Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
03-03-2010
Het is bijna zover
Ikzelf ben terug thuis van de echo. Omdat ik zoveel last heb van de hyperventilatie ben ik terug naar huis mogen komen, en natuurlijk ook omdat ik sommige follikels al voel zitten. Ik moet zeggen, ze hebben goed hun best gedaan hierbinnen, ze hebben een groeispurt gemaakt
Nu vrijdag is de pick-up, straks rond 16u weet ik de planning voor de komende dagen. Nu ik ben blij dat het vooruit gaat, maar ik vind het allemaal niet zo spannend meer als de eerste keer.
Dr Pelckmans heeft me tem volgende week woensdag thuis geschreven. De eerste ronde had rust me ook geluk gebracht (alleen jammer dat het toen niet heeft mogen blijven duren).
Gisteren op controle geweest. Er waren ongeveer 11 follikels te zien van gemiddeld 9mm. Maandag terug op controle en dan hopelijk groen licht voor de PU.
Ik ben nog steeds draaierig. Vandaag eens naar de dokter gaan want ben ongerust. Hopelijk is er niks ergs aan de hand.
Ik heb echt veel zin om ermee te stoppen. Ik voel me al een week slecht. Nu heb ik sinds vrijdag hoofdpijn, van 's morgens tot 's avonds, niks helpt! Ik word er ontzettend triest van. Met momenten ben ik draaierig, hoelang kan mijn lichaam dit nog verdragen, niet lang meer denk ik ....
Waarom wil het hart het EEN en zegt het verstand het tegenovergestelde?
Niemand kan me raad geven, ik weet het, maar het is ontzettend moeilijk. HELP HELP HELP
Zoals jullie weten heb ik last van hyperventilatie, sinds ik terug spuit heb ik er nog meer last van. Deze morgen voelde ik me goed. Ik had een vergadering en da's meestal zo'n plaats om het te krijgen. Het eerste uur ging het goed, maar toen begon ik weg te draaien. De mannen rondom mij zagen het precies. Toen maar even verteld dat ik wegdraaide, gelukkig hadden ze allemaal begrip voor de situatie. Cola'ke gedronken en toen werd het al wat beter, gelukkig maar!
Die stomme medicijnen, heb er hoe langer hoe meer mijn buik van vol. Maar ja, dan denk ik, Cathy, nog even volhouden en je bent er vanaf, hopelijk krijg ik dan wel een mooi resultaat in de plaats.
Vandaag op controle geweest, alles was ok, ik mag starten morgen. Maar, ik heb iets aan de hand. In al mijn enthousiasme ben ik vandaag al beginnen spuiten ipv morgen. Nu vraag ik me af of dit kwaad kan. En, omdat mijn gyné morgen niet in bonheiden zit, kan ik haar niet bellen.
Soms ben ik echt verstrooid hé. Ik had nu net een goeie dag en nu dit, verdorie toch.
Morgen om 7u30 word ik in Bonheiden verwacht. Ik zie er tegenop omdat ze morgen gladde wegen voorspellen. Hopelijk morgen goed nieuws, zodat we kunnen starten!
Dadelijk komt (toekomstige) grote broer naar huis. Wat heb ik 'm gemist. Morgenvroeg gaat hij dan naar de andere oma & opa tot donderdagmiddag, m.a.w. waren we maar al 1,5 dag ouder.
Mama zijn is toch niet altijd makkelijk hoor, zeker niet als je moet gaan werken en de kids vakantie hebben. Ik probeer 'm zo weinig mogelijk naar de buitenschoolse opvang te doen, vooral omdat het voor hem vakantie is, en ze daar toch weer de regeltjes moeten volgen. Maar ja, dit houdt meestal in blijven slapen bij de oma's & opa's om onnodig over en weer gerij te beperken.
Gisteren had ik weer veel last van hyperventilatie. Ik vind dit gek want de vorige cyclus had ik geen bijwerkingen en nu na dagen al. Maar allée, we tellen af, , weken spuiten en de PU komt in zicht (we moeten positief blijven hé).
Is het omdat het weer eens sneeuwt en we vandaag naar Antwerpen moeten rijden?
Is het omdat ik weer eens gelezen heb dat iemand zwanger is (en ja, ik gun het haar natuurlijk van harte) en ik me dan bedenk, zal ik dit nog eens meemaken?
Is het omdat ik Jonas tot dinsdagavond zal moeten missen?
Ik moet terug proberen het positieve in het leven terug te vinden, maar vandaag lukt het mij niet. Voel me niet happy, ik wil zon, ik wil weten wat de toekomst brengt, ik wil op vakantie en vraag me af wat de toekomst me nog zal brengen op professioneel gebied.
Het zou een HAPPY VALENTINE moeten zijn vandaag, maar deze is uitgesteld naar morgenavond, in de hoop dat ik er dan zin in heb.
Vandaag neem ik mijn allerlaatste pil en mijn eerste spuitje Decapeptyl van deze cyclus. Hopelijk brengt deze cyclus ons veel geluk, want het wordt waarschijnlijk echt de laatste!
Nu is het aftellen naar woensdag, dan controle en hopelijk mag ik de dag nadien starten met Puregon.
Ik moet dringend in de ziekenhuisapotheek geraken om mijn hormonen op te halen. Ik dacht dat eens rustig op een namiddagske te doen, maar vandaag was de eerste vrije namiddag dat ik had, maar was geen weer om er door te gaan.
Morgen moet ik dus verplicht naar Bonheiden of ik kan zaterdag niet starten. En vermits ik bang ben met zo'n weer te rijden, wacht me dus een zware opdracht.
'k Heb slecht geslapen vannacht. Er gaat de laatste tijd nogal veel door mijn hoofd. De IVF-behandelingen hebben zijn emotionele gevolgen, maar waarover niet veel mensen praten, zijn ook de financiële gevolgen. Ok, mijn ziekenfonds heeft zijn goedkeuring gegeven dat zij bijdragen in de financiële kosten hier omtrent, maar dit dekt maar een een deel van de kosten. Met als gevolg dat een behandeling telkens een heel grote hap is uit onze budget. Ok, we hebben er veel voor over om nog eens mama en papa, en grote broer te worden, maar de kosten mogen niet blijven overheersen. Wat moet een mens dan doen? STOPPEN met alles, of toch nog doorgaan??? Wie zal het zeggen???
Ik probeer altijd zo vrolijk mogelijk te zijn, maar soms krijg ik het echt wel moeilijk
De kans dat we ooit een 2de wondertje zullen hebben, wordt met de dag kleiner. Ik had zo graag nog een dochter of zoon gehad, die samen kon opgroeien met ons grote wonder Jonas (jaja, achteraf gezien hebben we geluk gehad dat we na 1 ronde met hormonen zwanger waren van onze Jonas). Gelukkig hebben we toen geen 18 maanden moeten proberen!
Waarom is het leven zo oneerlijk? Wekelijks lees je in de krant of zie je op TV ouders die hun kinderen verwaarlozen of ongewenst zwanger zijn, hoe kan dit toch in de wereld waarin wij nu leven.
Deze morgen bloed laten trekken. Het resultaat wist ik natuurlijk al, NEGATIEF!
Om 9u werden we bij dr Pelckmans verwacht.
Eerst eventjes de vorige cycli overlopen en ja, wat is de samenvatting, de eicellen en de zaadjes matchen dus niet, de zaadjes kunnen niet in de eicellen dringen. Vermits we geen ICSI willen doen, zal het dus weer moeilijk worden bij de volgende cyclus meer eicellen bevrucht te geraken. Niet echt een goed vooruitzicht, maar we wagen toch nog een kans!
Het volgende schema staat ons te wachten:
Start pil: 27/01 Start Decapeptyl op 13/02 17/02 echografie 18/02 start injecties Puregon en verdergaan met Decapeptyl 24/02 echografie en bloedafname
Als de eicellen groot genoeg zijn, volgt de PU en de TP. En dan, dan worden het weer 2 lange weken.
En, dan op het einde van de rit, liefst 2 gezonde kindjes, allée, ééntje is ook heel goed natuurlijk.
De eerste emoties zijn achter de rug. Ik heb vandaag beslist toch nog een cyclus te doen, mijn ventje heeft me overtuigd. Ik belde deze morgen naar bonheiden om een afspraak met de gyné vast te leggen tijdens de fertiliteitsraadpleging en kon er op 10/02 terecht. Het probleem was dan dat mijn stripje de pil al op was, en de start van de nieuwe cyclus dan nog niet begonnen was. Om een lang verhaal kort te maken, rond 9u naar gyné gebeld. Ze vond het nog wel nodig eens bloed te laten trekken, normaal morgenmiddag was goed, maar ze heeft me woensdagmorgen een afspraak gegeven om de nieuwe cyclus al te kunnen plannen en dan kan ik net vooraf ook bloed laten trekken (weeral). Fijn dat ze altijd zo'n moeite doet, het doet deugd zo iemand achter je te hebben staan. Dank je wel!!
Gelukkig, als mijn bloedwaardes goed zijn, zal er niet te lang tussen de 2 IVF'en zitten. En nu maar hopen dat ze er veel meer bevrucht krijgen (allée, eigenlijk moet ik dit tegen mijn ventje zeggen hé).
Bedankt voor jullie bemoedigende reacties en mailtjes, het doet goed, dank u!!
Onze droom zal waarschijnlijk nooit uitkomen, vandaag al roosverlies, dus deze ronde was weer geen succes.
Een nieuwe cyclus IVF starten zie ik niet meer zitten, het vergt veel van ons, zowel geestelijk als lichamelijk! Ik ga eraan kapot, die hoogtes en laagtes die je meemaakt, niet normaal!
Hier ben ik nog eens. Doen jullie duimen nog geen?
Gisteren had ik even Ongi-pijn en vandaag ook. Vorige keer had ik dit ook een week na TP, dus heb terug een beetje hoop. Ik ben wel bang dat het alsnog kan tegenvallen, maar ja, dat zijn we ondertussen al gewoon hé
Nog enkele dagen wachten en we weten meer. Ik kon het niet laten en heb vandaag 2 testen gekocht in het Kruidvat, voor het geval ik me niet ga kunnen houden dit weekend, stom hé.
Nog eventjes geduld .... en aub, blijven duimen hé
