Op dit moment zit ik al in Recife, mijn volgende plaats. In Manaus had ik al wat geschreven over de dagen tot aan de vlucht naar Recife, maar dat verdween weer bij het opslaan.........en daarna had ik geen tijd meer in Manaus.............
Ik vervolg dus mijn verhaal over Manaus en hoop mijn start in Recife ook te kunnen vertellen...... (met computers weet ik maar nooit !!)
Zaterdag 23 juli 2011
Het is zalig wakker worden in een luxe kamer.........een fijne douche.....regendouche......met veel ruimte....veel ruimer dan in MIJN hotels......... Het ontbijt om 9.30 uur deden we gezamenlijk........grote keuze uit diverse broodsoorten (meestal broodjes) en vooral diverse soorten fruit. Wat fruit genomen en 2 sneetjes donker brood met kaas..........veelal mijn normale ontbijt. Alleen bij het fruit heb ik me toegoed gedaan aan mango.........ik ben daar dol op en hier (in Brazilie) zijn ze tenminste echt rijp.
Na het ontbijt hebben we weer met zijn allen een wandeling gemaakt................ Alhoewel de mensen hunbest deden ¨verstaanbaar voor mij ¨te praten is het toch moeilijk een gesprek te volgen tussen brailianen onderling.....
Na de wandeling was er almoço.....lunch........warme gerechten, zoals bij het avondeten ook.
Na de lunch ging het echtpaar naar hun kamer en ik ben met Rita bij het zwembad in de schaduw gaan zitten.......kijkend naar zwemmers en zonnebaders........en wat kletsend over allerlei dingen........vooral over hoe in Nederland dingen anders zijn dan in Brasil.................bv topless badeb is verboden........naturisme kan alleen in sommige steden en dan ook nog ¨besloten¨
Tegen 7.00 uur s avonds weer aan tafel..........nu in een andere ruimte, met live-muziek....... Weer keuze uit diverse mogelijkheden als voorgerecht, als hoofdgerecht weer rijst//gebakken rijst/pasta en puree. Diverse vleessoorten, kip en 2 soorten vis..... En voor brazilianen belangrijk........de toetjes (nagerecht/sobramesa)
Tijdens het eten was er rustige muziek..............later - we dronken nog een koffie - was er dansmuziek........ Daar hebben we naar geluisterd..............., maar tegen 10.00 uur ging Rita naar haar kamer en ik ken de ¨gastheer/gastvrouw ¨ te weinig om daar nog lang mee te praten....dus ben ik wat later ook gaan slapen.
Zondag 24 juli 2011
Wat uitgeslapen........er was afgesproken pas tegen 10.00uur aan het ontbijt te zijn....... Na het ontbijt ging het echtpaar naar huis en Rita zwemmen.........Ik heb aan de kant toegezien...
Tegen 13.00 uur was er weer lunch (warm eten)...........en daarna de koffer in de auto en terug...
Op de terugweg heeft Rita mij nog de Rio Preto da Eva laten zien, waarover ik al eerder heb geschreven.
Het is daarna toch nog een uur rijden naar Manaus........... In Rita s huis hebben we - met de tante van 91 jaar en Rita s vriendin - nog wat nagepraat over de belevenissen....... Omdat ik totaal geen honger had heb ik het aanbod om nog wat te eten voor dat ik terug zou gaan naar mijn hotel afgeslagen............Ook de anderen aten niet meer, dus denk ik dat het meer een beleefd aanbod was, voor het geval ik nog trek zou hebben. Begin van de avond heeft Rita mij teruggebracht naar mijn hotel........(WAT EEN VERSCHIL met het luxe verblijf waar ik 2 nachten was)............en we spraken af dat ik om 10.00uur de volgende ochtend zou worden opgehaald. Oogjes dicht en slapen maar !!!
Maandag 25 juli 2011
Iets na 10 uur was Rita er met haat auto..........op naar het museum over indianen, de oorspronkelijke bewoners van - in elk geval - de amazonas...........er leven er nog wel..maar hun levenswijze in min of meer aangepast aan onze cultuur.......... In de buurt van Manaus verbouwen indianen groentes, die in Manaus verkocht worden en hen zodoende een klein inkomen verschaffen.. Dit echter ging over de indianen in de tijd voordat de westerlingen kwamen.
De naam van het museum gaf aan wat je er kon zien.......Museu Amazonico..... Er waren maskers, beeldjes , pijlen die gebruikt werden met curare (bekend dodelijk gif)..........en ook de blaaspijpen....... Interessant was ook te zien een een kaart, waarop in beeld is gebracht waar in brazilie nog indianen - min of meer authentiek - in reservaten wonen..........het is een hele spreiding over heel brazilie........maar het zijn meestal nog maar kleine groepen... Een origineel indiaanse hangmat, pijlen voor direct gebruik, en schalen en urnen. Interessant te horen was dat in diverse stammen een gebruik is, dat kannibalistisch kan overkomen, maar een diepere betekenis (voor hen) heeft:: Als iemand is gestorven wordt het lijkt gecremeerd...........daarna wordt de as vermengd met bananen en dat wordt dan weer opgegeten door de familie.... Op deze wijze is de persoon (letterlijk) dichtbij...........Het officielere verhaal is dat door dit gebruik de ziel hierdoor bevrijd is van het lichaam en naar ¨betere oorden¨ kan vertrekken.
Verder nog veel artikelen als maskers etc...............ook artikelen die door indianen gebruikt werden.........bv de bast van een bepaalde boom voor sexuele energie !!
Na het museum heeft Rita mij de sloppen van Manaus laten zien......veelal aan de waterkant gebouwde ¨onderkomens¨ van hout, wat ijzer, golfplaten en ander afvalmateriaal............vlak bij elkaar alsof elke centimeter benut moest worden............met veel vuil op de stoepen....... De ¨huisjes¨zijn allemaal op de helling van de rivier gebouwd, erg tegen elkaar.....het is (vind ik) een enorm triest gezicht............. Kinderen spelen aan de waterkant.......de rivier (Rio Negro) is een grote rivier met een behoorlijke stromimg........zal zo n kind in het water vallen............
Hiermee heb ik eigenlijk alle zaken, die ik interessant vond in Manaus, plus wat Rita meent dat interessant is te beleven voor mij, meegemaakt.
Deze keer een wat eenvoudiger lunch in Rita s huis..... Op enig moment vroeg zij mij wat typisch nederlandse gerechten zijn (ze kookt erg graag en goed) Ik vertelde toen over erwtensoep en stamppot........ Erwtensoep kent men hier ook, maar dan met bonen.....(bonensoep dus, sopa de feijão) Voor deze keer had Rita de bonen vervangen door erwten..........als verassing voor mij dus erwtensoep !! (Buiten meer dan 30 graden !!)
Na de lunch, waarbij altijd haar tante en vaak haar vriendin zijn, praatten we over het feit, dat Rita tegen het eind van het jaar een nieuw appartement wil betrekken.......Ze legde aan de hand van papier en potlood uit hoe ongeveer het eruit ou zien......Ze wil haar tante dan voor vast in huis hebben, want Rita is de enige die wat voor deze tante zorgt......... Op mijn vraag of ze een (bouw)-tekening had was het antwoord ontkennend....maar. we konden naar de bouw als ik dat leuk zou vinden. Mogelijk dat men daar een bouwtekening zou hebben. Want het appartament zelf bezichtigen was wat moeilijk.......het ligt op de 25e verdieping (op 1 na de hoogste) van een gebouwencomplex ion aanbouw. Maar........wij erheen........In de ¨directiekeet¨ was er inderdaad een bouwtekening van haar type appartement en daar kon ze me duidelijker aangeven welke wijzigingen zij graag wil hebben. Omdat ik en vaker bouwtekeningen heb gezien (bij Mathieu) en ik ook nog uitleg kreeg van de opzichter werd mij duidelijk hoe luxe haar nieuwe onderkomen zou zijn. Behalve living, studeerkamer en ontvangstkamer (zij ontvangt vaak studenten, die zij moet begeleiden bij hun promotie-scripties ) heeft ze 5 slaapkamers met elk een eigen badkamer (= wastafel/toilet, douche). Verder nog een balkon over de hele breedte, afsluitbaar met glas, en ........haar trots.......een ingebouwde barbeque........ En ze vertelde dat dit appartement zo n half miljoen kost. Toen ik haar vroeg welk in welk van de 5 in aanbouw zijnde ¨appartementen-torens¨haar appartement lag...........................................moest ze het antwoord schuldig blijven !!!!!!! Ze heeft het nu nagevraagd bij de opzichter en die wees het aan............bleek een ander bouwwerk te zijn dan zij in gedachten had............. Ook mijn vraag of haar uitzicht wel of niet belemmerd werd (nu of in de toekomst) door andere gebouwen, bleek dat dit iets is waar ze geen navraag naar heeft gedaan...... Wel wist ze dat haar slaapkamer op hert oosten zou liggen, omdat ze graag met ochtendlicht wakker wil worden.
Alhoewel ik weet dat men in Brazilie meer binnen het huis leeft dan aandacht heeft voor de omgeving, heeft mij dit erg verbaasd. Een hoogintelligente vrouw, gewend om alles te zelf te regelen, had geen aandacht voor deze (volgens mij) belangrijke lelementen als je een appartement koopt van ruim een half miljoen !!!!
Na nog wat rondrijden in de omgeving van haaar nieuwe huis, om te zien hoe haar toekomstige appartement ligt ten opzichte van de andere bouwwerken, heeft Rita mij weer naar mijn hotel gebracht........
Mijn tijd in Mamzus zit er bijna op. Dinsdag moet ik aandacht besteden aan het splisen van mijn spullen in de beide koffers. Zo moet ik eraan denken, dat ik mijn toilettas in mijn grote koffer doe (i v m schaar etc) EN dat ik een kleine voorraad medicijnen in mijn kleine handkoffer heb voor het geval mijn grote koffer niet gelijk met mij aankomt.........(ik moet mijn medicijnen echt elke dag innemen.............en hoe kom ik in brasil aan dezelfde medicijnen op korte termijn)
Wat nagedacht over de verdeling, (gewicht van mijn grote koffer is ook belangrijk) en toen gaan slapen....
Dinsdag 26 juli 2011
Omdat ik in alle rust mijn koffers wilde regelen had ik met Rita afgesproken dat ze me pas om 13.00 uu zou komen ophalen.........zou gedaan. Rita nam mij meteen met haar mee naar haar huis i v m de lunch............. Na de lunch (met een kopje koffie na) hebben we wat gepraat over de overeenkomsten en verschillen in het braziliaanse recht en het nederlandse...... Vooral over het feit dat kinderen onder een bepaalde leeftijd wel (ernstig) strafbare dingen kunnen doen, maar i v m hun leeftijd geen straf kunnen krijgen......... Ook de regels over echtscheiding hebben we wat vergeleken...... Wat betreft het kinderrecht is er niet zo n verschil......... Echtscheiding verschilt vooral in het feit, dat bij ons de alimentatieplicht gelimiteerd is tot maximum 12 jaar en in Brazilie is de alimentatieplich levenslang.......
De lunch nogal rijkelijk was en ik had tegen de avond niet echt trek.........Rita ook niet. Dus geen avondeten (jantar) Maar Itala (het aangenomen kleinkind, dat bij Rita woont alsof ze een echter dochter zou zijn) had een chocoladetaart gebakken ter gelegenheid van het feit dat het ¨vovo-dag¨¨ (dag van de grootouders, dat men daar kent naast moederdag en vaderdag) Dus hebben Rita (grootmoeder van Itala) en ik (ook grootvader van mijn kleinkinderen) ieder een stuk taart genoten...............Was erg lekker.. Bij een van de keren, dat we in het winkelcetrum tegenover Rita s huis rondliepen was mij opgevallen, dat ze steeds weer een bepaald boek inkeek, maar het daarna weer weglegde. Omdat ik niet wist wat ik haar als presentje zou kunnen geven had ik bedacht met haar dit boek voor haar te kopen. Ze stelde dit erg op prijs.......vertelde dat ze dat boek later in de week inderdaad had willen kopen
Toen heeft Rita me weer naar het hotel gebracht......... Laatste nacht daar......
Woensdag 27 juli 2011
Om 9.00 uur opgestaan, om 10.00 uur opgehaald door Rita en in haar huis weer een gezamenlijke lunch. Deze keer wat vroeger (normaal tegen 2.00uur., nu om 12.00uur) omdat ik naar het vliegveld gebracht moest worden........... Afscheid genomen van Rita s tante, de vriendin ging mee naar het vliegveld.......
Om 13.30 waren we op het vliegveld. Daar heb ik nog gauw een foto gemaakt van de schildpadden, die daar in een vijver leven. Dat had ik bij mijn aankomst ook al gezien, maar gedacht dat ik die in Manaus wel vaker zou zien...... Maar die leven niet in de amazonas..........zijn daar op het vliegveld zoals elders soms ook vreemde dieren zijn (flamingo s in Nederland bv)
In de meeste vliegvelden moet je je grote bagage eerst inleveren en kreeg je je boardingpass en kun je nog even met de je begeleidende mensen een kop koffie drinken of zo..........hier was alles in een. Dus afscheid van Rita genomen (en haar vriendin) en Rita nog eens erg bedankt voor alles wat ze voor mij heeft gedaan in deze 9 dagen. Het was voor mij onvoorstelbaar fijn.
Toen in de incheckruimte..........koffer afgeven........(was onder het gewicht) .de controle in.........nauwelijks enige controle (zelfs mijn riem hoefde niet af) en doorlopen naar de gate........
Nu was het mij niet erg duidelijk waar de gate was, maar met mijn portugees kwam ik daar achter.
Ook hier werd ¨¨preferença¨ gegeven aan o.m. ouderen.........dus ik was als tweede in het vliegtuig. Van Manaus tot Fortaleza had ik stoel 19 F (aan het raam), in Forteleza moest in wel in het vliegtuig blijven zitten, maar naar plaats 21 C (gangpad)
Het vliegtuig vertrok om half vier Manaustijd (1 uur verschil met de rest van Brasil), zodat ik tijdens de vlucht mijn horloge 1 uur vooruit moest zetten. Omdat ik aan het raam zat kon ik mooi de rivier volgen..........ook de ¨samenkomst van e rivieren¨ gekenmerkt doordat kilometers lang de kleur van de Solimões (modderrijke rivier) en de Rio Negro (zwart)samen afgescheiden langs elkaar gaan............ De vlucht ging van Manaus naar Belem (de havenstad aan het einde van de Amazone-rivier), dan naar Forteleza en dan pas naar Ricife Dat wil zeggen, dat de vlucht in Belem stopte, er veel mensen uit gingen en enkele er weer bij kwamen........en hetzelfde gebeurde in Fortaleza. Op het traject Manaus - Belem kregen we een warme sandwich en te drinken wat je wilde (alcoholvrij)..........op he ttraject Belem - Forteleza weer...............en op het traject Forteleza - Recife weer. Op deze wijze had ik netjes verdeeld over tijd toch gegeten. In het vliegtuig heb ik va ntijd to tijd wat fotos gemaakt, van het interieur, maar ook va nwat ik buiten zag,in de hoop, dat deze foto s later op mijn computer laten zien wat ik zelf zag. (Vaak zijn foto s minder scherp i v m de ruiten va nhet vliegtuig) In Belem was het een uur wachten.............Toen de reizigers, die in Belem eruit moesten, weg waren, kwam een schoonmaakploeg alle prullen en papieren van de grond opruimen en werd er het gangpad gestofzuigd. Deze ceremonie was ook bij de stop in Forteleza......... Ook in Forteleza was de stop bijna een uur.
Uitindelijk landde het vliegtuig in Recife........(22.30)
nde er vast op dat Vera mij zou afhalen, want ik had de confirmatie van het hotel niet uitgepring thuis en wist ook de naam van het hotel niet meer.............
Terwijl er maar weinig passagiers waren uitgestapt in Recife duurde he teen hele tijd voordat de koffers op de band verschenen..............op enig moment waren de koffers allemaal opgepakt en met een paar mensen hadden wij nog steeds geen koffer............. Net toen ik me afvroeg waar ik zou kunnen reclameren verscheen het laatste portie koffers voor de 5 wachtenden(met mij) Het geeft je een vreemd gevoel als vrijwel iedereen z n koffers heeft en die van jou komt alsmaar niet..........
Met mijn grote koffer en mijn handkoffer naar de ontvangsthal....zien of Vera er zou zijn......... (ze had niet per email bevestigd da tze er zou zijn !!) Maar ja hoor...ze stond me stralend op te wachten........ Na de begroeting eerst een kop koffie gedronken samen en toen naar de taxi........ Het bleek dat het vliegveld maar tien minuten taxi van het hotel verwijderd was.........
Na het inchecken in het hotel afscheid van Vera genomen, die ging met de bus naar haar huis om de volgende dag tegen 10.00u weer bij mij te zijn Het hotel is nog minder luxe dan het vorige.....en de prijs is bijna dubbel !!!! Recife is een toeristenstad en Manaus niet !! Zonder mijn koffers uitgebreid uit te pakken ben ik gaan slapen. Ik was doodmoe..........
