Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Dan hebben we een fijne wandeling naar een waterval gemaakt. Prachtig decor, met veel geklauter over stenen en af en toe al balancerend op losse stenen het riviertje overstekend...
En op terugweg -volgens Kazachs gebruik- hebben we allemaal een stukje stof in de boom gebonden: dit moet de familie geluk brengen !!
Gisteren zijn we met de bende (Attila & Belinda en Luc, Marie-Rose & Maite) nog een keer op uitstap geweest. Eerst stond er een struisvogelboerderij op het programma. (tiens, die leven hier toch niet in het wild ??? Whatever ! )
Buiten het aanbod aan kleine geitjes waar Ella Yun weer niet aan kon weerstaan (of wat had je gedacht), waren de struisvogels zelf bijzonder geinteresseerd in de lens van mijn camera toen ik deze door de draad stak... Leverde wel wat leuke beelden op.
Oja, en er zat ook een wel heel vreemde struisvogel lookalike...
Je vindt hier in de stad heel veel mini-politiekantoortjes in de parken en op straat. Al letten de agenten niet echt op, op wat rond hen gebeurt, moet ik zeggen... Dit is echt niet de eerste die we hier zagen slapen ! Kan je je dit in Belgie voorstellen ?
Je kan hier geen vijf weken zijn geweest, zonder echt typisch Kazachs gegeten te hebben, dachten we zo... En dus zijn we woensdagavond gaan eten, op aanraden van Jeroen zijn Kazachse Microsoft-collega`s in een traditioneel restaurant. Als voorgerecht kregen we een schotel met gedroogd en gekookt paarde-en schapevlees. Ook was er een soort van lamsroulade, met behoorlijk wat look. Best wel lekker van smaak. Het hoofdgerecht was Beshbarmak, een grote schotel van... paarde- en schapevlees, dat gekookt was in een bouillon en opgediend werd met een soort pasta. Hierbij diende je dan de bouillon op te drinken. Jeroen vond het nog ok van smaak. Wel was het supervettig. Het is dan ook een traditioneel gerecht dat de nomaden aten in de steppegebieden, en ik kan me inbeelden dat zij zo een calorierijk voedsel wel nodig hadden in de wintermaanden. Laat het ons erop houden dat ik de volgende ochtend nog paard rook...
Gelukkig hebben Maite en Ella Yun veel fantasie om zich hier bezig te houden. Wist je dat er in onze woonkamer een strand was ? Al blijft kijken naar K3, nu het nog kan, ook altijd een topper...
Even een kort berichtje op een druilerige maandagavond. Deze ochtend zijn we weer op bezoek geweest bij ons Vikje. (Volgens Stien, de passende afkorting van very important kid !) Terwijl ons Ella Yun geentertaind werd deze keer door Luc, mochten we weer richting babyhouse 3. Hij lachte weer van het begin tot het eind. Het is echt een koddig ventje, al hebben we nu al door dat ook hij weet wat hij wil. Het speelgoed vond hij wel interessant, maar nog boeiender waren mama en papa hun schoenen, waar hij keer op keer naar toe wou. Nu al een obsessie voor schoenen, dat komt goed uit, he, met zo`n meter ! In ware zeehondenstijl baant hij zich een weg doorheen de zaal, supergrappig om zien. De kleertjes die hij aan had, waren echt wel in orde. We hebben alvast de indruk dat de kindjes hier in Kazachstan heel goed verzorgd worden. Knisperboekjes zijn z`n favoriete speelgoed, al belandt alles na zo`n 10 seconden in zijn mond. Hij heeft dan ook al vier tandjes en er zijn er ongetwijfeld volop nog op komst. In de speelruimte staat ook een naaimachine, met bijhorende lintmeter. Na wat geworstel om hem stil te doen liggen (hij lijkt al helemaal op zijn zus) kwamen we tot de vlotte 70 centimeter. Juist op de P50 van de Aziatische curves en dus meer dan goed bevonden ! Vanaf morgen gaan we hem in de namiddag bezoeken. Zo kunnen we de babysitdiensten voor Ella Yun en Maite vlotter op elkaar afstemmen.
Even een verslagje van ons toch wel drukke weekend.
Gisterenochtend zijn we opnieuw naar de Green Market geweest - altijd spektakel- met Luc, Marie-Rose, Maite, Belinda en Attila. Ik moet zeggen dat we al heel bedreven worden in afbieden in het Russisch. We kochten er een aantal van de ingredienten voor ons etentje zaterdagavond : paprika`s, kerstomaatjes, verse kruiden, een heerlijk warm brood, ajuin, en de andere Belgen riskeerden het zelfs om lamsvlees te kopen op de markt. Benieuwd wat ze er van vonden. Na een ondertussen verplichte Stella (ze willen de Belgen daar geen lokaal bier meer verkopen, omdat ze daar te weinig aan verdienen) op ons stam-terraske in de heerlijke |Kazachse zon, zijn we dan teruggekeerd naar ons appartementje, nog steeds boven de tattoo-shop Samurai. Klinkt stoer, he. Op het menu stond dan zaterdagavond een klassieke, maar fantastische spaghetti van chef Jeroen. Ik denk stiekem dat hij hier wat aan het compenseren is tegenover de 600 spaghetti`s die hij vorig jaar deze tijd maakte voor de ronde van Zele... Bijna hadden we een wereldrecordpoging ondernomen : hoeveel personen passen er aan een kleine livingtafel ? Waren van de partij : de familie Van Hees natuurlijk, Marie-Rose, Luc, Maite, Jo, Linda, Belinda en Attila. Alle Belgen dus die hier al geruime tijd verblijven in Almaty. Het was een supergezellige avond. Vanochtend had ik dan ook nog kleine oogjes toen ons Ella Yuntje, die een ingebouwde wekker hier heeft om klokslag zeven uur, me kwam wekken. Vandaag zijn we dan op uitstap geweest buiten Almaty. We hebben een trip gemaakt naar de Big Almaty Lake. Alhoewel ze ons voorspeld hadden dat het meer nog bevroren zou zijn, wat dan ook het geval was, was de tocht echt wel de moeite waard. Wat wil je ? Anderhalf uur voor 40 kilometer, dat is toch waar voor je geld, niet ? Langs smalle bergweggetjes zijn we naar boven geklommen tot op een hoogte van 2500 meter. De weg was een combinatie van rotsblokken en ijs. Zonder 4x4 raakte je echt niet boven. Bij het naar beneden komen merkten we dat de streek in feite druk bezocht is door de locals. Zij komen hier op zondag naar toe om hun shaslik te braden op hun barbecuetjes en te genieten van de natuur... en van hun buren die op hun beurt shaslik aan het braden zijn. Ergens heb ik het gevoel dat ik het meer ooit nog wel eens ga terug zien als het echt azuurblauw uitziet, zoals in de gidsen...
Dat iemand 2 x de lotto wint ? Wij hebben alvast dat gevoel met patatje nummer 2 !
Onze Vik was vandaag in supervorm ! We hebben anderhalf uur van hem kunnen genieten en hopen hiermee het WE door te komen nu... Ze brachten hem binnen, hij begon meteen te lachen en stak zijn handen uit toen Veerle hem wou pakken. Smelt ! Vanaf dag 2 zou hij ons al herkennen ?!! Dat zou wel heel sterk zijn...
Toen we hem op zn rug legden, draaide hij zich meteen op zn buik en kroop hij in ware 'commandostijl' naar de speeltjes door zich enkel op zijn armen voort te trekken. Echt kruipen nog niet dus, maar hij kan nu al te pakken krijgen wat hij graag wil. Dat belooft ! Alle ontdekkingen gaan ook wel meteen in zn mond: van pluchebeestjes over zijn vingers tot de rammelaars (van alle formaten).
Ella Yun mocht er helaas niet bij zijn vandaag. Volgens de regels van het weeshuis mogen broertjes of zussen 2 x mee en bij Ella Yun zal dit waarschijnlijk binnen 2 weken 1 van de laatste bezoekdagen zijn. De perfecte babysit was echter voorhanden: Wim en Stien hebben zich ontfermd over Ella Yun en Maite (het chinese dochtertje van Luc & Marie-Rose die ook niet mee mocht). En het moet echt wel leuk geweest zijn zo te horen aan de verhalen achteraf. Jammer (voor ons dan toch ) dat Wim & Stien deze nacht opnieuw naar huis vertrekken. We zullen dus volgende week voor een andere oplossing moeten zoeken... Zoals je echter kan zien, heeft ze een grote My Little Pony gekregen (MET doktersset weliswaar). Allemaal omdat ze gisteren zo lief geweest is voor broertje...
Ik moest van Veerle iedereen die meegaat met Atheneum Willebroek ook nog een superleuke ski-reis toewensen. Ik heb wel de indruk dat ze het nu net iets minder erg vindt dat ze er niet bij kan zijn... Maar ze zal jullie wel allemaal ongeloofelijk missen hoor !! Veel plezier in elk geval.
Ziezo, wij kijken alvast uit naar maandag tot wanneer we weer op bezoek mogen.
Hallo allemaal, ik ben sinds deze morgen de grote zus van mijn kleine broer Vik Serzhan Van Hees (of kortweg Vik). Ik moest er wel nog eens bij vertellen dat we nog geen foto's op de blog mogen plaatsen van Vikje zolang we nog niet op de rechtbank gepasseerd zijn (en dit duurt toch nog een maand of 2).
Mijn broertje is geboren op 4 augustus 2008 en is dus bijna 8 maanden oud. Hij heeft helemaal niet geweend toen wij hem allemaal heel hard geknuffeld en zoentjes gegeven hebben. Integendeel, hij genoot ervan en begon zelfs direct te lachen. Het is dan ook een superguitig manneke !!!
Mijn mama & papa zijn ook in de wolken !
Ik vind ook dat mijn broertje een beetje (veel) op mij lijkt. Hij heeft ook spleetoogjes en een hartvormig mondje. Het is echt een dotje. Zonder overdrijven...
We hebben vorig WE ook nog een mooie daguitstap gemaakt: naar een pracht van een canyon op een slordige 200 km van Almaty. De foto's spreken voor zich...
Als illustratie van de verscheidenheid qua winkels en voorzieningen: - enkele foto's vanop de Greenmarket (een soort overdekte markt/openbaar slachthuis/bazaar... - het merkenaanbod van een kinderkledingwinkel schuin over de voordeur van ons appartement...
Na wat geworstel om hem stil te doen liggen (hij lijkt al helemaal op zijn zus) kwamen we tot de vlotte 70 centimeter. Juist op de P50 van de Aziatische curves en dus meer dan goed bevonden !
