|
Dag mijn allerliefste patatjesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
We zijn weer helemaal bekomen van onze trip naar Voltzberg, terwijl ik deze keer helemaal niet stijf was, was ons lichaam toch wel helemaal uitgeput. Maar we hebben weer niet stilgezeten en konden donderdag en vrijdag voor de eerste keer op stage gaan in een kleuterklas in Paramaribo. We hadden gevraagd of dit nog kon tijdens onze andere stage bij de stichting, want we moeten heel veel opdrachten maken voor de hogeschool. Natuurlijk is dit nog extra werk, maar we hebben nog enkele vrije vrijdagen wanneer we dit zouden kunnen doen. Dus vanaf nu geen Havana meer op donderdagavond maar vroeg in bed kruipen. Alleen hebben we vanavond weer geluk omdat het morgen een feestdag is en de scholen dicht zijn.
Donderdag hadden we met de directie een gesprek en zouden we kennismaken met de leerkrachten. Nadien zijn we dan nog tot de speeltijd in de klassen gebleven. De school begint hier al om 8u en de school is helemaal aan de andere kant van Paramaribo, dus we waren al vroeg uit ons bed.
Ik kan jullie zoveel vertellen over onze stage en wat ik allemaal gezien heb, maar ik vrees dat dit voor jullie niet zo super interessant gaat zijn. Ik kan jullie wel vertellen dat jullie ongelooflijk blij mogen zijn dat je in België woont en dat het onderwijs bij ons zo goed is, en voor degene die in Vosselaar wonen hebben er binnenkort nog eens een goede kleuterjuf bij :wink: (hopelijk). De kleuters krijgen hier echt les, hoe een kind in het eerste leerjaar les krijgt. Ook gaan de kinderen hier pas van hun vier jaar naar school en je merkt dat ze wel nood hebben aan meer kansen tot ontwikkeling.
Het excuus is dan dat dit een ontwikkelingsland is en dat ze weinig materiaal hebben om les te kunnen geven, maar we hebben hier al wel geleerd dat het met weinig ook kan. Het is hier vooral de manier waarop er lesgegeven wordt aan de kleuters dat me stoort. De juf geeft les met een stok in haar handen en duidt prenten aan, waarna de kleuters die prent dan in koor benoemen. Wanneer een kleuter lui wordt of het antwoord niet kent, krijgt hij een tik met die stok. Er wordt niet met plezier les gegeven, ik zie de juffen bijna of nooit lachen. In andere klassen hebben we al wel eens iets anders gezien toen we in Moengo op scholenbezoek waren, toen konden we het natuurlijk niet laten om eens een kleuterklas binnen te stappen. Daar zijn we wel een keer een juf tegen gekomen die met plezier naar haar werk kwam, dit zag je ook aan de indeling en versiering van de klas en wat voor activiteiten dat ze allemaal deed met de kleuters.
Na onze 2 observatiedagen zijn we vrijdag nog eens Paramaribo in getrokken, naar de post, naar de bank en weer naar de winkel. Ik was nog steeds enorm vermoeid na de trip en na de stagedagen dat ik echt nood had aan een dutje. De warmte en de vermoeidheid begin ik nu toch wel heel erg te voelen. Na een zalig maar veel te kort dutje zijn we weer naar Mc Donalds gegaan. We mochten deze keer zelf onze activiteit verzinnen rond het boek met een egel. Omdat het meisje dat meestal al de activiteiten maakt geen egel kende en omdat ze het druk had met de voorbereidingen van het KBF(dat binnenkort voor de deur staat) mochten wij een knutselactiviteit verzinnen met natuurlijk zo weinig materiaal. Zoutdeeg, tandenstokers, bonen en hop we hebben een egel. Toen we in Mc Donalds met de kinderen bezig waren vroegen we aan hen of ze dit kenden en of ze dit op school al eens gemaakt hadden. Geen enkel kind kende dit, wel kende klei waarmee ze in de klassen wel eens mee bezig waren. De kinderen hadden allemaal hele mooie egeltjes gemaakt, zelf had ik er ook eentje gemaakt dat ik bij ons op de kast had gezet. Maar na een paar dagen merkte we al waarom men hier bijna geen zoutdeeg gebruiken
Mijn egel was helemaal gesmolten :cry: , door de warmte en de vochtigheid.
Vrijdagavond was er ook weer geen tijd om te feesten want we zouden zaterdag weer om 5u s morgens moeten opstaan om naar de finale van het KBF te gaan. Weer de bus op naar Moengo en Albina, alweer voor de 4de keer. Veel zin hadden we echt niet maar onze plicht riep. De voorleeskampioenen van de scholen kwamen uit tegen elkaar om 1 kampioen te kiezen, deze kampioen gaat op het kinderboekenfestival zelf uitkomen tegen de kampioen van Albina. Ook waren een kinderen die een rapstuk hadden geoefend en de rapwedstrijd zou ook hier plaatsvinden om een kampioen te kiezen die naar het kinderboekenfestival mag uitkomen tegen de kampioen van Moengo.
Het was echt ontzettend leuk om al de kinderen weer ene keer te zien. Bij iedereen waren we in de klassen geweest om het voorlezen te stimuleren en het hen te leren. Nu zouden we zien of we onze taak goed gedaan hebben. De kinderen hebben het allemaal heel goed gedaan. Waar ik vooral van verschoten was, waren de rapstukjes. Hoe goed dat deze kinderen kunnen dansen op een ritme en kunnen zingen, echt was echt knap om te zien. Ik heb van de winnaars een leuk filmpje gemaakt, dan konden jullie het ook eens zien, maar helaas is het te groot en werkt het internet niet goed om het erop te zetten.
Zondag = rustdag, we hadden niet stilgezeten en we waren allemaal zoo moe, dat we zondag voor de eerste keer konden uitslapen. Daar heb ik, de slaapkampioen, lekker gebruik van gemaakt. Een rustig dagje kon ik echt wel gebruiken want ik was op.
Maandag zijn we dan weer een stapje verder in Suriname gaan zetten en zijn we naar Over bridge geweest. Dit is eigenlijk hetzelfde als White beach maar dan met meer natuur en het was verder rijden. Eigenlijk was het weer niet sper en waren en veel wolken en regen op komst, maar omdat fredje ( vriendje van Nat) Dinsdag zou vertrekken zijn we daar voor de laatste keer nog naartoe gegaan. Ik had me wel wat ingesmeerd, maar omdat de zon niet krachtig scheen was ik wat plaatsjes vergeten waardoor mijn buik knalrood ziet en mijn billetjes. Die zon is echt niet te doen hier, ook al schijnt ze niet, ze is echt ongelooflijk krachtig. Spijtig zijn we moeten vluchten van een hevige stortbui. Toen we weer in Paramaribo aankwamen stond heel de stad blank, alle straten onder water. Waauw dit hadden we nog nooit gezien, op sommige stukjes kon je de banden van de autos zelfs niet meer zien. Gelukkig maken ze er hier geen probleem van zoals in België en zijn de huizen hierop voorzien met enkele hoopjes bakstenen onder hun huis.
Dinsdag is Fredje weer vertrokken naar het ijskoude België, ik ben samen met Nat en Jasmine naar de luchthaven gereden. Het was toch niet zon goei weer en het was gezellig in de auto. Het deed raar s avonds dat we weer met 5 meisjes aan tafel zaten want we hebben 2 weken met een jongen in huis gezeten.
Woensdag en vandaag hebben we heel de dag voor school gewerkt. We hebben enorm veel werk voor school, voor het kinderboekenfestival en voor taken van de hogeschool. Het wordt eens tijd dat we ons daar volledig op storten. Afwisseling met knutselen en papers maken op pc zijn de dagen goed gevuld. Vanavond gaan we ons toch weer verwennen met een avondje Havana!! Morgen hebben we geen stage door de feestdag dus kunnen we nog eens lekker lang uitslapen. Zondag vertrekken we naar het lang verwachte kinderboekenfestival. Dus we moeten daartegen goed uitgeslapen zijn want het zal zwaar en vermoeiend worden.
Geniet jullie nog van de dwarrelende sneeuwvlokjes en de koude temperaturen wanneer wij ons oververhit lichaam moeten afkoelen met een zwembeurtje!
Hééél veel groetjes en kusjes!!
XXXXXXXXX
|
