Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
11-02-2011
Gelukkige Verjaardag Moemoeke
Op de gezondheid van ons moemoeke die vandaag vijfentachtig wordt, hebben we een lekker gebakje gegeten !!! Schol en we eten er nog wel eentje samen als we terug zijn ! xxx
In Hanmer Springs, rustig bergdorpje was er nog eens een schone selectie mountainbikes te huur. Specialized paste perfect bij mijn Rombouts tenueke. Eventjes gaan uittesten dus in het bos. 4 uurtjes rijplezier met enkel een paar aanwijzigingen van de verhuurder en een minimum aan pijlen maar heb het parcours toch vlekkeloos kunnen afleggen. Precies of ik had hier al eens gereden.
Na de inspanning lekker gaan relaxen in de hot pools waar Hanmer Springs bekend voor is. En der ineens nog een lekkere massage bijgepakt, het was tenslotte Valentijn hé.
Na zeehonden en dolfijnen gezien te hebben, konden we het niet laten ook nog eens een walvis te willen zien. Natuurlijk niet veel te zien aan die beesten want liggen onder water. Toch drie gespot op de hele tocht. Eerst zie je de rug en het spuiten en dan is het wachten tot ze duiken om de staart te zien.
Twee voor de prijs van één, onderweg nog superveel spelende dolfijnen gezien.
Gelukkig hebben we Christchurch nog in al zijn schoonheid kunnen bewonderen. Vandaag ziet het er daar heel wat anders uit zoals we hier op het nieuws kunnen volgen en jullie waarschijnlijk ook wel gezien hebben. Gisteren heeft er een zware aardbeving plaatsgevonden die een groot deel van de stad verwoest heeft en tot hiertoe al 75 doden geëist heeft.
Toen wij in Christchurch aankwamen was er nog veel te zien van de schade die de aardbeving in september had aangericht. Veel gebouwen waren gesloten en gestut of in heropbouw. Iedereen sprak er nog van en er waren al 4000 naschokken geweest sinds dan. Iedereen zei dat ze er al aan gewend waren. Wie had kunnen denken dat dit 3 dagen na ons vertrek weer zou gebeuren.
Ook de Tasman gletsjer waar wij voordien nog op het meer in ons bootje hadden gevaren is voor een groot stuk afgebroken door de schok waardoor er een golf van 5 meter ontstond. We hopen maar dat er op dat moment geen bootje aan het kijken was.
Beelden voor de aardbeving op Cathedral Square. Intussen is de kathedraal ingestort en het standbeeld omgevallen.
Bridge of Remembrance
Jongenskostschool, geweldige uniformpjes dat ze hier allemaal hebben. Intussen ook geëvacueerd.
En uiteraard ook het Belgian Beer Café een bezoekje gebracht. Op het terras waande je je net in Brugge.
Sovereign Hill is een nagebouwde mijnstad uit de gouwe ouwe tijd. Er is nog steeds 60% van het goud in de streek van Ballarat onontgonnen. Het personeel loopt er verkleed rond en je kan allerlei oude ambachten bekijken.
En dan tijd om Melbourne achter ons te laten en richting Perth te trekken. Het einde komt in zicht. Natuurlijk doen we dit langs de legendarische Great Ocean Road.
Twelve Apostels
De zon had wat moeite om door te breken maar uiteindelijk is het een schitterende dag geworden. Wel veel in en uit de auto voor alle lookouts te doen maar zeker de moeite waard !
En nog ander natuurschoon onderweg met bogen en grotten en eilandjes.
Nog even op de Great Ocean Road een katrollenparcours van zeven flying foxes en twee hangbruggen meepakken. Veilig eerste klas, je was constant vastgehaakt van bij het nemen van de eerste katrol dan was er geen weg meer terug alleen maar voor uit.
Even poseren.
Nog ne keer lachen naar het vogeltje voor ze de 120m lange vlucht neemt.
De Grampians liggen op onze weg. Het is een nationaal park met vele wandelingen op rotsen.
Maar na de eerste gesloten weg even rondrijden om terug op een gesloten weg uit te komen
besloten we recht naar het informatiecentrum te rijden om eens wat inlichtingen te gaan vragenover de streek. Daar aangekomen was de dame achter de desk duidelijk,
Meer dan de helft van het park was afgesloten door de voorbije storm in januari. Grote delen van de wegen waren weggespoeld en de belangrijkste attracties niet bereikbaar.
Dus gingen we maar eerst voor de lookout over de vallei. Een stevige klim en dat vooral in een aardig middagzonnetje.
Toch de top bereikt en een prachtig zicht.
Na een zware afdaling wat relaxen op den Big4 waar de kangoeroe, struisvogels en de kookaburra ook te gast zijn.
Terug beneden moeten we uiteraard terug naar boven genoeg water mee want het merendeel van de wandeling ligt in de volle zon. De eerste meters overwonnen even kijken naar de top die ligt toch verder dan het lijkt rechtsboven.
Door de wind en regen ingesleten rots.
Met wat verbeelding aan gansenrijden doen alsof het nog niet warm genoeg is.
Onderweg naar de top.
Eerst wat eten voor we het laatste stuk doen waar ge geen appelflauwte kunt veroorloven, want dan kan het wel eens slecht aflopen.
Niet te veel naar beneden kijken maar vooruit naar het vogeltje.
De gele pijltjes zijn nu rood geworden misschien voor een reden dat ze het bord met je ben op de top iets lager hebben geplaatst.
Maar nu we er toch zijn even klimmen en concentreren.
Maar op den top prachtig de moeite.
Als ge goed ziet hangt er iemand tegen de rots. Wie zoekt die vindt.
In Adelaide hebben we ons op de camping gezet op wandelafstand van het centrum.
Een kleine vijf km wandelen langs een gezellig beekje dat naar het centrum leidt.
En op onze weg naar de stad kwamen we voorbij de stadszoo dus een kijkje gaan nemen.
Nu het geen schoolvakantie meer is dus de ideale timing. Het was een rustige en proper onderhouden dierentuin. Met ruimte voor de dieren maar de stokstaartjes waren het staren waard met hun heen en weer geloop. Ze zaten in de gracht voor de giraffen dus plaats genoeg voor op en af te lopen.
De stad zelf is niet te groot met twee straten waar iets te zien is, één winkelstraat met zijn vele winkels en ook souvenirshops dus toch nog eens binnen springen.
Het is ook een studentenstad waar het hip is om met een pistefiets rond te cruisen.
En hoe kan het anders, er is uiteraard ook een belgisch bier cafe waar we een lekkere kangoeroe pie met een heerlijke karmeliet verorberd hebben. En dan terug langs het beekje terug naar onze kamper.
Flinders Ranges, even terug in de outback waar de vliegjes nog altijd aanwezig zijn.
Daar een wandelingetje gaan doen van zon zes uurtjes en een veertien km lang met een stevige klim naar de top van St Marys Peak. Normaal geeft dit een schoon uitzicht over de vallei maar niet vandaag een koel briesje en wat bewolking liet het niet toe. Maar het was zeker de moeite waard om een dagje af te zien tussen de vele spinnen.
Op onze terugweg werden we nog vergezeld door meelopende struisvogels die helemaal niet schuw waren.
Nog rap naar de beschaving rijden om onze beloning te gaan ontvangen in de plaatselijke eetgelegenheid.MMMMM
En nu drie dagen niets anders dan rijden, rijden en rijden . Van Port Augusta naar Kalgoorie Boulder.
Zon duizendachthonderdzevenzestig km aan honderdentien p/h want rapper mag niet, en word hier ook niet gereden.
De road trains zijn weer massaal van de partij en rijden even rap ook s zondags volle bak doorgaan. Het is hier voor de truckers hemel op aarde, geen afritten, geen opritten of dorpenalleen een roadhouse en voor de rest is er niets maar ook niets wat op leven lijkt te bespeuren. O ja af en toe ne flauwe bocht of ne kamper dat ge moet voorbijsteken. Ge kunt het niet voorstellen om in belgie te vertrekken en helemaal naar het zuiden te rijden zonder een stad te zien of een dorp als ge links of rechts kijkt.
Hier het roadhouse op de Nullarbor Plain een vlakte waar niets groeit en het warm is. De meeste staan op een afstand van honderd km van elkaar maar er is er één dat ze iets verder van mekaar hebben gezet vanwege burenlawaai denken we honderdzesennegentig km om niet op elkaars lip te zitten!
De komende kms zou je deze diertjes kunnen tegenkomen! Alleen maar dode kangoeroes gezien langs de weg.
Nog een foto van het landschap rechts.
Zelfs de lucht is interessant om naar te kijken om eens een ander beeld te hebben.
Hier een lookout van op de Madura Pass de enigste stevige heuvel voor op te rijden.
En nu beginnen we aan het langste stuk rechtdoor in Australië. Maar de stukken er voor en na kunnen ook tellen en het is inderdaad recht! Honderdnegenveertig km en dan next service honderdtweeëntachtig km zonder een pomp of winkel tegen te komen.
Dat is van Antwerpen naar de zee aan één stuk recht zonder iets, zie ge het al voor u.
En dan plots ziet ge een paar fietser rijden goe zot. Mijn nicht en hare man (Ilse en Kris)
hebben een aantal jaren geleden Australië doorkruist met de fiets en hebben dit stuk met de trein gedaan wat ik zeer goed kan begrijpen want het is gekkenwerk om hier als fietser over te rijden warm, eenzaamheid, road trains die niet vertragen geen fietspad of pechstrook, geen schaduw en als ge pech hebt wind op uwe snoeter voor ne lange tijd enz De roadhouses geven trouwens ook geen gratis water aan fietsers omdat het ook voor hen zo schaars is.
