Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
De laatste dagen hebben we niet veel berichtjes op de blog kunnen zetten. Het internet is hier niet fantastisch en dus kan het maar nu en dan. In tegenstelling tot sommige geruchten dat we naar huis zouden keren, is dit niet het geval. Ons Kazachstan-adventure duurt nog even voort. Er zijn een aantal complexe dingen geweest deze week, maar blijkbaar bestaan er toch nog oplossingen voor sommige problemen.
Ondertussen genieten we verder van het land en alles wat er bij hoort. Het weer is hier prachtig. Het dooit hier zelfs overdag, `s Nachts vriest dan alles wel terug aan, maar meestal is er echt wel een mooi zonnetje van de partij. Ons Ella Yun geniet van de sneeuw en het liefst van al laat ze zich zo`n 20 keer na elkaar achterover vallen in een berg sneeuw.Haar jetlag is ondertussen ook verteerd. Ze heeft absoluut geen schroom om aan iedereen die ze ziet haar welgekende vraag te stellen : "Wat ben je aan het doen? En waarom ?" Ik moet zeggen dat ze vele deuren opent, hier in Kazachstan.
Gisteren hebben we een prachtige wandeling gemaakt hier in het park. Er was zelfs een langlaufer en ook de eerste jogger zijn we hier tegengekomen. Ik moet zeggen, familie Moreels, dat het hier toch niet evdident is om te lopen, gezien de gladheid van de paden. Spikes zijn hier echt wel nodig. Vandaar dat alle dames zich hier ook, sneeuw of geen sneeuw, op stiletto`s begeven. Het lijkt wel vreemd in zo`n sneeuwlandschap, maar het is gewoon goed bekeken als anti-slip. Ze hebben minder problemen om zich recht te houden dan wij, moet ik zeggen.
In het meer in het park, zwemmen ze ook in de winter. Er is een gat in het ijs gemaakt, waar de Kazachse ijsberen zich in het weekend uitleven. Wij passen wijselijk. Ik vermoed dat er dit weekend wel duchtig zal gezwommen worden, als al die Kazachen beslissen om op nieuwjaar een duikje te nemen.Zondag is het namelijk Kazachs nieuwjaar.In de stad zouden er dan allemaal festiviteiten zijn. De meeste mensen hebben hier dan ook vijf dagen vrijaf.
Last but not least, willen we dikke verjaardagszoenen geven aan onze Ruben!Heb je je pakje en kaartje gekregen van oma?Dat zal wel zeker , he!
Ook Els, een gelukkige verjaardag nog eens van de drie musketiers in Kazachstan. (Trouwens nog geen Kazachen gevonden die kunnen kleurenwiezen J).
- Warm water voor zowel verwarming als van de kraan komen hier door grote (zeer licht geisoleerde) buizen vanuit 1 centrale fabriek. Pech dus voor iedereen die te ver woont van deze fabriek, want die heeft het dus gewoon minder warm. - Waarom je niet dicht langs gebouwen mag lopen: er hangen dikwijls tientallen meters boven de grond zeer grote, maar vlijmscherpe ijspegels die tijdens de dooi plots kunnen afbreken en dus met een rotvaart naar beneden gesuist. Daar sta je beter niet onder... - Vrouwen krijgen hier altijd een rietje in hun bier !! Waarom weet niemand.
Ondertussen ontpopte ons Ella Yun zich tot een 'Complete Drama Queen' ! We zagen dit T-shirt liggen in de winkel voor de volledige 2,5 en konden het echt niet laten. Na het optreden in het restaurant moest er nog wel dringend, maar wel stijlvol uitgerust worden in het midden van de dansvloer...
Nog geen nieuws vanuit Karaganda. Er moeten nog wat documenten en procedures nagekeken worden vooraleer we groen licht krijgen. Het is dus wachten geblazen... En we houden het erop dat geduld een schone zaak is. Niet alleen voor ons, maar dus ook voor jullie !
Bedankt voor alle lieve berichtjes! Dat doet echt deugd. We kunnen echt niet iedereen persoonlijk beantwoorden, hopelijk begrijpen jullie dit wel. Het is hier nu ondertussen 3 uur 30 in de ochtend en ik heb absoluut geen last van jetlag!
Hier is onze jarige schat ! Dolblij met de kaartjes en kdo`tjes en ze heeft zelfs een ballon en een roos gekregen van een Kazachs meisje van ongeveer anderhalf jaar oud die nog maar net kon lopen en meteen naar Ella Yun kwam gedabberd.
De ballon is trouwens nog altijd de topattraktie als we op de hotelkamer komen...
Met de familie Van Hees is in Karaganda alles zeer goed. De winter is nog eens teruggekeerd en het heeft vandaag een hele dag gesneeuwd. Het ziet er idyllisch mooi uit! Het thermisch ondergoed voor Ella Yun komt dus zeer goed van pas. Ze heeft hier ook absoluut geen last van de kou, want ze is bijna een marsmannetje als ze buiten waggelt. Van de jetlag heeft ze daarentegen iets meer last, want, zowel deze ochtend, als deze namiddag heeft ze een stevige dut gedaan in de buggy in de sneeuw. Met geen stokken wakker te krijgen. Deze ochtend zijn we even zelf op verkenning gegaan, naar een supermarktje tegenover het weeshuis en gewapend met het woordenboek is het ons toch gelukt alles te vragen, wat we nodig hadden. Onze Jeroen haalt wel af en toe eens een Spaans woord boven, maar we trekken onze plan. Ik ben al blij dat ik het alfabet ken en een paar standaardzinnetjes. Deze middag hadden we dan afgesproken met onze Belgische lotgenoten, Dave, Annick en Liesbeth, die zich als ware Karaganda-gidsen ontpopt hebben. Na een goede wandeling door het park (het was zweten om de buggy voort te trekken in de verse sneeuw) en een aperitiefje in het appartement van Dave en Annick, zijn we dan nu terug richting hotel gekomen. Dat appartement is echt wel OK en vanaf dinsdagavond nemen we er onze intrek. We hebben er alle confort (inclusief microgolf voor ons Ella Yun haar choco-papjes) en het is supercentraal gelegen, naast het grote winkelcentrum. Het weeshuis bevindt zich ook nog op wandelafstand. Het heeft wel maar 1 slaapkamer, maar in een inhammetje staat een grote zetel, waar ons Ella Yuntje gerust op kan slapen. Tenslotte slaapt ze nu ook op een soortgelijke zetel en dat gaat goed. Alles wat een mens moet hebben dus. In de buurt is ook een internetcafe (ik vind echt het accent op de e niet op een Russisch toetsenbord...), waar we gaan proberen de blog te updaten. Spijtig nieuws voor de wachtenden onder jullie op fotootjes van de kleine spruit,deze komen pas online te staan, veertien dagen na de rechtbankdatum! In Kazachstan mogen de kindjes uit de weeshuizen echt niet geportreteerd worden, zolang we niet officieel de ouders zijn. Dit dienen we echt te respecteren en dit doen we dan ook. Nog heel veel geduld dus, maar we houden jullie van onze belevenissen zo goed mogelijk op de hoogte. Straks komen er nog enkele sfeerbeelden van vandaag online, maar ons eten wordt nu geserveerd.
Haleluja ! Toen ik gisteren telefoon kreeg net voor 13h, wist ik meteen dat het NIET proberen halen van de vlucht om 17h geen optie was. Toch zeker niet voor ons Miss Temmerman.... ;-)
Alles laten vallen dus en met ons boeltje in 7 haasten naar de luchthaven. En na enkele zeer vlotte vluchten (vooral op de vlucht Wenen - Astana hadden we plaats met hopen), kwamen we deze morgen toe in Astana. Mr Vladimir, de chauffeur, stond ons op te wachten en keek wat ongerust naar de bagage die we toch allemaal mee hadden. Moest dit allemaal in de fantastische Lada-mobiel ?? En na een vrolijk ritje van een goede 3h, waarvan het meeste op ijs, kwamen we bij onze eerste stopplaats aan: hotel Cosmonaut. Hier blijven we enkele dagen tot we een goed zicht hebben op de interessantste appartementen (vooral ligging en goede internetverbinding in de buurt zijn het belangrijkst). Die connectie is trouwens niet evident -ook niet in dit hotel- want momenteel is er een panne en kunnen we enkel met enkele russische pc`s in het business center online...
We hebben ondertussen al een eerste bezoekje aan het weeshuis gebracht en hebben hier de eerste foto`s van onze spruit in spe mogen zien... Nu mogen we hier nog niets over zeggen want dit dossier moet nu eerst ter goedkeuring naar de FCA gestuurd worden ter validatie vooraleer het proces hier kan opgestart worden. En in het belang van het goed verloop hiervan zijn we dus verplicht om hierover alles geheim te houden. 1 ding: `het` ziet er een schatje uit !! Maar nu kunnen we alleen wachten en hopelijk mogen we dit schatje beginnen bezoeken vanaf woensdag of donderdag...
Na een verkwikkend dutje, hebben we dan ook een plons genomen in het zeer leuke zwembad. Ons EllaYun in de wolken natuurlijk... En nu hebben we ng wat kaarsjes bij, een kroon en ook nog wat kdo`tjes om haar feestje volledig te maken. Echter haar wens om een broer/zus te krijgen voor haar verjaardag was waarschijnlijk het mooiste dat er zo last-minute nog kon gebeuren. Nu nog allemaal wat weinig tastbaar voor haar (letterlijk dan ), maar ze begrijpt toch al goed wat er allemaal te gebeuren staat...
Goed: ik rond af: nu ng een verjaardagsetentje en een DVD-filmpje erna en morgen wellicht meer nieuws !
We hebben inderdaad een telefoontje gehad! Veel zelfs : van oma, mijn zus, opa nog eens, ...maar niet van HKM. We hebben wel contact met hen zelf opgenomen, maar ze hebben voorlopig echt geen nieuws. Jammer. Wat was dat weer : geen nieuws, goed nieuws? Verticaal klasseren die uitdrukking!
Op school bij Ella Yun zijn ze volledig klaar voor ons vertrek. Maandag heeft juf Kathleen een boekje meegegeven, met daarin alle fotootjes van alle klasgenootjes van Ella Yun. Ze heeft er al uren in zitten kijken! Nu zit het klaar in de valies en kan het binnenkort mee het vliegtuig op. Verder zal ze in Kazachstan ook moeten zorgen voor MiekeMuis, een vriendinnetje van Minneke Poes. Mieke Muis heeft haar mandje bij en er moet goed voor gezorgd worden, ginder in het verre Kazachstan. Dat zal wel geen probleem worden!
Dank u wel, juf Kathleen, voor het mooie cadeautje!
We zulen eens kijken of er binnenkort geen verbinding kan gelegd worden met skype, zodat Ella Yun haar klasgenootjes eens kan zien.
Het was de ideale generale repetitie. Alles quasi ingepakt, amper geslapen, heel Brussel door gecrost en we zouden op tijd klaar zijn geraakt. Het was ons gelukt op minder dan 24 uur te vertrekken. Op het vlak van voorbereiding kan dat tellen. Maar de uiteindelijke trip gaat dan toch niet door vandaag... Wegens een inspectie in het weeshuis worden we pas later verwacht. Wanneer? Dat weten we niet. Binnen een paar dagen is er misschien, met de nadruk op misschien, meer nieuws. We houden jullie zeker op de hoogte. In elk geval : de valiezen blijven gepakt en worden niet meer uitgeladen! Nu de adrenaline verdwenen is, voelen we echt wel de vermoeidheid. Ik probeer nog een paar uur mijn oogjes open te houden. En in navolging van Jeroen, die dit vertrek perfect had voorspeld, qua timing, doe ik een prognose voor ons volgend vertrek. Volgende vrijdag zitten we op het vliegtuig. Wedden?
Nog nooit zo een glimlach op mijn gezicht gehad, na zo weinig slaap. Het meeste is gepakt en staat klaar. Deze morgen nog even rushen om alle documenten in orde te brengen. Hopelijk lukt het ons en kunnen we straks rond vijf uur opstijgen richting Wenen en dan Astana. Het strijdplan voor vandaag ziet er als volgt uit. Eerst naar school, alles daar in orde gaan brengen (als dat al kan op zo'n korte tijd). Tegen negen uur naar het gemeentehuis om het bewijs voor goed gedrag en zeden op te halen. Gisterenavond nog telefoon gehad dat het in orde was. Een pluim voor de Willebroekse gemeentediensten! (Dank u, Marc De Laet ) Vervolgens naar de ambassade voor het visum. We nemen het zekere voor het onzekere en zullen Ella Yun maar meenemen. Dan naar volksgezondheid en buitenlandse zaken. Dan nog even naar Microsoft. Ondertussen in parallelcircuit, moet pa Temmerman op zoek naar de jas van Jeroen die via de droogkuis in één of andere reinigingsfabriek hangt. Good luck! Daarna even naar school met Ella Yun om nog even de juf te zien. En dan verder inpakken. Hopelijk is tegen dan de jas al boven water gekomen en kan taxi Temmerman dan naar de Kempen rijden naar de vertaalster en vervolgens naar de rechtbank van Turnhout voor de legalisatie van de handtekening van de vertaalster. Indien dit laatste ons niet zou lukken kan dit opgestuurd worden naar Kazachstan. Al een opluchting. Kortom, we zullen ons niet vervelen vandaag!
Leuk van iedereen de berichtjes te lezen op de blogsite! Dat doet deugd. Hopelijk mogen we het volgende berichtje schrijven vanuit een of ander winters oord.
Groetjes,
Jeroen, Veerle en Ella Yun (die ongetwijfeld vandaag springlevend zal zijn en ons wel zal behoeden om in slaap te vallen.)
We vertrekken!!!!!!!!! Daarstraks rond tien voor vijf telefoon gehad dat we nu zaterdag in Karaganda verwacht worden. We zouden morgen rond vijf uur vertrekken. Ja, dat is dus op nog geen 24 uur. Geen tijd dus om te bloggen. Druk, druk, druk, .... We bloggen deze nacht wel verder!
Ons dossier zit 4 maand in Kazachstan. 59% van de poll-bezoekers verwacht dat we nog deze maand in Kazachstan zullen zijn! We zijn benieuwd of de meerderheid het bij het rechte eind heeft. Volgens Jeroen zijn gevoel zit het er wel in deze of volgende week, aangezien hij het heel druk heeft op het werk. En je zal altijd zien... of niet zien...
