Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
25-12-2010
Kerst
De meest gehoorde vraag nu voor ons is : Is dat niet raar zo Kerstmis als de zon schijnt ? Dat klopt toch niet ?
Het is maar wat je gewoon bent natuurlijk. In België is dit meestal koud weer en per uitzondering een witte kerst zoals mogelijk dit jaar. Maar is dat zoals het hoort ? Voor meer dan de helft van de wereldbevolking is kerst gewoon lekker in het zonnetje. Net zoals in Bethlehem op de dag dat het allemaal begon. Misschien zitten wij dus dit jaar wel dichter bij het echte kerstgevoel dan jullie !!
Ach ja wat maakt het ook uit, gelukkig geven wij er allemaal niet zo om. Wij zullen net als elke andere dag ergens aankomen, we weten nu zelfs nog niet waar dat zal zijn. And it will be just another day in paradise !!
We geven jullie toch graag enkele sfeerbeeldjes van hier mee. Maak zelf maar uit of het klopt of niet.
En natuurlijk onze wensen aan iedereen : MOGE IEDEREEN IN HET KOMENDE JAAR OOGSTEN WAT ZE HET VOORBIJE JAAR GEZAAID HEBBEN
De Blue Mountains liggen vlakbij Sydney en de Three Sisters is de bekendste rotsformatie die ze toeristisch uitbuiten.
Op kerstdag besloten we van deze dag een rustige dag te maken en we kochten een pas voor de drie kabelliften. 1 die horizontaal gaat en 1 die naar beneden gaat en de laatste is een treintje dat onder een hoek van 60% graden naar beneden gaat en eigenlijk het steilste in de wereld is. Dus ons plan was als volgt. Eerst treintje naar beneden en dan een klein wandelingetje naar het begin van de Gaint Stairway. Daar aangekomen kom rap dat trapje omhoog(het zijn er maar 900) .
Eindelijk boven. Voor een hartpatiënt niet aan te raden.
Maar boven loopt het vol met Chinezen, Japanners en Indiërs of Pakistani die met heel der bussen komen en gaan en in je weglopen vooral op de trapjes als ge van beneden komt is dat iets te veel van het goede. Even van het uitzicht genieten.
Ja we staan erop.
Met de kabelbaan naar de overkant. Druk druk druk, dus even de rust op zoeken en dat is naar beneden wandelen. En dat geldt voor overal waar ge moeite voor moet doen is het rustig en waar de parking vlakbij is is het druk. Maar dat is bij ons niet veel anders zeker.
Eens beneden even de boardwalk doen om dan te gaan aanschuiven om de kabelbaan terug naar boven te pakken. Met andere woorden achteraf was onze kerstdag toch geen rustige dag.
Even in de buurt naar de lookouts gaan zien.
En de Jenolan Caves is een complex van grotten waar het ook weer redelijk druk was dus even rond wandelen waar ge gratis mocht, niet veel dus. Wij rap terug weg want das niks voor ons zo tussen een massa. Aanrader voor s morgens vroeg dus als de toeristenbussen nog aan t ontbijt zitten.
Dan maar een wandeling maken aan Wentworth Falls. Parking en makkelijke plateaus ook vol busladingen van dezelfde soort als gisteren maar wij gingen voor het echte werk.
Op het planneke de groene, rode en de zwarte paddekens volgen dat zou ons 5 uur bezig houden. Dus rugzakje mee en schoenen aan want het is vochtig weer (bloodsuckers).
+/- 450 trappen naar beneden.
Nu even aan de zeldzame Chinezen die ook dezelfde route doen vragen om een fotootje te trekken. Hebben ze hun nut toch nog bewezen.
Groen en rood vielen mee maar zwart was andere koek!
Over riviertjes, in de bosjes naar beneden langs gladde rotsen en slijk, ikke in mijn nopjes.
Tot de eerste bloedzuigers aanvielen.
Er moest natuurlijk ook weer naar boven gegaan worden en dit met nog wat extra ladders op ons pad.
Terug naar boven leeg maar voldaan en de dosis trappen hebben we weeral gehad.
(meer dan 1000) gene asem over voor te tellen maar het waren er veel.
In de Blue Mountains is er voor elke wandelaar wel een paadje dat hem naar iets moois zal brengen.
Opmerking van Jill : k was mijn zweet aan t afvegen, nie moe zenne ;o)) !!
Voor we Sydney binnenrijden nog even het Olympische dorp van de Spelen in 2000 bezoeken. Groot ruim en leeg op de enkele toerist na maar wel indrukwekkend met al de stadiums en parken. Ook een bezoekje achter de schermen gebracht van het ANZ stadium waar de openingsceremonie was toen. Interessant en een moneybusiness met haar verschillende loges en klasses.
Bijvoorbeeld voor een slordige 35000 Australische dollar moogt ge 32 jaar (duur van de concessie) gratis binnen, drinken, eten en naar al de evenementen gaan zien zoals concerten en allerlei sportwedstrijden. En geen plastieken stoeltje maar één met een kussentje bedekt. Er had er één zijn seat verkocht voor 700000 dollar dus geen slechte investering.
Alleen het tenniscourt was niet te bezichtigen want dat waren ze aan t klaar maken voor het tornooi van Sydney dat zondag begint. Spijtig maar ons Kimmie is hier al alomtegenwoordig op den TV dus volgen we het zo een beetje. We missen net telkens met ongeveer een week de start van de tornooien maar ja de planning kan niet altijd flexibel zijn. Het zal haar wel lukken zonder ons ook zeker !
Anneke, Sydney Guylian Belgian Chocolate Cafés (2) getest en goedgekeurd. Geef het maar even door aan den baas hé.
De Belgische chocolade is hier bekend en heeft zelfs twee winkels en eetgelegenheden op een steenworp van elkaar. Ene aan de promenade van het Opera House en de andere aan de Harbour Bridge. We hebben ze op de drie dagen Sydney drie keer bezocht. Voor de zoetbekken een hemel op aarde en zeker het proeven waard. Grondig ons werk gedaan dus ;o)) !
Met onze Explorer 4 pass gingen we de plaatselijke zoologies bezoeken waar ze dit jaar een tentoonstelling van Lego hadden. Een beetje verkoeling op de warme dag. Voor geen grote dieren te hebben zoals olifanten, neushorens, giraffen, enz . kunnen ze het toch best interessant houden en dat op een kleine ruimte.
Zon slordige 32 graden om 11.00 aan het Opera House was de place to be. Mensen stonden al aan te schuiven om binnen te komen in de verschillende zones die later op de dag werden afgesloten wegens te veel volk voor het vuurwerk s avonds. Er zaten er al op hun plekje lekker in de zon onder de paraplu. Dan was het nog maar 2 uur smiddags.
Even poseren en weg.
sAvonds iets gaan eten, das niet simpel als ge niet gereserveerd hebt met oudejaarsavond. Dan maar bij de Duitsers gaan eten. Met de megapinten. De prijs was ook niet van de poes.
Maar hun donkere biereke was best wel lekker zoals hunnen worst met stoemp en erwten.
Een goede scheetcombinatie om s avonds het vuurwerk mee in te zetten.
Om 21.00 was het kleine vuurwerk voor de kinderen die vroeg moesten gaan slapen.
Dat was ook al serieus en lawaai wat gaat dat straks zijn.
Het was subliem en veel lawaai zelfs onze ramen daverden op het 18dewat moet dat buiten zijn geweest? Maar op tv zag het er goed uit en vanuit ons raam was het ook OK zonder ons in de drukte te begeven. 1,5 miljoen was de schatting van de bezoekers. Ietske te veel van het goede voor ons. En vooral het bedje lonkte want 1 januari 2011 om 6u45 zouden wij de Harbour Bridge gaan beklimmen als eersten in het nieuwe jaar. Moeten dus een beetje helder zijn.
Effe checken waarom je het bolleke hoogtevrees, flauwvallen, overgeven hebt aangeduid. Omdat we dat dus hebben en makkelijk doen maar ook wel een beetje omdat je dan vooraan mag lopen met de gids haha. Plan trekken hé !
Jaja we zien er geweldig uit zo, zeer flatterende pakjes.
Op de brug zelf mocht er geen camera mee dus moest je natuurlijk weer dokken voor de fotos maar goed van zo een indrukwekkende ervaring moet ge toch een aandenken hebben hé. Dominiek en Katya, droom nog maar effe weg.
Captain Cook zijn bootje, de ontdekkingsreiziger die het Australië heeft gevonden.
Wat hier wel opvalt is dat er veel vrijwilligers werken en zeker van de oudere soort.
Die iedereen helpen met vraag en antwoord de ene al met meer asem dan de andere, maar altijd vriendelijk.
Een paar truukjes.
Miss Cook aan de juiste kant.
Met ons ticketje konden we ook de oorlogsschepen bezichtigen. Wat wel opvalt : een duikboot is geen luxe dan kunt ge beter met de endeavour meevaren.
De stranden van Sydney waar iedereen zo vol van is, sloegen voor ons dik tegen.
Manly was over de koppen lopen en uren naar parkeerplaats zoeken. Wij dus snel weer weg. Die surfles die we wilden nemen zou voor ergens anders zijn. Bondi misschien ???
Bondi Beach, sorry geen fotos want sloeg weer dik tegen. Dat was het niet waard, geen parkeerplek, liep er vol van opgespoten mannen en wannabe topmodellen rond. Als ge echt een schoon strand wilt zien dan moet ge toch meer in het noorden zijn. Of misschien gewoon op een minder druk bevolkt en overroepen stuk meer beneden.
In Canberra zijn we blijven slapen om nog eens de was en de plas te doen. Meer valt daar ook niet te beleven. Je moet het toch gezien hebben de hoofdstad van Australië. Ze is mooi, strak en clean en we moesten er toch door om naar de Snowy Mountains te gaan.
Het natuurpark van Tidbinbilla vlakbij was wel de moeite. Het ligt er vol met kangoeroes s morgens.
Nog eens even een wandeling doen over steile wegen.
En het ging ook steil naar beneden over fijne gravel dus schuiven en klauteren.
Toch iets gevonden wat de Crocs niet aankunnen, een tamelijk gladde rots naar boven. Dan maar Crocjes uit en op blote voeten voort. t Profiel is al een beetje afgesleten na al onze wandelingen natuurlijk.
Thredbo is het skigebied van Australië en daar ligt eveneens ook de hoogste berg Mt. Kosciuzko 2229m.
Ge kunt er heen wandelen van beneden of een kabellift pakken tot halverwege.
Jill met de kabellift tot het tussenstation en Hanske te voet langshet padje naar boven of beter gezegd een 5km lange trap met ongelijke treden, een marteling voor de benen.
Boven aangekomen in 1u10 min. Dat dat misschien iets te rap was dat zou later blijken, maar ja met de juiste muziek op je oren gaat dat iets vlotter.
Boven was het precies of ge zat in de Alpen te wandelen.
De paadjes waren makkelijk begaanbaar. Om de natuur te beschermen hadden ze een lange boardwalk gemaakt .
Eindelijk boven op de top van Australië.
Even kijken wat we nog kunnen doen nog rap een lusje voor de laatste lift naar beneden.
Kom een stapje rapper Hansje die zijn beentjes al niet meer voelde of juist wel.
Even 4km naar beneden en dan kere were want het lusje was niet haalbaar dus terug naar boven. Om toch niet de lift te missen want Hansje zag het niet zitten om de trapjes van s morgen terug te doen. 23 km was genoeg.
Het Bosduiners gezegde luidt : de prijzen worden aan den arrivée uitgedeeld !!
Ge kunt er mountainbiken maar ook down hill rijden dus we gaan dat eens proberen.
Een pakje aan, alle bescherming die ge maar kunt aandoen en de remmen juist laten zetten.
Eerst even initiatieles van een uurtje beneden af een trapje en een muurtje rijden. Dan de uitleg hoe je op de lift moet zitten. En wij naar boven.
Even lachen naar het vogeltje.
Actie fotos.
Maar eigenlijk feitelijk was het onverantwoord dat ze voor beginnende downhillers meteen de zwarte piste afgingen. Op meerdere punten was dit redelijk extreem, rotspartijen en trapcombinaties. En dan spreek ik nog niet van de verzuring in armen en benen die het remmen op het einde van het 6km lange parcours bijna onmogelijk maakten.
Na 4 keer naar beneden gereden te hebben en 2 valpartijen op rotsachtige ondergrond hield ik het maar voor bekeken.
Conclusie : te vergelijken met skiën en snowboarden, als je al jaren skiet en eens een keer wil proberen te snowboarden en je gaat ineens van de zwarte piste. Dat komt ook niet goed.
Aangekomen op Philip Island meteen de chocoladefabriek bezocht. Wederom met onze wereldberoemde Belgische chocolade natuurlijk.
De muren mocht je wel niet aflikken, spijtig
David in chocolade, ook niet om aan te likken ;o)) !
Verder mocht je overal aankomen, alles testen, overal mee spelen, wat de kindjes natuurlijk meteen doen .
En dan waarvoor we eigenlijk naar Philip Island gekomen waren, de pinguïns.
Bij valavond komen enkele duizenden pinguïns uit de zee het strand op gewaggeld om naar hun holletjes in de duinen te gaan. Weer massatoerisme ten top natuurlijk !Goed 2 uur op voorhand aanwezig zijn om een goed plaatsje te hebben bleek niet echt nodig. Toch waren er dan al wat achtergebleven exemplaren te bewonderen. De kleintjes en enkele vaders (het zijn de mannetjes die voor de kinderen zorgen jaja) zaten te wachten, al dan niet roepend om eten.
Je mocht echter geen fotos nemen om de beestjes niet af te schrikken. Net als elke stoute massatoerist hebben we natuurlijk toch geprobeerd maar het resultaat was niet zo geweldig stiekem vanuit de zak haha.
Rond 21u kwamen de eerste pinguïns te voorschijn. Eerst allemaal het strand op, dan nog eens even terug plonzen en zo stelselmatig stapje vooruit en achteruit aan land. Het beste zicht had je uiteindelijk in de duinen zelf waar ieder zijn nestje probeerde terug te vinden. Het moet gezegd ze zijn absoluut schattig en het was leuk om zien.
Na ca. 2 maanden onze eindbestemming bereikt voor het eerste Australië deel, Melbourne.
Nog eens lekker op hotel om krachten op te doen want voor de eerste keer op deze reis begint er een snotvalling op te steken. s Avonds lekker het bedje in en roomservice laten komen. Een beetje verwennerij is toegestaan als je je ziekjes voelt hé.
Een beetje meer ook wel vinden we dus s anderendaags nog maar eens een dosis Belgische chocolade genomen.
Room with a view, spijtig dat Federer en Nadal daar niet trainden dan hadden we superzicht gehad.
Dan maar naar het echte werk gaan zien, de Rod Laver Arena. Hier begint volgende week de Australian Open.
De qualifiers zijn nu al bezig om hun plaatsje te bemachtigen en dan mag je gewoon in het stadium rondlopen en naar alle matchen gaan kijken. Er waren er toch wel meer dan 10 bezig dus keuze genoeg. Ook een belg, Yannick Mertens was bezig dus eventjes gaan supporteren.
De ballenjongens/meisjes moeten nu volop oefenen en worden aan het einde van elke wedstrijd beoordeeld. Grappig om zien.
En de favoriet van de dag : Sam Groth !!!Opvliegend baasje, hij was de week ervoor nog in het nieuws geweest omdat hij tijdens het tornooi in Brisbane ruzie aan het maken was met zijn vrouw waarvan hij coach is. Alle ogen waren dus op hem gericht om het beter te doen en die druk kon hij blijkbaar niet aan. Vloeken, roepen, scheidsrechter uitschelden, lijnrechter beledigen en handoekaangever afsnauwen, gingen hem allemaal beter af dan tennis spelen. Lachen dus.
Ze zijn er helemaal klaar voor om de toeristen geld uit de zakken te kloppen.
Verder over Melbourne weinig te zeggen. Was eigenlijk de eerste stad die tegensloeg. Niks speciaals te zien, ietwat donker, somber. Beetje Antwerpen of Brussel alleen wat properder misschien. Het miste in elk geval de openheid en beweging van steden als Sydney, Brisbane of Cairns.
Kamperen met een schoon uitzicht om rustig op gang te komen.
En ze hebben hier zelfs een mountainbikeclubke zeg. Mijn ventje in zijn element, dat ziet er hier goed uit. Meteen al een Nieuw Zeelands fietstruitje aangeschaft, nu nog toeren en ne fiets vinden. Dat komt wel goed.
Traditioneel even het Belgian Beer Café, hier Blankenberge geheten, bezoeken. Blijkt maar weinig Belgian aan te zijn, het is gewoon een grote keten, geen Belgische eigenaar in de buurt.
Maar hier wel mosselen met friet !! Als voorgerechtje gebakken mosselen geprobeerd maar nee het zijn geen echte Zeeuwse. Het zijn grote Nieuw Zeelandse mosselen en dat was toch ietske te veel van het goede voor ons. Jakkie !!
Echt Belgisch Bier, wel keuze genoeg.
Puntzakje OK, mosselen niet OK.
Stoofvlees met frietjes, OK t is wel meer een stoofpotje met peekes, champignonnekes en selder erbij maar t was te pruimen. Alleen echte mayonaise is het niet, ze beweren van wel maar het trekt er in de verste verte niet op.
Tja waar komt dat buikje vandaan ? Chimay, Leffe, Guinness, Thuis was er nog het excuus voor ne veldtoertocht om op krachten te komen, hier ???
Temperaturen in Auckland momenteel rond de 25°C. Heerlijk kuieren in het zonnetje dus.
Eerst in de hoogste toren naar boven voor het beste zicht van de stad.
Er waren er zelfs die er even af wilden springen. Dat kon je dan vanuit de toren volgen, bleven ze even voor het raam hangen en doen woepie, verder de leegte tegemoet.
Ook rondwandelen was een optie.
We zijn maar veilig binnengebleven.
Overal een beetje thuisgevoel. Ver weg maar toch dichtbij
En met de ferry weer naar de camping. Heerlijk zon steden aan het water.
Op vakantie in Wales vorig jaar waren we lichtjes verslaafd geraakt aan de docusoap The Lion Man. Dit is een project van Craig Bush om zeldzame leeuw- en tijgersoorten naar Nieuw Zeeland te brengen om te kweken. Wij dus op naar Whangarei om de Zion Wildlife Gardens te bezoeken. Zion zelf is een beroemde leeuw, figureert in bv. The Chronicles of Narnia en reclamespotjes.
Gandor, eerste witte leeuw op nieuw zeelandse bodem. Hiermee is het kweekprogramma begonnen. Intussen lopen er al heel wat nakomelingen rond.
Gandor zelf is intussen ook al wat gegroeid.
Serieuze beesten.
Enkele toeschouwers mochten de Cheetas voeren. Geen schrik, blijkbaar zijn ze als honden en vallen ze geen mensen aan. Ze waren er toch niet gerust in.
Witte tijger, schoon beest.
We waren wel wat teleurgesteld dat er van Craig zelf geen spoor te zien was. Rondleiding was eerder saai. Zelf is hij zo gepassioneerd en speelt hij met de beesten alsof het katjes zijn dat het natuurlijk leuker had geweest om de tour met hem te doen. Maar goed na 5 seizoenen op TV zal dat er niet meer inzitten zeker. We zullen het dus maar met de DVDs moeten doen.
Ten noorden van Auckland ligt Bay of Islands waar ge met verschillende boten naar dolfijn kan gaan kijken of ermee zwemmen.
Wij rap ons busje geparkeerd en geld in de automaat geduwd. Voor de komende uren zouden we zoet zijn op het water.
Al wegdromen om sebiet met Flipper te gaan zwemmen.
Daar zijn ze, ze zwemmen voor, achter en rond de boot. Als de boot stil ligt word het startschot gegeven om zo rap mogelijk in het water te duiken, maar er zijn te weinig zwemvliezen aan boord dus ik laat mijn beurt voorbij gaan. (Ik was ook niet zo scheutig om te gaan)
De eerste poging was geen succes de beestjes zwemmen iets te rap en zijn gauw weg.
Dus wat rondcruisen op het water en naar de concurrentie zien waar ze vertragen
Dat wilt zeggen dat er daar weer zijn en nu blijven ze langer en dichter bij de boot hangen maar er werd niet gezwommen????
!!
!!
.
