Kwam je zelf al in aanraking met kunsteducatie? Wat blijft je daarvan bij?

Voor deze opdracht bracht ik een bezoek aan het Dr. Guislain museum en het MSK in Gent. Voor een bezoek aan het Dr. Guislian museum vind je op hun website tal van educatieve middelen om je bezoek te sturen. Zo vond ik er een bundel met vragen die je doorheen het museum loodsen. In het MSK in Gent kun je normaal gebruik maken van audioguides. Tijdens mijn bezoek waren deze stuk en kon ik gebruik maken van de app ‘izi.travel’. Door gebruik te maken van het educatief aanbod verloopt een museumbezoek heel anders. In het verleden heb ik al verschillende musea bezocht in grootsteden. Meestal geniet ik enkel van de schoonheid van de werken, maar sta ik niet of weinig stil bij de achtergrond. Tijdens mijn bezoeken nu heb ik echt iets bijgeleerd en blijft een kunstwerk meer hangen.

Kunsteducatie begeleiden vergt expertise in het begeleiden van leerprocessen en expertise in de kunsten. Waar liggen jouw uitdagingen? Motiveer je antwoord.

De grootste uitdaging ligt volgens mij bij zelf participeren aan cultuur. Ik hou ervan om musea, erfgoed en kunstwerken te bezoeken. Zelf deelnemen ligt een stuk moeilijker. Ik heb helemaal geen creatieve geest. Toen ik jonger was, volgde ik muziekschool en speelde ik piano. Het is nu ongeveer 10 jaar dat ik daarmee gestopt ben en dat vind ik wel jammer. Ik zou graag opnieuw noten kunnen lezen en gitaar leren spelen. Het aanbod om dit te doen is er zeker. Nu moet ik enkel zelf nog de stap zetten en hiervoor tijd vrijmaken.

Stel je voor dat je morgen aangeworven wordt binnen de kunsteducatieve werking van een museum. Welke inhoudelijke accenten zou jij dan naar voren schuiven? Hoe zou je deze inhoudelijke accenten vertalen in concrete acties binnen het museum?

Niet iedereen wordt geprikkeld door cultuur. Velen vinden een museumbezoek een saaie bedoening. Het is belangrijk om een nieuwe, innovatieve methode te introduceren om mensen te prikkelen. Ik dacht dat een audioguide een leuke methode was, maar eigenlijk is dit meer door het museum slenteren en luisteren naar de uitleg.

Volgens mij is het belangrijk dat mensen effectief iets kunnen doen. In plaats van een invulbundel is het misschien leuker om een soort zoektocht te organiseren. Mensen echt op zoek laten gaan naar bepaalde zaken op schilderijen of in beeldhouwwerken. Ik denk dat je jong en oud hierdoor kan prikkelen. Hen zelf laten zoeken naar bepaalde details en dingen laten uitproberen. Voor kinderen lijkt het mij tof om in bepaalde galerieën een soort doe-het-zelf-hoek te installeren. Zo denk ik aan mijn bezoek aan Festival Dranouter deze zomer. Op een bepaalde plaats was er speelgoed geïnstalleerd die gemaakt is uit afval. Eigenlijk is dit ook een vorm van kunst. Zeer veel mensen hielden even halt om te kijken ‘Wat is dit hier juist?’, ‘wat kan je ermee doen?’, ‘Hoe werkt het?’. Veel mensen werden hierdoor geprikkeld.  

Wat ik leuk vond in het MSK in Gent was de tijdelijke tentoonstelling in zaal 3. Het kunstwerk kun je vanuit alle hoeken en kanten bekijken. Er zijn grote ligbedden in opgesteld waar je even kunt uitrusten en wegdromen. Dit zijn zaken die de grote meerderheid aanspreken.

“Veranderingen binnen het kunstenlandschap beginnen bij de makers, de kunstenaars. Een schouwburg vervult enkel de rol van presentatieplek.” Wat vinden jullie van deze stelling? Onderbouw je mening grondig.

Ik ga niet akkoord met deze stelling. Kunstenaars zijn creatieve geesten die vrij zijn om te maken wat ze willen. Als we kunstenaars regels gaan opleggen over wat mag en wat niet mag om meer bezoekers te trekken, zal een groot deel van de creativiteit verloren gaan. In de geschiedenis zijn er al vaker periodes geweest waarin bepaalde zaken verboden waren. Dit heeft gezorgd voor een massavernietiging van enorm veel meesterwerken.

Volgens mij ligt er een grotere rol bij de schouwburg. Het is belangrijk dat zij hun aanbod variëren zodat er voor iedere smaak wat is. Zo krijgt de bezoeker de kans om zaken die hij leuk vindt te bezoeken en andere zaken links te laten liggen.