Morgen is er terug een meeting in Brussel om de euro te redden. Meer begrotingscontrole, waarbij Europa als controleur zou optreden. Waarom zou dit beter gaan dan vandaag? Europa, de grote boeman, de afwezige papa waarvan de kinderen schrik hebben. Als we alle vervelende taken doorschuiven naar Europa, dan moeten we niet verwonderd zijn dat de mensen zich afkeren van Europa.
Wat is dan het alternatief? Landen die boven hun stand leven en daardoor als maar meer moeten lenen en die leningen niet meer kunnen terug betalen zouden zelf het initiatief moeten nemen: meer besparen en meer belastingen. Maar naast deze negatieve maatregelen, zou men ook positieve maatregelen kunnen nemen: buitenlandse deviezen aantrekken door extra kortingen te geven aan toeristen (vb musea, openbaar vervoer, en dergelijke gratis voor buitenlanders )
Als we natuurlijk kiezen voor eurobonds, stoppen we om te bespreken van individuele landen maar spreken we eindelijk van europa, waarbij men aanvaardt dat er rijke en achtergestelde zones zijn, en waarbij men aanvaardt dat in de achtergestelde zones er meer geïnvesteerd wordt dan dat er terug verdiend wordt via belastingen.
Maar deze visie pakt niet in België, wat zou het in Europa.
Geluk heeft te maken met de manier waarop men naar dingen en mensen kijkt.
een voorbeeld: In een drukke stad, kan je naar mensen kijken als naar vreemden of als andere "ikken" waarvan je kan houden.
Kijk je positief naar mensen en probeer je hen vriendelijk tegemoet te treden, dan worden de mensen interessant. Ben je negatief gestemd en zie je iedereen als een tegenstrever, dan worden mensen bedreigend.
Zoals Jezus ons leerde, komt het erop neer ons te ontdoen van gedachtenspinsels die ons weg houden van het geluk: machtswellust, overheersingsdrang, snakken naar aandacht
Geluk moet gecultiveerd worden. Regelmatig eens naar de mis gaan en naar een goede preek luisteren, kan echt helpen
Gezien de dagen zo voorbij vliegen en na een tijdje allemaal op elkaar beginnen te lijken, ga ik de draad terug opnemen om mij te verplichten een zinnige gedachte per dag neer te pennen: Ik beschouw een blog niet als iets dat men schrijft voor anderen: het is niet de bedoeling gelezen te worden door anderen. Bloggen is een goedkope ecologische manier om een soort dagboek bij te houden; niet een dagboek waarin men de gehele dag minuut per minuut beschrijft, maar een waarbij men een idee per dag probeert neer te schrijven en op die manier die dag probeert te kenmerken. En, leest er al eens iemand mee, het zij zo: ik heb niets te verbergen. Het voordeel van zo'n dagboek is: hij kost niets, weegt niets, kan overal gelezen worden.
Hoera: na meer dan 500 dagen een regering! Belastingen, besparingen, pijnlijke maatregelen... staan elkaar al te verdringen om op ons los gelaten te worden. Er komt wellicht nog een ogenblik dat we heimwee krijgen naar de voorbije 500 dagen, met aan het roer de bekwame, rustig vaste Yves Leterme,de eerste minister die de Vlamingen in hun eigen taal kon aanspreken en staatsbons voor meer dan 5 miljard euro verkocht kreeg om het land te behoeden voor een zotte rentestijging.
Karel de Gucht houdt niet van pottekijkers, en nog minder van een pestende belastingsadministratie die zijn bankrekeningen wilt kunnen inkijken. Het gaat om principes, zegt hij. Ik vind dit toch allemaal zeer eigenaardig. Karel de Gucht is iemand die graag de aandacht op zich trekt, anders deed hij niet aan politiek. En nu zijn er eens mensen die in hem geïnteresseerd zijn, en het is weer niet goed. Iemand die aan politiek doet, moet het voorbeeld geven en onbesproken zijn. Dat hij discretie vraagt van de belastingsadministratie, daar kan iedereen in komen. Jaloezie is er zo al genoeg. Maar dat hij die mensen hun werk niet laat doen, is toch zeer moeilijk uit te leggen. Hoe kunnen die mensen anders fraude op sporen. Ik ben er trouwens zeker van dat men bij de Gucht niets gaat vinden, tenzij misschien verkoop van fortis-of andere aandelen of zo, mais ...alors.
