Papa, mensen die niets verkeerd doen worden gestraft, ik wou dat ik je vandaag nog kon komen bezoeken maar dan denk ik dat dit briefje beter is. Dat je voor de tweede keer moet worden geopereerd kan je ook langs de positieve kant bekijken. Je bent 2 maanden thuis dus kan je eindelijk al je test-aankoops en money-talks lezen. En je kan ons 2 maanden lang zeggen wat we voor jou kunnen/moeten doen. ze vertelde me hier dat je er eventjes doorzat, dat je het niet echt zag zitten die operatie, wel ik vind dat je het verdiend om terug pijnloos te kunnen lopen, fietsen,... om terug pijnloos te leven, je verdient dat. Ik zal er zijn wanneer je thuiskomt! ( tenzij ik aan het werken ben natuurlijk)
ik voel me zo machteloos, het is alsof ik je wel wil helpen maar het gewoon ni kan. terwijl je mijn hulp kan gebruiken de laatste dagen. Ik hoor Meter zeggen dat een "goed" begin is van het jaar. wel misschien moeten we het ironische achterwege laten. En er zowizo een het beste van maken. "Rise and rise again until lambs become lions" is een citaat uit de film Robin Hood. en het doet me denken aan jou! want ik weet hoeveel tegenslag je ook zult hebben, je zal altijd terugkeren en elke keer sterker en sterker. ik kom je morgen bezoeken! ik weet nog niet wanneer maar ik zal er zijn! Je operatie van vrydag wordt een peace of a cake! het is nu de tweede keer, je kan de dokters zelfs al assisteren. Ik beloof dat ik vanavond met trots de kleuren van RWDM zal dragen, en om af te sluiten een citaat uit het liedje papa van Stef Bos. "Papa, ik lijk steeds meer op jou." Wel ik hoop dat ik op een dag aan jou knieën kom want een grote meneer en een grote vader als jij zal zeer moeilijk te overtreffen zijn!!
ik kan er ni aan doen, ma elke keer wanneer er iemand te emotioneel wordt in mijn buurt neem ik ineens afstand, waarom weet ik ni terwijl dat ik even goe zou kunnen zeggen van:" hey, kom hier da ik u is vastpak." ik doe da wel ma meestal erna....
het is iets raars, ma elke keer als da gebeurd denk ik van er staat toch al iemand bij, als ik daar nu ga bij staan dan wordt het teveel en dan denkt iedereen dat het daar ne kermis aan het worden is. want ge hebt mensen die erbij gaan staan om te troosten en andere omda ze willen weten wat er scheelt natuurlijk. ik ben dan wel meer iemand van de tweede opvang alé zo zou ik het noemen. ik ben diegene die erna bij de persoon gaat zitten om hen hun verhaal te laten doen als ze dit willen natuurlijk.
ik zat in een soort schrijversblok, ik weet nog altyd niet hoe en waarom het gebeurde maar, ik kon ineens niets meer opschrijven, ik kon 2 of 3 zinnen schrijven die totaal geen verband met elkaar hadden om dan weer volledig stil te vallen,
hopelijk is dit voorbij en kan ik jullie weer lastig valle met myn blogs
 "Very Happy"){kind=icon}
