Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
30-10-2010
De droom blijft
Ik dacht dat ik mij neergelegd had bij HET LOT, maar zo'n klein prutske, ik verlang er in mijn binnenste nog hard naar. Ik loop daar niet met te koop, maar ik vond het tijd om jullie dit te laten weten.
We hopen nog altijd op een gelukske, en ja, misschien moeten we nog maar eens beginnen uittellen, weten wanneer we ons best nog eens extra moeten doen
Ik zou zelfs nog eens een IVF willen wagen, maar dat ziet Robin niet echt meer zitten. Hij zei doe het dan maar alleen, maar dit is nu echt iets dat ik niet alleen kan!
Gisteren ben ik nog eens naar de huisarts gegaan, nog eens voor het feit dat ik ijl blijf zijn. Andere medicatie gekregen en ik ben ook doorverwezen naar een neus-, oor- en keelarts in de hoop dat die iets vindt. Zo niet, moet ik nog een ander onderzoek ondergaa, de naam ontglipt me, maar het komt erop neer dat ze dan hyperventilatie uitlokken en kijken waarvan het komt.
Nu ons gesprek gisteren dwaalde af naar onze onvervulde kinderwens. Ze heeft ook wel de indruk dat we echt een 2de willen. Ze heeft ons doorverwezen naar Jette. En, ik heb vandaag ineens een afspraak gemaakt. Op 5 juli kunnen we er terecht. Ik hoop dat deze dag ons geluk brengt, nu dat kan bijna niet anders want dit is onze Jonas zijn geboortedag.
Je ziet, misschien is ons verhaal nog niet uitverteld.
Na 22 lange maanden stappen we uit de medische mallemolen, jammer genoeg met lege handen.
Het is zo oneerlijk, we hebben er alles voor over gehad (zowel qua tijd, qua financiëel vlak, ...) en toch heeft het niet mogen zijn.
Ik wil mijn lichaam niet meer laten afzien, zowel op lichamelijk vlak als op emotioneel vlak.
Het is een zeer harde beslissing, maar we willen terug genieten van het leven en niet meer leven van afspraak tot afspraak bij gyné of ziekenhuis. Niet meer op commando spuiten zetten, niet meer op commande andere prestaties neerzetten, niks meer van de MOET.
We gaan genieten van Jonas, van ons wonder, die achteraf bekeken een GROOT WONDER moet zijn.
Hoe het verder moet met deze blog weet ik nog niet, we zullen wel zien.
Iedereen bedankt voor de steunende woorden, mailtjes, enz ... De meeste onder jullie weten mij ook op een andere manier te benaderen, in ieder geval ik hoop dit contact via de andere wegen te mogen blijven hebben.
Nu ik dit type, zijn de tranen niet ver weg, maar we moeten verder, verder met ons leven met leuke zaken... en dromen over een 2de zullen we wel blijven doen. Nu maar hopen dat er nog een GROOT WONDER op ons wacht, zo heel spontaan .
Nu maar hopen dat de microben waarmee ik al een week rondloop geen invloed hebben op de inenstelling, want anders heeft deze ronde weer geen kans op slagen.
Hoesten, snutten, snottebellen, enz ... ik heb da weer allemaal gratis gekregen.
Ons mooi 6-cellig ex-frostieke zit nu lekker in de buik. We hadden onze geluksbrenger mee, nl onze Jonas, die heeft ons de eerste TP ook (kort) geluk gebracht.
En, niet verwacht, maar wel gekregen, een fantastisch telefoontje. Ja, mevrouw, we moesten uw cryo ontdooiën (klonk ze vrij ernstig, ik hoorde precies het slechte nieuws in haar stem), wel, het is heel goed gegaan, je mag morgen om 11u45 komen. Jipie, wat 'n nieuws! En nu maar hopen of ons gelukje of onze frostie heel lang blijft zitten . Dames, trouwens, bedankt voor het .
Vandaag op controle geweest. Onze grote follikel is nu 17mm, dus de eisprong mag eraan komen. Vanavond Pregnyl zetten, woensdag ons huiswerk nog eens maken. Vrijdag gaan ze onze cryo ontdooien en hopelijk gaat hij het overleven! Zaterdag is dan de terugplaatsing als alles volgens plan verloopt
Vandaag nog eens op controle geweest bij de assistente. Ik had er niet echt een goed gevoel bij, want ze vroeg aan mij wat de planning was en/of ik bloed moest laten trekken. Na FM en bloedresultaten ging ze overleggen met mijn gyné. Om 13u belde ze dat mijn gyné content was met de resultaten en ik maandag terug op controle moet, nog maar eens. Ze kon me geen afspraak maar geven, m.a.w. ik moet maar op goed geluk naar Bonheiden trekken. Pff, het loopt daar zo mank tegenwoordig, niet te doen. 1 gyné been gebroken (die van mij dus) en het loopt er mank, niet normaal!
Vandaag op controle geweest. Dr Pelckmans was er niet, gezien de omstandigheden, maar we werden fantastisch opgevangen door dr Dufroimont. Ze vroeg echt hoe het met ons ging, of ik er eens met iemand wou over praten, hoe we dit al koppel deden, enz ... Ik had er echt een goed gevoel bij.
Ik blijk al enkele kleine follikels te hebben, maar ze moeten nog goed doorgroeien. Morgen krijg ik weer een dosis ampulles om alle dagen te spuiten en dan volgende week woensdag weer op controle. Hopelijk volgende week dan nog terugplaatsing, de ALLERLAATSTE kans. Of toch niet? Mijn hart zegt nog proberen, maar verstand zegt stoppen. Wie zal winnen?
Gisterenmorgen naar gyné gebeld. Ze was zelf al gaan kijken naar het resultaat, NEGATIEF dus. Ze dacht dat we nog 2 cryo's hadden, maar ik dacht maar 1. In ieder geval, morgenvroeg op controle en dan kan kijken hoe ver ik zit in de cyclus, dan het nodige doen en hopelijk gaat ons cryo het overleven zodat we dan toch nog één kans hebben.
Mijn verstand zegt na dit stoppen, maar ik kan me het niet voorstellen dat Jonas geen broer of zus zou hebben. Pff, ingewikkeld ingewikkeld ingewikkeld!
Mijn verstand heeft zich er min of meer bij neergelegd dat Jonas alleen zal blijven, maar mijn hart niet. Wat nu?
Ik durf mijn tranen niet meer te laten zien, maar ze zitten er, ze zitten er klaar
De hyperventilatie is nog nooit zo erg geweest, dus in mijn binnenste heb ik er stress van.
Ook ben ik enorm teleurgesteld in sommige vriendinnen, allée, ik dacht dat ze vriendinnen waren, maar die me nu minder steunen dan sommige lezertjes hier die ik nog nooit ontmoet heb. Dank je wel aan deze lezertjes.
Maandag eens naar de gyné bellen, weet eigenlijk niet goed waarom, maar ga toch eens horen hoe het met mijn bloed gesteld was vorige week.
Ons weekje zon zit erop. Het begin was heel goed, maar gisteren weer een enorme tegenvaller. Bloedverlies en een negatieve zwangerschapstest.
Ik snap echt niet hoe het komt dat zelfs niet 1 toppertje van de 2 blijft zitten
De laatste verse poging hebben we gehad, nu hebben we enkel nog 1 cryo, maar daar reken ik niet meer op. Morgen gewoon ter bevestiging nog eens bloed laten trekken en wat dan, dat weet ik niet, want mijn gyné blijkt net volgende week met vakantie.
Ik probeer deze keer positief te blijven, nu maar hopen dat dit helpt. Ik heb weer de typische kwaaltjes na PU en TP, gespannen borsten, moe, constipatie, enz .. Ik hoop alleen dat ze langer dan 14 dagen blijven duren deze keer
Jonas vroeg deze morgen "er is toch een boeleke aan het groeien hé?". Zo'n kind moet toch echt wel aanvoelen wat er gaande is, zo slim, niet te doen! Ik heb 'm gezegd dat het echt ni wil lukken een kleine broer of zus, maar dat heeft 'm niet begrepen denk ik
Nogmaals bedankt iedereen om zo met mij mee te leven en om te blijven duimen
Zouden we een tweeling zien zitten? Zou die kans er zijn? Wel ja, ze is er, maar ze is natuurlijk klein!
Hier heb ik onverwacht een superdag gehad. Er zijn maar liefst 2 toppertjes 8-cellig teruggezet EN voor de eerste keer hebben we ééntje in de diepvries. Deze laatst poging heeft ons alvast een mooi resultaat opgebracht. Nu nog hopen dat het een superresultaat wordt.
Binnen 2 weken meer nieuws!! En goed nieuws, daar hopen we hier thuis op!!
Deze voormiddag al goed nieuws gehad. Ik had blijkbaar 7 rijpe eicellen waarvan er 4 bevrucht zijn. Voor ons is dit resultaat schitterend, aangezien we normaal ICSI zouden moeten doen.
Maandagmiddag is de TP, hopelijk schieten er dan zeker 2 goeikes over.
Vandaag was de pick-up. Wat een drukte in de kliniek. Ik werd zelfs doorverwezen naar de dagkliniek.
Rond 10u was de pick-up. Deze keer was ik echt volledig weg, ik weet er helemaal niks van. Wat schrok ik toen ik op de recovery lag. Dr Pelckmans kwam daar even langs, ik had 8 eicellen zei ze. Toen ze belde naar het labo voor het resultaat, stak ze haar duim op, m.a.w. mijn ventje zijn staal was heel goed.
Gezien ik op de dagkliniek lag, mocht ik pas naar huis nadat de annestisist geweest was. En wat bleek, tussen kwam pas rond 17u30, dus we hebben een volledige dag in de kliniek doorgebracht. Nu maar hopen dat dit iets goeds opbrengt hé.
. Dames, trouwens, bedankt voor het 
.
