Pilgrim, how you journey On the road you chose To find out why the winds die And where the stories go.
All days come from one day That much you must know, You cannot change what's over But only where you go.
One way leads to diamonds, One way leads to gold, Another leads you only To everything you're told.
In your heart you wonder Which of these is true; The road that leads to nowhere, The road that leads to you.
Will you find the answer In all you say and do? Will you find the answer In you?
Each heart is a pilgrim, Each one wants to know The reason why the winds die And where the stories go.
Pilgrim, in your journey You may travel far, For pilgrim it's a long way To find out who you are...
Pilgrim, it's a long way To find out who you are...
Pilgrim, it's a long way To find out who you are...
ALLEEN ZIJ DIE ONDERWEG ZIJN, KUNNEN DE HOOP KOESTEREN OOIT AAN TE KOMEN
Wie deze weg wil gaan moet de oude stenen eren met vers zweet en gebed de luide geest bezweren
om stilte te verstaan
Van Sint-Stevens-Woluwe te voet naar Santiago de Compostela ... IEMAND is me voorgegaan, daarom wil ik deze weg ook gaan.
25-03-2009
Dag 10 - 25 maart
Etourvy - Tonnere : 20 km.
Na een stevig frans ontbijt (2stukjes brood en confituur) om 7u30 op weg voor een korte trip van 20 km naar Tonnere. Daar hoop ik inkopen te doen en te kunnen internetten. Na een kwartier stappen begint het zowaar plots hard te sneeuwen. Vlug een schuilplaats gezocht in een afgelegen hangar, midden in het veld. Voor de eerste keer mijn volledige regenkledij aangetrokken. De volgende drie uren waren een strijd tussen een pelgrim en de natuurelementen. Volledig ingepakt, kop in de grond, vechtend tegen sneeuw, hagel, regen met stormwind op kop en dit in een open vlakte zonder enige schuilplaats. Dit moet zowat het ultieme "Flandrien"-gevoel zijn. Het tempo zo hoog mogelijk houden, ook om warm te krijgen. En toch geeft dit eigenlijk een heerlijk gevoel. Voelen dat je leeft in en met de natuur, ver weg van alle airco en pseudo-comfort met af en toe een vriendelijk toeterende auto. De 20 km naar Tonerre in een record-tempo gestapt, minder dan 4 uren en dit ondanks het heuvelachtig parcours. De bedoeling was om in Tonerre deze namiddag mijn planning richting Vezelay aan te passen, kaarten te kopen, inkopen te doen en te internetten. Maar wat een ontgoocheling! Nooit heb ik zo een dode, verlaten stad gezien. Tot overmaat van ramp is het "Office de Tourisme" hier op woensdag gesloten. Gelukkig heb ik toch een klein goedkoop hotelletje gevonden dat wel open is. Voor de rest : niks..... "internetcafé...... hier ?" Vergeet het maar, zelfs geen gewoon café. Ik denk dat de Middeleeuwen hier opnieuw uitgevonden worden, een troosteloos gevoel.
In tegenstelling tot mijn oorspronkelijke planning zoek ik van hieruit, in twee of drie dagen, rechtstreeks Vezelay te bereiken. Ja, ik laat Chablis links liggen.......(in feite rechts). Naar het schijnt zijn er daar zoveel "Chateaux" dat je er minstens drie dagen moet voor uittrekken en die tijd heb ik niet. Geen half werk, dus dan liever niet. Ik heb trouwens de voorbije dagen meer dan genoeg wijnvelden gezien. De volgende 2-3 dagen zal het echt improviseren worden en hopen, op goed geluk, om slaapplaats te vinden. Maar voorlopig is Jacobus nog altijd bij mij, dus blijven vertouwen.
Vannacht heeft het de eeerste keer geregend, maar bij vertrek is het droog. Om de pijn aan de voeten wat te verzachten, 2 paar kousen aangetrokken. Afwachten of het helpt. Omdat de GR hier weer een aardige kronkel maakt, het eerste uur langs een drukke baan gelopen. Daarna terug de vertrouwde GR 654. De laatste Champagnedorpjes, met af en toe een venijnige klim. De voorbije week, tientallen dorpjes gepasseerd in deze streek, alles slaapt, behalve af en toe een ijverige hond die blij is eens iemand te zien. Tegen 13 uur een mogelijke slaapplaats bereikt (25 km). Nu het dilemma....de volgende slaapgelegenheid ligt 12 km verder. Blijkbaar hebben de kousen hun effect niet gemist en vandaag heb ik "goede benen". Dus toch maar verder, op hoop van zegen. Om 16u30 de slaapplaats te Etourvy bereikt (totaal van de dag : 37 km). Het is een grote "gîte rurale", op een groot domein, eigendom van de gemeente. Er zijn 59 bedden. Hier 2 Duitse pelgrims ontmoet uit Trier. Ze gaan tot Auxerre (2 weken stappen), volgend jaar doen zij dan weer een volgend stuk. We koken en eten samen in de keuken. Na de afwas zit de dag erop.
Samen met Paco ontbeten. Voorlopig onze laatste maaltijd samen, want de slaapgelegenheden liggen hier veel verder uit elkaar. De keuze is nu tussen 20 km of 40 km. Paco, een geoefend atleet, kiest voor de 40 km. Ik wil mezelf niet opbranden en kies wijselijk voor de 20 km. Onderweg lopen we een uurtje samen en bij een tussenstop gaat Paco verder een andere richting uit. Ik zal hem misschien niet meer terugzien. Het afscheid was best emotioneel. Een fijne man.
Rond de middag woor de eerste keer naast de Seine gelopen, stroomopwaarts. Rond 14u aankomst in Bar-sur-Seine, een heel mooi oud stadje, echt een bezoekje waard. Alleen is het maandag ... en is dus alles gesloten. Ik ga nog op zoek naar iets om te eten en anders zal het een stuk oude baguette met water worden, het vaste pelgrimsmenu.
Ik zal de volgende dagen, richting Vézelay, waarschijnlijk mijn parcours iets wijzigen, maar daarover later meer.
Gisterenavond nog een Hollandse pelgrim ontmoet en samen genoten van het avondeten. Een heel sympathieke man, gewezen piloot die nu met brugpensioen is. Zijn hobby is zweefvliegen; dit doet hij vooral in de Spaanse Pyreneeën. Zijn naam is Frans, maar iedereen noemt hem Paco (Spaans voor Frans).
Vanochtend al om 7u30 op stap met de bedoeling het vandaag, na de zware dag van gisteren, het wat rustiger aan te doen. De weg was echter zo mooi en aangenaam om te wandelen dat er 's middags al 20 km op de teller stonden. Het ging meestal door het bos, op goed begaanbare paadjes. Een droom voor mijn blaren in vergelijking met het asfalt van gisteren.
Iets na de middag, tijdens mijn pick-nick, kwam vriend Paco voorbij. Hij was een uur na mij vertrokken, maar als zweefvlieger is oriëntatie een passie geworden. Hij loopt rond met een juweeltje van een GPS. Onvoorstelbaar wat dat kleine ding allemaal weet. Zodoende vindt hij altijd de kortste weg (niet altijd de mooiste).
Na een prachtige tocht van 28 km vonden we elkaar terug in een schitterende 'chambres d'hôtes'. De 'table d'hôtes' was een sterrenrestaurant waardig! Van aperitief tot en met de koffie, dit alles voor 10, wijn inbegrepen. Dit is beslist het allerbeste wat ik tot nu toe gevonden heb. Samen met Paco nog wat gezellig blijven napraten bij het houtvuur. Om 21u30: bedtijd!
Vanochtend om 7 uur op weg naar wat een prachtige dag zou worden, koud maar ongelooflijk mooi. Een opkomende zon, een paar reeën die vlak voor mij wegspringen. Na een uurtje stappen gaan ontbijten bij de eigenaars van de gîte (zie gisteravond). Om 8.30 uur op weg. Na ongeveer 2.30 uur flink doorstappen stel ik vast dat ik alleen nog markeringen zie van een lokale GR (geel-rood) en geen wit-rode zoals de grote GR wordt aangeduid! Bij het bovenhalen van mijn GR boek , o ramp, stel ik bovendien vast dat ik mijn overzichtskaart ben verloren. Ik besluit naar het volgende dorpje te gaan om mij te kunnen oriënteren. Daar kom ik tot de vaststelling dat ik totaal uit de richting ben. Als ik zo zou doorgaan kwam ik waarschijnlijk in Scherpenheuvel uit in plaats van Compostela. Er zit niets anders op dan op mijn stappen teug te keren. Wonder boven wonder (nogmaals dank, Jacobus) vind ik na een uur teruglopen mijn bewuste kaart op de weg terug. Een voorbijrijdende boer wist mij te vertellen dat er hier al meerderen verkeerd zijn gelopen en brengt mij terug naar mijn vertrekplaats. Om de verloren tijd in te halen en toch nog op tijd op mijn bestemming te geraken, besluit ik langs de grote baan te stappen. 18 km asfalt, rechtdoor, zonder einde...... Een pelgrim moet af en toe ook eens afzien. Eind goed, al goed, na 30 km, in plaats van de voorziene 24 km, goed aangekomen. Overnachting in het enige klein, typisch Frans hotelletje in Brienne.
Zalig geslapen. Om 7 uur klaargemaakt en op weg. Vlak achter de hoek, geluk...... een boulangerie en een politieman. De weg gevraagd en ik zit direct op de juiste baan. De eerste 2 uren lopen langs een tamelijke drukke baan; de GR maakt hier een grote bocht. Vandaag heel veel water, kleine en grote plassen (meertjes). Ik zit nu vlak bij het "LAC DU DER" bij de vogelliefhebbers goed gekend als overwinteringsgebied voor kraanvogels uit Scandinavië en Siberië. Dit jaar hebben hier, volgens een plaatselijke boer, ongeveer 60.000 kraanvogels overwinterd. Op dit ogenblik blijven er nog zo'n honderdtal over. Ik heb ze een paar maal zien opvliegen als ik voorbij kwam, indrukwekkend!
Heel toevallig vind ik een onbewoonde gîte, "au milieu de nulle part", waar ik kan overnachten. De eigenaars wonen een 5 tal km verder en s'avonds wordt ik uitgenodigd en afgehaald voor een prachtige "table d'hôte" met alles erop en eraan.
Na een goeie nacht , een klein ontbijt en onderweg zonder proviand, want geen winkel in dit dorpje. Het enige wat ik bij heb is een beetje peperkoek , een stukje franse kaas en 2 liter kraantjeswater. Hopelijk vind ik in het volgende dorpje een boulangerie . Na een uur 2 moeizaam vorderen - de verpleger gisteren was blijkbaar niet gediplomeerd - een eerste dorpje , maar pech. Wel een prachtige kerk maar geen winkel. Ik heb er nog wel gezocht of ik geen hosties vond maar die hebben ze bij gebrek aan gelovigen tegenwoordig ook niet meer in stock.
Het menu vandaag is dus gewoon peperkoek met franse kaas en kraantjeswater geworden. Het uitzicht begint stilaan te veranderen Vandaag bijna de ganse dag gestapt tussen enorme velden, waar de boeren volop aan 't zaaien zijn, met alle mest- en meststoffen geuren er gratis bij. Op een bepaald ogenblik ben ik blijkbaar toch ergens mislopen, ik wist echt niet meer of ik nog in Frankrijk was, de kaart opnieuw en opnieuw bekeken , omgedraaid, niet te vinden. Ten einde raad stap ik maar een of ander wegeltje in, en plots hang er in the middle of nowhere op een boom een Sint Jakobsschelp. Dit kan toch geen toeval meer zijn. Nu ben ik er zeker van dat Jakobus echt meestapt. Alleen zou hij eens een goeie verpleeg(st)er mogen sturen , want mijn voeten !! ' t is van mijn voeten. Rond 16 uur aangekomen in Vitry le Francois . De kathedraal bezocht en op zoek naar een slaapplaats. Mijn boek vermeldt een ontvangst voor pelgrims in een soort klooster. Bij de rijkswacht gaan vragen. De rijkswachters en kloosters , blijkbaar geen goeie combinatie. Een klooster hier? nooit van gehoord. Toen ik het adres liet zien blijkt het klooster op slechts 100 meter van de rijkswachtkazerne te liggen. Ik logeer dus nu bij de " Congrégation des Soeurs de Jésus Miséricordieux " . Deze zusters hebben een 20 tal kamers voor pelgrims - sober maar al wat een mens moet hebben : een bed ! Toen ik met een zuster aan het praten was, komt er plots nog een pelgrim binnen - een Nederlander uit Flevoland - al 4 weken onderweg. Wat blijkt , het is diegene uit mijn vorig verslag , die ongemerkt in de jeugdherberg in het bed naast mij lag .
Ik hoop dat mijn voeten het stilaan gewoon worden, want voor de rest is alles dik in orde. De spieren, pezen, rugzak , allemaal zijn ze blijkbaar ( voorlopig ) dikke vrienden .
Gisterenavond om 18 uur ging de jeugdherberg dan open , en er was niemand behalve een dakloze die daar al weken verblijft. De jeugdherberg ziet er niet uit - op zijn frans - je zou er niet binnen gaan , binnen was het oud en versleten maar de bedden waren proper - en zo kon ik eindelijk mijn slaapzak eens gebruiken want ik draag die wel niet mee voor mijn plezier. Gelukkig ben ik al een paar keer in India geweest ,want ook de douche dateert waarschijnlijk van voor de grote oorlog, het enige verschil is dat er hier ipv een "pot " een soort darm hangt waar water uit komt. Na vlug nog iets gegeten te hebben lag ik om 9 uur in bed en heb echt goed geslapen , zo goed zelfs dat ik niet bemerkt heb dat er in het bed naast mij later op de avond nog iemand komen slapen is .
Châlons en Champagne .... Chaussé sur Marne : 25 km
Deze morgen om 7 uur stond ik gepakt, iets te eten in een kleine bar-tabac - een paar kleine inkopen voor de dag en om 8 uur onderweg naar Chaussé sur Marne. Opnieuw beloofde het een prachtige dag te worden, volop zon , een prachtige tocht , meestal langs de kronkelende Marne en zijriviertjes, heel veel water met bijhorende eenden en watervogels . Rond 10.30 had ik reeds 14 km gestapt. Bij mijn eerste rustpauze schoenen uitgedaan want pijn aan de voeten en wat blijkt : alleluja !! de eerste blaren ( t is toch lente ) Aan beide voeten, op de buitenkant van hiel , mooi symetrisch een kanjer van een blaas. Dus onze EHBO kit ( zit natuurlijk gans onderaan in de rugzak - grote les 2 ! ) bovengehaald en als een volleerde verpleger, één en ander geprobeerd . Of mijn voeten er beter van geworden zijn zal de toekomst uitwijzen , maar daar heb ik zo mijn twijfels over. Na een moeizame heropstart - de eerste kilometers zowat op eieren gelopen - toch nog een prachtige wandeling , kronkelend langs krinkelende waterwegen , rond 15 uur aangekomen in Chaussé, waar ik een kamer had gereserveerd in het enige hotel(etje) Na een vluchtig onderzoek van de aangerichte schade een uurtje gerust, en dan geprobeert een wasmachine te imiteren. In alle bescheidenheid denk ik dat ik als wasmachine beter aan de kost zou komen dan als verpleger. Nog wat gelezen , dagboek bijgewerkt, een lekker avondmaal en slapen. Vanochtend heb ik pas gemerkt dat er in mijn kamer ook een televisie stond. ' k zal dus wel " moerg " geweest zijn.
Dag 2 : Condé-sur-Marne - Chalons en Champagne : 20 km
Na een zeer goeie nacht om 8.30 vertrokken voor een gemakkelijke rit. De eerste zware dag blijkbaar goed verteerd. Bijna de hele dag langs het water gelopen , rechtdoor . Het ritme zat er direct in . Na 2 uur stappen , een eerste rustpauze en de teller blijkt reeds 11 km aan te duiden. Dan maar wat rustiger aan gedaan. Om 13.30 uur aangekomen in Châlons , en aan het stadhuis , op een rustig terrasje, in het zonnetje een goeie pint gedronken. Het office de toerisme ging pas open om 14 uur. Een mens moet toch af en toe toch iets nuttigs doen ... dus De jeugdherberg waar ik wil logeren gaat pas open om 18 uur, en ze weten hier niet of er plaats is .. dus ik weet nog niet waar il zal slapen vanavond. Dus maar op zoek naar een internetcafe en zodoende .... hier zitten we dan. Vele groeten van een Pelgrim - en - rodage .
Na een zeer korte nacht was ik om 6.30 uur aan het ontbijt en om 8.00 uur stond ik op de plaats waar mijn voorbereidende tocht ( Woluwe - Reims ) in oktober vorig jaar eindigde. HERE WE GO ...
De eerste 2 uur direct tussen de wijnvelden. Op en af met een paar steile klimmetjes. Ik geloof dat alle champagneboeren op dit ogenblik in hun wijngaarden aan het werken zijn. Je ziet ze overal zitten op hun kleine rolkarretjes met op hun rug een rugzakje met batterijen verbonden met hun electrische snoeischaren, een eigenaardig zicht . Ik moest denken aan het Duracellkonijntje. Wat mij is opgevallen is dat de wijnranken voor Chanpagne kleiner ( max 50 cm ) gehouden worden dan deze van gewone wijndruiven. Een champagneboer vertelde me ook dat deze ranken gemakkelijk 60/70 jaar druiven kunnen geven maar dat ze na 30/35 jaar gerooid worden. Na de middag een moeilijke weg door een groot bos, gelukkig heeft het niet geregend, anders was dit een echt modderbad geweest. Het juiste moment om mijn wandelstokken uit te testen . in het begin wat onwennig maar na een tijdje sukkelen viel dit best mee. In alle geval een dankbare gadget voor moeilijke stukken. Aaangekomen in Condé sur Marne op zoek naar een slaapplaats. In de " Mairie " kon mij mij niet veel verder helpen, er is door de gemeente niks voorzien, dus maar een paar adressen gevraagd van chambre d'hôte. Het probleem is echter dat iedereen hier in zijn wijnvelden aan het werk is , EN ( grote les nummer 1 ) in frankrijk op een maandag ALLES dicht. Om 17 uur eindelijk een champagneboer thuis gevonden, en ja direct prijs. Een zeer mooie kamer met zelfs een houtvuur . Ik denk echter dat de Champgne niet te best verkoopt want de prijs voor een kamer hier in de streek is niet echt naar het budget van een pelgrim. Vorig jaar hebben hier 2 hollanders ( !! ) gelogeerd die op weg waren met een kruiwagen ( ! ) . de boer heeft een ganse dag gewerkt om hem een beetje te herstellen. s' Avonds om 19 uur is de plaatselijk bar-tabac-restaurant dan toch opgegaan. Een mens moet toch iets eten, dus een dagschotel besteld . En verrassing wat is het menu : jawel WITLOOF met hesp. - ik geraak mijn witloof - image blijkbaar nooit meer kwijt. Voor het slapen gaan heb ik mij door mijn champagneboer dan toch - na lang aandringen (?) - laten overhalen om samen nog een fleske te kraken..... en ik heb heeel goed geslapen. Alhoewel ik mij echt had voorgenomen de eerste dagen rustig aan te starten, is deze eerste dag toch wel wat zwaarder uitgevallen dan voorzien. Op de teller staat 28 km . En je kan hier niet verkeerd lopen! In een klein dorpje had ik me blijkbaar toch vergist, maar na 100 meter komt er iemand achter mij gelopen ... monsieur, monsieur.. vous faites le saint jacques ??? c' est par la.... Zo de kop is eraf, alles en iedereen is tevreden, voeten, rug en ledematen moe maar content. De rugzak staat al klaar om terug te vertrekken...
Het is me wel het dagje geweest. Een zeer mooie afscheidsviering, met aansluitend een uitwuifdrink en dan met een ganse bende te voet naar Zaventem . Ik had het zo mooi niet kunnen plannen. In ieder geval hartelijk dank aan iedereen die erwas ( en ook de velen die er niet konden zijn ) . Het heeft me deugd gedaan en zal me zeker bijblijven op mijn tocht . In Reims aangekomen zonder problemen, de jeugdherberg ( eerder een soort congrescentrum ) gemakkelijk gevonden op een 2 tal kilometer van het station . propere maar heel kleine kamer , juist genoeg voor een bed en een rugzak. Spijtig genoeg geen oog dicht gedaan. Waarschijnlijk door emoties ( het is nu echt begonnen ) en door het vele lawaai van een groep die daar ook logeerde - de wc en douches op de gang hebben tot laat in de nacht voor de nodige decibels gezorgd -
Vertrekken is verder trekken is achterlaten en afscheid nemen van wat was om dankbaar terug te kunnen kijken te genieten van wat is en te verlangen naar wat komt
Nog 1 keer slapen - vrees van niet - en de grote droom begint . Ik loop er de laatste dagen zowat bij als een kip zonder kop, doelloos. Mijn rugzak heb ik de laatste week al verschillende keren in en uitgepakt , de stelregel van de pelgrim indachtig : " wat je thuis kan laten, is mooi meegenomen " maar geraak niet onder de 14 kg.
Het is ongelofelijk hoeveel reacties, aanmoedigingen en vragen en steentjes die ik de laatste week heb gekregen. Dit doet iets met een mens. Ik zal al deze reacties, aanmoedigingen en vragen graag meenemen, ze zullen zeker van pas komen op momenten dat het wat moeilijker gaat, en ze wegen absoluut niet zwaar !! Het is een mooie traditie dat mensen hun bekommernissen meegeven aan diegene die op pelgrimstocht vertrekken. Zo is er op weg naar Compostela op een plaats in Spanje op het hoogste punt ( 1504 m ) van de Camino : Cruz de ferro ( ijzeren kruis )- een grote berg ontstaan met kleine steentjes die pelgrims van thuis hebben meegebracht en daar hebben achter gelaten. Steentjes met vragen, bekommernissen, verwachtingen en gevoelens ,uitgebeeld in een hoop steentjes met een ijzeren kruis op een houten paal.
Langs deze weg zou ik graag IEDEREEN willen bedanken die mij op één of andere manier steunt op mijn tocht. Ik neem jullie allemaal mee .
Morgen zondag is iedereen van harte welkom :
9,30 : zendingsviering in de kerk van St Stevens Woluwe 10,30 - 12,00 : trakteren wij in de parochiezaal " Ons Huis " 12,15 : te voet naar station te Zaventem. 13,00 : tot in Compostela ...
Iedere dag ligt het prachtige boek " wijsheid uit India 365 dagen " open op onze kast. Vandaag 5 maart lezen we deze prachtige toepasselijke tekst :
Laten we samen op expeditie trekken, een ontdekkingsreis naar de geheimste uithoeken van ons bewustzijn. Daarvoor moet onze uitrusting licht wezen. We laten het allemaal achter : meningen, vooroordelen, conclusies, al de oude meubelen die we meer dan tweeduizend jaar lang hebben verzameld. Laten we alles vergeten wat we denken over onszelf en vertrekken alsof we niets kennen
Het is intussen al een paar weken geleden dat we nog iets laten horen hebben . En intussen zijn we nog maar 2 weken verwijderd van het vertrek.
Wiske en ikzelf zijn wat winterse zuurstof gaan opdoen in het mooie Kopenhagen / Denemarken. We hebben het geluk gehad te mogen logeren bij een oude (?!) vriend . Jos en Veerle zijn twee fantastische mensen bij wie het buitengewoon fijn toeven was, en die zeker en vast vanuit Denemarken mijn pelgrimstocht op de voet zullen volgen. Supporters van het eerste uur.
Mijn rugzak ( 14 kg ) is voorlopig nog heel lief tegen mij en staat vol ongeduld te wachten om te vertrekken . Ik zal hem volgende week af en toe eens gelukkig maken , en een wandelinske doen.
Het doet wel wat, jaren naar iets toe leven, van dromen, en dan plots sta je 2 weken voor het vertrek. Ik realiseer me soms niet of dit nu werkelijkheid is. Maar anderzijds wordt het echt tijd om te vertrekken. Ik denk dat ik intussen de GR in Frankrijk, en de Spaans Camino zowat vanbuiten ken. Zaterdag gaan we naar Tongerlo voor de pelgrimszegen ( ieder jaar eind februari worden de pelgrims die in het komende jaar op pelgrimstocht gaan gezegend ) en dan ..... nog 2 weken .....
Op zondag 15 Maart is het zover: Om 9,3O uur zendingsviering in de kerk van Sint Stevens Woluwe Aansluitend ( 10,30 uur ) gaan we samen nog gezellig iets drinken in de parochiezaal Rond 12,15 uur vertrek te voet - samen met vrienden en familie - naar het station van Zaventem waar ik met de trein via Brussel afreis naar Reims om ECHT te vertrekken.
De voorbereidingen zitten nu echt in de laatste rechte lijn, en er is nog meer
werk aan dan ik had gedacht.Ik zou een lijstje maken met to dos !!!
Maar dit is een serieuze grote lijst aan het worden.
Er komt heel wat bij kijken als je meer dan 3 maanden van huis en verenigingsleven
vertrekt.
Het is anderzijds een grote voldoening vast te stellendat niemand onmisbaar is.
Met de trainingen gaat het zoals gehoopt. Ik wandel nu wekelijks 2 tot 3 maal tochten van 25 km. ( af en toe met rugzak ) De andere dagen tochtjes van 5 à 10 km in combinatie met zwemmen.
De fysieke conditie is uiteraard niet meer wat ze is geweest , maar 18 jaar competitie basketbal en een paar jaar voetbal hebben toch wel een degelijke basisconditie achtergelaten.
Alhoewel mijn zwakke linker enkel een cadeautje is van mijn basketperiode.
Bij de links die je via deze weblog kan openen staat naast EigenThuis : mijn sponsorproject ook een link naar Wanakkam .
Sommige lezers zullen zich waarschijnlijk afvragenwat dit is.
Wanakkam is een vzw waar Wiske en ikzelf reeds jaren actief bij betrokken zijn.
Deze kleine vzw steunt reeds meer dan 30 jaar kleinschalige ontwikkelingsprojecten in India.
Diegenen die ons wat beter kennen weten dat wij reeds verschillende malen naar India zijn geweest om onze projecten te gaan bezoeken, en dat India voor ons heel wat betekent. Vandaar dat ik deze link heb toegevoegd .
Pelgrim zijn is je pelgrimstaf nemen en op weg gaan. Je kleine zekerheden verlaten om te ervaren wat en wie de grote zekerheid is en daarop mogen steunen als op een staf.
tekst : Vlaams genootschap van Santiago de Compostela
Middeleeuws vers.
Ik kom, ik weet niet vanwaar. Ik ben, ik weet niet wie. Ik sterf, ik weet niet wanneer Ik ga, ik weet niet waarheen.
Het verbaast me dat ik vrolijk ben...
Vrienden
Vrienden zijn als bomen Ze wachten tot je nog eens langs komt en ze zijn onverstoorbaar als je wegblijft.
Ook na maanden afwezigheid kan je draad gewoon weer opnemen, omdat intussen niets werd afgebroken.
Vrienden zijn als bomen, op een goede afstand van elkaar geplant zo moeten ze elkaar niets betwisten. Ze kennen geen afgunst maar nodigen elkaar wel uit " Hoger " te groeien.
Vrienden zijn als bomen, en bomen buigen niet maar ze wuiven.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
And then one day A magic day He passed my way And while we spoke of many things Fools and kings This He said to me: "The greatest thing you'll ever learn Is just to love and be loved in return"
Pelgrimstocht
Blote voeten zij zoeken een weg om te gaan tasten haar ziel af haar hele bestaan Als een pelgrim doorloopt ze haar lichaam, haar tempel gevoelig, aandachtig erkent elke drempel Stoten haar voeten zich blaren, gewond, werpt ze het licht op wat in de weg stond Dansen haar voeten zich vrij en verlicht, haar lichaam gevleugeld een vredig gezicht Zo reist ze, ontdekt ze een wereld van zijn Neemt steeds minder mee Rest wat brood en wat wijn
DE CAMINO
Geen gewone weg want zij laat geen loopje met zich nemen
maar trekt haar eigen spoor in eenieder die haar gaat.
Zij laat zich voelen in het hart, en geeft niets om de benen
Life is a pelgrimage. The wise man does not rest by the roadside inns. He marches direct to the illimitable domain of eternal bliss, his ultimate destination
