Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
We hebben inderdaad een telefoontje gehad! Veel zelfs : van oma, mijn zus, opa nog eens, ...maar niet van HKM. We hebben wel contact met hen zelf opgenomen, maar ze hebben voorlopig echt geen nieuws. Jammer. Wat was dat weer : geen nieuws, goed nieuws? Verticaal klasseren die uitdrukking!
Op school bij Ella Yun zijn ze volledig klaar voor ons vertrek. Maandag heeft juf Kathleen een boekje meegegeven, met daarin alle fotootjes van alle klasgenootjes van Ella Yun. Ze heeft er al uren in zitten kijken! Nu zit het klaar in de valies en kan het binnenkort mee het vliegtuig op. Verder zal ze in Kazachstan ook moeten zorgen voor MiekeMuis, een vriendinnetje van Minneke Poes. Mieke Muis heeft haar mandje bij en er moet goed voor gezorgd worden, ginder in het verre Kazachstan. Dat zal wel geen probleem worden!
Dank u wel, juf Kathleen, voor het mooie cadeautje!
We zulen eens kijken of er binnenkort geen verbinding kan gelegd worden met skype, zodat Ella Yun haar klasgenootjes eens kan zien.
Het was de ideale generale repetitie. Alles quasi ingepakt, amper geslapen, heel Brussel door gecrost en we zouden op tijd klaar zijn geraakt. Het was ons gelukt op minder dan 24 uur te vertrekken. Op het vlak van voorbereiding kan dat tellen. Maar de uiteindelijke trip gaat dan toch niet door vandaag... Wegens een inspectie in het weeshuis worden we pas later verwacht. Wanneer? Dat weten we niet. Binnen een paar dagen is er misschien, met de nadruk op misschien, meer nieuws. We houden jullie zeker op de hoogte. In elk geval : de valiezen blijven gepakt en worden niet meer uitgeladen! Nu de adrenaline verdwenen is, voelen we echt wel de vermoeidheid. Ik probeer nog een paar uur mijn oogjes open te houden. En in navolging van Jeroen, die dit vertrek perfect had voorspeld, qua timing, doe ik een prognose voor ons volgend vertrek. Volgende vrijdag zitten we op het vliegtuig. Wedden?
Nog nooit zo een glimlach op mijn gezicht gehad, na zo weinig slaap. Het meeste is gepakt en staat klaar. Deze morgen nog even rushen om alle documenten in orde te brengen. Hopelijk lukt het ons en kunnen we straks rond vijf uur opstijgen richting Wenen en dan Astana. Het strijdplan voor vandaag ziet er als volgt uit. Eerst naar school, alles daar in orde gaan brengen (als dat al kan op zo'n korte tijd). Tegen negen uur naar het gemeentehuis om het bewijs voor goed gedrag en zeden op te halen. Gisterenavond nog telefoon gehad dat het in orde was. Een pluim voor de Willebroekse gemeentediensten! (Dank u, Marc De Laet ) Vervolgens naar de ambassade voor het visum. We nemen het zekere voor het onzekere en zullen Ella Yun maar meenemen. Dan naar volksgezondheid en buitenlandse zaken. Dan nog even naar Microsoft. Ondertussen in parallelcircuit, moet pa Temmerman op zoek naar de jas van Jeroen die via de droogkuis in één of andere reinigingsfabriek hangt. Good luck! Daarna even naar school met Ella Yun om nog even de juf te zien. En dan verder inpakken. Hopelijk is tegen dan de jas al boven water gekomen en kan taxi Temmerman dan naar de Kempen rijden naar de vertaalster en vervolgens naar de rechtbank van Turnhout voor de legalisatie van de handtekening van de vertaalster. Indien dit laatste ons niet zou lukken kan dit opgestuurd worden naar Kazachstan. Al een opluchting. Kortom, we zullen ons niet vervelen vandaag!
Leuk van iedereen de berichtjes te lezen op de blogsite! Dat doet deugd. Hopelijk mogen we het volgende berichtje schrijven vanuit een of ander winters oord.
Groetjes,
Jeroen, Veerle en Ella Yun (die ongetwijfeld vandaag springlevend zal zijn en ons wel zal behoeden om in slaap te vallen.)
We vertrekken!!!!!!!!! Daarstraks rond tien voor vijf telefoon gehad dat we nu zaterdag in Karaganda verwacht worden. We zouden morgen rond vijf uur vertrekken. Ja, dat is dus op nog geen 24 uur. Geen tijd dus om te bloggen. Druk, druk, druk, .... We bloggen deze nacht wel verder!
Ons dossier zit 4 maand in Kazachstan. 59% van de poll-bezoekers verwacht dat we nog deze maand in Kazachstan zullen zijn! We zijn benieuwd of de meerderheid het bij het rechte eind heeft. Volgens Jeroen zijn gevoel zit het er wel in deze of volgende week, aangezien hij het heel druk heeft op het werk. En je zal altijd zien... of niet zien...
Ik las op de site van Dave en Annick dat er in Karaganda weer twee positieve vonissen zijn geweest. Zou er dan echt geen plaatsje vrij komen daar in het verre Karaganda? Waarschijnlijk is dit wishfull thinking, maar je weet nooit... Het zou wel een leuke krokusvakantie zijn, natuurlijk, mocht er alsnog telefoon uit Beerse komen. Tante Els, duim maar vanop de skipiste!
En ook goed nieuws voor alle wachtenden in adoptieland.
Dit staat op de site van Het Kleine Mirakel.
Beste adoptieouders,
Het Kleine Mirakel heeft na gesprekken met de medewerkers in Kazachstan besloten om de werking verder te zetten. Intakegesprekken worden hervat en dossiers worden verstuurd. Deelnemen aan een infomoment kan indien de adoptant beschikt over een geschiktheidsvonnis en indien beide partners deelnemen Nieuw infomoment gepland op 2 maart om 10 u.
Kanaal Polen werd definitief goegekeurd. Wij zoeken kandidaat adoptieouders voor opstart dossiers. Adoptieouders die over een geschiktheidsvonnis beschikken, kunnen zich aanmelden voor een intakegesprek.
Prettig weekend en veel succes aan Annick, Dave, Ben, Sarah en Noah die nu ergens in de lucht hangen richting Kazachstan!
Ons invitatienummer is reeds toegekomen bij Het Kleine Mirakel. Ik weet het, normaal gezien komt eerst de invitatiebrief en dan is het voor de meeste mensen stress om het invitatienummer te hebben, zodat ze het visum kunnen afhalen. Niet bij ons dus. Geen stress.... ahum. Zoek er vooral ook geen reden achter, waarom het bij ons zo loopt. Dat is Kazachstan : go with the flow. Dat hebben Stien en Wim, Karaganda- experten, ons ook nog eens duidelijk gemaakt. Deze week waren we bij hen te gast en ze hebben ons supertips gegeven voor ons verblijf ginder. Tx! We wachten dus rustig verder af. Volgens Het Kleine Mirakel, zou het een kwestie van weken zijn...
Het leuke aan een adoptieblog bijhouden, zijn de updates die je af en toe kan maken in de linkerkolom. Sommigen hebben hun kindje voor de eerste maal gezien en reizen nu even terug naar België, anderen hebben telefoon gekregen om zo snel mogelijk op het vliegtuig richting Kazachstan te zitten. Nog anderen ontmoeten binnenkort hun Kazachse spruiten. Echt leuk om de evolutie op te volgen en te weten dat er zovele kindjes een warme thuis wacht.
En nu morgen vertrekt er weer een koppel naar Karaganda! John en Yoo-Mee nemen morgen al het vliegtuig. Zou het dan snel aan ons zijn, of zouden er dan al genoeg koppels in Karaganda zitten en de capaciteit daar al volledig benut zijn van het weeshuis, appartementen, e.d. ? Je weet maar nooit. Ik voel me in elk geval hier juist een plaatselijk persagentschap. Ik ben in ieder geval heel blij dat er schot in de adopties van Karaganda zit. Veel succes aan alle vertrekkenden! We duimen mee!
Toch wel even opluchting. De adopties voor Kazachstan lopen gewoon door, want Annick en Dave (gelinkt ergens in de linkerkolom) vertrekken volgende week vrijdag naar Karaganda. Vandaag is het er -17, dus ze zullen een goede winterjas moeten meenemen! Hopelijk krijgen we ook ergens deze maand een telefoontje van Het Kleine Mirakel.
Vandaag was het nog eens in het nieuws over adoptie. Vorige week was er ook reeds een gelijkaardig bericht in de Zevende Dag. Vlaams parlementslid Else De Wachter (SP.A) wil de adoptieprocedure vereenvoudigen. Ze pleit voor de oprichting van een Vlaams centrum voor adoptie en heeft daarvoor een decreet klaar.
We hebben nog een extra link toegevoegd in de linkerkolom. Annick en Dave waren ook op de reisvoorbereiding vorige week en wachten ook op een kindje uit Karaganda.
Gisteren hadden we reisvoorbereiding. Er waren heel veel adoptanten aanwezig. Ik schat zo een koppel of 16. Er was één koppel dat naar Kostanay nu maandag al vertrekt, 4 koppels voor Karaganda, 1 mevrouw die naar Aktau trekt en de rest gaat allemaal naar Almaty. De mensen die naar Almaty vertrekken kregen allemaal reeds te horen in welke maand ze zouden vertrekken : februari of maart. Voor Karaganda was nog niet veel geweten, het is te zeggen : eind deze maand wordt er één van de vier koppels al in Karaganda verwacht, alleen wisten ze nog niet wie. Spannend! In Karaganda is de procedure iets veranderd. Na het verplicht bezoek van twee weken aan het kindje, komt normaal gezien de rechtbankdatum vrij snel. In Karaganda vragen ze dan ook, om aanwezig te blijven tot na de rechtbank. Dit kan reeds al na tien dagen gebeuren, maar evengoed na vier weken. Dan stellen ze voor om naar huis te komen. Ondertussen worden dan alle papieren in orde gemaakt en op het einde zou ik alleen reizen om hem of haar op te halen. Kwestie van de kosten wat te beperken. Vanaf nu stelt het Kleine Mirakel voor om zelfs ook om met escort te werken. In Almaty verblijven de koppels zelfs best in drie delen, aangezien je daar pas het kindje krijgt als zelfs het paspoort in orde is. Verder was er nog een uiteenzetteng door de teamarts, i.v.m. de medische verslagen van de kindjes. Ze hebben ons goed voorbereid dat deze verslagen, meestal vrij negatief geschreven zijn en we niet te vlug moeten panikeren. Vanaf nu kunnen we elk moment telefoon verwachten. Dat kan morgen zijn, of in de maand maart, bij wijze van spreke. We zien wel... Ondertussen kunnen we niet veel doen, dan wachten... en verder de kamer inrichten van de jongste Van Hees. Eén ding is duidelijk overgebracht : go with the flow en onderga alles. Dat was de belangrijkste tip!
Toen opa ella Yun vrijdag aan school ging halen, had ze een logeer-maatje bij : dit weekend was Minneke Poes, de klaspop van Ella Yun op bezoek ten huize Van Hees. Minneke Poes heeft dan ook een zeer druk weekend gehad.
Op zaterdagochtend is ze mee gaan turnen met Ella Yun. Daar hebben ze samen op de balk gelopen en met de parachute gespeeld. Er was nog een kindje uit haar klas in de turnkring : Hanne! De mama van Hanne had namelijk Minneke Poes herkend en zo wisten we dan ook meteen dat het klasgnootjes waren!
In de namiddag zijn ze dan samen met de slee gaan rijden op het donkmeer. Dat vonden ze allebei wel heel leuk. Vooral toen ze per ongeluk van de slee vielen, was het schaterlachen! Nog, nog, nog!!! Sneller, mama!
Ella Yun heeft echt heel goed gezorgd voor Minneke. Ze heeft elke keer haar tandjes gepoetst, samen naar de verhaaltjes geluisterd, netjes haar pyjama aangedaan, eten voor haar gemaakt in haar keukentje, haar aan Miro voorgesteld, samen geslapen in haar bed. M.P. mocht niet wijken van haar zij!
