|
Dinsdag 09 juli 2013 Tangkahan -
Gunung Leuser Nationaal Park
s Morgens eten we een lekker ontbijt in
het Garudaplazahotel en ontmoeten Ellen die met ons meereist en Odo onze
reisleider. Om 8u30 spreken we af in de lounge en vandaar gaat het in een
blauwe bus voor 20 man richting vliegveld waar we rest van de bende oppikken.
Medan is een dampende, drukke stad met 2 500 000 inwoners. Hier rijden duizenden
scooters kriskras door elkaar en inhalen doen ze zowel rechts als links. De
wagens lijken wel op elkaars zijspiegel te mikken en toch blijkt het allemaal
te lukken want de meeste wagens zien er vrij ongeschonden uit. Het is hier
tropisch warm en in een mum van tijd druppelen de zweetdruppels van ons
gezicht. Aan de luchthaven zoek ik nog vlug een toilet op en maak zo voor het
eerst kennis met het Franse wc met daarnaast een papiermandje voor het
toiletpapier dat bijna nooit aanwezig is en de kuip water met een steelpannetje
om dat wat je achterlaat door te spoelen
.. Jesus!!!
Vanaf het vliegveld rijden we in een
uur of vier meteen door naar Tangkahan. In reisverhalen wordt gewaarschuwd: de
reisduur naar het minidorpje Tangkahan ligt tussen de 5 en 7u, afhankelijk van
de kwaliteit van de auto, de hoeveelheid stops om even bij te komen van het
schommelen en natuurlijk de weersomstandigheden. Bij regenweer wordende vele
gaten in de weg modderpoelen en is het waarschijnlijk nog tijdrovender om er
doorheen te komen.
Onderweg passeren we het stadje Binjai, dat bekend staat om zijn rambutanvruchten.
Deze heerlijke op lychee lijkende vruchten zijn alleen in bepaalde maanden van
het jaar te verkrijgen. De bus wordt even gestopt en er worden banaantjes,
mandarijntjes en rambutan gekocht.
De weg naar Binjai (25 km) is redelijk, pas daarna wordt de weg hobbelig en
grotendeels ook zonder asfalt. Wij lachen met de bumpi bumpi road. Het landschap
is niet echt gevarieerd en de weg loopt voornamelijk door palmolie- en
rubberplantages.
Wij stoppen in de noordelijke uitlopers
van Binjai bij een eenvoudig eethuisje langs de weg, voor een koffiestop. Het
was onze eerste kennismaking met de pikzwarte, en sterk gezoete, Indonesische
koffie. Als iemand Cola wil, springt de uitbaatster vlug even op haar scooter
en een paar minuten later staat de warme Cola voor onze neus. Gelukkig zag
niemand hoe het kleine keukentje erbij lag of niemand had koffie durven
drinken.
De weg wordt de laatste 67 km steeds
slechter en halverwege houdt het asfalt echt op. We rijden over bruggen waar
onze wielen maar net op kunnen en als er een vrachtwagen als tegenligger komt,
houden wij gezamenlijk onze adem in. Onze chauffeur verdient nu al een vette
tip. Wij rijden langs palmolieplantages, die vaak nog door de Nederlanders zijn
aangelegd. Het Gunung Leuser NP wordt gevormd door bergketens en primair
regenwoud. Je zou hier volgens Sawadee nog grote aantallen gigantische bomen en
zeldzame flora en fauna kunnen vinden zoals de orang-oetan en de rafflesia
reuzenbloem. Afwachten!
Het dorpje Tangkahan ligt in het Gunung
Leuser Nationaal Park, een van de laatst overgebleven stukken
laaglandregenwoud. De chauffeur dropt
ons af en een bende dragers sleurt onze bagage naar de Linea Lodge waar we twee
nachten verblijven. We lopen over een 50m lange hangbrug over de rivier die
achter onze huisjes loopt wat voor ons een eerste keer is en toch even raar
aanvoelt.
We gaan onmiddellijk naar het
restaurant dat uitkijkt op de Buluh rivier en het regenwoud: een machtig
gezicht! We eten eerst en lekker warm soepje!! Ja, ja, warme soep bij deze
hitte en daarna wat roerbakmie. Na het eten krijgen wij onze huisjes
aangewezen.
De lucht boven Tankahan wordt almaar
dreigender en uiteindelijk begint het te
regenen en in de verte te onweren.
Sawadee over dit dorp: illegale
houtkap is helaas nog steeds een groot probleem. Inmiddels hebben de
dorpelingen van Tangkahan ingezien dat dit tot hun uiteindelijke ondergang zou
leiden en daarom hebben ze een aantal jaren geleden besloten om op een andere
manier het woud en haar bronnen te gaan aanwenden. Met hulp van buitenaf hebben
ze een community-based project opgezet en met behulp van ecotoerisme een
alternatieve inkomstenbron gezocht. Onze accommodatie blijkt te bestaan uit
cottages. Wij krijgen het laatste huisje met twee bedden voorzien van klamboe,
en een half open badkamer met (Westerse) WC, mandi en koude douche
(piemelstraaltje). Een mandi is een bakje waarmee je koud water over je heen
giet, vanuit een zelf te vullen bak / kuip (gajung). Er is hier alleen
elektriciteit van 18:00 22:00 uur door middel van een generator. Een
zaklantaarn is nodig om bijvoorbeeld 's nachts naar de WC te gaan anders vind
je je bed niet terug! Blijkt dat de vloer van ons huisje elke nacht vochtig
wordt en het tot s middags duurt voor het opdroogt.
De exacte locatie van Tangkahan is niet
terug te vinden op een kaart en zelfs Google Maps kan je niet wijzer maken..
Overnachting:
Linnea Lodge - Tangkahan (Sumatra)
|
