Woensdag ben ik de voormiddag samen met Jeannine, Carmelle en Jetro naar de grote markt geweest in Opech. De markt is de ziel van Haïti, zegt Jeannine. Zo'n 500 000 mensen (uit de naburige dorpjes) komen naar die markt om er dingen te verkopen om dan nieuwe dingen te kunnen kopen. Of komen ze er hun eten kopen. Of kopen ze een heleboel eten aan zodat ze dit dan kunnen verkopen in hun eigen dorp. Er was dus echt heel veel volk op de markt. Mensen roepen om hun koopwaar te verkopen, zoals eten (groenten, fruit, vlees), medicijnen, kleren, schoenen... En er wordt ook flink onderhandeld. Ik heb niet zoveel foto's getrokken, want volgens Jeannine was het best om het eerst allemaal om te laten afkomen. Ik was ook echt onder de indruk. Zoveel volk, zoveel om te zien... Ik ben echt wel blij dat ik er ben geweest en dat ik het heb gezien. We zullen dan nog eens opnieuw gaan om foto's te trekken.
Gisteren ben ik voor de eerste keer op bezoek geweest op de kleuterschool waarvan er kleuters naar hier komen om extra lesjes te volgen. Ik kwam net aan tijdens de speeltijd, dus stonden de kindjes buiten en kwamen ze allemaal naar mij. Ze waren echt geïnteresseerd en ik was direct verkocht! Ze dragen allemaal een uniform, groen rokje of broekje en een groen met wit geruit blouse. Het haar van de meisjes is in vlechtjes en er zitten ook groene strikjes in. Echt mooi!
Na de speeltijd volgde ik de leerlingen van het 2de jaar naar hun klaslokaal. Een kleine ruimte voor veel leerlingen. Of zoals Jeannine het zegt, een goeie ruimte maar met te veel leerlingen. De leerlingen zongen eerst een paar liedjes, van de dagen, de maanden, het alfabet, de kleuren... Ze zongen allemaal flink mee! Daarna kregen ze een werkblaadje met een regenworm erop. De opdracht was om een volgorde van kleuren verder in te kleuren (blauw, geel, rood, bruin, blauw, geel, rood, bruin,...). Ik mocht al direct mee helpen door ze de nodige kleurpotloden te geven. En zo kon ik direct al wat creools oefenen. Ik merkte direct een verschil met de manier van lesgeven hier en manier van lesgeven van bij ons. Hier willen ze het direct juist en perfect hebben en zeggen het ze dus voor in plaats van het vragen. De leerkracht kleurde al voor een deel de regenworm in zodat de kinderen enkel nog maar moesten verder in kleuren. Of ze gaven al direct het juiste kleur van de potlood vooraleer de leerling kon kijken wat hij/zij nodig had. Zo leerden de leerlingen eigenlijk niet wat de bedoeling was van de opdracht, de volgorde weten en die toepassen. Ik vroeg wel aan hen: "Kounye a, ki color?" (welk kleur nu?) Zo moesten ze echt kijken naar het blaadje en het zelf ontdekken.
Vandaag kwamen er in de voormiddag ook kleuters naar hier om te werken met puzzels. Van die houten die je erin kan uithalen en dan er terug moet inleggen. Ze hadden nog nooit gepuzzeld dus ik was benieuwd. Ze kwamen telkens in groepjes van 5 kinderen, samen met de leerkracht van de klas en de schooldirecteur. Jeannine legde uit wat de bedoeling was en liet de kinderen zelf ontdekken wat ze moesten doen. De leerkracht wou al uitleg geven, maar Jeannine hield ze tegen. De kinderen moeten het zelf ontdekken. Ze moesten eerst de puzzelstukken eruit halen dan terugleggen en dan weer opnieuw. Daarna waren ze vrij en mochten ze ook wisselen van puzzel. De meeste kinderen konden dit wel. Maar sommige hadden hier moeilijkheden mee. Dan ging ik er bij staan en begon opnieuw. Alle puzzelstukken er toch in, eentje uit en die terug leggen, dan twee eruit en die terug leggen, dan drie en zo verder. Ze probeerden ook vaak een puzzelstuk in de verkeerde plaats te leggen, omgekeerd en er dan opduwen. Of de puzzelstukken omgekeerd. Ze probeerden en zochten waar ze de puzzelstuk moesten leggen. Ik observeerde goed en noteerde alles in tabel die we later zullen bekijken om te zien wie van de kinderen nog extra hulp of begeleiding nodig heeft in de toekomst.
Er zijn enkele dingen die ik hier hoor en zie die hier gebeuren in Haïti.
Zo zijn er momenteel overal manifestaties. De mensen leggen autobanden op straat en steken die in brand zodat de mensen niet meer door kunnen. Ze doen dit omdat ze geen genoeg elektriciteit krijgen van de staat. Dit zorgde ervoor dat mensen die hier werken langer onderweg waren dan verwacht om terug hier te geraken. Ze moesten ook iemand van het personeel thuis gaan afhalen want anders ging ze hier niet terug geraken omdat de wegen zijn gebarricadeerd.
Gisteren gingen we naar Fort Liberté. Dit is de hoofdstad van het departement waar Akil Samdi is in gelegen. Daar hadden we in een hotel afgesproken met een mevrouw van de blauwhelmen, "nation unie". Want op zaterdag vertelde Jeannine me een schokkend verhaal! Een man kwam samen met zijn vrouw op bezoek bij de familie van zijn vrouw hier in Akil Samdi. En hij heeft het kleine zusje van zijn vrouw gekidnapt. Ze konden de man niet meer bereiken en wisten dus niet waar het meisje was. De politie is dan op bezoek geweest om de situatie te bekijken maar konden de man niet vinden. Hij zal ondertussen wel al mensen hebben die uitkijken voor hem waar de politie is en als ze in de buurt zijn. Een neef van de familie heeft vorige week de man gezien met het meisje. En het meisje is zwanger! Het meisje is dus ontvoerd en verkracht geweest. De mensen komen dan naar Jeannine zodat zij hen kan helpen. De man is deze week op bezoek bij de familie, maar het meisje is er niet bij. Omdat ze de familie niet alleen op pad kan laten op zoek naar het meisje, heeft Jeannine dus contact gezocht met een mevrouw die instaat voor misbruik, verkrachting, ontvoering van vrouwen en die hen dus kon helpen. Van die mevrouw heeft ze nieuwe telefoonnummers gekregen zodat ze met andere mensen kan contact nemen. Momenteel is Jeannine in overleg met de vader en de neef die de man al heeft gezien om te zien wat nu de volgende stappen zijn, want het is een dringende situatie. Zeker omdat het meisje ook zwanger is. Ze moeten het meisje vinden en terug brengen naar huis, bij haar familie. Ik ben echt benieuwd hoe dit zal aflopen... Hopelijk vinden ze gauw het meisje en kunnen ze haar veilig bij haar familie brengen!
Ik kreeg gisteren nog mijn tweede les creools samen met de kinderen. Over de tegenwoordige tijd. Ik voelde me echt weer een leerling, een student. Ik zal een foto plaatsen op facebook. :)
Na de les creools kreeg ik nog een verdere rondleiding op het domein. Ik plaats vandaag of morgen nog de foto's op internet. Want heb ze nog niet op mijn laptop geplaatst. Jeannine nam me mee naar de tweede depot waar er drie ruimtes zijn met allemaal materiaal die ze regelmatig gebruiken zoals: medicijnen, speelgoed, puzzels, papier, potloden, knutselgerief... Bij deze depot worden ook de lesjes gegeven aan de kleuters die van de kleuterschool naar hier komen om nog extra lessen te krijgen. Jeannine zei dat wij dan samen eens deze depot gingen opruimen, alles nog eens sorteren. Medicijnen die vervallen zijn weg doen enzo... Zo zal ik ook weten wat er allemaal voorradig is van materiaal als ik dit zou nodig hebben voor als ik wil werken met de kleuters.
Na de siësta in de middag had ik om 16u afgesproken met Carmelle, iemand die hier op het domein werkt. Ze helpt Jeannine met de betalingen enzo, een beetje de secretaresse van Jeannine. We zijn dan samen naar het dorp geweest. Ik kreeg al direct de aandacht van de mensen op straat. Ze kwamen op straat om te kijken wat er gebeurde. Er riepen zelfs een paar "blanc" naar mij. "Blanc" betekent letterlijk wit, blank. Maar voor hen betekent het hier vreemdeling. Ik voelde me ook echt als een vreemdeling. De mensen keken naar mij en liepen ons na. Maar ik voelde me wel op mijn gemak bij Carmelle. Ondertussen was er een ander meisje bij ons gekomen die met ons mee wandelde. Ze toonden me het dorp, de verschillende kerken die er in het dorp zijn. Ik ging samen met hen binnen in de katholieke kerk. Er was daar net een kerkdienst begonnen. Ik kreeg al direct een boek in mijn handen zodat ik kon volgen en mee kon zingen. Er waren vier mensen die vooraan in de kerk stonden en die een tekst voorlazen. Tussen de tekst door werd er gezongen met de hele kerk. Ze stonden allemaal recht en bukten soms als begroeting aan de heer. Echt een zalig moment, vond ik. Ik zong, aan de hand van het boek, mee. Het viel me wel op dat mensen die langs de kerk passeerden en mij zagen, stil stonden om naar mij te kijken. En dat er dat steeds meer werden. Ik vertelde dit bij het thuis komen aan Jeannine en ze zei dat dit voor hen een sensatie is in hun dagelijkse leven. Ze weten wel dat ik dan iemand ben die komt om te helpen bij Mademoiselle, zo noemen ze Jeannine. Ik nam ook verschillende foto's van het dorp, die ik dus ook later nog op het internet zal plaatsen zodat jullie deze kunnen bekijken.
Bij de afwas zong ik samen met de kinderen, vooral met Charlene, liedjes. Liedjes van K3, van samson en gert, van de sound of music. Echt leuk!! Na het avondmaal speelde ik samen met Jetro UNO. Jeannine is blij dat ik er ben zodat de kinderen ook weer eens gezelschapsspelletjes spelen. Want normaal gezien kijken ze 's avonds naar een film geprojecteerd met de beamer op de muur. Maar gisterenavond sprong de lamp plots van de beamer dus zitten we momenteel zonder. En de televisie die ze hebben is ook een vermaak. Dus haalden we de gezelsschapsspelletjes boven.
Vandaag is het zaterdag en dus geen school voor de kinderen. De kinderen krijgen dan de opdracht om hun kamer op te ruimen, hun was te sorteren, het kippenkot opruimen. En ik ga dat ook doen, mijn kamer opruimen, mijn was doen...
Wat ik rest van de dag doe, weet ik nog niet... Het is hier wel al lekker warm, 27°... Genieten dus!
Ik heb het uitgebreid verslag van de voorbije dagen op facebook gezet want had dit in een Word-document geplaatst om het dan later in mijn blog te kopiëren. Maar dit lukt blijkbaar niet. Ik plaatste ook al enkele foto's op facebook. Maar de volgende foto's zullen hier ook op mijn blog komen. Ondertussen ben ik hier nu al 3 dagen. Ik voel me hier goed. De zon schijnt en ik slaap goed.
Gisteren kreeg ik nog in de voormiddag een rondleiding op het domein van ti solèy leve. Wat een groot domein!! Foto's volgen later! Jeannine heeft deze grond gekocht en van nul aan dit project begonnen. Echt zot! Respect!
Na de middag is het hier de gewoonte om een siësta te houden. Het deed deugd om even op mijn bed te liggen. En ja, ik heb geslapen, tot rond 16u. Daarna heb ik al met mijn papa en Lennart kunnen skypen. Het was wel in schokjes. :) Wel moeilijk met tijdverschil. Bij jullie is het 6 uur later.
Net voor het avondeten kreeg ik van Jeannine mijn eerste les creools. Enkele basiszinnen zodat ik al iets kan zeggen tegen de mensen die hier werken en wonen. Want frans kunnen ze niet zo goed, veel te weinig. Dus moet ik wel creools spreken. Maar het is wel leuk om dat te leren. Het lijkt wel op frans, maar toch is het nog anders. Ze kappen woorden af en vervoegen hun werkwoorden niet. In sommige zinnen gebruiken ze zelfs geen werkwoord. Bv. "E nuit la?" betekent "heb je goed slapen, hoe was je nacht?" En dan antwoord je "Pa pi mal" Dit betekent "niet zo slecht". Dit betekent dan voor hen goed.
Ik zal pas in het werk gestoken worden als ik hier al goed gesetteld ben en me echt op mijn gemak voel. Ik moet me echt nog aanpassen. Aan de mensen, aan hun gewoontes, aan de taal, aan de warmte (want het is hier wel al warm! 27°)... En dan nog zal Jeannine er bij zijn als ik begin te werken met de kleuters en de kinderen. Maar alles op zijn tijd, ik laat het op me afkomen. Dat is het beste wat ik kan doen.
Terwijl Jeannine nog enkele zaken is aan het regelen, krijg ik dan de tijd om op het internet te zitten en mijn mails te bekijken en op mijn blog te zitten. Jeannine zei ook dat ze al een hele planning heeft opgesteld voor vandaag. Ik ben benieuwd!
Inderdaad, nog één nachtje slapen en dan is het zover!! Dan vertrek ik naar Haïti! Dan kan het avontuur beginnen. Ik heb er lang naar uitgekeken en nu is het eindelijk zover!! Ik zal mijn best doen om zoveel mogelijk te droppen hier op mijn blog. Zowel tekstjes als foto's! Zo kunnen jullie me volgen tijdens dit avontuur.
Mijn planning voor morgen, the big day!!: Morgen vertrek ik om 4u30 met mama en papa naar Zaventem. Mijn vlucht is om 8u25 naar Frankfurt. Om 9u35 kom ik aan in Frankfurt. Daar moet ik wel 6 uur wachten. Want pas om 15u35 heb ik mijn vlucht naar Puerto Plata. Daar kom ik aan om 20u50 (lokale tijd). Voor jullie is dit dan al 's nachts, 5 uur later. Daar zal Jeannine en de kids me staan op wachten. We zullen daar dan nog een nachtje logeren in een hotel want we mogen de grens niet meer oversteken die avond. Dus pas woensdag 7 maart vertrekken we richting Akil Samdi, het dorpje waar ik de komende maanden zal verblijven. Een heuse weg af te leggen dus... Ik zal echt blij zijn als ik er zal zijn!
Ik probeer jullie zo snel mogelijk op de hoogte te brengen als ik goed gearriveerd ben!
Gisteren ben ik voor de eerste keer op bezoek geweest op de kleuterschool waarvan er kleuters naar hier komen om extra lesjes te volgen.  "Very Happy"){kind=icon}
Ik kreeg gisteren nog mijn tweede les creools samen met de kinderen. Over de tegenwoordige tijd. Ik voelde me echt weer een leerling, een student. Ik zal een foto plaatsen op facebook. :) 
