|
Gisteren bij de chinees gaan eten, de receptionist van 't hotel raadde dat aan.
Een groot spel, self service in buffetvorm, met plaats voor wel 400 personen. Er ging veel volk binnen en 'k peisdege 't zal wel goe zijn. Per tafel van 2 personen was er een wokpan op gas ingewerkt. Jawadde, ik ga hier zelf moeten koken en er nog voor betalen ook.Als ik nog wat beter rondkeek zat ik toch nie echt op mijn plaats, de gemiddelde BMI was 35.(met fiets en bagage haal ik het wel) In de buffetovervloed was het zoeken naar verse groenten en dat aangevuld met nasi en peking eend.Op de rijst na, trok het op niets en met het dessert kon ik met 3 ijsbollen niets verkeerd doen. Om vlug te vergeten!
Na de petit dejeuner, die echt petit was, de velo op voor een relaxrit door Parijs tot Linas. Vandaag maak ik mij "schuune" nieuwe short en witte trui, Notre-Dame verwacht mij.
Om 9h45 ben vertrek ik en direct op de goeie route "het canal de l'ourcq".(een tip gekregen van Eddy Volkaert = bedankt) Een rechte lijn volledig autovrij tot bijna het centrum van Parijs waar het dan "canal saint-martin wordt" 21,5 km.
Het gaat langs de "Porte de la Villette" met zijn groot wetenschapspark en "Le Zenith" waar de grootste evenementen plaatshebben, concerten ed, Vanaf hier is het maar een diagonaal volgen, het is alsof ik Parijs in 2 gelijke delen splijt.
Weer begeleid Jacob mij, altijd een gemarkeerde "piste cyclable" of ik mag op de bus/taxistrook, daarenboven springen alle feu rouges op groen en verkeersagenten houden de weg vrij voor mijn doorgang. (ze kennen mij hier nog een beetje)
Ik slenter door de gezellige drukte in Beaubourg en rond Centre Pompidou tot l'ile de la Cité.
Notre-Dame staat aan de ingangspoort van haar kathedraal en ze wenkt mij. Ik wijs naar mijn fiets maar ze wuift mijn excuses weg, "Ik zal er wel op letten." zegt ze. Voor het zekerste doe ik hem maar goed op slot en met al mijn bagage loop ik langs Haar. Ze glimlacht en ik knipoog terug, we verstaan elkaar.
Aan het onthaal krijg ik een cachet de la Notre-Dame in mijn credential en doe ook een kaars branden voor familie en vrienden die mij moreel ondersteunen en meeleven met mijn camino. Denk eraan, hier heb ik voor jullie gebeden.
Het wordt druk, alle kleuren en talen zie en hoor ik, maar 'k moet weer verder en al vlug ben ik voorbij de Porte D'Orleans. Ik ga nog een terrasje doen want 'k moet een plasje maken. Ik vind een mooi terras met zicht op velo en bagage in Montrose en bestel "un chocolat chaud" = zeer lekker maar ik moet nog een eind fietsen en nie blijven hangen.
De route gaat verder langs pistes cyclable tot Massy waar trouwers het stadhuis verlaten, veel chic volk en ik neem een foto van zoveel geluk. Hij, een oude kale man, zij een oogverblindende schoonheid. Geld + naïeve beauté is niet gelijk aan geluk - denk ik en vervolg mijn weg.
In Longpont veel volk rond de kathedraal. 'k Ben nieuwsgierig en wip binnen overvolle kerk en veel volk, 'k moet rechtstaan . "Il y a beaucoup de monde, est-ce un service special?" vraag ik aan een uitgedoste madam. " C'est la premiere communion" antwoordt ze en zingt verder mee met het koor.
Bij 't verlaten van de kerk bots ik weer op een pelgrim, pelgrimgroet en bonjour, maar hij heeft liever dat ik in 't vlaams doorga. 'n Hollander (eigenlijk herkenbaar aan de zwaar beladen fiets, kamperen he) We nemen foto's en wisselen nog wat ervaringen uit.(da vertel ik thuis wel)
Na 5km aankomst in 't hotel, vriendelijke receptioniste die ook goe voor mijn velootje zorgt, veilig in een aparte vruimte.
De rit; 66km, gemiddeld 14km/h, 485 hoogtemeters
Jacob zegt: Zal 't gaan ja, mee al da geflirt mee die Notre-Dame
|
