Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
03-02-2011
Fox Glacier 1
Aan de regio van de gletsjers en Mt Cook aangekomen waar we eventjes eens wat tijd nemen om wat te rusten? Eerst naar het Lake Matheson waar ge Mt Cook in weerspiegeld kunt zien.
Maar daar aangekomen waait het zo hard dat er van een glad meer niets te zien is, het lijkt wel een golfslagbad en van Mount Cook is ook al niet veel te zien want die ligt verscholen in de wolken.
Dan maar een helikoptervlucht boeken met een half dagje wandelen op de Fox Glacier want vandaag is het beste weer van de week.
Eerst wat instructies van wat mag en niet mag en even wegen voor de lading. Vijfentachtig stond er op de weegschaal (zou dat van al dat belgisch bier zijn????)
De Fox gletsjer vanuit de lucht, zon helikopter vliegt wel zacht.
Lang de kustweg richting het zuiden is er ineens een rotsformatie die verschilt van al de anderen. Pancake Rocks zo genaamd omwille van hun vorm die op een stapel pannenkoeken lijkt en waar de Tasman zee op los beukt.
Golden Bay eventjes met een watertaxi een daguitstapje doen. De boot vaart langs Apple Split Rock en langs zeehonden die liggen te zonnen en meert op verschillende stranden aan. Wij eraf in Bark Bay om daar een stuk van het wandelpad langs de kust in Abel Tasman NP te kunnen afleggen. Het is nogal een eentonig padje maar met een bruggetje en af en toe een schoon uitzichtje is de dag zo rond.
Cape Farewell is een noordelijk stukje van het zuideiland waar het stevig waait.
Waar een paar rotsen staan met gaten in.
Maar ook met een lekker zonnetje en een verlaten strand. Het waait er toch wel hard zodat het zand snijdt en de digitale camera is daar niet tegen bestand en blokkeert.
Maar al chance hebben we genoeg cameras voorhanden om toch nog voort te kunnen.
Maar hier zouden ook zeehonden zijn! Eventjes zien of we er een vinden en ja hoor goed verscholen vinden we er één.
Om weg van de wind terug te gaan naar de kea gaan we langs de hoger gelegen weien terug waar ook een pad is wel een omweg maar dat doet er niet toe.
In Wellington aangekomen op de camping en rap even naar het centrum rijden om iets te gaan eten. Dit in een sportcafé om misschien nog wat tennis te zien.
Maar niets van dat! Een quizavond was aan de gang en na een risotto en een Guinness werden de vragen iets gemakkelijker zelfs zo dat ik er één wist en even doorvertelde aan een ploeg die naast ons zat. Maar bij die ingeving is het ook gebleven en we keerden weer terug.
s Anderendaags terug naar het centrum om te gaan ontbijten voor we op de ferry gaan naar het Zuidereiland. Na door wat straten te hebben gelopen vonden we daar weer een Belgian Beer Cafe, dit keer Leuven genaamd.
En het decor was helemaal aangepast met een leuvense stoof en de stella.
Maar deze keer geen bier, in plaats daarvan een warme choco met havermoutpap.
En dan toch maar even in het vlaams bestelt wat zo stond het op de kaart, maar ze verstond er geen fluit van. Maar het was wel lekker!!!
Steil naar boven voor deze dame voor ons was het gelukkig steil naar beneden. Schuiven over de lava en beneden de schoentjes uitkappen.
Weer een paar giftige meertjes.
Terug lekker wat klimmen om naar het grote meer of met water gevulde krater gaan.
Maar daar boven aangekomen was er een dikke wolk op komen zetten en blijven hangen, zelfs ons middagpauze deden we op 200 meter van de berghut omdat we ze niet konden zien.
Er werd aangeraden om niet van het stromend water te drinken kan wel eens slecht aflopen!!!!
Maar na een slordige zes uurtjes wandelen zijn we beneden aangekomen om te wachten op de bus om ons weer naar onze camper te brengen. Er was zelfs een wandelaar zijn twee volledige zolen van zijn schoenen verloren maar met wat tape had hij ze terug vastgeplakt.
Volgens de boekjes is de Tongariro Alpine Crossing de schoonste dagwandeling van Nieuw Zeeland.Tevens ook het decor van Lord of the Rings voor Mordor, Mount Doom, etc.
Effe checken dus.
Wij nog eens vroeg opgestaan, om 7u de bus op zodat we tijd genoeg hebben. Lekker ingeduffeld aan de wandeling begonnen.
Mt Doom
Eerste kilometers easy peasy boardwalkske, toch maar al een trui uitgeschoten want het is er helemaal niet zo koud als voorspeld.
Al eventjes een klauteroefening.
Zijn we zeker dat we dit aankunnen ?Ah ja, zo moeilijk waren die eerste vijf kilometers nu ook weer niet. Haha ze zetten er wel niet bij dat het dan pas begint.
Zes kilometers serieus klimmen, zweten en elk spiertje in de benen voelen later worden we beloond met he uitzicht op Mordor.
Zwaar werk maar de uitzichten zijn de moeite bovenop de rokende vulkaan.
Er broeit hier vanalles onder de aardkorst. Kokende poelen, sulphurbaden, geisers, fluowater, borrelende modder. Gezond is dat niet ! Vooral niet aankomen, fotooke nemen en wegwezen.
Het regent ook hier in Nieuw Zeeland nu. Gisteren een godganse dag gieten aan één stuk door, met bakken uit de hemel. Goed voor een dagje rust dus om eindelijk eens wat te recupereren van de valling die blijft aanslepen. Vandaag nog showers maar vanaf morgen zou het weer boven de twintig graden gaan.
De Maori cultuur voor velen ongekend of toch door de Haka dans van het Nieuw Zeelandse rugby team wat ze elke keer opvoeren voor de match. Of de reclame van William Walker Scotch.
Maar het was het eerste volk dat leefde op de eilanden van Nieuw Zeeland.
De ingangpoort
Het ontmoetingshuis waar het verplicht is van schoenen uit en klakken af maar voor sommigen was dat chinees.
Een van de vele beelden die voorkomen in hun cultuur en allemaal een betekenis hebben.
Belly man
Voedselopslagplaats van de grond voor de beestjes en hoe rijker versiert hoe meer voedsel er in lag.
Zelf nu worden nog de beelden met de hand gemaakt en aangeleerd aan de jongere generatie.
Ook de oudjes doen nog rustig voort maar beschikken ook over de modernste snufjes (gsm) naast hun werkplaats. De kleding wordt geheel gemaakt van blaren waarvan mij de naam ontglipt.
Wij naar de Lord of the rings filmlocatie van de hobbits maar daar aangekomen was daar een schuur + cafe. De locatie was privé en alleen met tour+gids bereikbaar.
Er waren stricte regels opgelegd van Hollywood : niet aanraken, alleen wandelen waar ze zeiden en geen fotos publiceren op de Face book, blog enz er staan zware boetes op en er geldt zelfs een vliegverbod over het terrein want ze zijn het dorp aan t klaar maken voor nog twee volgende films over de hobbits.
Dus geen fotos. Sorry, de fans zullen moeten wachten tot april. Maar we kunnen alvast zeggen dat het wreed schoon was. Echt wel speciaal en de moeite om eens te zien.
Na het tochtje werd er nog even een schaapscheerdemonstratie gegeven.
Schaapje pakken en vast klemmen tussen de benen 1,2,3 en het is gedaan een goede scheerder doet dat in minder dan een minuut.
Ten noorden van Auckland ligt Bay of Islands waar ge met verschillende boten naar dolfijn kan gaan kijken of ermee zwemmen.
Wij rap ons busje geparkeerd en geld in de automaat geduwd. Voor de komende uren zouden we zoet zijn op het water.
Al wegdromen om sebiet met Flipper te gaan zwemmen.
Daar zijn ze, ze zwemmen voor, achter en rond de boot. Als de boot stil ligt word het startschot gegeven om zo rap mogelijk in het water te duiken, maar er zijn te weinig zwemvliezen aan boord dus ik laat mijn beurt voorbij gaan. (Ik was ook niet zo scheutig om te gaan)
De eerste poging was geen succes de beestjes zwemmen iets te rap en zijn gauw weg.
Dus wat rondcruisen op het water en naar de concurrentie zien waar ze vertragen
Dat wilt zeggen dat er daar weer zijn en nu blijven ze langer en dichter bij de boot hangen maar er werd niet gezwommen????
Op vakantie in Wales vorig jaar waren we lichtjes verslaafd geraakt aan de docusoap The Lion Man. Dit is een project van Craig Bush om zeldzame leeuw- en tijgersoorten naar Nieuw Zeeland te brengen om te kweken. Wij dus op naar Whangarei om de Zion Wildlife Gardens te bezoeken. Zion zelf is een beroemde leeuw, figureert in bv. The Chronicles of Narnia en reclamespotjes.
Gandor, eerste witte leeuw op nieuw zeelandse bodem. Hiermee is het kweekprogramma begonnen. Intussen lopen er al heel wat nakomelingen rond.
Gandor zelf is intussen ook al wat gegroeid.
Serieuze beesten.
Enkele toeschouwers mochten de Cheetas voeren. Geen schrik, blijkbaar zijn ze als honden en vallen ze geen mensen aan. Ze waren er toch niet gerust in.
Witte tijger, schoon beest.
We waren wel wat teleurgesteld dat er van Craig zelf geen spoor te zien was. Rondleiding was eerder saai. Zelf is hij zo gepassioneerd en speelt hij met de beesten alsof het katjes zijn dat het natuurlijk leuker had geweest om de tour met hem te doen. Maar goed na 5 seizoenen op TV zal dat er niet meer inzitten zeker. We zullen het dus maar met de DVDs moeten doen.
Temperaturen in Auckland momenteel rond de 25°C. Heerlijk kuieren in het zonnetje dus.
Eerst in de hoogste toren naar boven voor het beste zicht van de stad.
Er waren er zelfs die er even af wilden springen. Dat kon je dan vanuit de toren volgen, bleven ze even voor het raam hangen en doen woepie, verder de leegte tegemoet.
Ook rondwandelen was een optie.
We zijn maar veilig binnengebleven.
Overal een beetje thuisgevoel. Ver weg maar toch dichtbij
En met de ferry weer naar de camping. Heerlijk zon steden aan het water.
