Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Vorige zondag hadden we een reunie met de China-girls en boys. Altijd een superleuke en gezellige bedoening! Aangezien ons Ella Yun bijna elke dag vragen stelt over haar Chinese vriendjes en vriendinnetjes, keek ze er hard naar uit. Ze heeft zich geamuseerd, dat was duidelijk!
We hebben twee waterratjes in huis. Vik houdt het voorlopig bij spetteren in zee, terwijl Ella Yun het zalig vindt echt te "zwemmen", met bandjes welteverstaan.
Oma heeft Vikje zijn lievelingseten bij op het strand : banaan. Wanneer hij nog maar een glimp ziet van een banaan begint hij te krijsen dat het een lieve lust is. Grappig!
Zon, zee, strand, extra aandacht van oma en opa, .... Vik en Ella Yun genoten enorm van hun vakantie aan zee!
Voor Vik was het zijn eerste kennismaking met het strand en de zee. Hij steekt nog steeds alles in zijn mond, inclusief schelpjes en zand. Lekker ? Zelfs nadat opa ettelijke vierkante meters van het strand gezeefd had, bleef hij nog vanalles vinden...
Dinsdag 4 augustus was het Vik zijn eerste verjaardag! Hiep hiep hoera! Overdag heeft hij met zijn zus gespeeld in het zwembadje (Wat een zalige temperaturen op zijn verjaardag...) en 's avonds was het feest bij omie en opie.
Vik was de ster van de dag. Toch wel flink, hé, dat hij al kon lopen voor zijn verjaardag!
Wij spelen heel graag in de zandbak samen. Omdat ik Vik had omgetoverd tot een zandmannetje, had mijn mama er niets beter op gevonden dan hem op de dichtsbijzijnde plaats te wassen : in de gootsteen. Ik vond dat ik dan ook nog wel recht had op een wasbeurt in de tweede gootsteen! Plezant dat dit was...
Sinds maandag hebben we nog een Belgske in huis! Hiep hiep hoera! Ze zijn er uitgeraakt op het gemeentehuis. Het was een werk van zeer lange adem , maar het is dan toch in orde gekomen. En net op die dag, begint hij wat stapjes te zetten. Het is niet dat onze Vik al loopt, maar hij heeft toch al een pasje of acht na elkaar gezet. Goed, he! Voorlopig vindt hij kruipen nog altijd makkelijker en vooral veel sneller. Het racet echt van het één naar het ander. Ik vraag me trouwens af hoeveel keer hij al rond onze salontafel zou gestapt zijn... Dat is niet te tellen. Volgende week wordt hij één jaar. Ja, het is ne rappen, onze Kazach.
, maar het is dan toch in orde gekomen.
