Het zit er bijna op! Aangekomen in Pedrouzo, de laatste stop vóór Santiago. Het is bijna niet te vatten dat dit avontuur op zijn einde loopt. 29 dagen wandelen en morgen de laatste. Slechts 18 km te doen. De tocht hierheen vandaag is druilerig begonnen, dus met regenvest en bescherming voor de rugzak. Na een uurtje wandelen wordt het te warm om de regenvest aan te houden. Het voelt wat fris maar toch loop ik liever in korte mouwen dan met die regenvest waar geen lucht door kan. Galicië is een regio in noord-west Spanje, met veel bergen en bossen. Volgens mij de mooiste streek van dit mooie schiereiland. Het klimaat hier is te vergelijken met dat van thuis, dus veel regen en soms te warm. Ik neem af en toe een foto van de bossen (zie FB), maar de pracht ervan kan ik niet meenemen. Het gaat voortdurend omhoog en weer omlaag. Leuk en aangenaam wandelen. Het gebergte waar ik tegenop zag, blijkt nu één va mijn favorieten.iets na de middag ben ik in Salceda, nog 10km. Eerst vlug een snelle hap (empanada) met een cola en we zijn terug op weg. Anna en Kasper volgen op een halfuur. Het is vaderdag, mijn liefste Anneke en dochterlief hebben me via telefoon geluk gewenst, leuk om dit te horen. Ik mis jullie, het wordt tijd om terug te keren. Maar eerst nog een beetje stappen, dan de stad bezichtigen, de Compostela in ontvangst nemen, dan wachten op de rest van de groep, Bart, Gary, Klaus, Francesco, Beth, Kerstin, Anna, Michael, Petra, Annikho,... We zullen samen een afscheidsfeestje houden met wat Spaanse cava en andere specialiteiten. Morgen het verslag vanuit Santiago. Love you all .....
De tijd gaat snel, zeer snel. Althans voor mij, het is zaterdag rond 16u15. De wandeling zit er op, alweer 33km. Dit keer tot Boente, een gezellig dorp 5km verder dan Melide, een Kleine stad. Veel te druk, veel herbergen, maar hier is het beter. Een kamer met 6 bedden, enkel Casper, Anna en ik zijn voorlopig hier geland. De trip was super, zeer mooie bossen, precies uit "THE Willard of Oz". Gans de dag was het mistig en af en toe viel er wat regen. de mist belemmert het uitzicht. Bart en Gary zijn gestopt in Palas del Rei. Waar de rest vd groep is weet hij niet, we zien elkaar wel in Santiago. Dank zij Anna stoppen we even in Melide na 26 km voor Pulpo! De plaatselijke lekkernij uit Galicië. Inktvis, geen Calamares, met een glas witte wijn .... superlekker!! Dit heb ik nog nooit gegeten. Na deze verkwikkende pauze gaan we verder, nog 6km denken we, het blijken er uiteindelijk 7 te zijn. Geen nood, ik voel me sterker en sterker worden. Geen km is me te veel. Nog 47,5km tot Santiago. Morgen zo'n 28 en de rest maandag. Als alles verloopt zoals gepland, bereik ik maandagmiddag het ultieme einddoel. Sommigen gaan nog door tot Finisterre (einde vd wereld), nog eens 90km, maar dit hoeft niet voor mij: ik heb de oceaan al gezien!! Dit was het alweer, tot morgen met meer nieuws.
Na een super ontbijt, eieren met spek, rond 7u30 vertrokken. Niemand van de groep is klaar, ik ben dus alleen. Al gauw voel ik opnieuw dat het een goeie wandeling zal worden. Mijn gedachten dwalen rond, over de trip die al voorbij is en wat nog moet komen. Over de start in St Jean Pied de Port, mijn zus en haar knie, de afgelegde afstand, de vliegreis van woensdag,... Plots zie ik het merkteken : nog 100km. Dit gaat vlotjes. Zonder veel inspanning, bereik al om 10u30 Portomarín, de eindbestemming na 18km. Dit kan niet, veel te vroeg! Ik besluit om door te gaan en bel Bart om om dit te zeggen. We zien elkaar vanavond wel, is zijn antwoord. Het gaat echt goed, na een koffie, een fruitsap en een banaan, ben ik al terug in het goede ritme. Spaanse Anna en Casper (een pool) zie ik zitten op een terras. Het is van Burgos geleden dat ik hen zag. We hebben elkaar voor het eerst gezien in Roncesvalles, einde van dag 1. We besluiten om samen tot Ventas de Narón te stappen. Nog 12 km. Op en neer, links rechts, .... De zon blijft schijnen, dreigende wolken zijn er wel, maar het blijft droog. Omstreeks drie uur bereiken we ons doel. Een zeer verzorgde herberg in een zeer klein dorp. Een bed, avondeten, en ontbijt ... Meer hebben we niet nodig. De douche is heerlijk, de voeten verzorgd, een pintje en wat rust. Hopelijk lekker eten vanavond en een goede nachtrust. Tot de volgende
Gisteravond voor het eerst "den heten honger" gehad. Het idee van die pannenkoeken was lang niet zo slecht, maar in zo'n primitieve keuken met slechts één pan en bekken, duurde alles als een eeuwigheid. Pas om 10u15 konden we eten. Ik was letterlijk uitgehongerd! Oke naar vandaag. Ik had een echte SUPERDAG, geen pijn, de bergen voelden als heuvels, kortom ik voelde alsof ik alles aankon. De trip naar Sarria was goed en snel, 19km alsof het niks was. Dus besloot ik om verder te wandelen, tot Barbadelo en mss nog verder... Plots krijg ik Tf van Bart die ongeveer 5km achterop liep met de rest van de bende, Klaus had een inzinking gekregen en kon geen stap meer verzetten. Dat was even slikken. Hij is toch tot Sarria geraakt en Gary is bij hem gebleven. Rond 13u15 bereik ik als eerste Barbadelo en besluit om hier te blijven, anders kunnen de makkers me niet meer bijbenen. Morgen gaan we tot Ligonde, 33 km. De afstand voor Klaus en Gary zou onoverbrugbaar zijn. Onvoorstelbaar dat dit avontuur op z'n einde loopt. De gewandelde afstand op een landkaart bekeken, is Wow!! Hopelijk blijft het weer goed, want Galicië is als België ....veel regen en wind. Alles gaat prima, de benen zijn goed, de voeten oké, het brein zit fantastisch. Vele groeten aan iedereen en hopelijk morgen meer!!
Gisteravond nog snel via collega-pelgrims een vlucht kunnen boeken naar huis. Normaal kom ik op 11jun aan te Santiago. Amaai, als ik eraan denk hoeveel km er al achter de rug zijn. Nog 130km te gaan, 6 wandeldagen. Mijn vlucht vertrekt op 12 jun om 0915 met een overstap in Barcelona. Omstreeks 14u55 zou ik landen in Zaventem. De tijd vliegt!!! De etappe vandaag was 22km naar Triacastela. Schitterend weer, eigenlijk veel te warm om te wandelen, om nog maar te zwijgen van de bergen. Omhoog gaan valt eigenlijk reuze mee, de camino traint zichzelf. Maar die scherpe afdalingen zijn een regelrechte aanslag op spieren en gewrichten. De tenen botsen voortdurend tegen de binnenkant van de schoen. In combinatie met die hitte geeft dit blaren als resultaat. Mijn eerste mini-blaartje op de voorkant van een teen. Dit is lang geleden. Snel het vocht eruit en wat ontsmetten met isobetadine. Gisteren moest ik zelfs onderweg wisselen van kousen, het zweet maakt ze nat. Regelmatig stoppen en de schoenen ut om wat te luchten. Iedere pelgrim doet het, dus .... Zopas een tortilla met hesp en een slaatje verorberd, en straks koken we samen zelfgemaakte pannenkoeken. Niet de zoete, maar gevuld met groenten en vlees. Dit wordt smullen. Onze "Gang", ondertussen uitgegroeid tot een groep van 12 logeert volledig in dezelfde Albergue en de kosten worden gedeeld. 2 Belgen, een Oostenrijker, een Engelsman, een Venezolaan, 4 Amerikanen (3 vrouwen en 1man), een Slowaakse, een Duitse en een Hongaarse. Een volledig internationaal gezelschap. Allemaal toffe mensen, de jongste is een Amerikaanse van 18, de oudste: ikke! De algemene voertaal is Engels, tja die Amerikanen kennen maar één taal hé. Dit was het weer voor vandaag. Tot de volgende.
Eindelijk WiFi. Tja gisteren niks ... Slechte Albergue, geen WiFi, zelfs geen stopcontact om gsm op te laden. Een grote wandeling gisteren van Molinaseca tot Villafranca, bijna 33 km. Vroeg vertrokken, heel koud, met handschoenen, maar een uur later zeer heet.... 25 graden! Zweten!!! Het landschap is schitterend, te mooi om op te noemen. Ik zou dit willen delen met jullie. Hopelijk tonen de foto's voldoende. Gisteravond een lekkere maaltijd gegeten, samen met "THE gang". Het was Klaus zijn verjaardag! 46 lentes. Zoals ik als zei was de herberg klote (sorry), die plaatselijke bergen van 5 bieden enkel een bed. Kraken, piepen snurken, enz...morgen zeker een beter bed zoeken. Ok! Nu het verslag van vandaag. Dit is pas een wandeling, spijtig dat mijn gsm plat is.... Geen foto's. Al van bij het vertrek klimmen zoals in de Pyreneeën . Heerlijk dit landschap... Eindeloos woordeloos. De eerste afdaling is te steil om normaal te doen, dus besluit ik om in kleine pasjes te lopen. Dit lukt wonderbaarlijk goed, enkel te rugzak schommelt wat op mijn rug. Oef... Vlak. Dit is ontspanning. Maar voor niet lang.de zwaarste klim van de tocht komt eraan... Ik heb er over gelezen, maar het is echt zwaar. De beloning op de top is des te mooier. Een uitzicht om nooit te vergeten. Echt genieten. Zopas ribbetjes met frietjes gegeten, nu een lekkere pint en een stukje cake. Ik laat jullie maar en geniet van de omgeving. Dit vergeet ik nooit meer. .... Deze ervaring is er één voor ALTIJD. Tot de volgende WiFi.
Vandaag moet een schitterende dag worden, na al commotie van die diefstal heb ik mijn pet vergeten. Godver... we gaan voor trip van 26km, we moeten langs het befaamde ijzeren kruis waar we onze steen kunnen achterlaten, om vergeven te worden van onze zonden. Al vroeg zijn we op stap en na 6km zijn we op het hoogste punt van de ganse trip: 1550m hoog. Dit betekent ook dat er moet gedaald worden, wat een schitterend landschap, amaai. De bergrit is één die kan tellen. Oef, klim, daal, klim, daal, losse stenen, ravijn links en rechts, soms over beekjes. Fantastische omgeving. Het dorpje halverwege is El Acebo, precies uit een film, huizen met op Zwitsers gelijkende balkonnetjes, heel schoon. Maar niks te beleven, in een kleine bar eet ik een croque monsieur met een cola. De groep van 4 is weer volledig. De afdaling doet pijn, geen woorden wat dit met je lichaam doet. Oppassen om niet uit te glijden over de losliggende stenen. De natuur is onbeschrijfelijk mooi. De eindbestemming komt in zicht: molinaseca! Ik kijk op mijn Garmin gps : nog 6km. Dalen en nog dalen .... Amaai. Eindelijk! Het schilrachtige dorpje is bereikt. Eerst een pint, daarna op zoek naar de Albergue. Inchecken, douchen, vandaag geen was! Op zoek naar eten en een hoed! In een restaurantje eet kiezen entrecote met frieten, Bart Gary, en Klaus eten inktvis. Ik vraag aan de kelner of er op zondag een winkel open is waar ik een hoed kan kopen. No problema señor, ik krijg er een cadeau van de zaak. Wat een vriendelijk volk. Nu tijd voor een siësta CU BYE
ok hier zijn we dan weer met het dagverslag: één dag te laat! gisteren één juni, wat gaat de tijd snel. Een tocht naar Rabanal del camino, ongeveer 22km. Vlotjes gegaan. Ik ben iets vroeger vertrokken omdat ik vandaag alleen wou stappen, zonder forceren of wachten op iemand. Helemaal alleen gewandeld, de ganse dag, heel tof. Het landschap s veranderd, de hoogvlakte heeft plaatsgemaakt voor heuvels die langzaam weer bergen worden. Goed voor de spieren en enkels. Mijn scheenbeen voelt de pijn, maar het is draaglijk. Ik zoek de Albergue Gaucemol, blijkbaar de beste in het dorp. Na wat weg en weer geloop vind ik wat ik zoek. Het is 12u30, de Albergue opent maar om 14u. Wachten in de schaduw. Al gauw zijn Bart, Gary, Klaus en de Amerikaanse jongeren ook aangekomen. Francesco, de "leider" van de Amerikanen beslist om door te stappen naar het volgende dorp. Wij blijven ter plaatse. Klokslag 14u opent de herberg: mooi verzorgd, prachtige tuin, kortom hier blijven we. Deze morgen kwam de ontnuchtering: aan de onbijttafel waarschuwt de hospitalero ons dat iemand bestolen werd, gelieve uw geld na te zien. Inderdaad, de laatste 45 is uit mijn portefeuille verdwenen. Elke nacht leg ik deze onder mijn hoofdkussen, behalve gisteren. Op Een mooie nacht tafel plaatste ik mijn bril, telefoon, portefeuille. Blijkbaar heeft iemand daar misbruik van gemaakt. Ik ben niet alleen, 250, 75, 80, ... Er zijn 5 gedupeerden. Les geleerd!!! Opletten! Groetjes
Ziezo. Alweer een etappe achter de rug. Astorga is een heel mooie stad met een prachtige kathedraal en heel wat kerken. De wandeling hier naartoe was prachtig. We hebben het Spaanse platteland achter ons gelaten, en gaan in de komende dagen weer de bergen in. Vandaag was de eerste test met een ferme bergrit. Het landschap verandert voortdurend. Ik heb vandaag voor eerste keer mijn nieuwe handschoenen aangedaan, fris deze morgen! 3 graden en een zeer koele noorden wind. Al gauw bevinden we ons in de bergen, mijn scheenbeen links doet weer pijn. Een tandje minder dan maar, de 33 km zullen al vermoeiend genoeg zijn. Ik wandel een ganse tijd alleen, 5km/hr, een aangenaam tempo. Genieten van de omgeving. Af en toe een pelgrim die me passeert: Buen camino...goede wandeling. Mijn wandelstokken doen hun best, ze nemen veel druk weg van mijn knieën en mijn enkels. Gisteravond nog heb ik nieuwe tappen moeten steken .... Totaal versleten waren ze!! Op de top van de hoogste berg, staat een Spaanse man met een kraam vol fruit, water, fruitsappen, enz. Neem maar wat je wens, ik sta hier om alle pelgrims van spijs en drank te voorzien. Ik vul mijn kruik met fris water, eet een banaan, een stuk watermeloen en een perzik. In een doos aan zijn kraam geef ik 3. Muchas Gracias señor. De afdaling is lang en zwaar, pijn overal. Ik heb niet zo goed geslapen .... Veel gesnurk. De beloning is goed. Astorga is een mooie stad, de Albergue is schitterend net als het weer. Lekkere schnitzel met frietjes en een pint. Santé Bart, Gary en Klaus. We hebben het weer voor elkaar gekregen. Tot morgen en smakelijk voor zij die vanavond op restaurant gaan :) .......
Amaai! Veel toffe reacties ... Doe zo verder. vandaag maar laat gestart, Gary overnachtte in het duurste hotel van de streek.. De Parador San Marco's in Léon, bekend via de film "THE way" met Charlie Sheen. Ongeveer100 per nacht! Dit kan tellen hè. om 8u30 zijn we op stap naar Villamazarife, een trip van 22km, aangenaam landschap, precies de Hoge Venen. De nacht is best meegevallen, veel ssnurkers maar de oorstoppen doen wonderen. We hebben heel veel geluk met het weer, frisse maar aangename wind.rond 11u is het te warm .... Jas uit en mouwen omhoog ..... Heerlijk genieten van de omgeving. Mijn rechter achillespees (die ik beschadigde zo'n 10 jaar geleden) doet soms wat pijn. Maar klagen doe ik niet. Straks wat ijs er op en rusten!! de plaatselijk herberg is heel knus, om de honger te stillen heb ik eieren met frieten en paprika's besteld. Warm en lekker! Vanavond hopelijk een gelijkaardige maaltijd. De vier zijn nog steeds samen en Bart is langzaam herstellend, hij wandelt terug mee ... Dus dat is goed. Morgen een trip van 32km tot Astorga .... Da's andere koek. Het verslag lees je hopelijk morgen. Doei en warme groeten!
Jullie moesten eens weten wat een boost me dit geeft om jullie reacties met steun en moed te kunnen lezen. Het was weer bitter koud vanmorgen. Juist boven het vriespunt! Mijn handen vriezen bijna aan mijn wandelstokken. Gure wind op kop, Spanje in de maand mei! Binnenkort moeten we over een Klepper van een berg waar gisteren opnieuw sneeuw is gevallen. Na korte wandeling van ong 20 km arriveren we in Léon, een grootstad, met mastodont van een kathedraal. Barten klaus en ik slapen in de plaatselijke albergue, een oud klooster. Gary had al van thuis in engeland een kamer geboekt in het wereldbefaamde Parador hotel, 75 per nacht. hij heeft geluk, want nu inchecken kost 125 per nacht. dat is me toch iets teduur voor een kamer met bad! ik ben nogal moe, maar besluit eerst om naar "El Corte Inges" te stappen. Ik koop een handdoek en een paar handschoenen. De prijs valt reuze mee, 21 samen, met 10% korting (geleerd in Madrid) na de inkopen een pintje en zopas gedoucht en nu op bed. Het is nog vrij rustig in de zaal. Voor het eerst ben ik in een slaapzaal, enkel mannen. Dus zal er heel wat afgesnurkt worden vannacht! Lang leve de oorstoppen! Morgenvroeg afspraak om 7u15 aan hotel Parador met Gary. Zo zijn we weer samen voor volgende etappe, 22km. nog 308km te gaan!!! Dat zou moeten lukken. Tot de volgende Blog.
Totaal nie mogelijk!! Geef ik hier een 4-tal uur geleden mijn was af in de Albergue om te wassen en drogen, samen met de was van Garry, Klaus en Bart. En wat blijkt nu? Één van mijn handdoeken is gewoon verdwenen! Niks helpt ... Gewoon weg ... 25 kost me dat!! enfin..! Het was me nogal een bewogen dag: slecht geslapen, hoofd in de wolken, verstand op nul ... En vergeet ik nog te bellen met t vrouwke. Om 9 uur valt mijn frank, mijn Gsm staat op stil. Twee gemiste oproepen, ongelezen berichten... Logisch dat mijn Anneke ongerust is. De wandeling is ook niet schitterend, nog steeds hetzelfde saai landschap. Wind op kop, best dat het maar 19 km is. Reeds om 11 u30 zijn we in Mansilla de las Mulas. De Albergue is zeer mooi, maar wassen kunnen ze dus niet. Hopelijk kunnen ze koken. Nog ongeveer 15 dagen met één handdoek??? We zien wel. Morgen ben ik in Léon, ook na 19 km, mss kan ik daar een nieuwe aanschaffen. Van Léon tot het einde zou landschap opnieuw meer verscheidenheid moeten hebben. Dit betekent natuurlijk dat er een paar bergen zullen bijzijn. Als het maar goed weer blijft, tot nog toe is alles naar wens. Ook met mij! Groeten daag!
Gistererenavond begon plots de lucht dichte te slibben en geen 5 minuten later .... bliksem ... donder .... regen met bakken uit de lucht. Een echte wolkbreuk zoals ik er in jaren geen meegemaakt heb. De dakgoten spoten hun overtollige water over de grond. Met als gevolg dat de temperatuur ineens 10 graden lager was. Een koude nacht, gelukkig was een extra deken voorzien.
Om 6u15 word ik, zoals gewoonlijk, gewekt door mijn GSM met Burbujas de Amor, een liedje van Juan Louis Guerra (zie Youtube). Bart, Klaus, Gary en ik delen een kamer met Prive douche en WC. Heerlijk om eens niet te moeten aanschuiven, en niet te hoeven luisteren naar beroepssnurkers.
Na het ontbijt, een stukje cake met cafe con leche en wat fruitsap, zijn we om 7u15 al op weg. Bart wandelt de eerste 14 km mee. In het volgende dorp neemt hij een taxi. Klaus en Gary houden er een stevig tempo op na, maar ik blijf bewust wat achter. Ik heb geen zin om me te forceren. Het terrein is zeer saai, vlak, eindeloos, steeds hetzelfde. Ik probeer me op mijn pas te concentreren en zing inwendig een liedje uit de jeugdserie van Johan en de Alverman . Don Cristobal , lalalalala..... Halverwege heben Kaus en Gary een patisserie gevonden. Chocolate con churros.
En weer gaat het tempo verder. Ik kijk op mijn gps, nog 14 km, dus nog 2u30 wandelen. Om een goede slaapplaats te hebben moeten we 32km overbruggen. Eindelijk komt het dorpje inzicht.... El Burgo Ranero, de plaatselijke herberg heeft slechts 30 bedden. Het is ondertussen kwart voor drie. Gary en Klaus wenken me. Ik kan bed dertig bemachtigen. Andere pelgrims moeten naar een andere, minder verzorgde herberg of op hotel. Een echt lastige dag, mijn spieren zijn vermoeid, straks wat zalf tegen de spierpijn, een goede maaltijd en een bed.
Maar eerst .... een frisse pint en een babbel via skype met mijn Anneke. Daaaaaag
Zondag vandaag. Waw,15 dagen op stap en we zijn halverwege. 402km gedaan, nog ongeveer 375 te "gaan". Een heerlijk gevoel. Het is een enorme ervaring om dit avontuur mee te maken. Dit is en blijft onvergetelijk!! Gisteravond hebben we met een 8-tal pelgrims een heerlijk avondmaal genoten, eens iets anders dan de klassieke "pelgrims"menu van 10 . Een heerlijke spaanse sopa Castellano en een echte cote a l'os, bleu-chaud gebakken, voor 24 . Ik voelde me even in België!! Achteraf wel een rotnacht gehad, veel snurkers en de oorstoppen blokkeren niet alles. De wandeling van vandaag ging over 27 km naar Terradillos de Templarios, zo'n naam voor een echt minidorp. Twee albergues, 5 huizen en een kerk. Dus straks wordt het wederom Pelgrimsmenu. De tocht op zich was super-ééntonig, een uitgerokken vlak landschap (foto op FB), dus verstand op nul en voeten op automatisch. La meseta, het gebied waar we ons bevinden is een zeer uitgestrekte hoogvlakte. Gelukkig hebben we zonnig weer. In de Albergue delen we met 4 kameraden een kamer met douche en WC. 10 pp. Een duitser Klaus, een engelsman Garry en Bart, jullie ondertussen wel bekend. Bart heeft vandaag niet gewandeld: zijn beide schenen zijn ontstoken, gezwollen en zeer pijnlijk. Peesontsteking!! Hij heeft deze morgen een taxi genomen naar hier, 30 Waarschijnlijk morgen opnieuw, een paar dagen rust zal hem hopelijk vooruit helpen. Morgen hopen we 31 km te doen en dinsdag en woensdag elke dag 19km. zo zijn we woensdagavond in Léon, een grootstad met een prachtige kathedraal. Voila, uitgepraat, CU ALL
hier ben ik weer met wat nieuws vanuit het zonnige Spanje. Er is geen wifi, we slapen in een klooster, en de zusters stellen gratis hun computer ter beschikking. Het is wel even wennen op een qwerty klavier.
Op 24 mei vrijdag vertrokken uit Hontanas voor een trip van 35 km. Bij de start was het slechts 2 graden maar zonnig. Heel mooie natuur, na 10 km komem we op onze 1ste rustpost: Castrojeriz, snel een lekkere kop koffie met een croissant. Bart heeft het zeer lastig, zijn beide scheenbenen lijden onder tendinitis (pijnlijk). De tweede rustpost is opnieuw 10 km verder, ik loop samen met Garry, een toffe knul uit UK, heel vriendelijk en intelligent. We praten over van alles en nog terwijl het landschap voorbij slentert. Oef Puente Fitero, al 20 km voorbij. Hier eten we een bocadillo met chorizo en wachten op Bart. Na een klein uurtje gaan we samen verder en proberen opnieuw in het ritme te geraken. Mijn beide wandelstokken (nordic walking) zijn ondertussen mijn beste vrienden geworden, ze helpen me telkens weer bergop.We stoppen niet meer tot we in Fromista zijn. Oef, Well-done schreeuwt Garry als Bart ook de bestemming bereikt.
Vandaag een rustige, vlakke wandeling naar Carrion de los Condes, 20 km. Eentonig langs de baan, we nemen een alternatieve weg lang de rivier Rio Ucieza om de drukte van de weg te mijden. Bart zit echt op zijn tandvlees maar alles komt goed. Om 11u30 zijn we er, we slapen in een klooster van de zusters Franciskanen. Nu moet ik plaats maken voor een andere gebruiker.
Hoi alle volgers. Blij om jullie opnieuw te ontmoeten. Vergeleken met gisteren, had ik vandaag een SUPERDAG! De pijn is verdwenen en ik voel me fantastisch. Één van de redenen is zeker de gesprekjes met mijn Anneke. Deze geven me een superboost, merci vrouwe! LY!! Vandaag donderdag, amaai wat gaat de tijd snel, ben ik in Hontanas, een schitterend dorpje in het hart van La Meseta(een hoogvlakte tussen Burgos en Léon). Een trip van 31 km met goed weer. Bart had vandaag enorm veel last van zijn pezen aan beide voeten, we hebben samen gewandeld tot hier. Hij is dankbaar dat ik bij hem ben gebleven. El Albergue del Puntido is een gezellige herberg met zo'n 56 plaatsen, vriendelijke uitbaters en lekker eten, zopas een pizza marisco gegeten. Lekker! De hoogvlakte is schitterend (zie foto's op FB). Morgen een trip tot Fromista (35km), als dit lukt ben ik één dag vóór op mijn programma. Ik heb mijn tempo aangepast, 5 per uur is zeker genoeg. de rugzak begint als een tweede huid te voelen. We zien wel, als het weer zo blijft zien we dat wel zitten. Volgens mijn gidsboekje resteren me nog 456 km tot Santiago, dwz 777 - 456 = 321 reeds gedaan !!! Joepie Nogmaals bedankt voor de vele steun via de reacties op dit blog. Thx !!! Tot de volgende.
Hallo allemaal. Gisteren weeral geen WiFi, en vandaag veel moeite moeten doen om WiFi te bekomen. In Burgos waar ik nu ben is men nogal secuur om iemand toe te laten tot hun net. Paspoort, adres, telefoonnummer, enz. Maar enfin, t is gelukt. Gisteren vertrokken uit Belorado , via Tosantos, Villambistia, Espinosa del camino, Villafranca de montes de oca naarSan Juan deOrtega. Een zeer mooie wandeling, zeer koud in de morgen (slechts 2 graden) regen in namiddag. De Monte de Oca was een trage klim en voortdurend in het bos, eentonig op sommige momenten. Het idee was om na 24 km in San Juan de Ortega te stoppen, maar wat was me dat een triestigdorp: een kerk, een kleine bar en slapen op matrassen opde grond. Nee hoor, alhoewel m'n voet wat pijn deed ...op naar Agés zo'n 4 km verder. Goede beslissing, mooie slaapplaats met kleine kamers voor 6 personen, ideaal. Deze morgen, na goede nachtrust op weg naar Burgos 24,5 km. De pijn aan mij voet is minder, het tempo wat lager, en alles gaat goed. Reeds rond de middag kom ik in Burgos aan en nu op zoek naar de Albergue voor pelgrims. Na ongeveer 2 km ben ik er. Zeer groot, 176 bedden, maar modern en proper. Morgen staat een tocht van 30 km gepland. Als ik pijn heb kan ik ook na 21 km stoppen. We zien wel. Een goede voetzorg en slaap zal hopelijk wonderen doen. Tot de volgende.
Hoi allemaal, gisteren geen WiFi dus vandaag 2 berichten in één keer. gisteren korte natte, vettige (veel modder) etappe van Najéra naar Santos domingo de la calzada. Niks bijzonders te melden: veel wind en regen, steeds met je gezicht naar de grond. En tot overmaat .... Geen WiFi! 's Avonds lekker gegeten ' spaghetti als voorgerecht en gebakken vis met aardappelen als hoofdschotel. Een fles rode wijn en een yoghurt. Alles samen 11!!! Je houdt het niet voor mogelijk. De nacht bleef maar duren, het slapen ging niet zo best, veel gesnurk en gewiebel van de stapelbedden hebben mijn rust ingekort. Deze morgen waren enkele vroege vogels al gauw de nachtrust aan het storen. De eerste persoon was al gepakt en gezakt om 4u14. Ja je leest het goed. De zaal begint dan langzaam wakker te worden, het gesnurk maakt plaats voor flitsende lampen, gekuch, deur naar waszaal open en toe, enz. Om 6u voel ik me ook verplicht om op te staan, nog moe maar als ik door het venster kijk: hoera .... Geen regen! Vandaag een etappe van 23km naar Belorado. Langzaam bergop, het landschap lijkt eentonig. We lopen voortduren langs een drukke autoweg. Precies de E17! Camions en vrachtwagens :) Om 11u30 al bereik ik al onze bestemming, door het vroege vertrekuur (6u45) ben ik er vóór de Albergue "El caminante" opengaat. Bart is er al. Samen met enkele andere stappers wachten we geduldig af. Velen gaan in een andere herberg slapen. Hier zijn maar 22 bedden en de file is compleet. Voor het eerst heb ik wat pijn: de pees ts mijn voet en mijn scheenbeen (links) is wat ontstoken. Zalf smeren, Ibuprofen en rust.! Dat ga ik nu ook doen. Tot de volgende
Heb ik zopas een gans blad ingevuld en blijkt dit ergens in de digitale wereld verloren. Oké opnieuw het was al heel vroeg deze morgen toen de Albergue de Perigrinos tot leven kwam: 5u45. Uit noodzaak ook opgestaan, wassen , plassen, enz... Om 6u30 sta ik al klaar. Het regent alweer, of nog steeds. Allez ik vertrek, al gauw zit ik in het juiste ritme. Mijn twee wandelstokken uit aluminium zijn mijn beste vrienden. Nooit gedacht dat dit zo handig was. Het tempo gaat goed, het avondmaal van gisteren heeft oor de nodige energie gezorgd. Een grillade vleesschotel om u tegen te zeggen, Gary, Bart en ik hebben alle moeite om alles op te eten. De fles rode wijn helpt, la Rioja, lekker !!! Ik kom vandaag in streek van de Siërra De Manda, een bergketen in het noorden van Spanje. De meeste toppen liggen vol met sneeuw. De plaatselijke bevolking vertelt me dat dit zeker 30 jaar geleden is. Navarette en Ventosa zijn twee dorpjes die ik aan doe, schilderachtig, maar met regenvest en kap zie ik maar nu en dan de pracht. Drup, drup, drup....regen en wind. Rond de middag stopt de regen en zie ik Najéra in verte. Ik ben er bijna, 31 km. Om één uur zie Bart op een bankje zitten, hij op me om in te checken, fijne kerel die haarkapper uit Heist op den Berg. Ondertussen minder goed nieuws van Laurette. Op doktersadvies gaat ze terug naar België, ze is nu in Burgos met de bus en wacht de nachttrein naar Parijs. Het ga je goed zus, spijtig, ze zag er zo naar uit!! Vandaag staat de teller op 200 km... Nog een kleine 600 te gaan. Tot de volgende
Vandaag een week gestapt. De teller staat op op ongeveer 166 km. Nog 610 te gaan. Niet aan denken, stap na stap, km na km, .... Vandaag gestart met zwaar bewolkte lucht uit Torres' del Río en aangekomen rond de middag in Logroño, zo'n 21 km. Krachten sparen voor morgen, want dan staat de etappe naar Najera op het programma(31km). Voorlopig blijf ik gespaard van allerlei ongemakken, houden zo!! Na ongeveer een kleine km begon het te regenen, dus stoppen ... Rugzak open .... Beschermhoes uithalen .... Regenvest aantrekken .... Rugzak dicht en verder nieuw in het ritme komen. De spieren trekken wat tegen, de rug doet wat pijn, maar al gauw denk ik daar niet meer aan. Het landschap glooit, wordt steiler, gaat op en neer. De spieren zijn volledig opgewarmd, we zitten in een goed tempo. We zijn met drie ongeveer in hetzelfde tempo: Lucas (Duitser) en Sabrina (Spaanse). Na het eerste dorp ben ik hen kwijt, zij zijn gestopt om te ontbijten wat ik al had gedaan voor vertrek. De regen wordt feller, ik dacht deze morgen om vandaag misschien meer km te doen, maar van zodra Logroño zichtbaar wordt, besluit ik toch om te stoppen om reserve over te houden voor de komende dagen. Laurette logeert hier ook, maar in het bureau voor toeristen blijkt dat haar residentie zo'n 1,5km uit het centrum ligt. Samen met een paar anderen besluiten we om in de Albergue municipal te slapen (8). Douche achter de rug, geen was vandaag(morgen zeker!), rust en straks twee straten verder avondeten. Ik afgesproken met Laurette om 6u aan de kathedraal. Ok, ik hou het hierbij voor vandaag, tot de volgende WiFi.
