Slechts 4 films deze maand door gebrek aan tijd (??!!).  ja het lot van een gepensioneerde !

De eerste was ‘You, me and Dupre”.

Een leuke film over het desastreuze idee om als jonggehuwd stelletje je beste vriend in huis te nemen nadat die door zijn huisbaas is buitengegooid.  Dupre is een kluns die binnen de kortste keren de wc’s blokkeert en het huis laat afbranden maar toch zijn best doet om de brokken te lijmen (want ondertussen is het tot een scheiding gekomen tussen de geliefden) en er uiteraard in slaagt.  Goede vertolkingen en toch een leuk verhaaltje.

De Tweede was een vlaamse blockbuster: ‘Windkracht 10’. 

Verhaal

Na een 'incidentje' tijdens een receptie voor de hoogste legertop wordt duiker Rick Symons naar het 40ste Search and Rescue smaldeel in Koksijde gestuurd . Rick wordt er opgenomen in een even competente als aparte Sea King crew. Zijn grootste verrassing is Alex, de vrouwelijke medic, waarmee hij eerder al een kleine schermutseling heeft gehad. De overplaatsing naar Koksijde dwingt Rick tot nog een andere confrontatie: zijn verleden. Anderhalf jaar geleden heeft zijn vriend en collega Koen aan een duikongeval een blijvende handicap overgehouden. Rick leeft met het besef dat hij die fatale nacht zijn vriend op meer dan één manier in de steek heeft gelaten...

Uitmuntend geacteerd en prachtig gefilmd met de nodige actie en spanning.

De derde film was ‘Children of men’.

Gebaseerd op het boek ‘De Verloren Generatie’ van P.D. James.

Het is het jaar 2027. De hoop op een betere toekomst kwijnt langzaam maar zeker weg. Al negentien jaar geleden is het laatste mensenkind geboren. Hoe langer de mensheid geen nakomelingen krijgt, hoe minder de mensen kunnen hopen op betere tijden. De oorzaken voor de wereldwijde onvruchtbaarheid zijn onbekend, en de mensheid is diepgaand verdeeld. Aan de ene kant staan fatalisten en egoïsten die vervallen in geweld en wetteloosheid; aan de andere kant staan idealisten en optimisten die vechten voor eenheid en solidariteit in een afnemende wereldbevolking.

Groot-Brittannië heeft zich met pijn en moeite (en met de inzet van het leger) overeind gehouden in deze veranderende wereld. Een van de gevolgen is een grote toestroom van vluchtelingen uit gebieden waar de samenleving is ingestort. Voor Theo hoeft het allemaal niet meer zo. Vroeger was hij een gedreven wereldburger die het beste met iedereen voor had, tegenwoordig is hij een cynische bureaucraat die vooral bezig is met zijn eigen hachje. De enige lol in zijn leven vormt zijn oudere maat Jasper met wie hij goede gesprekken heeft in Jaspers landhuis, schilderachtig gelegen buiten Londen.

Op een kwaad moment wordt Theo ontvoerd door zijn vroegere vriendin Julian. Julian wil dat Theo zich ontfermt over Kee. Kee maakt deel uit van de actiegroep van Julian en vecht mee in de strijd voor burgerrechten (die op grote schaal geschonden worden). Theo stemt ermee in om Kee in veiligheid te brengen door haar het land uit te helpen, voor Julian en natuurlijk ook voor die beloning van vijfduizend pond. Ze worden geholpen door medewerkers van The Human Project, een experimentele club waar de beste wetenschappers en politici aan een nieuwe samenleving werken. Onderweg stuiten Theo en Kee op terroristen. Dan wordt duidelijk dat Kee niet zomaar een vluchtelinge is. Ze kan zichzelf uitstekend verdedigen, en dat is niet het enige. Anderen blijken volkomen bereid te zijn om voor haar te sterven. Al snel komt de waarheid aan het licht: Kee is in feite de enige echte hoop van de mensheid…

 Een zeer pessimistische film met toch nog een sprankeltje hoop op het einde.

De Vierde film was ‘Little miss Sunshine’.

Omdat de 7-jarige Olive aan een schoonheidswedstrijd wil meedoen, hijst de hele familie Hoover zich in een aftands Volkswagenbusje voor een reis van meer dan duizend kilometer. Olive, bebrild en met een iets te prominent buikje, lijkt geen serieuze kandidaat voor de titel 'Little Miss Sunshine'. Zelf denkt ze van wel. Haar opa en haar vader hebben haar flink doordrongen van de Amerikaanse droom: alles kan, als je maar doorzet.

Niet dat de Hoovers dat zo glansrijk illustreren. Opa, een seksbeluste heroïnegebruiker, werd wegens wangedrag uit het bejaardentehuis gegooid. Het gepatenteerde Stappenplan Naar Succes van vader Richard heeft hem financieel aan de rand van de afgrond gebracht, waar hij zich wanhopig vastklampt aan zijn optimisme. Broer Dwayne is een nukkige puber die niet meer praat, en dan is er nog oom Frank, een snobistische professor die net een zelfmoordpoging heeft overleefd.
 
Om verschillende redenen moeten ze allemaal mee, in dat busje, samen met Olive en haar moeder. Het is een beproefd recept voor een licht pikante tragikomedie: gooi wat excentrieke karakters bij elkaar, laat ze samen een reis ondernemen, en zowel de grappen en als de levenslessen liggen voor het oprapen. Het genre kent de nodige valkuilen. Voorspelbaarheid, een geforceerd happy end, overdreven buitenissige karakters - scenarioschrijver Michael Arndt en het regisserende echtpaar Jonathan Dayton en Valerie Faris weten deze en andere missers in hun speelfilmdebuut met succes te omzeilen.
 
Vaak ligt zoetsappigheid op de loer, maar even vaak weet het verhaal te verrassen. De problemen van de familie Hoover zijn er niet om opgelost te worden; ze trekken eerder nieuwe problemen aan. De reis mondt uit in een even grappige als gedurfde finale, die de gekwelde familie nog steeds geen verlossing biedt, maar wonderen doet voor het humeur.

Zondag 10.12.2006 Kerstmarkt te Brussel.

Op zondagmiddag vertrokken we (ik, Marleen, Gunther, Ann, Jeanine, Mark en Stefan) met de trein naar Brussel. We bezochten daar de zeer mooi kerstmarkt en hebben genoten van het mooie weer en de vele drank- en eetstandjes die her en der op het zeer lange parcours waren opgesteld.  Er was veel volk op de been maar toch zijn we aan elk drank- en eetkraampje gestopt om iets te eten en te drinken.

’s Avonds waren we rond 23 uur terug thuis.  Vermoeiend maar zeker en vast de moeite waard.

Viertallencompetitie zaterdag 09.12.2006.

Deze week waren we (Jef en Ellen Samoy, Brie Lucienne en Goossens Werner) te gast in Puurs (Kollebloem). De uitslag werd daar 17-13 voor Puurs hetgeen toch een zeer goed resultaat was voor Beveren 5.

Vrijdagavond 08.12.2006.

De wekelijkse schaakavond voor SC De Gouden Burcht was voor mij succesvol.

Mijn tegenstander was Jan Staes en hij liet de kans om te winnen voorbijgaan en ging voor de bijl.

Dat maakt dat ik blijf meedraaien aan de top van het klassement.

De eindstelling staat hiernaast.

Donderdagavond 07.12/2006.

Schaakavond in de Brisée.

Er werden deze avond 4 partijen gespeeld, spijtig genoeg had Norbert geen tegenstander.

Peter Verbruggen  - Alain Buyens : 1-0

Eddy Cambré – Petrus Goossens : 0-1

Richard Imbrecht – Lucien Verbraeken : 0-1

Eric Vangermeersch – Jeff Van Esbroeck : 0-1.