Groot avontuur:
Woensdagochtend zijn we met zeven, onze gids, de kok en de chauffeur vertrokken naar Brownsberg. Brownsberg is een berg gelegen aan het Brocopondomeer in het district Brocopondo, het is een hele eind rijden maar omdat we zo’n leuke gids hadden die ons heel de rit weetjes vertelde over Suriname, ons wat Surinaams leerde en verschillende grappige Surinaamse liedjes zong verveelde de rit zeker niet en waren we er heel erg snel. De eerste dag gingen we de bergtop van Brownsberg beklimmen, en natuurlijke watervallen opzoeken. We reden met ons BUSJE de jungle in om al een stuk richting de top te rijden, ik zeg nu duidelijk busje want om de jungle in te rijden heb je eigenlijk een grote jeep nodig om erdoor te rijden. Gelukkig deed onze chauffeur dit bijna 4x per week en wist wat hij deed. Toch waren er enkele niet echt gerust, dus die top op rijden was al een heel avontuur. In het begin wisten we echt niet wat we zagen, we waren al vaak door de jungle gereden als we naar het binnenland reden, maar nu zaten we er echt ín! Het was zoooo mooi, ik keek heel de tijd uit het raam en zag telkens wel nieuwe mooie bloemen, planten, bomen, Apen.. Nee spijtig apen hebben we niet gezien maar de natuur was wel enorm mooi!! De weg waar we reden lag er wel heel erg slijkerig bij omdat het nu al een paar dagen wat geregend had, het is nog steeds het regenseizoen hier waardoor je vaak korte maar stevige regenbuien hebt. De chauffeur moest goed kijken waar hij reed, dat hij zich niet vast zou rijden. Op een stijl stuk recht naar boven begon het al, de bus kon er niet op omdat de wielen vastzaten in een hoop slijk. De chauffeur kon enkel een stuk terug naar beneden rijden om dan een goede ‘aanloop’ te nemen en naar boven te gaan, toch lukte dit niet en zat de auto weer vast. Naast ons was een afgrond van enkele meters diep, de vrouwen in de bus begonnen zich al erg veel zorgen te maken. Omdat de bus echt niet meer verder geraakte en maar steeds meer van de weg begon te geraken zijn we uiteindelijk uitgestapt en beginne duwen. Dat was een hele opgave omdat we op een enorm stijl en slijkerig stuk moesten duwen. Ik was al flink uitgeschoven en mijn benen zagen al mooi rood van al het slijk en mijn billen mooi blauw. Doordat de banden zoveel toeren maakten op het slijk werd dat ontzettend warm en kwam met een enorme snelheid op onze voeten af. Het was verschieten wanneer je zo’n hard blokje slijk tegen je benen kreeg dat snikheet was en dan nog eens met een enorme snelheid, het was al een hele opgave om die brokjes je vermijden. Uiteindelijk zijn we met onze krachten dan toch de berg opgeraakt, verder hebben we geen problemen meer gehad en konden we verder rijden naar de berg. De chauffeur zette ons af aan het beginpunt van de wandeling, ons avontuur kon beginnen. Met onze all stars, muggenzalf en fototoestel vertrokken we eerst naar de top. Het was echt niet ver meer en echte een beklimming moesten we ook niet meer doen dus dit viel héél erg goed mee, toen we eraan kwamen hadden we zoo een mooi uitzicht!!! We zagen recht op het Brocopondmeer uit en een stuk op de jungle. Het Brocopondomeer is een stuwmeer dat gemaakt is om heel Suriname stroom te geven door een stuwdam. Omdat dit in een bergachtig gebied is konden ze een hele vallei onder laten stromen om dit meer te maken. Hiervoor zijn heel veel dorpen plotseling moeten verhuizen en hebben ze gewoon een heel groot stuk van Brocopondo onder water gezet. Als je naar het stuwmeer kijkt van zo een hoogte zie je verschillende eilanden in het water, dit waren vroeger de toppen van enkele bergen die nu eilanden zijn geworden. Je ziet ook verschillende takken uit het water rijzen. Het ziet er van boven heel erg klein en dun uit maar in werkelijkheid zijn het toppen van bomen die je ziet. Ze hebben zelfs niets afgebroken wanneer het dal onder water ging. Rond een bepaalde tijd op het jaar wanneer het water wat lager staat kan je zelfs het topje van een Kerktoren erboven uit zien. Dorpen, huizen, kerken, bomen,.. ze hebben het allemaal gewoon laten staan. Vele Surinamers zijn helemaal niet tevreden met wat hier gebeurd is omdat vele mensen zomaar hun dorp uit moesten en uiteindelijke geeft het stuwmeer helemaal niet zoveel energie dat ze verwacht hadden. Je zou zelfs de stad (Paramaribo) niet helemaal kunnen voorzien van stroom. Er zijn zelfs mensen die niet naar het stuwmeer gaan omdat ze het zo ongelooflijk vinden wat hier allemaal gebeurd is. Je kon heel erg ver kijken van op de top en toch kon je het einde van het meer niet zien omdat het zoo ontzettend groot is. Van de top gingen we dan richting de watervallen. We hadden het al ontzettend warm gekregen en hadden wel zin in een heerlijke natuurlijke douche. We moesten een heel eind omlaag, we zijn ongeveer anderhalf uur aan het dalen geweest om uiteindelijke aan de watervallen aan te komen. Hop kleren uit en onder die heerlijke waterval. Het was ontzettend mooi maar het was nog veel leuker om eronder te staan, dit maak je echt maar 1 keer in je leven mee! We stonden gewoon in onze bikini onder een natuurlijke waterval ín de jungle van Suriname.. Het besef was er wel en we genoten met volle teugen. Maar het besef dat we terug die berg op moesten begon pas toen we eraan begonnen, het was echt afzien!! Van de ene waterval gingen we dan naar een andere waterval. Dit was een kleinere maar deze lip recht naar beneden, omdat het water hier zo zuiver is hebben we hier onze flesjes gevuld met heerlijk fris bronwater. Ook aan deze waterval zagen we het uiteinde van een enorme tunnel, recht door de berg heen. Dit was een tunnel die een zeker Mr. Brown heeft laten maken door slaven om goud te zoeken. (heb je de link met de naam van deze berg?) Wist je trouwens al dat Suriname vol met goud zit, dit is een land met heel veel rijke grondstoffen. Van een interessante uitleg naar meer afzien, we moesten weer op die top van de berg geraken. Toen we eindelijk eraan kwamen na veel gezweet en gepuf stond ons busje ons al op te wachten, echt een geschenk uit de hemel. Nog nooit hebben Mariakoekjes zooooo ongelooflijk goed gesmaakt. Hier zijn al de koekjes die je eet allemaal zo droog en zacht geworden van de warmte, maar ons Mariakoekjes waren nog lekker krokant en zo ontzettend lekker. Met een lekker poepegattekes stroopje zijn we bekomen van deze toch wel zware trip. Met het busje zijn we dan daar ston eiland gereden, een eiland in het Brocopondomeer. We hadden allerlei lekkers voorzien om de avond door te brengen aan een kampvuur maar omdat het begon te regenen hebben we lekker gezellig onder een afdak Kings Cup gespeeld samen met onze gids en hij vond het wel een heel grappig spelletje. We keken terug op een heel erg leuke dag met onze o zo leuke en aangename gids, we zijn redelijk op tijd gaan slapen  onder ons circusachtige muskietennet. De volgende dag zijn we met een bootje het meer opgevaren. De kleine stokjes die we van de verte zagen van op de top waren nu wel echt reusachtige boomstammen recht in het meer. Onze ‘kapitein’ wist perfect de weg hoe je moet varen, want de kans dat je op een boom terecht komt is hier heel groot. Na een tijdje zijn we gaan vissen. Onze gidsen hadden enkele ‘hengels’ meegenomen, een stok met wat visdraad eraan en een haak. Met overschot van ons brood hadden we kleine visjes gevangen als aas voor de Piranha’s. We zijn diep het meer ingevaren om onze boot vast te maken en om een visstop te maken. De mannen begonnen meteen te vissen en onze gidsen hadden al snel beet, bij ons duurde het een pak langer. Na een tijdje begon het plotseling heel hevig te regenen, blijkbaar komen de vissen hier naar boven dus dit was al wel goed. Met mijn regenjas aan heb ik dan ook eens de hengel overgenomen. Ik had nooit gedacht dat ik beet zou hebben, af en toe voelde je iets aan je haak en wanneer je alles naar boven haalde was al je aas eraf gegeten, ik dacht dat het een onmogelijke klus was. We hadden wel enkele truckjes geleerd: de piranha’s komen op elk geluid en beweging af dat ze horen en zien, ze denken dat ze toch onoverwinbaar zien en voelen zich de sterkste van het meer. Als je dan met je hengel op het water klopt komen da piranha’s daar dan juist op af, gelukkig dat we dan niet stil in dat bootje moesten zitten anders had het een saaie boel geweest. Maar met al die truckjes had ik nog steeds niets aan de haak geslagen enkel lege haken bovengehaald. Na een tijd hebben we het eens met stukjes kip geprobeerd, meteen ha ik beet. WHAAA mijn eerste piranha aan de haak, ik had zoveel schrik om die in de boot te halen omdat ik er echt veel schrik van dat gevaarlijk beest had. Ik was maar aan het gillen: Jaa ik heb er 1, ik heb er 1, help mij.. Waardoor het wel een ongelooflijk grappig zicht was. Ik durfde zelfs niet op de foto met die piranha naast mijn gezicht, maar ik ben blij dat ik het toch gedaan heb, het is wel een leuke herinnering. Ik had meteen de smaak te pakken en na 5min. Had ik mijn tweede Piranha gevangen waardoor hetzelfde grappige schouwspel weer kon beginnen, de gidsen vonden het wel grappig. Omdat ik nog wat piranha’s wou overhouden in het meer heb ik de hengel maar snel aan de volgende gegeven. We zaten ongeveer met 12 op een bootje en er heeft maar 3 man ervan een Piranha gevangen en ik was daar 1 van, wat ben ik toch super trots!! Na een tijdje zijn we dan weer terug naar ons eilandje gegaan om te eten. Na wat luieren in de hangmat en wat op het strand gelegen te hebben zijn we weer naar huis vertrokken. Het was echt wel een onvergetelijk avontuur waarbij we de dood bijna in de ogen hebben gekeken, waar we weer tot ons uiterste zijn gegaan tijdens het bestijgen van de berg en enorme fierheid bij het vangen van die 2 Piranha’s.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Geniet van een paar mooie foto’s.

XX  

eerste kennismaking met de jungle

De watervallen


Mijn eerste Piranha!!!!

12-02-2011 om 23:34 geschreven door Annelies

11-02-2011 om 19:06 geschreven door Katrijn