Nadat de AFS-vrijwilligers gecheckt hadden of iedereen aanwezig was (het grootste deel Belgen en Duitsers) konden we op de ''bus'' stappen (aftands kippenhok zou een betere omschrijving zijn). Deze rammelkar had toevallig ook maar opberg ruimte voor 6 valiezen... wetende dat wij met 44 deelnemers waren en elk gemiddeld 30 kilo baggage in totaal (valies + rugzak) meehadden was dat dus nie echt veel plaats  gevolg, de valiezen gewoon allemaal in het gangpad en op de zetels  leuk en hilarisch in het begin maar na 3 uur rijden komt ge er wel geradbraakt uit  maar ja, aangekomen in San Isidro nog vlug en lekker gegeten en enkele richtlijnen gekregen mr daarna eindelijk in ons bedde kunnen kruipen  

De volgende dag verder kennisgemaakt met alle belgen en voor het eerst kennisgemaakt me het peruaans ontbijt (gene vetten btw)... het middag- en avondmaal daarentegen waren wel echt lekker! Ook het beschikbare zwembad was supergeschikt om mijn onderwaterbehuizing voor mijn camera te testen  op een gegeven moment zijn we ook gewoon allemaal op straat gaan meedansen me de dansles van een lokaal schooltje en in de namiddag gevoetbald met de jongens van dat schooltje tijdens hun sportles! verder nog enkele officiele zaakskes moeten invullen voor de regeling van de visas e.d. De volgende dag dan groepsfoto's gemaakt met alle andere nationaliteiten die ondertussen waren toegekomen (Belgen, Duitsers, Thaien, Amerikanen, Fransen, Ijslanders, Oostenrijkers,...) en tegen de namiddag vertrokken naaaaaaaaaaar TUMBES!

Hola amigos!

Eindelijk is het zover, ik ben in Peru! Donderdag 8 september was D-day voor mij, het vertrek en dus ook afscheid van een groot deel van mijn naaste familie. 's Morgens vroeg opgestaan en zonder het goed en wel te beseffen mijn (veel te zware, met chocolade gevulde) valies ingeladen en vertrokken naar Zaventem. Daar nog eventjes tijd gehad om snel ne warme choco en muffin te eten maar het moeilijke moment van afscheid nemen kwam akelig dichtbij  En de nerveuze AFS-vrijwilligers maakten er alles niet bepaald gemakkelijker op.. Ik moet echter toegeven dat ik het op de moment zelf maar moeilijk kreeg als ik mijn zus zag wenen, iets wat de meeste mensen die haar goed kennen niet meteen van haar zouden verwachten (ikzelf was waarschijnlijk nog het meest verrast). Maar al bij al bleef het wrange gevoel bij mij redelijk achterwege, grotendeels veroorzaakt door mijn onbesef van het aanstaande jaar. Ik voelde me meer iemand die voor maximum een maand op vakantie vertrok...

Eenmaal de douane gepasseerd startte het kennismaken met alle deelnemers en dit bleek enorm mee te vallen! (de overvloed van Antwerpse en Limburgse accenten niet meegerekend ) We stonden er dan ook alleen voor vanaf we op het vliegtuig zaten richting madrid. Daar aangekomen was het even zoeken naar de juiste gate maar die werd gelukkig toch nog op tijd gevonden  Vooraleer op het vliegtuig te stappen nog snel een peperduur broodje (4 euro voor een broodje half zo groot als die in de panos: Taxfree noemen ze da dan ) gegeten en dan op weg naar Lima! een nogal ongelukkige vlucht voor mij aangezien ik gedurende de welgeteld 12 uur geen minuut geslapen heb!  Om de tijd te verdrijven hebben Tijl en ik ook eens geprobeerd om junglespeed te spelen en een keer te zenuwen maar dat werd niet geapprecieerd door de peruviaan die op de zetel voor ons probeerde te slapen  In de luchthaven van Lima was het ook even onze plan trekken maar eens we allemaal onze baggage verzameld hadden en de voedingswaren hierin door de douane hadden gesmokkeld stonden er ons gelukkig toch 2 mensen van AFS Peru op te wachten.