|
Slechts 4 films deze maand door gebrek aan tijd (??!!). ja het lot van een gepensioneerde !
De eerste was You, me and Dupre.
Een leuke film over het desastreuze idee om als jonggehuwd
stelletje je beste vriend in huis te nemen nadat die door zijn huisbaas is
buitengegooid. Dupre is een kluns die
binnen de kortste keren de wcs blokkeert en het huis laat afbranden maar toch
zijn best doet om de brokken te lijmen (want ondertussen is het tot een
scheiding gekomen tussen de geliefden) en er uiteraard in slaagt. Goede vertolkingen en toch een leuk
verhaaltje.
De Tweede was een vlaamse blockbuster: Windkracht 10.
Verhaal
Na een 'incidentje' tijdens een receptie voor de hoogste legertop wordt
duiker Rick Symons naar het 40ste Search and Rescue smaldeel in Koksijde
gestuurd . Rick wordt er opgenomen in een even competente als aparte Sea King
crew. Zijn grootste verrassing is Alex, de vrouwelijke medic, waarmee hij
eerder al een kleine schermutseling heeft gehad. De overplaatsing naar Koksijde
dwingt Rick tot nog een andere confrontatie: zijn verleden. Anderhalf jaar
geleden heeft zijn vriend en collega Koen aan een duikongeval een blijvende
handicap overgehouden. Rick leeft met het besef dat hij die fatale nacht zijn
vriend op meer dan één manier in de steek heeft gelaten...
Uitmuntend geacteerd en prachtig gefilmd met de nodige actie
en spanning.
De derde film was Children of men.
Gebaseerd op het boek De Verloren Generatie van P.D.
James.
Het is het jaar 2027. De hoop op een betere toekomst kwijnt langzaam maar zeker
weg. Al negentien jaar geleden is het laatste mensenkind geboren. Hoe langer de
mensheid geen nakomelingen krijgt, hoe minder de mensen kunnen hopen op betere
tijden. De oorzaken voor de wereldwijde onvruchtbaarheid zijn onbekend, en de
mensheid is diepgaand verdeeld. Aan de ene kant staan fatalisten en egoïsten die
vervallen in geweld en wetteloosheid; aan de andere kant staan idealisten en
optimisten die vechten voor eenheid en solidariteit in een afnemende
wereldbevolking.
Groot-Brittannië heeft zich met pijn en moeite (en met de inzet van het leger)
overeind gehouden in deze veranderende wereld. Een van de gevolgen is een grote
toestroom van vluchtelingen uit gebieden waar de samenleving is ingestort. Voor
Theo hoeft het allemaal niet meer zo. Vroeger was hij een gedreven wereldburger
die het beste met iedereen voor had, tegenwoordig is hij een cynische
bureaucraat die vooral bezig is met zijn eigen hachje. De enige lol in zijn
leven vormt zijn oudere maat Jasper met wie hij goede gesprekken heeft in
Jaspers landhuis, schilderachtig gelegen buiten Londen.
Op een kwaad moment wordt Theo ontvoerd door zijn vroegere
vriendin Julian. Julian wil dat Theo zich ontfermt over Kee. Kee maakt deel uit
van de actiegroep van Julian en vecht mee in de strijd voor burgerrechten (die
op grote schaal geschonden worden). Theo stemt ermee in om Kee in veiligheid te
brengen door haar het land uit te helpen, voor Julian en natuurlijk ook voor
die beloning van vijfduizend pond. Ze worden geholpen door medewerkers van The
Human Project, een experimentele club waar de beste wetenschappers en politici
aan een nieuwe samenleving werken. Onderweg stuiten Theo en Kee op terroristen.
Dan wordt duidelijk dat Kee niet zomaar een vluchtelinge is. Ze kan zichzelf
uitstekend verdedigen, en dat is niet het enige. Anderen blijken volkomen
bereid te zijn om voor haar te sterven. Al snel komt de waarheid aan het licht:
Kee is in feite de enige echte hoop van de mensheid
Een zeer
pessimistische film met toch nog een sprankeltje hoop op het einde.
De Vierde
film was Little miss Sunshine.
Omdat de 7-jarige Olive aan een schoonheidswedstrijd wil meedoen,
hijst de hele familie Hoover zich in een aftands Volkswagenbusje voor een reis
van meer dan duizend kilometer. Olive, bebrild en met een iets te prominent
buikje, lijkt geen serieuze kandidaat voor de titel 'Little Miss Sunshine'.
Zelf denkt ze van wel. Haar opa en haar vader hebben haar flink doordrongen van
de Amerikaanse droom: alles kan, als je maar doorzet.
Niet dat de Hoovers dat zo glansrijk illustreren. Opa, een
seksbeluste heroïnegebruiker, werd wegens wangedrag uit het bejaardentehuis
gegooid. Het gepatenteerde Stappenplan Naar Succes van vader Richard heeft hem
financieel aan de rand van de afgrond gebracht, waar hij zich wanhopig
vastklampt aan zijn optimisme. Broer Dwayne is een nukkige puber die niet meer
praat, en dan is er nog oom Frank, een snobistische professor die net een
zelfmoordpoging heeft overleefd.
Om verschillende redenen moeten ze allemaal mee, in dat busje, samen met Olive
en haar moeder. Het is een beproefd recept voor een licht pikante tragikomedie:
gooi wat excentrieke karakters bij elkaar, laat ze samen een reis ondernemen,
en zowel de grappen en als de levenslessen liggen voor het oprapen. Het genre
kent de nodige valkuilen. Voorspelbaarheid, een geforceerd happy end,
overdreven buitenissige karakters - scenarioschrijver Michael Arndt en het
regisserende echtpaar Jonathan Dayton en Valerie Faris weten deze en andere
missers in hun speelfilmdebuut met succes te omzeilen.
Vaak ligt zoetsappigheid op de loer, maar even vaak weet het verhaal te
verrassen. De problemen van de familie Hoover zijn er niet om opgelost te
worden; ze trekken eerder nieuwe problemen aan. De reis mondt uit in een even
grappige als gedurfde finale, die de gekwelde familie nog steeds geen
verlossing biedt, maar wonderen doet voor het humeur.
|
Deze week moesten we met Burcht 2 naar Gent (Koninklijke Gentse Schaakkring Ruy Lopez of KGSRL) . Ze zitten daar met 17 !!!! ploegen in competitie en de meesten spelen allen thuis (en dit is letterlijk een oud herenhuis in de Abrahamstraat te Gent waar alle kamers zijn ingenomen om borden te zetten en ploegen te laten spelen).
Deze maal waren er 12 schakers en na enig zoekwerk vond ik toch 6 partijen.
