Vorig jaar gingen we naar een orgelconcert. Er stond een groot scherm opgesteld, zodat men vanuit de kerk de orgelist aan het werk kon zien. We zagen de echtgenote van de organisator van het concert. We zeiden dat we dit een fantastisch initiatief vonden om met een video te werken zodat iedereen in de kerk alles goed kon volgen. We vroegen haar of het een video was met geluid, waarop ze aan haar man vroeg: Is het met geluid?
Soms kan je in je enthousiasme te hulpvaardig willen zijn, dat men vergeet na te denken. We hebben al veel gelachen met deze anekdote
onlangs een jong gepensioneerde tegengekomen. Hij had het druk met de bouw van een woning voor een van zijn kinderen. Hij is een manusje van alles: elektriciteit, loodgieterij, ..Ik vroeg hem of hij ook de WIFI zelf legde. Ja, dat ook....
In Rome vond men loden buizen in de ondergrond, daterend uit de Romeinse tijd. In Egypte vond men niets in de ondergrond. De archeologen vermoeden daarom dat de Egyptenaren reeds beschikten over WIFI
Hoe verblindend macht kan zijn, wordt geillustreerd door Khadaffi. Omringd door vazallen, parasieten en ja-knikkers, leefde hij gedurende jaren in een luxueuze ivoren toren. Omkoperij was zijn methode om de gunst te winnen. Zijn onvoorspelbaarheid en wreedheid leidde ertoe dat niemand hem durfde tegen te spreken. Levend in luxe, ging gij op reis met zijn "tente de luxe" en schermde hij zich af van de buitenwereld. Hij dacht iedereen te kunnen negeren, lachte met de verenigde naties, gedroeg zich als een onbeschofterik. Zijn machtswellust en zijn aanzetten tot onderlinge haat, heeft duizenden onschuldige mensen nu het leven gekost in de recente gevechten. Alhoewel het duidelijk is dat de macht hem ontglipt, weigert hij het te zien, en blijft hij aanzetten tot tweespalt.
Van dictator tot vluchteling. de keizer zonder kleren. Het kan verkeren, zou Bredero zeggen. Gelukkig maar.
In grote steden, zie ik soms mensen slapen op straat: ze liggen op een paar kartonnen onder één of ander afdak: de vierde wereld. Ze zien er zeer verwaarloosd uit, wat normaal is zonder water. Waar gaan deze mensen trouwens naar toilet? Ik geef toe dat ik deze mensen niet ken. Enerzijds denk ik dat ze niet mijn type zijn om er bevriend mee te worden, gezien we wellicht andere interesses hebben. Kan je in feite interesses hebben in die toestand, maslov indachtig? Anderzijds zou ik hen graag een bed geven zonder dat ze daarom mijn vriend moeten worden. Vooral rond Kerstmis krijgen veel mensen die gedachte. Hebben ze familie? Hoe komen ze in deze toestand terecht? "Armenhuizen", "armenschaal"... Het is blijkbaar van alle tijden, en moeilijk te vermijden. Ik zou zo iemand eens moeten uitnodigen om te gaan eten, zodat hij/zij eens goed gegeten zou hebben, maar ik durf niet echt. Welk restaurant zou mij trouwens graag zien komen? Goed dat er zo iets als poverello bestaat.
