Gistererenavond begon plots de lucht dichte te slibben en geen 5 minuten later .... bliksem ... donder .... regen met bakken uit de lucht. Een echte wolkbreuk zoals ik er in jaren geen meegemaakt heb. De dakgoten spoten hun overtollige water over de grond. Met als gevolg dat de temperatuur ineens 10 graden lager was. Een koude nacht, gelukkig was een extra deken voorzien.

Om 6u15 word ik, zoals gewoonlijk, gewekt door mijn GSM met Burbujas de Amor, een liedje van Juan Louis Guerra (zie Youtube). Bart, Klaus, Gary en ik delen een kamer met Prive douche en WC. Heerlijk om eens niet te moeten aanschuiven, en niet te hoeven luisteren naar beroepssnurkers.

Na het ontbijt, een stukje cake met cafe con leche en wat fruitsap, zijn we om 7u15 al op weg. Bart wandelt de eerste 14 km mee. In het volgende dorp neemt hij een taxi. Klaus en Gary houden er een stevig tempo op na, maar ik blijf bewust wat achter. Ik heb geen zin om me te forceren. Het terrein is zeer saai, vlak, eindeloos, steeds hetzelfde. Ik probeer me op mijn pas te concentreren en zing inwendig een liedje uit de jeugdserie van Johan en de Alverman . Don Cristobal , lalalalala..... Halverwege heben Kaus en Gary een patisserie gevonden. Chocolate con churros.

En weer gaat het tempo verder. Ik kijk op mijn gps, nog 14 km, dus nog 2u30 wandelen. Om een goede slaapplaats te hebben moeten we 32km overbruggen. Eindelijk komt het dorpje inzicht.... El Burgo Ranero, de plaatselijke herberg heeft slechts 30 bedden. Het is ondertussen kwart voor drie. Gary en Klaus wenken me. Ik kan bed dertig bemachtigen. Andere pelgrims moeten naar een andere, minder verzorgde herberg of  op hotel. Een echt lastige dag, mijn spieren zijn vermoeid, straks wat zalf tegen de spierpijn, een goede maaltijd en een bed. 

Maar eerst .... een frisse pint en een babbel via skype met mijn Anneke. Daaaaaag