Donderdag vandaag! Zonder TV of radio zou ik vergeten welke dag we zijn. Eerst heb ik een aantal sms de wereld ingestuurd en gezegd dat er geen WiFi hier was, maar na wat onderzoek in het dorpje waar ik ben 'Torres del Río' genaamd, kan ik toch op het WWW. Vandaag was een leuke stapdag: weinig hellingen enkel een paar glooiingen zoals in Vlaamse Ardennen. Om kwart voor acht, na het ontbijt met geroosterd brood en muesli en fruitsap, ben ik op weg. Een fris zonnetje kleurt een blauwe hemel. Fris, dat wel ' slechts 8 graden! Maar dank zij mijn strak tempo heb ik het al gauw niet kou meer. Mooie natuur, uitgestrekte landschappen, paarden met een koe bel :), schitterende vogels, gaande van meesjes tot levensgrote arenden. Echt teveel verscheidenheid om allemaal op te noemen. Oei, bijna een afslag gemist! Sommige aanduidingen zijn moeilijk te onderscheiden van andere graffiti. Maar ik ben op de goeie weg. ZOVEEL pelgrims en nu ben ik hier helemaal alleen, niemand voor of achter me te bespeuren .... Een vreemd gevoel .... En toch zit is juist: de Sint Jacobs schelpen duiden de weg aan. Al op de middag ben ik op mijn eindpunt: Los Arcos. Te vroeg, veel te mooi weer. Dus besluit om nog een stuk erbij te doen .... Een klim van ongeveer 8 km tot in Torres del Río. Na een pizza Hawaï met een pint van een halve liter, begin ik aan de klim van ongeveer 2 uur. Het begint heel af en toe wat te regenen, maar ik kom toch om kwart voor drie op mijn eindpunt. Moe maar blij. Morgen als beloning maar 20km meer tot Logroño, een tamelijke grote stad, waar ik wat inkopen moet doen. Na het inchecken in Casa Mari, een lekkere douche, geen was vandaag, een siësta ... En nu in het dorp werken aan het blog. Straks tussen 7 en 8u een kotelet met frietjes en groenten. Bye bye en tot de volgende WiFi.
Deze morgen al vroeg uit de veren! Het was pas 6uur als er in onze kamer van Albergue de los Reparadores beweging was. Een kamer van 6, je raadt het al ... 3 stapelbedden. Laurette beneden en ik van boven. Zonder zijbescherming, zodat ik deze nacht op een haar na uit bed was gevallen. Enfin, niks gebeurd ... Om 6u45 was ik al opweg, na een mini ontbijt van fruitsap uit het automaat en een banaan. Zus blijft tot 10u en neemt om 10u22 de bus naar ons eindpunt: Estella/Lizarra na 22,6 km. Het regent voor eerste keer ... ik gebruik voor het eerst de rugzakbeschermer. Nergens werd melding gemaakt van klimmen of dalen, dus het zou een vlakke tocht worden. Amaai mijn kl .... De start was rustig tot net buiten het dorpje en dan wast weer vanda ...men zou vergeten dat deze toch zeer mooie streek midden in berggebied ligt, dus what comes up must come down :) Al bij al viel de trip erg goe mee, iets voor één kom ik op mijn bestemming. Vlug zoeken waar de Albergue Juvinil (jeugdherberg) zich bevindt, en inchecken. We nemen de ganse reutemeteut: logement, avondeten en ontbijt: 28. Ondertussen ben ik gedoucht, zijn mijn kleren gewassen, is mijn voetverzorging en beenmassage gebeurd. Voor alle duidelijkheid dit alles is allemaal zelfbediening! Na een tweetal uurtjes op mijn bed gerust te hebben is het tijd om mijn blog bij te werken. Zus heeft ondertussen een stadswandelingetje gemaakt, en heeft een middagmaal (3 gangen) genomen. Het was superlekker en veel. Ik wacht rustig op het avondeten, na 3 bananen en 2 koeken met rozijnen kan ik wel wachten tot straks. Ohja voor ik het vergeet: gisteravond heb ik een echte Belgische Orval gedronken, Duvel hadden ze niet :) Tot morgen ;)
Voilà. Na lang zoeken toch WiFi gevonden. Vandaag een etappe van 26km achter de rug met als hoofdschotel El Alto del Perdon, een kuitenbijter van jewelste. Deze morgen al hevelvormig op stap, de haan kraaide 7u toen ik gepakt en gezakt de Albergue de Perigrinos de Jesús y María verliet. Eerst nog een stuk door het oude en nieuwe stadsgedeelte van Pamplona, druk verkeer, stinkende auto's .... Niet echt een pelgrimsroute. Eenmaal buiten de stad, zagen we hem al, hoog in de mist gehuld: El Alto, dit zou een zware dobber worden. Al gauw krijg ik gezelschap van een 74-jarige Italiaan, met een stevige tred. We praten een beetje in het Frans en het Spaans, toffe man met véél pit. Na 10 km stoppen we voor een koffie en wat brood met marmelade, tja deze morgen was ontbijt niet inbegrepen. Als de magen gevuld zijn lopen we als bergop, klimmen, klimmen, klimmen. Niet steil, maar zonder ophouden. Eventjes halthouden om de jas uit te trekken en verder gaan we met hetzelfde ritme. Hij probeert wat te versnellen maar al gauw merkt hij dat dit niet goed gaat aflopen. Het tempo blijft goed, zo,n 4 per uur en dat voor bergop. Na de haarspeldbocht met veel losliggend gruis, gaat het steiler en steiler. Eindelijk, rond 11u bereiken we de top. De mist heeft plaatsgemaakt voor een adembenemend uitzicht. Dit heb ik nog nooit gezien, ik probeer wat foto's te nemen met m'n GSM (ze staan al op Facebook). We eten vlug een koek en spoelen dit door met wat water uit de veldfles. De afdaling is vreselijk!! Allemaal losliggende keien, hier daar een soort trap, maar dit doet pijn aan onze vermoeide spieren. Na 45 min bereiken we het dorpje Muruzabal, nog een 7-tal km, ... Zus is vandaag met de bus tot het eindpunt gekomen want ze kan echt niet stappen, knie en kuiten! Een paar dagen rust zullen haar goed doen. Ook morgen en overmorgen neemt ze de bus.... Een wijze beslissing waarvan ik ook gebruik maak want zij maakt reservaties voor logement waar mogelijk. Oef ik ben er. rap onder de douche, de was doen, wat eten en rust...! Tot morgen.
Hier zijn we dan terug. Dag 3 zit er op. Al iets voor één was ik al in Pamplona. Om half acht vertrokken met schitterend weer. Een stralende zon, geen wolkje aan de hemel. Al gauw was het te warm voor mijn jas. Schitterende landschappen, kwetterende vogels,... Ogen en oren te kort om alles in je op te nemen. Na een tweetal km loop ik Jolanda, een Hollandse die ook in l'Esprit du Chemin was, tegen het lijf. Gisteren ook een lastige dag gehad, dus loopt ze vandaag wat trager en probeert ze tussen de pijn door te genieten van de omgeving. Op km tien mogelijkheid om iets tussen de kiezen te steken. Ik stop en bestel enkele bocadillos met jamon iberico en met Spaanse worst. Nog een café con leche erbij en eventjes uitrusten. Al gauw ben ik over de helft, slechts 22 km op het programma vandaag. Klimmen en dalen, en stijgen en zakken, zo gaat het goed, zo gaat het beter en nog een kilometer ..... Aangekomen .... Oef ... Zoeken naar de herberg .... Ok gevonden. Ik wil twee slaapplaatsen bestellen... No puedo reservar señor. Als we willen samen liggen in dezelfde zaal moet ik wachten tot zus er bij is. Het is mooi weer en zet me in de zon. Ik kan niet voor 2 personen betalen. Om halfvier kunnen we inchecken. Wiebelende stapelbedden.... Dat belooft voor deze nacht. Rap een douche en de was doen, daarna iets zoeken om te eten voor vanavond. Tot morgen
Hallo allemaal, etappe 2 zit er op. Zubiri is het dorpje waar we zijn. Het was een mooie maar taaie etappe. Weer een paar kuitenbijters en als afsluiter een tamelijk lastige afdaling. Zus heeft vandaag haar knie pijn gedaan, waarschijnlijk ontsteking van een pees. De laatste kilometers heeft ze met een geleende knieband gelopen. Vermits het vandaag zondag is, is de plaatselijke apotheek gesloten. Dus morgenvroeg zal ze zelf een knieband kopen. We zien dan wat de tocht naar Pamplona doet met haar knie. Hopelijk is het van voorbijgaande aard. Vanavond eet ik kabeljauw en Laurette een soort opgevuld gerecht van de streek(?). Het WiFi signaal is hier echt zwak, morgen in Pamplona zal dat wel een beter zijn. Tot dan, doei ...
Vandaag de grote dag. Over de Pyreneeën!! Na een gevulde ontbijt, stappen we volledig bepakt naar buiten. een flauw zonnetje schijnt, er is geen wind: dus ideaal wandelweer. Eenmaal buiten het stadje begint de klim, onmiddellijk steil om even later nog steiler te worden. Amaai, dit heb ik nog niet meegemaakt: het wandeltempo gaat niet boven de 3 km/hr, dit is behoorlijk traag. Iedereen puft en zucht. We verlaten de verharde weg, volgen een karrenspoor, maar het betert niet ..... Integendeel nog steiler.... We naderen Huntto ... En klimmen maar 6km, 7km .... Plots lopen we vlak .... Wat een ontlading. Mijn zus loopt wat achter, haar tempo is nog lager... Ze moet om de 50 meter halthouden voor enkele tellen om op adem te komen. Ik kom in Orisson na 8km, het is vlak, ik bestel een koffie en wacht mijn zus. We gaan verder en de klim start opnieuw, steil steiler steilst! Na 20 km lopen we vlak en is het leuk. Zus loopt ver achter, maar het geeft niet. Elk zijn tempo was de afspraak. Plots begint de afdaling op 4 km van ons doel. Roncesvalles. Maar de afdaling is gevaarlijk en steil. We volgen een bospad met losse stenen, de wandelstokken komen goed van pas. Om 1530 kom ik aan, moe maar voldaan. Ik installeer me op een bankje en wacht op zus. Een uur later zie ik haar afdalen : om de 20 meter stopt ze even, ze is moe, afgepeigerd, maar ook blij. Ze heeft die zware tocht tot een goed einde gebracht. Proficiat zusje!! Zeker plaats om 350 pelgrims te ontvangen, zo groot is het hier. Modern ook. Oké, straks eten en om 22u licht uit. Is er morgen WiFi, dan ben ik er weer met het volg. Tot de volgende :)
Oké hier zijn we dan terug. Na een heel toffe treinreis komen we om 16u aan in L'esprit du Chemin, ons logement voor dag 1. Na de Rondleiding en installatie verkennen we even het door pelgrims gevuld stadje, vergelijkbaar met Sluis. Tot onze grote verbazing lopen hier zeker een 400-tal pelgrims rond, allemaal klaar om te voet of per fiets hun Camino te doen. Na een lekker pintje op een terrasje kunnen we in onze herberg met onze 18 logerende pelgrims genieten van een lekker avondmaal: paprikasoep, spinazie-kaasschotel, rijst en als dessert platte kaas met vers fruit. Lekker! Om 22u lichten uit en stilte in de herberg.
Volle voorbereiding!! Vandaag rugzak gevuld en tot de ontstentenis gekomen dat hij onvoldoende steun geeft. Dus naar AS Adventure gereden en een nog snel een andere aangeschaft: Lowe Alpine Airzone 44:55. Amaai is da een verschil! Hopelijk heb ik alles mee .... Van oorstokjes en slippers tot pillen tegen diarree, enz. Ik was zinnens om een boek mee te nemen, maar dit heb ik laten varen. 9,5 Kg in de zak is voldoende. Als alternatief heb ik op dit machientje (IPad mini) een tweetal E-Books gedownload. het is nu toch serieus aan het korten: 10 mei .... Das maar 6 dagen meer.... tot de volgende ....
Op dit blog kan je vanaf 11 mei (hopelijk dagelijks) mijn etappes en verslagen volgen op weg naar Santiago de Compostela. De tocht te voet gaat van Saint Jean Pied de Port tot Santiago de Compostela ( ± 785 km).
Samen met mijn zus Laurette vertrek ik op 10 mei e..k. met de eerste trein van 05u45 uit Gent-Sint-Pieters richting Lille, vervolgens een TGV naar Bordeaux, aansluitend de trein naar Bayonne, om tenslotte rond 16u30 aan te komen met de bergtrein in St J PdP. We overnachten in een pelgrimsherberg l'Esprit du Chemin, uitgebaat door zeer vriendelijke, nederlandstalige mensen.
En dan start onze eerste etappe over de Pyreneeën richting Roncesvalles over 24,9 km.
