Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
17-02-2010
Het startschot is gegeven!
Vandaag op controle geweest, alles was ok, ik mag starten morgen. Maar, ik heb iets aan de hand. In al mijn enthousiasme ben ik vandaag al beginnen spuiten ipv morgen. Nu vraag ik me af of dit kwaad kan. En, omdat mijn gyné morgen niet in bonheiden zit, kan ik haar niet bellen.
Soms ben ik echt verstrooid hé. Ik had nu net een goeie dag en nu dit, verdorie toch.
Morgen om 7u30 word ik in Bonheiden verwacht. Ik zie er tegenop omdat ze morgen gladde wegen voorspellen. Hopelijk morgen goed nieuws, zodat we kunnen starten!
Dadelijk komt (toekomstige) grote broer naar huis. Wat heb ik 'm gemist. Morgenvroeg gaat hij dan naar de andere oma & opa tot donderdagmiddag, m.a.w. waren we maar al 1,5 dag ouder.
Mama zijn is toch niet altijd makkelijk hoor, zeker niet als je moet gaan werken en de kids vakantie hebben. Ik probeer 'm zo weinig mogelijk naar de buitenschoolse opvang te doen, vooral omdat het voor hem vakantie is, en ze daar toch weer de regeltjes moeten volgen. Maar ja, dit houdt meestal in blijven slapen bij de oma's & opa's om onnodig over en weer gerij te beperken.
Gisteren had ik weer veel last van hyperventilatie. Ik vind dit gek want de vorige cyclus had ik geen bijwerkingen en nu na dagen al. Maar allée, we tellen af, , weken spuiten en de PU komt in zicht (we moeten positief blijven hé).
Is het omdat het weer eens sneeuwt en we vandaag naar Antwerpen moeten rijden?
Is het omdat ik weer eens gelezen heb dat iemand zwanger is (en ja, ik gun het haar natuurlijk van harte) en ik me dan bedenk, zal ik dit nog eens meemaken?
Is het omdat ik Jonas tot dinsdagavond zal moeten missen?
Ik moet terug proberen het positieve in het leven terug te vinden, maar vandaag lukt het mij niet. Voel me niet happy, ik wil zon, ik wil weten wat de toekomst brengt, ik wil op vakantie en vraag me af wat de toekomst me nog zal brengen op professioneel gebied.
Het zou een HAPPY VALENTINE moeten zijn vandaag, maar deze is uitgesteld naar morgenavond, in de hoop dat ik er dan zin in heb.
Vandaag neem ik mijn allerlaatste pil en mijn eerste spuitje Decapeptyl van deze cyclus. Hopelijk brengt deze cyclus ons veel geluk, want het wordt waarschijnlijk echt de laatste!
Nu is het aftellen naar woensdag, dan controle en hopelijk mag ik de dag nadien starten met Puregon.
Ik moet dringend in de ziekenhuisapotheek geraken om mijn hormonen op te halen. Ik dacht dat eens rustig op een namiddagske te doen, maar vandaag was de eerste vrije namiddag dat ik had, maar was geen weer om er door te gaan.
Morgen moet ik dus verplicht naar Bonheiden of ik kan zaterdag niet starten. En vermits ik bang ben met zo'n weer te rijden, wacht me dus een zware opdracht.
'k Heb slecht geslapen vannacht. Er gaat de laatste tijd nogal veel door mijn hoofd. De IVF-behandelingen hebben zijn emotionele gevolgen, maar waarover niet veel mensen praten, zijn ook de financiële gevolgen. Ok, mijn ziekenfonds heeft zijn goedkeuring gegeven dat zij bijdragen in de financiële kosten hier omtrent, maar dit dekt maar een een deel van de kosten. Met als gevolg dat een behandeling telkens een heel grote hap is uit onze budget. Ok, we hebben er veel voor over om nog eens mama en papa, en grote broer te worden, maar de kosten mogen niet blijven overheersen. Wat moet een mens dan doen? STOPPEN met alles, of toch nog doorgaan??? Wie zal het zeggen???
Ik probeer altijd zo vrolijk mogelijk te zijn, maar soms krijg ik het echt wel moeilijk
De kans dat we ooit een 2de wondertje zullen hebben, wordt met de dag kleiner. Ik had zo graag nog een dochter of zoon gehad, die samen kon opgroeien met ons grote wonder Jonas (jaja, achteraf gezien hebben we geluk gehad dat we na 1 ronde met hormonen zwanger waren van onze Jonas). Gelukkig hebben we toen geen 18 maanden moeten proberen!
Waarom is het leven zo oneerlijk? Wekelijks lees je in de krant of zie je op TV ouders die hun kinderen verwaarlozen of ongewenst zwanger zijn, hoe kan dit toch in de wereld waarin wij nu leven.
Deze morgen bloed laten trekken. Het resultaat wist ik natuurlijk al, NEGATIEF!
Om 9u werden we bij dr Pelckmans verwacht.
Eerst eventjes de vorige cycli overlopen en ja, wat is de samenvatting, de eicellen en de zaadjes matchen dus niet, de zaadjes kunnen niet in de eicellen dringen. Vermits we geen ICSI willen doen, zal het dus weer moeilijk worden bij de volgende cyclus meer eicellen bevrucht te geraken. Niet echt een goed vooruitzicht, maar we wagen toch nog een kans!
Het volgende schema staat ons te wachten:
Start pil: 27/01 Start Decapeptyl op 13/02 17/02 echografie 18/02 start injecties Puregon en verdergaan met Decapeptyl 24/02 echografie en bloedafname
Als de eicellen groot genoeg zijn, volgt de PU en de TP. En dan, dan worden het weer 2 lange weken.
En, dan op het einde van de rit, liefst 2 gezonde kindjes, allée, ééntje is ook heel goed natuurlijk.
De eerste emoties zijn achter de rug. Ik heb vandaag beslist toch nog een cyclus te doen, mijn ventje heeft me overtuigd. Ik belde deze morgen naar bonheiden om een afspraak met de gyné vast te leggen tijdens de fertiliteitsraadpleging en kon er op 10/02 terecht. Het probleem was dan dat mijn stripje de pil al op was, en de start van de nieuwe cyclus dan nog niet begonnen was. Om een lang verhaal kort te maken, rond 9u naar gyné gebeld. Ze vond het nog wel nodig eens bloed te laten trekken, normaal morgenmiddag was goed, maar ze heeft me woensdagmorgen een afspraak gegeven om de nieuwe cyclus al te kunnen plannen en dan kan ik net vooraf ook bloed laten trekken (weeral). Fijn dat ze altijd zo'n moeite doet, het doet deugd zo iemand achter je te hebben staan. Dank je wel!!
Gelukkig, als mijn bloedwaardes goed zijn, zal er niet te lang tussen de 2 IVF'en zitten. En nu maar hopen dat ze er veel meer bevrucht krijgen (allée, eigenlijk moet ik dit tegen mijn ventje zeggen hé).
Bedankt voor jullie bemoedigende reacties en mailtjes, het doet goed, dank u!!
Onze droom zal waarschijnlijk nooit uitkomen, vandaag al roosverlies, dus deze ronde was weer geen succes.
Een nieuwe cyclus IVF starten zie ik niet meer zitten, het vergt veel van ons, zowel geestelijk als lichamelijk! Ik ga eraan kapot, die hoogtes en laagtes die je meemaakt, niet normaal!
Hier ben ik nog eens. Doen jullie duimen nog geen?
Gisteren had ik even Ongi-pijn en vandaag ook. Vorige keer had ik dit ook een week na TP, dus heb terug een beetje hoop. Ik ben wel bang dat het alsnog kan tegenvallen, maar ja, dat zijn we ondertussen al gewoon hé
Nog enkele dagen wachten en we weten meer. Ik kon het niet laten en heb vandaag 2 testen gekocht in het Kruidvat, voor het geval ik me niet ga kunnen houden dit weekend, stom hé.
Nog eventjes geduld .... en aub, blijven duimen hé
Vandaag ben ik eens tot in leuven gegaan, naar de markt. Dit op zich was zeker leuk en vooral het feit er eens even tussenuit te zijn, maar ik denk dat ik het nu moet bekopen.
Ik ben moe, voel me bah ... zou zo slapen.
Natuurlijk na een weekje rust, allée ja, rust is veel gezegd, want ben 3 x voor enkele uurtjes naar het ziekenhuis gemoeten. Maar nu, nu gaan we rusten, althans dat hoop ik toch, als grote broer dit toestaat.
Iedereen een fijn weekend gewenst en geniet, geniet van je gezinnetje, want het is zoiets kostbaar.
Jaja, vandaag is ons 4-cellig embryo'ke teruggeplaatst. Volgens de gyné is het een mooike en hebben we zeker een kans, maar ja, of het echt gelukt is, zullen we pas op 25 januari weten. Ik hoop er niet op, maar het zou wel een leuke verrassing zijn.
Slecht nieuws gehad, weeral. Gisteren waren er van de 10 eicellen, 9 goede, slecht 1 is bevrucht en gaan ze morgen terugplaatsen. M.a.w. da's weer heel slecht nieuws, want de kans dat het deze ronde lukt, is heel klein
Of we er nog mee verder gaan, ik denk het niet. Ik denk dat het bij eentje gaat blijven, wat heel jammer is natuurlijk
Wat zag ik op tegen vandaag, al viel de stress nog mee.
Deze morgen na de inschrijving kreeg ik een eenpersoonskamer toegewezen op heelkunde 5. Al snel werden de eerste voorbereidingen getroffen, nl een katheter aangelegd om bloed te kunnen afnemen en verdoving te kunnen geven. Nadien nog een prik in de bil, waardoor ik precies wat zat werd (geef me dan liever maar iets straf, ipv zo'n spuit, dan heb ik nog iets aan).
Exact om 9u15 werd ik naar het kleine OK gebracht en toen kon de kleine marteling beginnen. Ik denk niet dat ik ooit al zo'n pijn gevoeld heb, met momenten was het bijna niet te doen, maar ja, we moesten erdoor hé. Toen ze na een half uurke zei dat de 2de kant nog gedaan moest worden, kreeg ik het benauwd, amai, maar we zijn flink geweest en hebben op onze tanden gebeten. Of er 2 of 3 of 5 bevrucht zijn, daar kunnen we enkel voorlopig naar raden, maar morgen komt het verlossende telefoontje. 10 eicellen zijn er, dus de rest moeten de zwemmertjes maar doen
In ieder geval, ik denk vannacht goed te slapen en morgen eens goed te rusten, alhoewel, ik stil liggen, dat gaat niet goed zenne.
Gisterenavond de laatste spuitjes gezet, hopelijk voor altijd.
Deze nacht slecht geslapen, was het van de pregnyl of van de stress, ik weet het niet, maar ik ben bang voor morgen, echt bang. Nu ik moet erdoor sowieso, maar toch, zie het niet zitten.
Hopelijk kan ik vannacht slapen en gaat morgen snel voorbij.
Mensen, denk aub aan mij en hopelijk geraken er morgen veel bevrucht!
08/01: 's avonds puregon en decapeptyl 09/01: 's avonds decapeptyl en om 22u15 Pregnyl 10/01: avondje vrij, geen spuiten te zetten (da's heel lang geleden) 11/01: 8u staaltje binnenbrengen Robin / 9u15 pick-up
Deze morgen op controle geweest. Wat was ik blij de eerste afmetingen van de follikels te horen, 21mm, 17mm, enz ... ze hadden hun best gedaan
Maandag is het dus pic-up, in totaal heb ik er zo'n 14-tal.
Donderdag is dan normaal de terugplaatsing en 's namiddags dan op gesprek bij de psycholoog. Allemaal spannend weer. Ik moet volgende week wel een weekje rust nemen van de gyné, dus zullen we maar luisteren en niet gaan werken.
En ja, nu maar hopen op een heel goed resultaat
Om 15u mag ik bellen en dan weet ik wanneer ik maandag moet binnengaan.
