Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Als illustratie van de verscheidenheid qua winkels en voorzieningen: - enkele foto's vanop de Greenmarket (een soort overdekte markt/openbaar slachthuis/bazaar... - het merkenaanbod van een kinderkledingwinkel schuin over de voordeur van ons appartement...
Nu onze goedkeuring uit Belgie binnen is, mogen we eindelijk jullie wat meer info geven.
De heel aandachtige bloggers onder jullie hadden al gemerkt dat er iets niet klopte aan onze foto`s. Eerst Ella Yun die vrolijk in de sneeuw aan het spelen was en vervolgens in T-shirt. We hebben inderdaad het sneeuwrijke Karaganda geruild voor het zomerse Almaty.
Om een lang verhaal kort te maken : er waren onverwachtige medische complicaties boven water gekomen van ons kindvoorstel in Karaganda. Jullie begrijpen wel dat we hier niet verder over gaan uitweiden. De Belgische wet zegt dan dat we geen tweede voorstel mogen krijgen in dezelfde regio, aangezien we het kindje dan al zouden kunnen gezien hebben.
Onze tickets terug naar huis waren gereserveerd, de valiezen waren gepakt. We hebben dan maar beslist de laatste dagen in Karaganda, leuke stad trouwens, al city-trippend door te brengen. Bij een van onze laatste uitstappen aan een Russisch-Orthodoxe kerk even buiten de stad, kreeg Jeroen opeens een sms van Het Kleine Mirakel: " Stop. Kom nog niet naar Belgie. Er wacht een kindje op jullie in Almaty." Dat was pas een onverwachte wending. We mochten dit nog niet kenbaar maken aan de buitenwereld, van zolang we onze goedkeuring niet hadden vanuit Belgie om het kindje in Almaty te bezoeken. Dat is nu dus het geval. Vandaar dat we dus al even langer in Kazachstan zijn, dan de normale procedure.
Hier in Almaty hebben we dus nog even moeten wachten tot ons dossier was overgeheveld van Karaganda naar de vroegere hoofdstad. Dit had wat vertraging door Kazachs nieuwjaar, de persoon die dit moest goedkeuren in Karaganda die met vakantie was, de persoon in Astana die ziek was, maar uiteindelijk is alles goedgekomen. Geduld is een schone deugd, naar het schijnt!
We willen hierbij dan ook de dames van HKM bedanken voor de steun en het vele werk om dit voor ons mogelijk te maken.
De laatste handtekening is binnen en alles is goedgekeurd. Het bezoek kan beginnen vanaf morgen!
We zijn het nu al gewoon, maar daarnet al eens generale repetitie gehad ... We zouden een heel kort bezoekje mogen brengen om vier uur, van zo een vijf minuutjes, omdat er een medische inspectie was in het weeshuis. Gepakt en gezakt stonden we op de stoep te wachten op het busje dat ons zou wegbrengen. Camera klaar? Check. Videocamera klaar? Check. Speelgoedjes in de rugzak? OK. Ella Yun nog net op een tijd via een kunstgreep een dutje laten doen. Done. Toch nog even checken of het weldegelijk door ging om vier uur. Niet dus... De inspectie is nog niet klaar en het wordt te laat voor de kindjes. Uitgesteld dus tot morgenvroeg tien uur. Hopelijk mogen we hem of haar dan morgen zien. Meer nieuws volgt dus morgennamiddag.
Groetjes, Veerle, die niet zo houdt van 1 april-grappen Jeroen, die zoals altijd overal vrij rustig onder blijft en Ella Yun, die nogmaals eens bewezen heeft dat kids echt wel flexibel zijn...
Yes ! Voor Belgie is alles ok. Nu enkel Astana nog, maar daar is de verantwoordelijke out met ziekenverlof voor enkele weken, dus moet de bewuste handtekening van een paar niveau's erboven komen... Probleem is dat meneer 'een paar niveau's erboven' net terug is uit verlof en ook nog andere prioriteiten heeft. Alle registers worden hier echter opengetrokken om duidelijk te maken dat het dringend is. Niet alleen dat, maar er worden ook tactische plannen gesmeed om indien de fax er eindelijk doorkomt, dat in parallel de coordinator hier de lokale goedkeuring gaat halen, terwijl een ander transport ons zal komen oppikken om ons naar het weeshuis te brengen (om absoluut geen tijd te verliezen)...
Dus niet alleen op het ministerie voor de handtekening, maar ook de spanning en onze staat van paraatheid staan een paar niveau's hoger ondertussen !!
Gisterenavond dus wel telefoon gehad, maar voorlopig nog geen groen licht. We moesten dus wel degelijk wachten tot er vandaag iemand uit verlof terugkwam om de juiste handtekening te zetten. Hopelijk gaat het dus nu een beetje vooruit.
Straks meer nieuws ? Morgen pas ? Wie zal het zeggen...
Is geduld trouwens echt zo'n mooie zaak ??
We weten echter uit ervaring dat al alle frustraties van eindeloos wachten in 1 klap kunnen vergeten worden.
Hier zien jullie 2 typisch kazachse eetgewoontes: - eerst het traditioneel brood gebakken in op voorhand warmgestookte klei-ovens: bijzonder lekker (houdt wat het midden tussen turks brood en een pizza-bodem, maar dan met meer smaak) - dan de authentieke shaslik van schapenvlees gegrild op een houtskoolvuur waarvan de houtskool net gebrand werd op basis van een zeer harde lokale houtsoort: ook lekker natuurlijk !
We wensen iedereen van de VTS Willebroek vanavond een super turnfeest! Jammer genoeg kan ons Ella Yuntje er niet bij zijn, maar we duimen mee vanop de eerste rij in Kazachstan! Hopelijk kan ze als we thuis zijn de beelden achteraf eens bekijken.
Dag lieve kindjes allemaal, dag vriendjes uit het vlinderklasje!
Dag juf Kathleen!
Hier eindelijk een berichtje van Mieke Muis.
Ik ben meegereisd met Ella Yun met het vliegtuig naar het verre Kazachstan en ik zal eens vertellen wat we vandaag allemaal gedaan hebben.
Vandaag mocht ik mee op stap met Ella Yun, haar mama en papa met de buggy.
Eerst zijn we naar een groot park geweest. Het leek een beetje op een kermis.
Daarna zijn we naar de zoo gegaan.Dat was leuk! We hebben leeuwen gezien, tijgers, apen, olifanten, kamelen, gieren, krokodillen, neushoorns, en nog veel meer.
Van al dat wandelen werd ik soms ook een beetje moe, en dan mocht ik ook wel eens in de buggy zitten.Oef!
Ella Yun wou me laten kennismaken met een kameel, maar dat vond ik toch maar eng hoor
In de zoo was er ook nog een speeltuin.Zie je me zitten op de glijbaan ? Helemaal alleen, goed he ?
Zo, ons dagje zit er op.Ik moet zeggen dat we jullie wel missen hoor.Elke dag kijken we in het boekje met foto`s dat juf Kathleen gemaakt heeft van alle kindjes uit de klas.Dat vinden we wel heel leuk.
Jullie krijgen dan ook een hele dikke knuffel van ons!Tot binnenkort!
Rarara, wat zit er in dit pak?Al enkele dagen zagen we de Kazachen met grote dozen over straat zeulen.Nu weten we eindelijk wat er in zit!
Gisterenavond kwamen onze Belgische overburen eten en onder het blauwe papier zat een gigantische taart.Het blijkt een nationale specialiteit te zijn, want in alle winkels vind je ze in geuren en kleuren : van knalblauw, tot snoeproze en hoe meer versiering hoe populairder, blijkbaar.
Het was ook nog lekker, al konden we geen pap meer zeggen na een stukje
En hier staat Ella Yun op de uitkijk in ons nieuwe stam-internet-cafe-friends-coffee-bar-lookalike-maar-dan-hipper !! Het internet zou alleen nog wat sneller mogen, maar de rest is meer dan ok.
Hopelijk geraken de documenten binnenkort allemaal in orde, dan kunnen we wat meer in detail treden over waar we hier eigenlijk voor naartoe gekomen zijn. Het wordt er alleen maar spannender op !!
Het is ook helemaal niet onpersoonlijk: er zijn veel schilderijen, uitpuilende boekenkasten etc... Badkamer is ook helemaal vernieuwd en echt wel in orde. Bijgevoegd een zicht op de living, het keukentje, onze slaapkamer en de bedconstructie voor ons Ella Yun.
We hebben alles wat we nodig hebben hier ! (inclusief wasmachine, microgolf, kabeltv (altijd handig om een of andere tekenfilm op te kunnen zetten - ook al is het in het russisch... )
We hebben het druk gehad gisteren. Ondertussen zijn we ingetrokken in een appartementje en kan de wasmachine eindelijk op volle toeren draaien. Alles is al een beetje ingericht en de eerste inkopen zijn gedaan. We hadden lang genoeg op hotel gezeten en dit voelt wel goed aan. Gisteren was het hier ook Kazachs nieuwjaar. Overal in de stad waren er festiviteiten : er waren optredens van de plaatselijke idolen, vermoed ik althans, mensen in traditionele klederdracht, valkeniers en een groot vuurwerk. Er was heel veel volk op straat en er heerste een super gezellige sfeer. We hebben er, kort maar krachtig, van genoten. Ons Ella Yun haar bedje riep namelijk. De mama vond dit ook niet erg om al te gaan slapen, want, om de traditie van oudjaar in ere te houden, was ik een beetje ziek. De zelfdiagnose luidt keelontsteking. Leve Dafalgan. Morgen probeer ik nog eens wat fotootjes te uploaden. Deze middag plan ik een goede wandeling met Ella Yun in de buggy. Jeroen gaat nog wat werken, vermoed ik, ook al is het hier een feestdag Het siert hem.
De laatste dagen hebben we niet veel berichtjes op de blog kunnen zetten. Het internet is hier niet fantastisch en dus kan het maar nu en dan. In tegenstelling tot sommige geruchten dat we naar huis zouden keren, is dit niet het geval. Ons Kazachstan-adventure duurt nog even voort. Er zijn een aantal complexe dingen geweest deze week, maar blijkbaar bestaan er toch nog oplossingen voor sommige problemen.
Ondertussen genieten we verder van het land en alles wat er bij hoort. Het weer is hier prachtig. Het dooit hier zelfs overdag, `s Nachts vriest dan alles wel terug aan, maar meestal is er echt wel een mooi zonnetje van de partij. Ons Ella Yun geniet van de sneeuw en het liefst van al laat ze zich zo`n 20 keer na elkaar achterover vallen in een berg sneeuw.Haar jetlag is ondertussen ook verteerd. Ze heeft absoluut geen schroom om aan iedereen die ze ziet haar welgekende vraag te stellen : "Wat ben je aan het doen? En waarom ?" Ik moet zeggen dat ze vele deuren opent, hier in Kazachstan.
Gisteren hebben we een prachtige wandeling gemaakt hier in het park. Er was zelfs een langlaufer en ook de eerste jogger zijn we hier tegengekomen. Ik moet zeggen, familie Moreels, dat het hier toch niet evdident is om te lopen, gezien de gladheid van de paden. Spikes zijn hier echt wel nodig. Vandaar dat alle dames zich hier ook, sneeuw of geen sneeuw, op stiletto`s begeven. Het lijkt wel vreemd in zo`n sneeuwlandschap, maar het is gewoon goed bekeken als anti-slip. Ze hebben minder problemen om zich recht te houden dan wij, moet ik zeggen.
In het meer in het park, zwemmen ze ook in de winter. Er is een gat in het ijs gemaakt, waar de Kazachse ijsberen zich in het weekend uitleven. Wij passen wijselijk. Ik vermoed dat er dit weekend wel duchtig zal gezwommen worden, als al die Kazachen beslissen om op nieuwjaar een duikje te nemen.Zondag is het namelijk Kazachs nieuwjaar.In de stad zouden er dan allemaal festiviteiten zijn. De meeste mensen hebben hier dan ook vijf dagen vrijaf.
Last but not least, willen we dikke verjaardagszoenen geven aan onze Ruben!Heb je je pakje en kaartje gekregen van oma?Dat zal wel zeker , he!
Ook Els, een gelukkige verjaardag nog eens van de drie musketiers in Kazachstan. (Trouwens nog geen Kazachen gevonden die kunnen kleurenwiezen J).
- Warm water voor zowel verwarming als van de kraan komen hier door grote (zeer licht geisoleerde) buizen vanuit 1 centrale fabriek. Pech dus voor iedereen die te ver woont van deze fabriek, want die heeft het dus gewoon minder warm. - Waarom je niet dicht langs gebouwen mag lopen: er hangen dikwijls tientallen meters boven de grond zeer grote, maar vlijmscherpe ijspegels die tijdens de dooi plots kunnen afbreken en dus met een rotvaart naar beneden gesuist. Daar sta je beter niet onder... - Vrouwen krijgen hier altijd een rietje in hun bier !! Waarom weet niemand.
