Allereerst hartelijk welkom beste mensen op mijn "stoppen met roken-blog".
Vele malen heb ik gelezen en gehoord dat een "stoppen met roken-dagboek" de slaagkansen zou verhogen. Vandaar dus deze blog... ik kan alle hulp goed gebruiken! Plus het idee dat mensen mijn vooruitgang (en vooral achteruitgang) kunnen lezen elke dag zou me eigenlijk nog meer moeten motiveren... al is het gewoon "to save face".
Op dit eigenste moment ben ik mijn zesde laatste sigaret aan het roken. Ik ben namelijk al vijftien jaar lang een verstokte rookster en begon ermee op mijn veertiende. Niet zozeer om "erbij" te horen of stoer te zijn. Ik rookte stiekem op de toiletten waar niemand het kon zien. Voor mij was het vooral een controlekwestie. Ik was het perfecte stereotype van een rebelse tiener en had het gevoel over niets wat te zeggen te hebben. Alles werd voor me geregeld en werd me opgelegd. Althans... dat gevoel had ik. Ik MOEST naar school, naar pianoles, zangles, notenleer en had het gevoel dat ik niets MOCHT. Maar het roken was MIJN beslissing en hier kon niets of niemand me in tegenhouden. Ik vond het allemaal gezellig stiekem, spannend en avontuurlijk. Tenslotte smaakten de sigaretten in het begin zodanig vies dat ik onmogelijk kon geloven er ooit aan verslaafd te raken.
Het besef dat ik wel verslaafd was kwam echter pas zo'n twee jaren later, toen ik mijn eerste stoppoging ondernam en na enkele maanden het niet meer volhield.
Ondertussen zijn we vijftien jaar later, heb ik 27 000 euro uitgegeven aan deze kankerstokken en is het een vastgeroest onderdeel van mijn leven geworden. Het stoppen met roken is dan ook niet gewoon stoppen met een slechte gewoonte... maar een totale verandering van levensvisie en levensstijl.
Tientallen stoppogingen heb ik al achter de rug, en hoe vaker je faalt, hoe minder zelfvertrouwen je nog overhoudt natuurlijk. (Als het me de vorige keer niet lukte, waarom nu dan wel?) Ik geloof niet meer in de nicotinevervangende producten van de farma-industrie. Ik heb ze allemaal geprobeerd, pilletjes, plakkertjes, kruidensigaretten die stinken als een bosbrand, enz... Het is eigenlijk ongelooflijk hoe de overheid teert op het afzien van rokende mensen. Het is en blijft doodsoorzaak NUMMER 1 overal ter wereld maar een biljoenenindustrie. Moest morgen 10% van de rokende Belgen stoppen zouden we een maand later in een economische crisis zitten. Ik krijg dan ook de tering van alle zogenaamde hulp die de overheid biedt. De meldingen op de sigarettenpakjes "ROKEN IS DODELIJK!" Alsof we dat nog niet weten! De reclamespotjes op TV. Ondertussen zou men toch al moeten weten dat dit niet werkt... en dat weet men ook. Een mooie vergelijking hiermee vind ik het volgende: als u me zegt dat u imens honger heeft en ik vertel u dat ik dat begrijp... bent u dan geholpen? Neen. Al deze inspanningen van de overheid zeggen u dat u moet stoppen met roken, dat het slecht voor u is, maar niemand die u uitlegt hoe. Dit is erg stresserend en het eerstvolgende een roker doet onder stress? Eentje opsteken natuurlijk. Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat een roker een goedkope levende is en een nog goedkopere dode! Wanneer de diagnose van longkanker gesteld is leven de meesten nog maar een half jaar. Plus als deze arme mensen nog niet gestopt zijn met roken worden ze ook niet geholpen. Is er nog een goedkopere dode dan dit soort mensen? Ze worden meestal niet oud, geen ouderdomskwaaltjes, geen bejaardenopvang, geen pensioen in de bus elke maand. Dit spaart de overheid jaren uit aan geld bovenop de biljoenenindustrie.
Toch erg dat ik dit allemaal besef en me nog steeds laat vangen.
Ik heb gelezen dat de kunst van het stoppen met roken ligt in de "definitieve aard van de beslissing". En daar ligt voornamelijk mijn probleem. Ik kan vandaag 200% gemotiveerd zijn en steevast geloven dat het me lukt, zelfs geloven dat ik ze niet nodig heb. Maar de dag erop of zelfs enkele uren later volledig van gedachte veranderen. Ik heb moeite om aan te nemen dat de sigaretten voor me NIETS doen. Ik geloof nog steeds dat ze me rust geven, kalmte, meer zelfvertrouwen. Dat ze me helpen doorheen moeilijke momenten, tegen de verveling en me zelfzekerheid geven in sociaal contact.
Deze illusies zal ik de komende dagen moeten doorbreken om voor eens en voor altijd een gelukkige, vrije, niet rookster te worden en blijven.
Ik hoop dan ook dat deze blog me wat zal helpen om de beslissing eindelijk definitief te maken en er nooit meer op terug te komen.
Telkens ik een moeilijk moment heb ga ik hier komen schrijven en de nicotinescheut uitzitten.
Ik hoop dan ook dat jullie hier wat aan hebben, wie weet kan ik enkele lotgenoten overtuigen mee te stappen in mijn avontuur. Want alleen is maar alleen.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Plus het idee dat mensen mijn vooruitgang (en vooral achteruitgang) kunnen lezen elke dag zou me eigenlijk nog meer moeten motiveren... al is het gewoon "to save face".
