Ik had gewoon op de belangrijkste gemikt o.a. Standaard Uitgeverij en Houtekiet. Ik dacht als ik het niet waag kan ik niet winnen en contacteerde hen met de vraag of ik mijn manuscript mocht binnenbrengen. Twee dagen later ben ik het in gezelschap van mijn man gaan afleveren.
Het kon twee tot drie maanden duren eer ik een antwoord zou krijgen van hen. Goed, ik als beginneling was al zeer vereerd dat ik het had mogen brengen en met een gevoel van voldoening keerde ik huiswaarts.
De eerste weken wist ik dat ik niets moest verwachten dus ik berustte in de situatie.
Plots, nog geen maand later kreeg ik een bericht van Standaard Uitgeverij in mijn mailbox met als onderwerp "Spreekverbod." Ik durfde het bijna niet te openen. Met gemengde gevoelens tuurde ik naar het scherm van mijn pc. Uiteindelijk ging ik eerst nog een tas koffie halen om de eventuele afwijzing nog wat uit te stellen. Na enkele minuten stond ik even ver en zat ik weer voor het scherm. Ik opende het bericht met mijn ogen naar iets anders gericht. Dan ineens gefocust op de tekst, die heel kort was, om vervolgens de afwijzing te lezen en te voelen in mijn maag. Ja! Ik was teleurgesteld.
Maar ach, er was nog Houtekiet dacht ik om mezelf te troosten. Een tweede maand langer wachten ging nog. De derde maand werd mijn geduld zwaar op de proef gesteld, en het bleef niet bij drie maanden, het ging er over.
Op hun website stond dat je de uitgeverij niet zelf moest contacteren, dat zouden zij wel doen als ze klaar waren met het lezen. Twee weken waren ze over hun beloofde termijn en ik had er genoeg van. Ik belde Houtekiet op met de vraag of ze al meer wisten. Ik zei hen dat ik dacht dat ze mij vergeten waren omdat ze nog steeds niets van zich hadden laten horen.
De receptioniste verbond me door en dan vroeg een vriendelijke stem waarover het juist ging. Na het nogmaals herhaald te hebben wist de dame te zeggen dat mijn manuscript naar een tweede lezer was.
"En wat houdt dat in?" Vroeg ik haar.
Ze vertelde me dat als de eerste lezer twijfelt het naar een tweede wordt doorgegeven.
"Dat is dus goed nieuws ?" Zei en vroeg ik tegelijk.
"Inderdaad mevrouw. Ik laat u iets weten van zodra ik meer weet."
"Bedankt. Hopelijk zal dat positief zijn dan." Antwoordde ik haar nog.
"Ik hoop het voor u." Klonk ze nog altijd even vriendelijk. Ze kon het zelfs zo laten klinken alsof ze met me begaan was.
De dag daarna kreeg ik het teleurstellend nieuws dat het toch afgekeurd was.
Weet je, ergens diep vanbinnen was ik toch fier op mezelf dat ik van zo een uitgeverij had mogen horen dat het naar een tweede lezer was geweest. Toch!?

                                                                              
Het vervolg van dit verhaal wordt regelmatig bijgewerkt.
Veel leesplezier
Groetjes
Jen


Cover van mijn boek


Graag wil ik deze ervaring aan iemand vertellen.

Het is zover! Twee jaar ben ik er mee bezig geweest.

Na veel slapeloze nachten en dromerige dagen eindelijk het beeld gevormd en de tekst vereeuwigd.

Graag wil ik aan u met enige fierheid de geboorte van mijn eerste boek voorstellen. Spreekverbod.

Hoe is het allemaal gegroeid?

In mijn kindertijd maakte ik graag rijmpjes en gedichten, dat ging vanzelf en soms zonder mijn pen op te lichten. Maar, opstellen maken was mijn passie en daar behaalde ik de beste punten mee.

Later met het opgroeien is dat niets veranderd, integendeel ik wou meer doen met al de fantasie die door mijn hoofd raasde. Ik begon ervan te dromen om zelf een boek te schrijven.

Maar een mens zijn leven kan een wending nemen en het levenspad dat je bewandelt kan wegglijden en een andere richting uitgaan. Zo ook bij mij. Ik had geen tijd meer om te fantaseren en het schrijven verdween uit mijn leven. Een gezinnetje kwam in de plaats en zoals iedereen weet vergt het veel energie om dat met veel tederheid en liefde draaiende te houden.

Jaren later, toen ik vooraan in de vijftig kwam werd alles weer rustiger en mijn nog steeds smeulende passie vlamde weer op. Ik verzon een verhaal en begon het letter per letter op te bouwen met de nodige slapeloze nachten en de tientallen verkreukelde papiertjes op mijn bureau.

Nu drie jaar later is het afgeraakt. Twee jaar heb ik eraan gewerkt in het weekend. Daarna anderhalve maand samen verbeterd met een vriend.

Dan kwam de zoektocht met veel hindernissen naar een uitgever die ik uiteindelijk acht maanden later heb gevonden.

Ik geef jullie graag de korte inhoud van mijn telg.

Een jonge vrouw die haar man moet smeken om eens vakantie te nemen  omdat hij een  workaholic is, krijgt eindelijk haar zin. Ze vertrekken naar India omdat Nic er moet zijn om  een paar zaken af te handelen.

Hoewel  zijn vrouw liever een andere bestemming had gewild  berust ze in de situatie.

Wat haar niet zo goed bevalt, is dat ze haar beste vriendin niet kan meenemen. Ze wordt lichtjes geforceerd door haar man om zich te laten vergezellen door een vervelende nicht. Eens op Indische bodem verloopt alles zoals verwacht. Tot de man waar Nic zaken mee doet hem aanpakt over een deal, die destijds misgelopen was en hem heel veel geld heeft gekost Hij wil zijn geld terug.

Alles neemt een heel andere wending dan gepland. Wat een ontspannen en leerrijke vakantie had moeten worden, verandert in een helse nachtmerrie.

Niets wordt aan het toeval overgelaten. Niemand blijft gespaard.

En ja, ik ga nog een boek schrijven en met veel plezier.

Thriller/Drama: Spreekverbod. 
Auteur: Lievens Jenny

U kan het bestellen via onderstaand e-mailadres of via 'e-mail mij'op mijn blog

Uitgeverij Heavenly W&W
Website: http://www.heavenly-ww.be
E-mail: wendy.weske@hotmail.com 

                                                                                          

                                                                                                                    Wordt vervolgt...