Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Sinds maandag hebben we nog een Belgske in huis! Hiep hiep hoera! Ze zijn er uitgeraakt op het gemeentehuis. Het was een werk van zeer lange adem , maar het is dan toch in orde gekomen. En net op die dag, begint hij wat stapjes te zetten. Het is niet dat onze Vik al loopt, maar hij heeft toch al een pasje of acht na elkaar gezet. Goed, he! Voorlopig vindt hij kruipen nog altijd makkelijker en vooral veel sneller. Het racet echt van het één naar het ander. Ik vraag me trouwens af hoeveel keer hij al rond onze salontafel zou gestapt zijn... Dat is niet te tellen. Volgende week wordt hij één jaar. Ja, het is ne rappen, onze Kazach.
Ook mijn grasfobie heb ik ondertussen overwonnen. In het begin vond ik het maar niks, die kriebelende grassprietjes tussen mijn tenen. Ondertussen vind ik het fantastisch!
Ook Suo, Ella Yuns Chinese vriendinnetje kwam eens spelen deze week. Lachen, gieren en tetteren als echt meisjes op de schommel! Ons Ella Yun kwam dan ook heel fier aankondigen dat ze direct met Suo mee naar Gent ging... Ze kan duidelijk niet wachten om nog eens met haar te gaan spelen!
Aangezien Daan en Ralph (met hun mama en papa) deze week al terug naar Amerika vertrekken, wouden ze toch nog snel eens kennis maken met Vik. En Ella Yun, die had er meteen twee speelkameraadjes bij!
Vik past zich vlotjes aan. Het is alsof hij hier altijd geweest is. Hij is een heel vrolijk ventje en hij begint ons nu ook echt te kennen. Dat merken we toch als hij andere mensen ziet. Het is nog maar een begin, maar we merken al verandering tegenover twee weken geleden. Hij eet heel flink. Vooral zijn papjes en zijn fruitpap zijn toppers. Het kan niet rap genoeg gaan dan. Ook heeft hij een zwak voor boterhammekes en sandwichen. Hij zou er zijn lekkere groentenpuree voor laten staan. Je kan dan ook best geen boterham eten, terwijl je wil dat hij iets anders eet, want iets duidelijk maken, dat kan hij wel hoor! En Ella Yun... die ziet haar broertje enorm graag! Ze zou hem constant willen knuffelen, zij het soms iets te hard...Ze wil alles wel heel goed weten en stelt duizend-en-één vragen. Waarom? Waarom, mama ? 's Nachts slaapt hij als een roosje, moeten we zeggen. De namiddagdut, dat is iets anders. Dat wil niet altijd zo goed lukken. Hij staat dan recht in zijn bedje te springen en zijn decibels kunnen dan echt wel tellen. Een kwartier, een half uur, drie kwartier, hij draait er zijn hand niet voor om. Tot daarstraks! Ik vermoed dat ik het gevonden heb. Terwijl we tot hiertoe altijd heel stilletjes probeerden te zijn, als hij in zijn bedje lag, heb ik nu eens het omgekeerde principe toegepast : goed veel lawaai gemaakt boven en zelfs lopen zingen. Het werkt! Blijkbaar zal het in het weeshuis ook niet altijd stilletjes geweest zijn en heeft hij dit nodig om in slaap te vallen. Veel slaap heeft hij in elk geval overdag niet nodig. Actief is hij, dat is zeker! Als hij in de gang geraakt, kruipt hij op de trap. Deze namiddag zat hij bijna bovenop de salontafel! Het is een patatje! Hij heeft ook al eens twee stapjes gezet tussen de tafel en de zetel. Binnen een paar maandjes zal die hier wel vlot rondlopen.
Deze morgen is de papa vertrokken naar Amerika. Ik ga dan ook proberen de volgende dagen wat meer berichtjes te posten, zodat ook Jeroen het reilen en zeilen van zijn spruiten kan volgen.
Onze Vik is het hier thuis al helemaal gewoon. Hij slaapt en eet alsof hij dat hier altijd al gedaan heeft... Helemaal geen last van jetlag, andere omgeving, andere geuren, ander eten of wat dan ook !
Ella Yun is er ook helemaal gek van. Soms iets TE enthousiast, maar over het algemeen gaat het super. We zijn dan ook gisteren al op een eerste uitstap geweest: naar Kai Mook. Vik niet meteen onder de indruk en vond alles best ok. Ella Yun daarentegen is vandaag nog altijd over de kleine olifant aan het babbelen... Opzet geslaagd !
Ook Miro is er helemaal zichzelf onder gebleven: hij dacht waarschijnlijk: Oh boy, dit hebben we al eens meegemaakt. Enkele keren snuffelen en dan vooral uit het bereik van te nieuwsgierige en grijpgrage handjes blijven...
Zijn het geen schatjes ??
PS: met mama Veerle alles ondertussen weer ok. Nog een weekje extra antibiotica en dan zou het nare avontuur achter de rug moeten zijn...
De aankomst op Zaventem was een hele opluchting moet ik zeggen: na enkele vermoeiende vluchten waarop onze Vik nog redelijk wat geslapen heeft (over de volledige nacht zo'n 8-9 uur , echter de rest van de familie daarentegen niet zo bijzonder veel) werden we feestelijk ontvangen in de aankomsthal.
Het was bijzonder leuk om iedereen te zien ondanks alle last-minute uurwijzigingen. En terwijl wij zo aan het stoefen waren over hoe goed ons Vikske wel geslapen had, was hij ondertussen natuurlijk al opnieuw in dromenland belandt...
Onze auto stond helemaal klaar en opgetuigd (met 2 autostoelen erin) en onder begeleiding van nichtje Fien gingen we voor de eerste maal huiswaarts met ons 4'tjes. Dit stukje vond Vik niet zo bijzonder inspirerend: hij zat namelijk voor de eerste keer ook helemaal alleen in een autostoel ipv op schoot van de mama. Zelfs Fien kreeg m niet getroost...
Thuis was alles mooi versierd met Welkom Thuis ballonnen, tekstjes, foto's en spandoeken... Echt leuk om zo aan te komen ! Dan nog een glaasje (of 2 ) en een hapje gegeten en dan iedereen bed in.
Fantastisch gevoel... Ons gezinnetje is nu compleet !
Groetjes, Jeroen, Veerle, Ella Yun & Vik
PS: met Veerle ondertussen nog iets beter, maar nog niet over. We gaan morgen meteen naar de Neus-Keel-Oor-specialist want overeenkomstig enkele symptoom-beschrijvingen denken we nu te weten dat het ging over een abces in 1 van haar amandelen bovenop de zware keelonsteking en indien dit wel degelijk zo was, hebben we al bij al toch echt wel geluk gehad.
Attentie! Attentie! Latere vlucht voor Jeroen en Veerle!
DRINGEND BERICHT VAN JEROEN EN VEERLE
Attentie Attentie Hallo allemaal Jeroen en Veerle komen morgen, zaterdag 4 julimet een latere vlucht aan in Zaventem. In plaats van om 8.15 uur komen ze aan om 10.20 uur.
Ladies & gentlemen, met dank aan iedereen die aan dit proces geholpen heeft, we hebben zonet het visum van onze Vik afgehaald en zitten dus vanavond op het vliegtuig !
Morgenvroeg om 8h15 zouden we dus moeten aankomen op Zaventem: iedereen die de moed of zin heeft om op een zaterdag zo vroeg op te staan is van harte welkom. Hou er echter rekening mee dat ons Vikje doodmoe en echt wel onder de indruk zal zijn van alle nieuwe ervaringen. En om het hechtingsprocess alle kansen te geven, zullen wij ook de enigen zijn die Vik zullen vastnemen.
Met Veerle gaat het ondertussen iets beter, zegt zij zelf toch alleszins... Ik was vannacht nog niet echt helemaal overtuigd, maar goed, ik ben blij dat ze zich beter voelt (de adrenaline zal er mss ook we voor iets tussen zitten).
Nu snel valiezen pakken, de kids eten geven, wassen en bed in, de boel aan kant zetten en Veerle nog een laatste keer naar het ziekenhuis voor de laatste baxters...
Het is inderdaad mogelijk dat we straks opstijgen en dus morgen al thuis zijn. Alles hangt nog af van twee laatste handtekeningen voor onze Vik zijn Visum in orde is. Zijn paspoort was al het betere deadline-werk. Om 1 minuut voor 1 arriveerde het aan de ambassade, omdat de vlucht Astana-Almaty vertraging had, waarmee het terug moest komen na een laatste stempel-ronde. Nog 1 minuut dus om een visum vandaag aan te vragen. Dat is alvast gelukt. Aangezien ik hier nog steeds twee keer per dag aan de baxter moet, proberen we zo snel mogelijk naar huis te komen. De ambassade sluit straks om uiterlijk half zes en als we tegen dan groen licht hebben vanuit Belgie kunnen we nog snel om een visum spurten en de vlucht halen. We zijn benieuwd. Indien het niet in orde komt, zal het voor ten vroegste volgende week dinsdag zijn.
Misschien tot morgenvroeg kwart na acht op Belgische bodem!
, maar het is dan toch in orde gekomen.
De Microsoft-collega's van Jeroen hebben zich uitgeleefd deze morgen.
