was een leuke stapdag: weinig hellingen enkel een paar glooiingen zoals in Vlaamse Ardennen. Om kwart voor acht, na het ontbijt met geroosterd brood en muesli en fruitsap, ben ik op weg. Een fris zonnetje kleurt een blauwe hemel. Fris, dat wel ' slechts 8 graden! Maar dank zij mijn strak tempo heb ik het al gauw niet kou meer. Mooie natuur, uitgestrekte landschappen, paarden met een koe bel :), schitterende vogels, gaande van meesjes tot levensgrote arenden. Echt teveel verscheidenheid om allemaal op te noemen. Oei, bijna een afslag gemist! Sommige aanduidingen zijn moeilijk te onderscheiden van andere graffiti. Maar ik ben op de goeie weg. ZOVEEL pelgrims en nu ben ik hier helemaal alleen, niemand voor of achter me te bespeuren .... Een vreemd gevoel .... En toch zit is juist: de Sint Jacobs schelpen duiden de weg aan. Al op de middag ben ik op mijn eindpunt: Los Arcos. Te vroeg, veel te mooi weer. Dus besluit om nog een stuk erbij te doen .... Een klim van ongeveer 8 km tot in Torres del Río. Na een pizza Hawaï met een pint van een halve liter, begin ik aan de klim van ongeveer 2 uur. Het begint heel af en toe wat te regenen, maar ik kom toch om kwart voor drie op mijn eindpunt. Moe maar blij. Morgen als beloning maar 20km meer tot Logroño, een tamelijke grote stad, waar ik wat inkopen moet doen. Na het inchecken in Casa Mari, een lekkere douche, geen was vandaag, een siësta ... En nu in het dorp werken aan het blog. Straks tussen 7 en 8u een kotelet met frietjes en groenten. Bye bye en tot de volgende WiFi.
Deze morgen al vroeg uit de veren! Het was pas 6uur als er in onze kamer van Albergue de los Reparadores beweging was. Een kamer van 6, je raadt het al ... 3 stapelbedden. Laurette beneden en ik van boven. Zonder zijbescherming, zodat ik deze nacht op een haar na uit bed was gevallen. Enfin, niks gebeurd ... Om 6u45 was ik al opweg, na een mini ontbijt van fruitsap uit het automaat en een banaan. Zus blijft tot 10u en neemt om 10u22 de bus naar ons eindpunt: Estella/Lizarra na 22,6 km. Het regent voor eerste keer ... ik gebruik voor het eerst de rugzakbeschermer. Nergens werd melding gemaakt van klimmen of dalen, dus het zou een vlakke tocht worden. Amaai mijn kl .... De start was rustig tot net buiten het dorpje en dan wast weer vanda ...men zou vergeten dat deze toch zeer mooie streek midden in berggebied ligt, dus what comes up must come down :) Al bij al viel de trip erg goe mee, iets voor één kom ik op mijn bestemming. Vlug zoeken waar de Albergue Juvinil (jeugdherberg) zich bevindt, en inchecken. We nemen de ganse reutemeteut: logement, avondeten en ontbijt: 28. Ondertussen ben ik gedoucht, zijn mijn kleren gewassen, is mijn voetverzorging en beenmassage gebeurd. Voor alle duidelijkheid dit alles is allemaal zelfbediening! Na een tweetal uurtjes op mijn bed gerust te hebben is het tijd om mijn blog bij te werken. Zus heeft ondertussen een stadswandelingetje gemaakt, en heeft een middagmaal (3 gangen) genomen. Het was superlekker en veel. Ik wacht rustig op het avondeten, na 3 bananen en 2 koeken met rozijnen kan ik wel wachten tot straks. Ohja voor ik het vergeet: gisteravond heb ik een echte Belgische Orval gedronken, Duvel hadden ze niet :) Tot morgen ;)
Voilà. Na lang zoeken toch WiFi gevonden. Vandaag een etappe van 26km achter de rug met als hoofdschotel El Alto del Perdon, een kuitenbijter van jewelste. Deze morgen al hevelvormig op stap, de haan kraaide 7u toen ik gepakt en gezakt de Albergue de Perigrinos de Jesús y María verliet. Eerst nog een stuk door het oude en nieuwe stadsgedeelte van Pamplona, druk verkeer, stinkende auto's .... Niet echt een pelgrimsroute. Eenmaal buiten de stad, zagen we hem al, hoog in de mist gehuld: El Alto, dit zou een zware dobber worden. Al gauw krijg ik gezelschap van een 74-jarige Italiaan, met een stevige tred. We praten een beetje in het Frans en het Spaans, toffe man met véél pit. Na 10 km stoppen we voor een koffie en wat brood met marmelade, tja deze morgen was ontbijt niet inbegrepen. Als de magen gevuld zijn lopen we als bergop, klimmen, klimmen, klimmen. Niet steil, maar zonder ophouden. Eventjes halthouden om de jas uit te trekken en verder gaan we met hetzelfde ritme. Hij probeert wat te versnellen maar al gauw merkt hij dat dit niet goed gaat aflopen. Het tempo blijft goed, zo,n 4 per uur en dat voor bergop. Na de haarspeldbocht met veel losliggend gruis, gaat het steiler en steiler. Eindelijk, rond 11u bereiken we de top. De mist heeft plaatsgemaakt voor een adembenemend uitzicht. Dit heb ik nog nooit gezien, ik probeer wat foto's te nemen met m'n GSM (ze staan al op Facebook). We eten vlug een koek en spoelen dit door met wat water uit de veldfles. De afdaling is vreselijk!! Allemaal losliggende keien, hier daar een soort trap, maar dit doet pijn aan onze vermoeide spieren. Na 45 min bereiken we het dorpje Muruzabal, nog een 7-tal km, ... Zus is vandaag met de bus tot het eindpunt gekomen want ze kan echt niet stappen, knie en kuiten! Een paar dagen rust zullen haar goed doen. Ook morgen en overmorgen neemt ze de bus.... Een wijze beslissing waarvan ik ook gebruik maak want zij maakt reservaties voor logement waar mogelijk. Oef ik ben er. rap onder de douche, de was doen, wat eten en rust...! Tot morgen.
Hier zijn we dan terug. Dag 3 zit er op. Al iets voor één was ik al in Pamplona. Om half acht vertrokken met schitterend weer. Een stralende zon, geen wolkje aan de hemel. Al gauw was het te warm voor mijn jas. Schitterende landschappen, kwetterende vogels,... Ogen en oren te kort om alles in je op te nemen. Na een tweetal km loop ik Jolanda, een Hollandse die ook in l'Esprit du Chemin was, tegen het lijf. Gisteren ook een lastige dag gehad, dus loopt ze vandaag wat trager en probeert ze tussen de pijn door te genieten van de omgeving. Op km tien mogelijkheid om iets tussen de kiezen te steken. Ik stop en bestel enkele bocadillos met jamon iberico en met Spaanse worst. Nog een café con leche erbij en eventjes uitrusten. Al gauw ben ik over de helft, slechts 22 km op het programma vandaag. Klimmen en dalen, en stijgen en zakken, zo gaat het goed, zo gaat het beter en nog een kilometer ..... Aangekomen .... Oef ... Zoeken naar de herberg .... Ok gevonden. Ik wil twee slaapplaatsen bestellen... No puedo reservar señor. Als we willen samen liggen in dezelfde zaal moet ik wachten tot zus er bij is. Het is mooi weer en zet me in de zon. Ik kan niet voor 2 personen betalen. Om halfvier kunnen we inchecken. Wiebelende stapelbedden.... Dat belooft voor deze nacht. Rap een douche en de was doen, daarna iets zoeken om te eten voor vanavond. Tot morgen
Hallo allemaal, etappe 2 zit er op. Zubiri is het dorpje waar we zijn. Het was een mooie maar taaie etappe. Weer een paar kuitenbijters en als afsluiter een tamelijk lastige afdaling. Zus heeft vandaag haar knie pijn gedaan, waarschijnlijk ontsteking van een pees. De laatste kilometers heeft ze met een geleende knieband gelopen. Vermits het vandaag zondag is, is de plaatselijke apotheek gesloten. Dus morgenvroeg zal ze zelf een knieband kopen. We zien dan wat de tocht naar Pamplona doet met haar knie. Hopelijk is het van voorbijgaande aard. Vanavond eet ik kabeljauw en Laurette een soort opgevuld gerecht van de streek(?). Het WiFi signaal is hier echt zwak, morgen in Pamplona zal dat wel een beter zijn. Tot dan, doei ...
Vandaag de grote dag. Over de Pyreneeën!! Na een gevulde ontbijt, stappen we volledig bepakt naar buiten. een flauw zonnetje schijnt, er is geen wind: dus ideaal wandelweer. Eenmaal buiten het stadje begint de klim, onmiddellijk steil om even later nog steiler te worden. Amaai, dit heb ik nog niet meegemaakt: het wandeltempo gaat niet boven de 3 km/hr, dit is behoorlijk traag. Iedereen puft en zucht. We verlaten de verharde weg, volgen een karrenspoor, maar het betert niet ..... Integendeel nog steiler.... We naderen Huntto ... En klimmen maar 6km, 7km .... Plots lopen we vlak .... Wat een ontlading. Mijn zus loopt wat achter, haar tempo is nog lager... Ze moet om de 50 meter halthouden voor enkele tellen om op adem te komen. Ik kom in Orisson na 8km, het is vlak, ik bestel een koffie en wacht mijn zus. We gaan verder en de klim start opnieuw, steil steiler steilst! Na 20 km lopen we vlak en is het leuk. Zus loopt ver achter, maar het geeft niet. Elk zijn tempo was de afspraak. Plots begint de afdaling op 4 km van ons doel. Roncesvalles. Maar de afdaling is gevaarlijk en steil. We volgen een bospad met losse stenen, de wandelstokken komen goed van pas. Om 1530 kom ik aan, moe maar voldaan. Ik installeer me op een bankje en wacht op zus. Een uur later zie ik haar afdalen : om de 20 meter stopt ze even, ze is moe, afgepeigerd, maar ook blij. Ze heeft die zware tocht tot een goed einde gebracht. Proficiat zusje!! Zeker plaats om 350 pelgrims te ontvangen, zo groot is het hier. Modern ook. Oké, straks eten en om 22u licht uit. Is er morgen WiFi, dan ben ik er weer met het volg. Tot de volgende :)
Oké hier zijn we dan terug. Na een heel toffe treinreis komen we om 16u aan in L'esprit du Chemin, ons logement voor dag 1. Na de Rondleiding en installatie verkennen we even het door pelgrims gevuld stadje, vergelijkbaar met Sluis. Tot onze grote verbazing lopen hier zeker een 400-tal pelgrims rond, allemaal klaar om te voet of per fiets hun Camino te doen. Na een lekker pintje op een terrasje kunnen we in onze herberg met onze 18 logerende pelgrims genieten van een lekker avondmaal: paprikasoep, spinazie-kaasschotel, rijst en als dessert platte kaas met vers fruit. Lekker! Om 22u lichten uit en stilte in de herberg.
