Neen, ik ben niet over het aantal sigaretten per dag gegaan. Gisteren tien gerookt, dat was geen probleem. Maar dat is dan ook niet moeilijk als je pas je eerste sigaret rookt om vier uur in de namiddag.
Ik was van plan dat zo te blijven doen maar het is nu drie uur in de namiddag en mijn tien sigaretten zijn al op.
Ik heb het ooit eerder geprobeerd op deze manier, en moet telkens dezelfde conclusie trekken. Of ik nu volledig stop, of ik ga minderen, het is beiden even moeilijk.
Dus kies ik terug voor de korte maar krachtige pijn. Volledig stoppen.
Ik heb trouwens de indruk dat het minderen het enkel moeilijker maakt... uitstel van executie noem ik dat. Plus die paar sigaretten die ik dan wel nog mag roken worden enkel nog waardevoller dan normaal en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Ik begrijp het soms niet meer goed. Zo'n jaar geleden was ik vier maanden gestopt zonder enig probleem, geen hunkeren, niets missen, heerlijk vond ik het.
Maar sindsdien houd ik het nog niet langer dan 1 dag vol.
Ik vrees dat ik gewoon door de zure appel zal moeten bijten en hopen dat het verlangen naar een sigaret met de tijd vervaagt. Er is geen andere manier meer over.
Het probleem is de mentale knop omdraaien, beseffen en vooral blijven beseffen dat het MIJN keuze is om te stoppen. Beseffen dat ik die stinkstokken niet nodig heb en dat het leven net zo leuk kan zijn zonder, wie weet zelfs leuker! Bij de laatste wel gelukte stoppoging ging dit vanzelf precies, de mentale knop had ik onbewust omgedraaid. Jammer dat ik het toen niet heb blijven volhouden. Ik was zo overtuigd van het feit dat ik er vanaf was dat ik dacht dat 1 sigaretje geen kwaad kon... en ik was weer vertrokken.
Hopelijk lukt het me opnieuw deze keer.
Want ik ben het roken zo kotsbeu! Jezus.
Ik moet erin leren geloven dat het me gaat lukken...
