|
Gisteren nog laat geworden want na ons gezellig dineetje nog wat bagage meegegeven en dan nog den blog updaten.
Gevolg, wekker op gsm niet gezet en gewoon eens uitgeslapen, maar dan wel iets te lang 't was 9h30. Rap een douche en veel had ik niet meer in te pakken en zo kon ik toch om 10h30 starten.
't Is al veel te warm voor een klimdagje, eerst 8km a 5% en dan nog volgen er nog van 10% en 12% om zo de top van 1500m te bereiken. 12kg weeg ik minder maar toch zit ik al vlug goe in 't zweet en daar komen de vleigen op af. Met tientallen blijven ze rond mij cirkelen en proeven van mijn zweet op armen en aangezicht. Ze zijn niet weg te jagen, aan een snelheid tussen 6 a 8 km/h kunnen ze mij gemakkelijk bijhouden. Als ik eens een beter lopend stuk heb en de snelheid opdrijf raak ik ze kwijt maar niet voor lang want 't wordt weer steiler, dan maar afstaan de ambetanteriken bijten toch niet.
Veel drinken dus en de bidons zijn bijna leeg = paniek, maar niet nodig want Jacob heefteen fonteintje langs de weg gezet, "agua potable" om bij te vullen. En hij maakt het mij nog meer gemakkelijk want op weg heeft hij grote witte pijlen geschilderd zodat GPS en routeboek overbodig worden.
Jacob moet trouwens ook nog wat ondersteuning geven aan 2 nieuwe perigrinas, Sophie te voet en Leentje met den picasso.
Het is druk op de top 1500m, waar het "Cruz de Ferro" staat, hier laten pelgrim een steen of ander voorwerp achter als een last die ze weggooien. Ik heb 2 stenen mee vanuit Zwijnaarde; een kei van Leente met haar vieze muil op (een marmeren lijn lijkt op neerhangende mondhoeken en daar dan ogen en neus bijgetekend) en een andere kei is van mij in de vorm van een hart (alle verdrietige momenten uit mijn leven wil ik hier achterlaten) Italiaanse mountainbikers nemen een foto van mij.
De afdaling is gevaarlijk omdat er putten in het wegdek zijn (ik krijg hier een thuisgevoel) dus voorzichtigheid geboden.
Onderweg nog een stop aan een zeer merkwaardige cabane waar Peruvianen nog wat commerce doen. Ze herkennen elke nationaliteit aan de kleur van hun credential en van hen krijg ik mijn welverdiend stempelke. Hier hangen ook wegwijzers met afstanden naar alle grote wereldsteden, ik onthoud dat Compostela nog 222 km is.
Nu hoef ik niet meer zo vroeg voor onderdak te zorgen omdat Leentje de praktische zaken regelt zoals hotel en boodschappen doen.
Om 16h kom ik toe in Villafranco del Bierzo en 'k heb maar binnen te stappen, te douchen en klaar. Sophie komt om 16h30 toe van haar 23 km op camino en nadat zij zich verfrist heeft gaan we cervesas gaan opzoeken, doen elk ons verhaal en plannen de volgende dag.
De rit; 83 km, 16,9 km/h gemiddeld en 906 hoogtemeters.
Jacob zegt: Ge hebt goed kunnen zweten voor uwen vaderdag, die cervesas zijn verdiend.
|
