“I am good, but not an angel. I do sin, but I am not the devil. I am just a small girl in a big world trying to find someone to love.”
Over mijzelf
Ik ben Jasper, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Japsie.
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is Student Pedagogische Wetenschappen.
Ik ben geboren op 15/07/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dans, koken (bakken).
Rondvraag / Poll
Hoe voel jij je nu?
De Roze muis in de Massa
16-06-2012
Big Girls Don't Cry...
Herinneringen kunnen voor altijd verloren geraken in onze gedachten, maar soms zijn er die momenten wanneer je ze ineens te binnenschieten. Hopelijk voor u zijn het dan de leuke die opnieuw in je hoofd belanden, want anders kan het zowel de start als het einde van je dag verzieken. Genoeg herinneringen zijn er in mijn brein opgeslagen om voorgoed opgesloten te zitten en hun cel nooit te verlaten. Helaas voor mij zijn er die momenten waarop de deuren wel opengaan en het hele arsenaal aan gevoelens en gedachten van het verleden terug in mijn hersenen opduiken om mij er weer aan te herinneren wat er vroeger allemaal is gebeurd.
Het zijn ook altijd de slechte zaken die worden opgerakeld of de zaken waar je nog zoveel aan terugdenkt en hoopt dat ze in een dichte toekomst worden beantwoord. Ik keer terug naar Prince Charming als het over mijn herinneringen gaat, omdat de vorige hoofdstukken wel zijn afgesloten. De een al wat positiever dan de ander, dat is zeker, maar ze zijn wel voorgoed in een geplaatst achter een celdeur. Echter de enige die nog geen vaste plek heeft gekregen is het hele Prince Charming verhaal. Of het nu is omdat ik het nog geen plaats kan geven of het nog geen plaats heeft genomen in mijn gedachten is mij nog onduidelijk. Hoewel ik echter wel weet dat het nog niet 'af' is. Er moet gewoon nog een moment komen dat de antwoorden worden gegeven op de vragen die mij nog resten en de zaken worden opgeklaard die nog in een donkere schaduw zitten. Wanneer het echter zal gebeuren is voor mij als zowel voor de tegenpartij nog een raadsel..
Akkoord ik zit er niet meer dagelijks meer mee in mijn maag, maar toch sta ik op sommige momenten nog stil bij het verleden met hem, in combinatie met mijn gedachten en mijn gevoelens die nog altijd hetzelfde zijn gebleven. Ookal is het contact zeer sterk verminderd en ga ik er ook maar vanuit dat ik bijna niks meer van hem zal horen, kan ik mij er op betrappen dat het sprankeltje hoop er nog steeds aanwezig is. Noem het naïviteit, noem het verliefdheid, het is er nu eenmaal en het ziet er naar uit dat het er nog even zal blijven ook.
Maar zoals altijd leren alle ervaringen ons iets extra in het leven en wordt de huid die ons is gegeven bij de geboorte door alles dikker en sterker, zodat we altijd meer en meer kunnen verdragen en het ons ook makkelijker gaat om de dingen van ons af te zetten en te verwerken. Helaas horen de gedachten en herinneringen niet tot onze huid, deze zullen er altijd blijven ookal vergeten we ze soms wel eens.
Grote les is dus big girls don't cry, door u focus te verleggen op andere zaken lukt het perfect om die emotionele uitbarsting te ontwijken en zo zonder tranen verder te kunnen gaan. Ik heb echter geen andere focus nodig, mijn tranen zijn gewoon al volledig opgedroogd.
