Al bij het naderen van de stad werd mijn aandacht getrokken door de vele tenten die er zijn op de bergen. Maar niet alleen buiten de stad maar ook binnen de stad zijn er nog veel tentenkampen. Ik was echt geschrokken. Op binnenplaatsen, op pleinen, op flanken van bergen,... Overal tentenkampen. Het is al twee jaar geleden en nog zoveel mensen die wonen in een tent. Maar Jeannine zegt dat de mensen er elektriciteit en toiletten hebben, water krijgen, hun eigen commerce doen en zelfs in sommige tentenkampen ook een schooltje hebben gebouwd. Dus ze hebben het er goed. Waarom zouden ze er dan weg gaan? Jeannine vertelde ook dat er ook veel mensen van buiten Port-au-Prince zijn komen wonen in de tentenkampen, in de hoop om dan later een lapje grond te kunnen krijgen. Ook bij het verwoeste paleis zijn er op de omringende pleinen tentenkampen. Het heeft elke avond/nacht geregend met onweer. De eerste nacht sliep ik niet goed. Het hield me wakker. Ik moest steeds denken aan de mensen die nu in een tent lagen en problemen hadden met het water dat binnen liep. Maar Jeannine zei daarop dat de mensen het na twee jaar ondertussen al gewoon zijn om in een tent te wonen. Ze hebben ook de keuze om ergens anders te gaan wonen, dit te regelen via vrienden of familie. Er zijn ondertussen wel al enkele tentenkampen verwijderd, op openbare pleinen enzo. Ze zijn volop bezig om ook de andere tentenkampen weg te doen, maar dit is natuurlijk niet zo simpel.
Op de straten is er voortdurend veel verkeer, veel moto's en veel volk. Er zijn veel mensen die tussen de auto's lopen en er bv. water, frisdrank, riemen, batterijen, proberen te verkopen. Ze blijven dan staan aan het raam van je auto. Negeren is dan de boodschap, uiteindelijk gaan ze dan wel weg. Maar ook op het voetpad zijn er veel kraampjes waar mensen hun koopwaar (fruit, snoepjes, schoenen...) proberen te verkopen. Echt een heuse drukte in de stad. Er rijden ook veel taptap's rond. Dit zijn de taxi's. Ze zitten overvol en zijn beschilderd met teksten en tekeningen.
We gingen ook naar Pention-ville, een gemeente in Port-au-Prince. Op de flanken van de bergen zijn er veel huizen dicht bij elkaar gebouwd. Echt onveilig! We reden er tot op de bergen waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad. Echt adembenemend! In Pention-ville bezochten we ook Mon - Rêve. Het huis van de scheutisten (priesters die op missie gaan in ontwikkelingslanden). Jeannine heeft er ook een tijdje gewoond. Maar door de aardbeving is het volledig verwoest en in elkaar gevallen. Echt wel raar om te weten waar vroeger een kamer of keuken stond nu enkel een ingevallen gebouw staat en steenbrokken liggen. Ik werd er echt stil van!
Op de voorlaatste dag, donderdag, gingen we samen met Père Andrew naar de wijk waar hij werkt. Père Andrew woont en werkt in Port-au-Prince. Bij hem logeerden we. Hij is een katholieke kerk en een klein hospitaal aan het bouwen. Echt inspirerend om te zien wat hij doet om de mensen in die wijk te helpen! In de kerk geeft hij al kerkdiensten waar er meestal al zo'n 600 mensen naar toe komen. Er is ook een project begonnen om plastic flessen te verzamelen en ze mooi te pletten tot een vierkant, goed voor het milieu. De mensen van het dorp krijgen dan geld voor de ingezamelde flessen.
Dit weekend is recuperen van deze week. Want weer veel nieuwe indrukken binnen gekregen. Mijn foto's wat bekeken en bewerkt. Ik plaats ze straks nog op facebook. Maar eigenlijk kan je pas echt de stad leren kennen en zien als je het met je eigen ogen ziet!
