Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
22-11-2009
Stilte
Ja, ik weet het, het is hier stil. Maar ja, er valt eigenlijk niks te vertellen hé. Stilaan klim ik uit de put, maar hij is diep. Nu is het aftellen naar 02/12, dan kunnen we naar gyné. Vermits ze sinds vorige week pick-ups doen in Bonheiden, bestaat er misschien een kans dat we dit jaar nog een poging hebben. Ik hoop het, want het zijn al 18 niet-succesvolle maanden geweest.
En ja, ik blijf altijd hetzelfde zeggen, ik wil zo graag nog eens mama worden en Jonas, die wil nu al 2 broertjes of zusjes, dus 't wordt tijd dat het lukt
Waarom moet ik na 15 maanden eindelijk zwanger zijn en dan een miskraam krijgen? Ik vind het zo oneerlijk hé. En vermits het via de MMM verloopt, zal het nog minstens 2 maanden duren voor we een nieuwe poging kunnen ondernemen. Waarom toch, waarom moet het allemaal zo lang duren?
Zaterdag is de bloeding dan gekomen, met buikpijn en hoofdpijn erbij. Terug met de pil begonnen, al is dit erg tegen mijn zin.
'k Wou da ik op vakantie kon, mijn zinnen eens verzetten, want dit typisch Belgisch weertje maakt me niet bepaald vrolijker.
Vandaag toch maar gaan werken om mijn zinnen te verzetten.
Vandaag ook naar gyné gebeld. Als ik ongesteld word, mag ik beginnen met de pil. Normaal moest ik dan onder de pil tot bij haar komen om de planning op te maken, maar het eerste vrije plaatsje is 02/12 om 14u, dus ik zal de pil maar doornemen. Vermits Leuven in december een tijdje gesloten is, zal alles (pick-up en TP) pas in januari kunnen doorgaan. Hopelijk wordt onze 2de spruit toch nog in 2010 geboren.
Ik heb het moeilijk hoor, de traantjes zijn rijkelijk gevloeid vandaag
Momenteel nog geen bloed te zien, pff, moet dat allemaal zo lang duren.
Ik weet ik zou happy moeten zijn, maar ik maak me zo'n zorgen.
Ik heb niks van kwaaltjes, enkel wat last van constipatie en wat getrek in mijn lies, maar voor de rest voel ik niks. Hopelijk is dit geen slecht teken.
Zal blij zijn dat het woensdag is, nog eens bloed laten trekken, spannend!
Deze morgen om 8u bloed laten trekken, om 10u mocht ik dan bellen naar mijn gyné voor de uitslag. Ze nam niet op, heb wel een 10-tal keer geprobeerd. Rond 11u45 had ik ze aan de lijn. Ja, zegt ze, uw geboortedatum. Hebt ge al bloedverlies? 'k Zeg nee, maar heb gisteren een testje gedaan en was positief. Jaja, zegt ze, 't is zover, uw Hcg waarden zijn goed. Ik kon mijn oren niet geloven.
Volgende week moet ik nog eens bloed laten trekken, maar dat is de standaardprocedure, dus hopelijk zijn de waarden dan goed gestegen!
Nu is het natuurlijk aftellen tot de eerste 3 maanden voorbij zijn, maar we zijn nu toch weer een stukje dichter bij onze droom.
Deze morgen had ik een druppelke bloed verloren. Dit had ik ook gehad bij Jonas, dus was weer volop aan het denken zou het dan toch gelukt zijn of toch niet?
Zoals de meeste onder jullie wel weten, heb ik dus geen geduld. Net voor ik Jonas van school moest gaan halen (zo rond 15u) had ik dus een zwangerschapstest gedaan. Wonder boven wonder kwamen er 2 strepen op, de ene al wat dukker als de andere ;-) Dit had ik dan ingepakt voor Robin. Hij was heel blij, maar langs de andere kant had hij ook bang dat ik te vroeg getest had.
Vandaag (een week na TP) had ik ongeveer 2 uurtjes ongi-pijn. Ik dacht al direct het ergste. Hopelijk een teken van innesteling, al durf ik niet te hard te hopen natuurlijk.
Vandaag op controle geweest bij een assistent van dr Pelckmans. Alles was ok op de echo. Nadien mocht ik bellen voor het bloedonderzoek, alles is terug ok. Gelukkig maar!
Woensdag ipv donderdag bloed laten trekken om 8u, om 10u mag ik dan bellen voor het (hopelijk positieve) resultaat. Dan wordt er ook even besproken wat we verder moeten doen bij een negatief resultaat.
Nog even duimen allemaal aub, hopelijk brengt het dit keer een zeer goed resultaat.
Laat geduld nu net niet één van mijn sterke kanten zijn, dus jullie kunnen dan zeker begrijpen dat het wachten heel lang duurt. Is ons embryo'ke zich aan het innestellen of niet? Dat is de vraag die ik mij stel. Ik weet het je mag er niet meer bezig zijn, maar toch, na al de ellende van deze cyclus zou dit toch een groot CADEAU zijn.
Overmorgen naar gyné, hopelijk geeft zij groen licht zodat ik terug de ploeg van de brouwerij kan gaan versterken. Een thuis zijn is leuk, maar dan omdat je vakantie hebt en niet omdat je ziek bent.
Ik ben net terug van gyné. Door de pijn heb ik weer slecht geslapen. Ik belde naar gyné en had een stagiaire aan de lijn. Iets later belde ze terug met de melding dat ik in de voormiddag mocht komen. Mijn 2 eierstokken plakken tegen elkaar daardoor komt de pijn ('t is geen buikpijn, maar kan het niet echt omschrijven). Ik heb ook bloed moeten laten nemen om vanalles te testen, straks heb ik de uitslag. Dan zegt ze ook wanneer ik nog eens op controle mag. Ik moet steunkousen dragen, eiwitrijke drankjes drinken en toch Dafalgan nemen. Die week ziekteverlof is zeker niet voor niks geweest.
Ze vond het ook vreemd dat er uiteindelijk maar eentje goed was om terug te zetten. Er moet toch een slechte match zijn tussen mijn ventje zijn zaad (dit was merkelijk beter als de vorige keren) en mijn eicellen, maar wat er precies mis is kunnen ze niet opsporen. Ze zegt wel dat mijn 7-cellig embryo een goeike is, daar zullen we ons maar aan optrekken hé.
Vandaag is de terugplaatsing gebeurd. Normaal was het om 11u15,maar ik denk dat het eerder 12u15 was. Het goede nieuws is dat er een 7-delig embryo terug geplaatst is. Het slechte nieuws is, is dat ze niks meer hebben kunnen invriezen. Het maakt me toch triest hoor, stel dat het deze keer niet lukt (de kans is groot) moeten we helemaal opnieuw beginnen.
Ze zeiden in Gasthuisberg dat mijn rechtereierstok nog heel hard gezwollen is en de pijn die ik voelzeker normaal is. Had ik geen ziektebriefje meer gehad, hadden ze mij zeker nog thuis geschreven. Ik moet vooral rusten, proberen geen medicatie te nemen. Als de pijn blijft moet ik naar dr Pelckmans bellen. Ik denk dit sowieso morgen te doen. Ik weet niet hoe te liggen in bed, ik kan me denk ik maar op 1 manier tegoei leggen waardoor ik heel veel pijn in mijn rug krijg.
Op 22 okt moet ik bloed laten trekken en dan bellen ze 's middags om te zeggen of het gelukt is of niet.
Ik voel me somber vandaag. Heb deze nacht redelijk wat pijn gehad, zeker bij het omdraaien in mijn bed. Deze morgen nog een felle kramp gehad, niet normaal, ik dacht dat ik ging flauwvallen. Ik heb maar iets van medicatie genomen en het blijkt te helpen.
Ik ben bang, bang dat dit alles voor niks geweest is. Bang dat ze nog gaan bellen om te zeggen dat er geen embryo meer over is om terug te plaatsen. Ik hoop in mijn binnenste dat ik zo'n cyclus niet meer moet ondergaan, want het is echt niet te onderschatten.
Straks ga ik met grote broer naar K3, hopelijk voel ik me tegen dan veel beter.
Ze hebben net van Leuven gebeld. Er zijn 4 eicellen bevrucht geraakt. Of dit nu goed nieuws is of niet, dat weet ik niet. Ik had in ieder geval meer bevruchte eicellen verwacht.
Vandaag een dagje in Gasthuisberg doorgebracht. Ons kennende waren we weer veel te vroeg in het ziekenhuis (ja, je weet nooit hoe het verkeer zal zijn hé). Om 10u30 kwamen ze ons roepen om Robin zijn staaltje te maken en af te geven. Dan mocht ik naar het dagziekenhuis. Dar kreeg ik mijn bedje toegewezen en moesten we nog een hele tijd wachten. Dan kwam de anesthesist een katheder geven en nog bloed afnemen. Om 13u mocht ik naar het operatiezaaltje en 37 min was ik al terug. Ze hebben 18 eicellen weggenomen. Nu maar hopen dat er veel bevrucht geraken. Dat weet ik vandaag, dan gaan ze mij bellen. Ze zeggen dan ook wanneer de terugplaatsing is, zaterdag of zondag.
Ik ben terug van de gyné en zit nu dus thuis (en niet zoals het zou moeten op het werk). Ik dacht minstens een dagje thuis te laten voorschrijven omdat ik last heb, maar de gyné sprak direct over 1,5 à 2 weken. Woensdag is de PU en zaterdag of maandag pas de terugplaatsing. De PU is wel in Gasthuisberg, maar dan komt mijn gyné. Daarstraks maar even langs het werk geweest omdat ik er echt mee in zit dat ik nu 2 weken niet mag werken, maar ze maken er geen punt van. Mijn rechtstreekse baas steunt me erg, dus dat is een meevaller. Hij was al mee aan het uitrekenen voor wanneer het dan zou zijn en hoe het met mijn ouderschapsverlof dan zou lopen. Ik moet dus veel rusten en mag niet teveel stress hebben, maar ja, mij kennende, ik maak me nogal snel druk.
Er waren in totaal 21 follikels te zien, tussen de 10 en 19mm. Nu nog 3 dagen verder spuiten en dan maandagmorgen terug op controle. Hopelijk kan dan de pick-up gepland worden, want zo wordt het weer een lange cyclus.
Deze morgen op controle geweest. Er waren aan de rechterkant al een 10-tal follikels te zien van ong 10mm. Links waren er ook, kleinere, maar deze waren moeilijk meetbaar. Ik moest bloed laten trekken om te kijken hoe het met de waarden in mijn bloed zat. Deze namiddag naar gyné gebeld, vrijdagmorgen terug op controle, deze keer bij dr Bosteels. Nadien zal er beslist worden wat er verder moet gebeuren. Spannend allemaal, maar ik probeer niet teveel te stressen.
Het spuiten van de hormonen gaat hier verder. Voorlopig niet te veel last van, gelukkig maar. Morgen terug op controle, hopelijk is er al veel activiteit te zien.
Vrijdag ging ik Jonas van school halen. Ah zeiden juf Corry en juf Vanessa, Jonas heeft iets verteld. Iets van groot nieuws, ik wist al waarover het ging. Hij zei van "ik krijg een broer of zus". 'k Zeg ja, hij zou dat wel willen en wij ook, maar 't wil ni lukken. Direct ons verhaal gedaan in 't kort, maar zo zie je maar, ons ventje is er erg mee bezig.
Daarnet Jonas zijn kleerkast opgeruimd. Al de spulletjes die te klein zijn, in dozen gestoken. Ik had zo wel iets van, ik hoop dat ik ze er ooit terug mag uithalen om te wassen en te laten dragen door broer of zus. Ja, met momenten is het moeilijk en soms kan ik er goed mee omgaan.
* Jonas vertellen dat hij grote broer wordt * de oma's en opa's het grote nieuws vertellen * voor de eerste keer het hartje horen kloppen * uitkijken naar de volgende echo's * een naam kiezen * suikerbonen uikiezen * kaartje ontwerpen * de kwaaltjes hebben die een zwangerschap met zich meebrengt * de geboortelijst leggen
en zelfs 's nachts wakker worden gemaakt door een huilende baby
Zal ik het ooit allemaal nog eens mogen meemaken of is dit voor ons niet weggelegd?
