Vrijdagmorgen (05-05-06) om half negen stond Made bij me op de stoep om me op te halen voor mijn
"Oost-Bali"trip.
Ik voelde me wat licht in mijn hoofd en wat misselijk, maar wilde toch mijn tocht niet afblazen.
Eerste stop: een kleinschalige Balinese weverij.(een open plaats met een afdak)
Er worden stoffen geweven van draden, die al van tevoren zijn geverfd.
Het is kunstig te zien, hoe er dan toch mooie patronen ontstaan in het
eindproduct.
In de ruimte voor de weverij lagen hemden. jurken, kimono's e.d ingepakt in grote stapels.
Dus ik dacht, dat er ook gefabriceerd zou worden. Maar dat was niet zo.
De geweven stoffen worden verkocht aan diverse ateliers, die er dan eindproducten van maken.
Het bedrijf had naast een weverijtje dus ook een groothandel in hemden etc .
Omdat ik in Ubud al (Balinese) hemden had gekocht heb ik daar alleen
maar gekeken en niet gevraagd of ik - als particulier - zou kunnen
kopen. Made's vrouw, die een winkeltje heeft, koopt daar in.
Verder naar het volgende item: Het gerechtsgebouw in Klung Kung.
Op weg daarheen stopte Made ineens en hij zei iets tegen me, dat ik
niet begreep. Hij beduidde me, dat ik even in de auto moest wachten. En
toen zag ik wat hij blijkbaar bedoelde te zeggen:
langs de weg was er een stalletje waar je "offergaven" kon kopen en een
"tempeltje langs de weg" (die staan er zoveel dat je ze niet meer ziet)
En hij kocht 2 offers.
Een zette hij bij het tempetje en ik zag hem zijn handen vouwen en
enkele ogenblikken in stilte met opgeheven gevouwen handen staan.
Toen pakte hij het tweede offer en zette dat op het dasbord.
Zo'n "offer" is vaak een kunstig van blad gevouwen "schaaltje" waarop
wat bloemen,rijst en soms een vrucht liggen. Soms eenvoudig, soms met
heel ingewikkelde en kunstige "bouwsels" van blad en bloem.
Op mijn vraag of hij er geen bezwaar tegen had, dat ik een foto gemaakt
had van zijn gebed, gaf hij, naast toestemming, ook uitleg van wat hij
deed.
Hij is als driver/guide veel onderweg en nu - tijdens al die "heilige
dagen" - had hij er behoefte aan te offeren om bescherming onderweg. To
come safe home.
Bij het inrijden van de stad Klung Kung, voormalig hoofdstad van het
district van dezelfde naam, gingen we bijna direct de parkeerplaats op.
Er was wat manouvreerkunst nodig om een plekje te bereiken achter een
geparkeerde bus, maar een parkeerwacht "regelde" een en ander en toen
hadden we en plekje.
Parkeerwachten helpen inderdaad steeds bij het parkeren, tegen houden
van verkeer als je weggaat, het vragen of iemand wat opschuift etc.
Bijna een verkeersagent!!
Tegenover de parkeerplaats was het Gerechtsgebouw.
Voor ongeveer 1900 (toen de Nederlanders Bali veroverden) was dit het
paleis van de vorst (radja) van Klung Kung, al eeuwen lang.
Vanaf de Nederlandse overheersing werd dit paleis het gerechtsgebouw.
Een prachtig complex met een mooie gracht erin, prachtige gebouwen...............
In de voormalige eetruimte van de radja werd in Nederlandse tijd recht gesproken.
De knoppen aan de leuningen van de stoelen gaven aan wie waar zat:
aan de ene zijde 3 rechters en daartegenover in het midden de radja
(die blijkbaar een "functie" had behouden) en naast hem 2 griffiers.
De verdachten lagen op hun knieen op de vloer ernaast.
Zowel de tafel als de 6 stoelen (uit ongeveer 16?? ) waren prachtig houtsnijwerk.
In een ander gebouw - vergelijkbaar van vorm, maar groter - was de vloer totaal leeg.
In de machtsperiode van de radja werd die ruimte gebruikt voor
vergaderingen, in de Nederlandse tijd verbleven daar de soldaten van
dienst.
In beide gebouwen is het plafond (je kunt eigenlijk beter spreken van "het dak", want het loopt schuin)
beschilderd met "ringen" van voorstellingen.
Op de laagste "ring" allerlei voorstellingen van wat je allemaal kan
gebeuren als je niet goed leeft, op de daarboven liggende " ring" weer
andere voorstellingen . En zo voort.
Made kende niet alle "voorstellingen" , bood aan een gids voor uitleg
erbij te halen, maar (ik voelde me niet zo lekker) al dat staan stond
me niet aan.
Wel heb ik even meegeluisterd naar een Duits sprekende gids die uitgebreide uitleg gaf aan een paar uit Ingolstad.
Interessant om te zien, maar teveel om allemaal uitgelegd te krijgen. Op dat moment tenminste.
Om dezelfde reden heb ik afgezien van een bezoek aan het museum.
Weer in de auto (dit keer met echte airco !!) op weg naar "zoutwinning"
In Kusamba reed Made naar het haventje van het dorp. Echt armoedig gedoe.
Daar was een echtpaar bezig met "zoutwinning"
Zij hadden een vierkant stuk (zwarte) aarde afgebakend. gladgeharkt en daarop zeewater laten lopen.
Als het water door de zon verdampt, dan komt er wat zout vrij.
Nieuw zeewater erop, verdampen, nieuw zeewater, opnieuw verdampen............. en zo onstaat er een steeds dikker laagje zout.
Dat wordt dan met een "balkje" aan een steel opgeharkt en in een soort "kist" gedaan.
Door die kist wordt weer (zee-)water geleid: dat spoelt "schoon"
zoutwater naar "kruiken".(Het zand in het zout blijft zo achter in de
kist)
Buiten staan zo'n twintig stellages met daarop een iets hol gevormd
materiaal, zodat er bekkens gevormd zijn. Daarin worden dan de kruiken
geleegd. Nu staat er dus in de bekkens "schoon" zout water. Als dat
water is verdampt blijft er "consumeerbaar" zout over.
Bij erg mooi weer is de productie zo'n 20 kilo per dag !!!
Daarnaast vist de man wat in zee, uitsluitend voor eigen consumptie.
5 kg zout gekocht. Prijs 5.000 Rp ( 0,50 Euro)
Deze zoutwinning wordt nog maar weinig gedaan, want ze loont niet. Deze mensen leven er van.
De mogelijkheid om in een vleermuisgrot te gaan heb ik overgeslagen.
Even naar de haven, vanwaar uit je o.m. naar Lombok kunt overvaren. Bij
goed weer 4 uur, bij slechter weer tot 8 uur of langer. Ik zag daar een
Ferry liggen, zo roestig dat ik geen vertrouwen had in een mogelijk
goede overtocht. Bleek een al uit de vaart genomen exemplaar te zijn.
Toen naar Canda Dasa.
Een plek, waar buitenlandse investeerders proberen een tegenhanger te maken van bv Kuta.
In een restaurant op een terras aan zee wat gebruikt.
In verband met "mijn zorg over mijn lijf" had ik wat fruit meegenomen
voor lunch. Dat mocht ik daar opeten. Warme gember met suiker gedronken
(best wel lekker) Made nam een rijstgerecht.
Heerlijk aan de baai gezeten. Wat afgekoeld door het zeewindje. Wat
foto's genomen, o.m van een boot die van Lombok naar Bali terugvoer.
De geur van de zee gaf mij - ondanks mijn lijfelijk ongemak - visioenen
van mosselen eten of gegrilde vis............ .Niet gedaan, verstandig
geweest.
De berg die het oosten van Bali "beheerst" is de Gunung Agung. Ruim
3100 meter hoog. En het is een vulkaan. In 1963 heeft een grote
uitbarsting vrijwel het gehele oostelijke deel van Bali verwoest.
Veel "rijstboeren" zijn toen met behulp van de Indonesische regering
naar Celebes(Sulawesi) verhuisd om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Inmiddels zie je nog altijd (aldus Made) overal hopen zwart zand (lava) dat "teveel" is, liggen langs de weg.
Dan naar (weer andere) rijstterrassen. En weer wonderbaarlijk mooie vieuws.
(Op mijn foto-toestel staan zoveel terassen, dat het lijkt of Bali een groot rijstveld is)
Weer wat foto's gemaakt.
Op weg naar huis nog een oude tempel bezocht.
Verweerde beelden en in een wat donkeren omgeving.
Wat foto's gemaakt en toen naar huis...................
Ik was blij met wat ik allemaal gezien had, maar ook blij dat ik thuis was.
Na 2 uurtjes op bed weer naar het internetcafe gegaan en wat correspondentie afgewerkt.
Zaterdag 29 april heb ik mijn verhaal van de
afgelopen dag uitgewerkt op mijn weblog, wat e-mailtjes beantwoord en
verder lekker geluierd.
Het is (en blijft) erg warm. Dat betekent voor mij, dat - als ik niet
in een aircoruimte zit, maar bv buiten - ik in de kortste keren
drijfnat ben van het zweten. En zeker als ik me beweeg. En als ik in de
omgeving ergens wil komen dan moet dat per "pedes apostulorum".
Als ik in het plaatsje ergens wil gaan eten, moet ik dus te voet erheen
en te voet weer terug. Goed voor mijn conditie weliswaar, maar was dat
wat er in de Bijbel bedoeld werd met " in het zweet uws aanschijns zult
ge uw brood verdienen" ??
Dat de ontvangst door de Nederlands consul niet doorging had ik al geschreven.
Zondag 30 april: al 14 dagen onderweg......... al veel gezien en nog 2 weken voor de boeg.
Ik heb wat uitgeslapen en na het ontbijt ben ik Ubud ingewandeld. Naar de Pasar (markt)
Veel bussen met toeristen. Alleen al het zien van het laveren van al
die bussen op en af de parkeerplaats is een belevenis!! Alles lukt
wonderwel net en gaat steeds net niet mis.
De wijze van rijden hier is verschrikkelijk. Alles krioelt door elkaar
en als door een wonder gebeurt er dan toch geen ongeluk. Maar zelf
rijden zou ik hier niet willen. Het zijn vooral die scooter-rijders,
die overal tussendoor kruipen en voor wie blijkbaar verkeersregels niet
bedoeld lijken.
Op de Pasar wordt je bij elke voetstap aangeklampt door mannen en vrouwen die je wat willen verkopen.
En steeds zeg ik dan maar: No, thank you. Maar dat werkt nauwelijks.........Zelfs doorlopen stopt hen niet meteen.
Nou wil ik zeker niet op de markt in een vakantieplaats als Ubud dingen
kopen !! De prijs is vele malen te hoog (rijke toeristen) en de
kwaliteit is ook "markt". Verder moet ik oppassen voor mijn
bagage-gewicht (was al hoog bij vertrek!!). En ten slotte wil ik alleen
maar iets dat ik werkelijk de moeite waard vind.
Dus: ik wilde "kijken en niet kopen".
Veel gezien, maar niets gevonden. Toch is het leuk om over zo'n markt te dwalen.
In tegenstelling tot andere markten op vakantie was het hier propje vol.
Ketut, die normaliter voor mij kookt, is naar haar ouders voor een dag,
dus ik moet zelf iets opdiepen in de stad. Keuze te over. Maar je weet
pas wat een goed restaurant is als je kan zien wat ze serveren.
Dus viel mijn keuze op de mogelijkheid van Prawns.
Het bleek een india's restaurant te zijn (achteraf) en bij het
bestellen van " a drink" vroeg ik (zoals steeds, op advies van
Jim) of het ijs was gemaakt van Aqua (merk water in flessen). Dat werd
me bevestigd. Ik dus een juice besteld. Lekker koel, vooral na mijn
lange wandeling.......
Nog maar eentje..........
De garnalen waren erg taai, het viel dus tegen, maar ja, pech. Hier niet meer naar toe, natuurlijk.
's Avonds voelde ik een raar gevoel en gerommel in mijn buik. En expert als ik ook daarin ben geworden
was ik alert op wat er ging gebeuren. En jawel, wat ik twee weken had weten te voorkomen gebeurde..............
Gewoon wat lange tijd op het toilet met een boek en alle gebeurtenissen rustig afwachten..........
Gelukkig geen krampen, wel noodzaak niet te vlug weg te gaan.
In de loop van de nacht voelde ik me ook misselijk en zwak.
Weinig geslapen vanwege mijn "doorloop", imodium ingenomen volgens
voorschrift.............en afwachten maar. De volgende morgen was ik
mijn "buikloop" kwijt (dank aan imodium ?) maar ik voelde me te slap om
op te staan.
Veel geslapen, tot ik - wakker - me ineens realiseerde, dat ik erg veel
zweet, cola drink of juice vermengd met water, maar geen extra zout tot
me had genomen. Ik had kippenbouillonzakjes bij me .Misschien zou dat
helpen ?
Ketut maakte een beker bouillon voor me en dat deed goed. Nog een en toen maar weer slapen.
Dinsdag ochtend voelde ik me weer veel beter. De afgelopen dagen bleef een beker kippenbouillon dus vast recept.
Dinsdag blij dat ik me weer wat beter voelde.
Op woensdag was hier het feest Galungang - op nieuwjaar na het belangrijkste feest voor Balinezen.
En ter versiering en offering wordt dan van te voren gewerkt aan
versiering van de straat. Dat gebeurt met Penjors, bamboestokken,
waarvan de top omlaag gebogen is en die dan - erg kunstig - is versierd.
Op Dinsdag heeft Dewa, de tuinboy, zo'n ding gemaakt om voor ons huis
te zetten. Want elk woonhuis heeft zo'n Penjor. Je kunt je voorstellen,
dat als in zo'n smal straatje als het onze aan weerszijden dergelijke
naar elkaar toegebogen Penjors staan het haast een erehaag lijkt.
Zo'n ding is gauw een meter of 6 hoog schat ik, dus toen het ding klaar
was en naar de straatzijde gebracht moest worden heb ik geholpen met
sjouwen. Het ding stond tenslotte ook voor "mijn huis".
Dinsdagavond alleen wat gekookte rijst gegeten, voor alle zekerheid.
Tegen 8 uur voelde ik me ineens rillerig en koud. En barstende hoofdpijn.
Ik heb drie T-shirts over elkaar aangedaan en toen mijn pyama, de airco
uitgezet, 4 paracetamol ingenomen en onder het laken. (onder de wol
gaat niet, geen deken bij deze temperatuur).
Meteen in slaap gevallen. Om twaalf uur werd ik drijfnat wakker.............goed getranspireerd dus......
Even gedouched, schone pyama en weer slapen.
En de volgende morgen weer lekker fit. En ik blij, want ik moet
er niet aan denken dagen daar in mijn uppie ziek te liggen. En gelukkig
is het bij deze 2 ervaringen gebleven, tot nog toe.
Woensdag: DE feestdag op Bali.
De straten zijn versierd met Penjors en overal worden "offers" gebracht.
Dit zijn - op normale dagen - een paar bloemen, wat vruchten, wat rijst
met een kunstig gevouwen blaadje of zo. dat overal voor huizen, tempels
(huistempels) maar ook in mijn kamer wordt neergelegd om de goden te
eren ("pleasen")
Nu zijn het prachtig versierde"manden" met 1 of 2 stuks fruit en bloemen en zo.
Mensen gaan eerst naar de tempels met deze "offergave" waar die worden
gezegend en later gaat men dan naar huis en familie met deze mooie
"offers" (vaak op het hoofd gedragen) om daar te plaatsen.
Mij is uitgelegd door Balinese mensen, dat deze offers er zijn om de
goeden gunstig te stemmen, maar dat het 1 richtingverkeer is, dwz de
Hindoe offert IN DE HOOP DAT............maar vraagt niet.
De foto - die ik inmiddels met hulp -heb kunnen plaatsen - geeft ons straatje weer op die woensdag.
Ik was door Jim en Paula uitgenodigd met hen mee te gaan de diverse
straten te bekijken en later een lunch te gebruiken (speenvarken).
Toen we tegen enen na zo'n 20 km in het plaatsje aankwamen, waar
volgens informatie deze lunch was, bleek alles gesloten "i
v m de feestdagen"
Lunch ging dus niet door, maar wel een "special Balinees Buffet" 's avonds in Ubud.
Heerlijk van allerlei lekkere gerechten genoten.....................................en nergens last van gehad later !!!!
Vandaag Donderdag:
schrijven van mijn weblog over bijna een hele week (hoe snel dat die voorbij gaat ook zonder tours......)
en later het voorbereiden van mijn tocht naar Oost-Bali morgen.
Verder staat er nog voor zaterdag een Balinees huwelijk op het program
en maandag met Jim mee naar Denpasar voor o.m. een "krisdans" en 's
avonds met Jim en Paula naar een speciaal visrestaurant.
Maar dat wordt dan tegelijkertijd de laatste week op Bali.
In het begin van de week hoorde ik van een speciaal
gerecht hier nl Smoked Duck. Je moet dat - ook in restaurants - van te
voren bestellen. Er is nl maar 1 producent in Ubud en omgeving en ook
de restaurants moeten daar hun bestelling opgeven. Zo'n eend wordt in
banenbladeren met speciale kruiden gerookt en dat duurt tenminste 1
dag. Vandaar.
Omdat Paula en Jim mij regelmatig meenemen en raad geven leek het mij een goed idee hen op zo'n maal te vergasten.
Ik heb Ketut gevraagd of zij mij behulpzaam kon zijn gastheer te zijn
en voor alle zaken te zorgen (bij die eend wordt behalve rijst en
groente nog vanalles geserveerd) en ik heb toen Jim en Paula "bij mij
thuis"
uitgenodigd voor Woensdagavond.
Gezellig met z'n drietjes genoten van de dis.
Paula had afgesproken met Indisch/Nederlandse mensen en Nederlanders te
gaan bridgen op Donderdag en zij nodigde mij uit mee te gaan om kennis
te maken met Hans, Bert en Anja. (De achternamen ben ik vergeten)
Ze had dit al voorbesproken met gastheer Hans.
Toen ik werd opgehaald zagen we in ons straatje wat "offers" waarbij een wierookstokje of zoiets rookte.
En in het zonlicht gaf dat een verrassend effect. En Jim - als
fotograaf - wees me op dat mooie beeld, dus wat foto's ervan gemaakt.
Hans - in Indie geboren - heeft z'n studie in Nederland voltooid en
heeft een goed deel van zijn leven bij Defensie gwerkt, laatstelijk bij
de electronische cartografie. En hij woonde in Voorhout. Dat ligt
vlakbij Lisse.
Hij woont - na zijn pensionering bij Defensie - sinds 1993 op Bali in
een prachtig huis met alle "westerse" comfort. Het is een heel erudiet
man en een geweldig gastheer.
Een tijdje met hem gepraat, uiteraard in het Nederlands.
Een uurtje later kwamen Bert en Anja, een stel uit Nederland dat al
langere tijd hun eigen huis hebben op Bali en er steeds 2 x 2maanden
per jaar zijn Toen Anja wat zei kon ik horen dat ze uit Limburg kwam:
ze zong de woorden.!!
Ze blijkt geboren te zijn in Gennep en woont nu in Heerlen.
Bert - haar man - heeft net zijn meubelzaak in Heerlen verkocht en ze zijn nu van plan om definitief naar Bali te verkassen.
Het bleek gebrikelijk dat steeds bij 1 van de bridgstellen wordt gespeeld en dat daaraan een lunch verbonden is.
Hans nodigde ons (Jim en mij) ook uit te blijven lunchen. En het
was geweldig. Rijst gekookt in cocosmelk en verder garnalen in
(ik weet het niet), geroosterd kip, diverse andere gerechten die ik
niet herkende, maar alles verrukkelijk!!! Ietwat spicy maar goed te
doen vond ik.
Ik heb toen nog even mogen meekijken bij Hans tijdens het bridgen. En
zoals altijd bij kaarten, nadat het spel gespeeld was kreeg ieder
commentaar van : hoe kon je nou............en : snapte je dan
niet............
enfin, ik weet nu weer wat NAKAARTEN is.
Daarna met Jim mee boodschappen doen.
Ik kon ook in mijn uppie Sanur verkennen, maar het leek me leuker met Jim op stap te gaan.
Na op een aantal plaatsen te hebben gedaan wat hij moest regelen zijn we naar de kapper gegaan.Jim was eraan toe (vond Paula).
Ondertussen wat side-seeing door Denpasar en toen de Barber Shop. Een
smalle simpele ruimte waar drie (kappers-)stoelen stonden met elk een
niet te grote spiegel en 2 kappers.
Nadat enkele mensen voor ons waren geholpen was Jim aan de beurt.
We hadden afgesproken, dat ik het in principe wel geinig vond ook
geknipt te worden door een Balinese kapper maar dat ik eerst de kat uit
de boom zou kijken.
Jims kapper maake op mij een kundige indruk dus............... ik heb mij eraan gewaagd.
Hij heeft mijn kapsel aangehouden maar het overal wat korter gemaakt.
Alleen bovenop is het nu wat platter, zoals je hier bij politie etc
ziet.
Na het knippen kreeg ik nog een schouder-nek-massage. Dat schijnt er bij te horen.
En de prijs voor 2 personen??? In Euro 1,40. Jim heeft 2,50 betaald !!!
Daarna naar de Makro in Denpasar. De inrichting is ongeveer gelijk aan
die in Nederland maar het geheel is een stuk kleiner dan Lukas Klamer,
laat staan de Makro's bij ons.
Het was inmiddels donker, er was dus niets meer te zien en Jim bracht mij thuis.
Dat was Donderdag.
Vrijdagmorgen om half zeven op, want om 8 uur was Made - mijn
gids/driver er om mijn tweede trip naar het noorden van Bali te maken.
Hij reed het eerste stuk niet over hoofdwegen maar door allerlei
dorpjes en platteland, zodat ik een mooi beeld kreeg van het landschap.
Bij hoofdwegen zie je alleen maar huizen en winkels langs de weg en nu
was het fantastisch site-seeing. Hij wees me van tijd tot tijd op mooie
plekjes en mooie vieuws en ik dus foto's maken. Vooral rijstvelden heb
ik in allerlei varieteiten. En elke keer is dat weer mooi. In mijn
foto-serie lijkt het misschien wel dat Bali alleen maar rijstvelden
heeft !!
Onderweg ook een foto gemaakt van een "tempel voor de god van goede oogst" Men schijnt hier overal godjes voor te hebben.
De uitnodiging van Made om (eventueel) te gaan wandelen in het apenbos
van Sangeh heb ik afgslagen. Er zijn weliswaar nootmuskaatbomen te zien, maar de
apenkolonies zijn berucht om hun "onfatsonlijk" gedrag. Ze pikken je
bril of andere dingen en vluchten daarmee hoog in de (hoge) bomen.
De enige mogelijkheid je eigendom mogelijk weer terug te krijgen is : ze lokken met pinda's of bananen.
Ze pakken dit met 2 handen aan en laten daardoor jouw eigendom vallen.
Ik had daarover gelezen dus ik had geen behoefte aan zulk een avontuur.
Het eerste doel was Bratan Lake, een meer (met 2 kleinere meertjes
ernaast) waarin 2 tempels in het meer staan. Bijzonder om te zien, maar
de tuinen erom heen................een lusthof !!!
Het meer ligt hoog in de bergen, dus de weg erheen ging - we hadden de
landelijke weg - over bochtige weg, met vaak klimmen en dalen en veel
haarspeldbochten. Een prachtige rit.
Onderweg stopte Made om mij de gelegenheid te geven een botanische tuin
te bezichtigen. Maar ik wilde verder, ik had ook nog "wensen" op het
programma !! Wel wat foto's gemaakt en op de terugweg fruit gekocht
:speciaal fruit dat ik niet kende. Op het eerste gezicht lijkt het wat
op "pers-sinaasappel"
maar het blijkt een vrucht die van binnen bestaat uit pitjes in een wat
slijmerig-aandoend melkwitachtig vocht en het geheel smaakt heerlijk.
De smaak komt het dichtst bij die van Lychy's.
Voor de ingang van het tempelcoplex bij Bratan Lake staat een
ontzettend dikke boom. Ik denk met we een doorsnee van ruim 2 meter.
Een heilige boom uiteraard.
Overal, dus ook hier, worden "offers" neergelegd. Vaak wat
bloemen, soms wat voedsel, soms met een wierookstokje : alles om de
goden te bedanken voor vanalles, de goden mild te stemmen of om
wat te vragen. Dwz niet direct vragen maar hopen dat de goden een wens
in vervulling laten gaan.
De 2 tempels naast elkaar (de een wat groter dan de ander) in het meer met de bergen als achtergrond:
een plaatje!!!
In de tuinen er om heen (prachtig) waren ook wat jongens die bijzondere dieren toonden:
zo heb ik een foto van een grote vleermuis en 1 van een civetkat.
Verder op weg naar Banjar om hete waterbronnen te zien wees Made mij op aapjes langs de weg.
Wat foto's gemaakt (zo had ik toch aapjes !!) en toen verder.
Onderweg hebben we nog gestopt voor een koffieplantage. In het
bijbehorende (hoog liggende) "bedrijfje" bleek dat er op dat moment
geen koffie gebrand werd (maar dat had ik al eerder gezien), maar we
dronken een kop koffie op een punt vanwaaruit de oceaan te zien was.
Omdat het al wat later op de ochtend was (tegen twaalf uur) was er wat
nevel boven het water en is de oceaan op de foto niet duidelijk te
herkennen. Met het oog overigens wel !!
In het koffietentje zag ik - overigens voor het eerst - een kakkerlak. Dus gefotografeerd !!
Omdat we in de bergen reden was de temperatuur verrukkelijk. De zon
scheen en ik had het niet eens warm. 's Nachts schijnt de temperatuur
daar tot 12 graden te dalen.
De heetwaterbronnen:
De weg erheen, zoals overal op de weg naar tourist-items, bezaaid met mensen die wat willen verkopen.
Een vriendelijk "No, thank you" is niet voldoende. Een jongen bleef zo
brutaal aandringen, dat ik hem maar gevraagd heb of hij Engels sprak.
En toen hij dat bevestigend beantwoordde heb ik hem gevraagd of hij dan
ook verstond wat "No, thank you" betekent. Toen was ik van hem verlost.
Hier bood men voornamelijk handdoeken en cold drinks aan.
Dat aanbod van handdoeken werd me duidelijk toen we de Hot Springs
ingingen. Er zijn diverse baden van zwavelhoudend warm water (ik schat
de temperatuur op zo'n 38 - 40 graden. En er zijn daar omkleedhokjes en
je kunt er dus ook in !! Ik had geen zwembroek bij me dus ik moest dit laten passeren.
Wat jammer, maar ja.............
Ook hier weer een omgeving waar ik de hele dag zou kunnen blijven zo kleurrijk en mooi gesitueerd.
Verder op weg naar Lovina beach wees Made me onderweg op wijnranken. Er
wordt in het Noorden van Bali wijn gemaakt. Dus gauw een foto van
druiventrossen. Maar de wijngaard was met hekwerk afgezet, ik kon de
druiven niet keuren !! Jammer !!
Ook zagen we nog een "rijst-oogst".
Dat was een van mijn wensen. Wat foto's gemaakt. Het deed me erg denken
aan het oogsten van graan in de tijd van mijn grootvader. Afsnijden met
een soort sikkel (met de hand), daarna het bovenste gedeelte ervan (de
rijst-aren) er met 1 slag afslaan met diezelfde sikkel in een soort
mand en het stro op een hoop gooien.
Wat verderop werden de rijst-aren "gedorst". Dat heb ik niet gezien, maar wel een hele berg kaf, daar waar dat gedaan was.
En dat alles op "de akker" waar ik alleen maar kon komen door op de
smalle grasrandjes te lopen die steeds het ene veld van het andere
scheidt.
Toen eindelijk Lovina Beach. Het deel van Bali waar mijn specialiste zo hoog van had opgegeven.
Een totaal verlaten strand, zwart-wit-bruin gemengd zand, niet echt zwart zoals bv bij Rome.
Met Made wat gebruikt in een restaurant met een nice vieuw op de oceaan.
Hier aan de kust was het warmer dan in de bergen, maar het windje was prettig.
Het strand was vuil (plastic etc). Wel weer verkoopsters, maar correcter en minder opdringerig.
Made vertelde me, dat voor de bom in Kuta het hier ontzettend schoon
werd gehouden ter wille van de vele toeristen,maar dat sindsdien er
nog nauwelijks toeristen naar Lovina Beach kwamen en het "schoonhouden"
van het strand ook meer te wensen overliet.
Al met al was Lovina Beach niet wat ik me ervan had voorgesteld.
We hadden nog 2 items: de waterval, die bijzonder moest zijn en de Golf
Club, door Jim geadviseerd te bezoeken omdat het daar zo mooi was.
Inmiddels was het half 5. De weg naar huis was ongeveer 2 uur en om half zeven zie je niks meer.
Dan is het stikke donker.Dus naar de waterval.
Op de parkeerplaats bij de waterval vertelde Made me, dat dat ruim een half uur lopen
heen en ook een half uur terug was. Een uur lopen dus + de tijd voor
foto's.
En in de bergen begon er zich een mist te ontwikkelen, waar we eventueel ook door moesten.
Ik heb dus afgezien van het uur wandelen(zonder spijt) en de waterval (wel met spijt).
Kort daarna moest Made tanken en daar zag ik een bod ELPIGI. Dat is geen auto-gas zoals bij ons maar flessengas om op te koken.
Op de Golf club bleek het al schemerig te zijn.
Het was aardig om te zien, maar geen item waarbij ik zei: blij dat ik dat gezien heb!!!
But you cann't have it all !!
Op weg naar huis probeerde Made nog of we de tempel in Mengwi konden aandoen.
In verband met de dreigende mist (die we overigens ontliepen) hield hij
nu de hoofdweg aan en de tempel zouden we simpel
passeren............dus...............
Maar toen we er waren bleek het te donker te zijn voor foto's. Volgende keer dus meepikken.
Op weg naar huis heb ik met Made besproken, wat het mij meer zou kosten
als we een auto met echte airco zouden gebruiken. Deze had z'n airco nl
door middel van twee portierruiten!!!!
En op de eerste rit is mijn arm wat rood geworden. Ik heb geen bezwaar tegen verkleuren. maar wil niet verbranden!!!!
Ten tweede: als ik mij - in deze warmte - wat heb ingespannen ben ik
drijfnat van zweet. Dan is zulk een "airco" een uitnodiging een kou op
te lopen en dat wil ik niet op mijn vakantie.
Een nieuwe prijs afgesproken: Euro 40. per dag.
Misschien zou ik - met wat geleur - elders een beter aanbod kunnen krijgen, maar ik mag deze vent, dus......
Dit was de vrijdag (28 april 2006)
Tijdens ons bezoek aan Hans, (zie boven) was er sprake van, dat we zaterdag 29 april naar de receptie
van de Nederlandse Consul zouden gaan, die hij hield ter ere van de verjaardag van de Koningin.
Er zou daar ook een "hapje en een drankje" zijn.
(Ik krijg soms het gevoel dat Jim en Paula er erg op uit zijn "gratis mee te eten" Maar misschien heb ik dat mis.) Ook ik was daarvoor - door Jim,Paula en Hans - uitgenodigd.
Het leek me een bijzondere gebeurtenis, onafhankelijk van mijn gevoel bij Koninginnedag.
In de krant had gestaan, dat elke Nederlander welkom was, ook zonder persoonlijke uitnodiging.
Maar vrijdag bleek, dat dit niet door kon gaan omdat de Gouverneur van
Bali op de receptie kwam en nu mochen alleen persoonlijk uitgenodigde
gasten komen.
Oke. Dan geen Koninginnedag !!
Vandaag (zaterdag) en morgen blijf ik wat luieren.
Maandag - Dinsdag en Woensdag zijn hier zeer belangrijke feesten,
hoofdzakelijk in familiekring gevierd, maar de straten worden versierd.
Ik zal het wel zien en erover berichten.
Vrijdag a.s. maak ik mijn derde Bali-trip: naar Oost-Bali.
Tot mijn verbazing werd ik om zeven uur wakker.
Toen ik naar mijn veranda liep was Ketut al bezig met water koken voor
koffie. Ketut is het meisje dat voor me kookt, mijn ontbijt verzorgt,
de boodschappen doet en voor Jim(de verhuurder) alle zaken regelt ter
plaatse.
Besproken wat ik voor ontbijt wil.
Bijzondere ervaring dat ik word verzorgd als in een restaurant, waar ik
deze dingen gewend ben zelf te doen (behalve als Monica mij verwent)
Ik weet nog niet zo goed ermee om te gaan. Ik ben geen bediende gewend.
In de loop van de ochtend belt Jim me op met de vraag of ik graag vis lust.
Hij moest zijn vrouw ophalen bij haar vriendin in Denpasar en hij wilde
daarna vis gaan eten in een vissersdorpje waar nog weinig toeristen
komen (vlakbij de landingsstrip van het vliegveld). En dan kijken naar
de zonsondergang "met de voetjes in het zand" En of ik zin had mee te
gaan.
Natuurlijk zei ik ja.
Het was ruim een uur rijden, maar toen waren we aan een idylisch
strandje met wat vissersboten in de baai en enkele bootjes op het strand
getrokken. Er stond een strandtentje, waar Jim 2 vissen aanwees en 15
gamba's bestelde. Alles werd afgewogen. Deze vissen (en gamba's) werden geroosterd op hout van cocosnoten.
Jim bestelde voor elk van ons
(zijn vrouw Paula was er ook bij) een jonge cocosnoot.
Verder werd er als groente waterspinazie geserveerd en witte rijst.
Daarnaast nog een hoeveelheid bakjes met spul waarvan Jim mij de hete
chilis afraadde, maar voor mij er een had gevraagd, die niet heet was.
En inderdaad het smaakte wat zoutig dus lekker en was totaal niet heet
gelukkig.
Van de cocosnoot heb ik het sap gedronken, wat flauw-zoet maar lekker fris bij het eten.
En het vruchtvlees was heel zacht, bijna als een velletje. Heel anders dus dan het harde spul waarop wij bij ons moeten kauwen.
Met ons drieen konden we het geheel niet opkrijgen.
En de prijs ??!!?? Inclusief een royale fooi : 18 Euro voor 3 personen. Andere prijs dus dan bij ons.
En hardstikke lekker.
Na het eten hebben we nog genoten van het uitzicht op de baai en rechts van ons vliegtuigen zien landen.
Toen de zon onderging (het was wat bewolkt, dus geen son-in-de-see-effect) kleurde dat het water rood.
Jim(die van beroep fotograaf was/is) heeft voor mij wat mooie foto's
gemaakt en dan zie je toch het verschil tussen een vakman en een
"doe-het-zelver"
Fantastisch dat ik dit buitenkansje kreeg. Normaal kom ik daar nooit terecht !!!
Thuis ben ik naar het internetcafe gegaan en heb mijn bali 1 getypt. Ze
schenken in het internetcafe overigens een voortreffelijke capucino.
Om elf uur gaan slapen en mijn 2e dag Bali zat erop
De volgende morgen - vandaag dus- werd ik weer tegen zeven uur wakker.
Ketut was alweer met de koffie en het ontbijt bezig. Deze keer had ze
wat speciaals bij het ontbijt: "koekjes" van witte en groene rijst. Het
smaakte wel, maar was erg machtig, dus ik heb het bij proeven gelaten.
Tegen tienen naar de bank. Ik wilde daar een safe-loket huren om mijn reisdocumenten en mijn pasjes op te bergen.
De Bank van Bali had er geen meer ter beschikking : alle 4 waren verhuurd.
De Bank of Indonesia had alleen kluisjes in haar hoofdkantoor in Denpasar (anderhalf uur met de auto!!)
Dus ik heb alles opgeborgen in de koffer, die met een code kan worden afgesloten.
Op weg naar mijn huisje kwam ik weer langs het internetcafe en heb toen geprobeerd om Monica een e-mail te sturen.
Ik kan nl mijn nederlandse e-mailadres niet activeren (zie mijn oproep aan Malva) en er is hier een adres aangemaakt :
j.creemers4@yahoo.com
Ik had mijn brief aan Monica vrijwel klaar, toen de stroom uitviel.
Een kwartier later was de stroom er weer: ik voor de tweede keer
schrijven............ tot de stroom weer uitviel. Heel Ubud zat zonder
stroom en in mijn huisje werkte dus ook de airco niet.
Tegen zessen het diner dat Ketut gekookt heeft voor mij: een hele vis,
rijst, tjap-tjoy met kip, waterspinazie, komkommer en kroepoek. Een
hoevelheid voor drie eters van mijn kaliber.
Ik heb met haar afgesproken dat ze voortaan kleinere porties kookt: ik wil afvallen en niet aankomen.
Anders moet ik nog meer lopen!!! En ik loop al per dag minstens 2 tot 3
kilometer !! Dat is de afstand tot winkeltjes/restaurant/bank etc en
retour.
Vanavond heb ik Monica voor de dere keer geschreven en mijn log bijgewerkt.
Hier had ik het hele verhaal klaar toen er iets misging met het opslaan.
Dit is dus de tweede versie !!!
Inmiddels stort het buiten, dus even afwachten tot het droger wordt: ik
moet zon 600 meter lopen in het donker op een niet te best weggetje
waar de asfalt veel gaten kent.
Patrick vroeg of ik alleen kon mandieen : ik heb behalve een mandie-bak
(toch koud water ook als je het warm hebt) gelukkig ook een warme
douche. Bofkont He ?
Ik wil een wat uitgebreid rapport maken van mijn
ervaringen, zodat ik aan het einde zelf ook een gedetailleerd verslag
heb over mijn reis. En met veel belevenissen kan ik anders misschien
details gaan vergeten.
Dit ter verantwoording voor mijn erg gedetailleerd verhaal over Hong Kong.
In het vliegtuig naar Bali zat ik naast een jong stel uit Korea op huwelijksreis. En uiteraard viel de naam van Guus Hiddink !!
Op de luchthaven van Bali hoefde ik niet in een rij te staan waar het leek dat ieder daar moest zijn.
Dat bleek nl de rij te zijn waar je een visum kunt kopen.
Als Nederlander had ik al (verplicht !!) een visum. Ik kon dus naar de
volgende serie rijen : er bleken meer mensen al een visum te hebben.
Bij de douanecontrole werd mijn paspoort erg nauwgezet bekeken en moest
ik uitleggen waar ik heen ging. Of dat vrienden waren, of kennissen ???
En of ik inderdaad alleen was ?? Tenslote kreeg ik een telefoonnummer :
als ik in problemen zou komen kon ik dat nummer bellen (zijn
telefoonnummer) dan zou hij mij helpen. Ik was immers alleen !!
Waarschijnlijk erg aardig bedoeld, maar ik begijp er niet veel van.
Bij het ophalen van de koffer liep er een man in kostuum te helpen. Hij
vond mijn koffer en ik dacht dat dit een beambte was die meehielp de
meute weg te krijgen. Deze man vroeg me, toen ik mijn koffer had
met de hand op : een tip. Toen ik hem 1 US dollar gaf vroeg hij, some
more please !! Ik heb hem toen uitgelegd dat ik mijn geld in het hotel
had en toen liet hij me gaan.
Buiten wachtte een agent van Fox die me naar mijn hotel bracht, iets ten zuidoosten van het vliegveld.
Een pracht hotel aan zee, met palmbomen, twee zwembaden en vijverpartijen met watervalletjes ed.
Op mijn kamer was er een behagelijke temparatuur. Toen ik echter de
kamer uitging om buiten wat rond te kijken leek het of ik in een sauna
kwam. Toen realiseerde ik me dat de kamer airco was.
's Avonds een mix van 3 vissoorten gegrild gegeten!
En de eerste keer Balinese dansen gezien.
Nog wat nagegenoten van het paradijsgevoel aan zee met een licht briesje.
Heerlijk om zo vakantie te hebben.
De volgende morgen (vandaag dus) opgehaald door de chauffeur van de fam
Lokon. Eerst kennismaken met Jim, een allerhartelijkste man, die in
Indonesie (Ned Indie) op de Nederlandse school is geweest en later nog
als camaraman voor het Polygoonnieuws in Nederland heeft gewerkt.
Na een uitleg-rondreis door het plaatsje Ubud bracht hij mij naar mijn huisje.
En bood me aan om - als ik dat wilde en voor dezelfde prijs - het
grotere huisje (dus wat luxer) te gebruiken in de eerste 14 dagen, want
dat was toch vrij.
Toch heb ik gekozen voor het kleinere (en in vergelijking primitievere) huisje, want dan hoef ik niet te verhuizen.
En Jim heeft mij uitgelegd wat mandieen is. (Er staat zo'n ding)
Ik heb kennisgemaakt met Ketut, die de leiding heeft over de "villa's"
(Jim en Paula - de verhuurders - wonen net buiten Ubud)
Ook in dit huisje maak ik nog graag gebruik van de airco. Het is buiten 33 graden en ik transpireer zo !!
Toen ik vanavond naar het internetcafe ging (500 meter van mijn huisje)
regende het niet echt, het miezerde wat. En alhoewel de zon weg is
lijkt me de temparatuur niet erg te zakken.
Ik beeindig mijn eerste dag op Bali en het verhaal erover en ik ga slapen.
Over enkele dagen vertel ik verder.
Groetjes aan ieder en dank voor de reacties tot nog toe
Vrijdagmiddag ben ik naar Judith en Patrick gegaan en heb genoten van May-Lin. Wat een schatje. En ze zegt al OPA !!!!! Waarschijnlijk door de zenuwen slecht geslapen op een overigens voortreffelijk bed. Zaterdag door Patrick en Judith(met May-Lin) naar Schiphol gebracht. Fijn dat ze dat deden, want zij zijn erg thuis op Schiphol en nu hoefde ik niet te zoeken. Na het inchecken via shops en een capucino naar het vliegtuig. Ik had om een zitplaats met beenruimte gevraagd en kreeg een plaats bij de nooduitgang, echter in het midden. Dus geen mogelijkheid om uit een raampje te kijken. Het waren 4 stoelen naast elkaar: 3 grotere kerels en ik ergens in het midden: nog geen erg ruime plek!!! Na het eten(afslankformaat maaltijd) heb ik 2 slaappillen ingenomen, ik wilde tijens de tocht slapen om niet kapot in Hong Kong aan te komen, edoch.................het lukte niet. Wat extra wijntjes en een paar Grand Marniers erbij hielpen ook niet. En dan zijn elf uur vliegen lang......... Mijn (vliegtuig-)buurman Ton kon ook niet slapen en was een gezellige verteller............samen hebben we wat extra broodjes en nog wat drankjes gebruikt om de tijd door te komen. Eindelijk - kwart voor 8 plaatselijke tijd landt het vliegtuig. Het is al volop licht buiten, maar inplaats van de door mij verwachte zon was het er kil en een dichte hemel (plm 15 graden) Redelijk vertrouwd weer !! De busrit naar het hotel (Novotel HARBOUR VIEUW) duurde drie kwartier: het hotel ligt op de westpunt van Homg Kong Island. Na het inboeken en de kamer bezien heb ik eerst wat verkenningsrondjes rond het hotel gelopen. Eerste verkenning van Hong Kong. Er armoedige buurt. En de flats komen op je af!! Erg hoog en vooral erg smal. Het hotel ligt in een winkelstraat. Wat bananen en een fles drinken gekocht. Mij kon niets meer gebeuren !! Bij mijn verkenningen van de omgeving ontdekte ik een parkje, waarin - vooral oudere mensen - allerlei gym- en strekoefeningen deden. Later zag ik dat vaker. (maar heb het voorbeeld niet gevolgd)
Na 2 nachten niet slapen was ik toch wel moe, dus een paar uurtjes het bed in !! 3 uur later werd ik vanzelf wakker. Gezocht naar een toeristenburo - bleek in het hotel te zijn. Van Joep (zoon van Monica) had ik wat tips gekregen over Hong Kong. Dus geboekt voor een Symphonie of Lights, een tocht van anderhalf uur met lasershow, waarbij de grote gebouwen, die een deel van die kant van Hong Kong Island markeren, werden aangelicht. En vrij drinken aan boord. Dat voor nog dezelfde avond. Voor de tweede dag heb ik een trip geboekt waarbij een aantal belangrijke punten werden bezocht met gids. Op die tweede dag bij het ontbijt ontmoette ik een echtpaar ( Jan en Marian Zuidveld) die 1 dag Hong Kong deden op terugweg van .............Bali !! Natuurlijk heb ik hen verteld over mijn dagtrip en zij konden ook nog mee. De tocht ging eerst naar de haven bij Queens Pier (waar ik de vorige avond alles bij avondlicht had gezien). De zon scheen inmiddels en het was aangenaam weer. We kregen uitleg over de verschillende gebouwen en er werden fot's gemaakt.
Daarna naar Aberdeen, waar vissers en arme mensen op bootjes wonen (of bouwsels, die in elk geval dreven), terwijl er verderop reuze jachten lagen alsof het de Cote d'Azur was. We hebben daar een tochtje gemaakt in een sampan, een kleiner rondvaartbootje in bepaalde stijl. Zo ontdekten we de armoe en de rijkdom en een Cinees restaurant op het water waar 3000 mensen tegelijk kunnen eten.
De gids liet ons daarna zien dat er veel fabrieken leeg staan : Made in Hong Kong is inmiddels vervangen door made in China en veel werk is daar weggevloeid. We bezochten ook nog een diamantair, waar we met extra rabat zouden kunnen kopen !!! Weinig interessant, alleen tentoongestelde waren.
Toen naar Staney Market (ook een item dat gezien moest zijn ): overdekte stalletjes met kleding etc. Het deed me denken aan Beverwijk in het klein.
Tenslotte naar Victoria Peak, vanaf waar je een mooi gezicht hebt op de haven en de gebouwen van Hong Kong Island. Jammer dat het wat nevelig was, in verband met de foto's. En erg erg toeristisch!
Met Jan en Marian ben ik toen op eigen gelegenheid (na advies van onze gids) naar Kow Loon overgestoken op weg naar Lady's Market. Eerst met de ferry, dan zoeken na de metro. Lopend zou het anderhalf uur heen duren en zoveel tijd hadden we niet: Jan en Marian moesten die avond om 9 uur weer naar het vliegveld.
De metro in Kow Loon was een ervaring: de ruimte tussen het perron en het spoor is afgesloten door een glazen wand, die open gaat als en ook daar waar de deuren van de metro opengaan en alleen op dat moment. Je kan dus nooit op de rails komen. En de metro is (van binnen) 1 geheel, dus geen deuren of compartimenten. Je kijkt de hele trein door.
Lady's Market is een erg lange straat met (bijna overdekte) stalatjes die van 's ochtends tot 's avonds laat open zijn. En een gekrioel van mensen!! Wat een drukte !! Jan Z kocht er 6 overhemden van een hem bekend merk. Na ons twee staatlengtes tussen al die bezoekers hebben geperst zijn we wat zijstraten ingegaan. Ook daar heel veel mensen, veel uithangborden, veel winkels, kortom een mooie impressie van het winkelgedeelte van Kow Loon.
Terug naar Hong Kong Island, omdat we ook nog wat wilden eten. Ik had de avond ervoor een restaurant ontdekt tegenover ons hotel. In m'n uppie was dat wat lastig toen want er staan kleine foto'tjes op de kaart en veel chinese karakters : kies dan maar wat. En gebruik maken van de mogelijk van een soort buffet was toen niet mogelijk omdat ik alleen was. Nu met ons drieen daaheen. Het met drie chinezen en hun Engels kiezen welke gerechten we wilden was al een avontuur op zich. Toen bleek dat het ging om een menu : zoveel als je in 2 uur kunt eten voor een vaste prijs! We hebben gesmuld van allerlei lekkere (en soms ook vreemde) gerechten. Ook dit was een avontuur !
Ik heb de Zuidveldjes uitgezwaaid, mijn koffer zoveel mogelijk gepakt en gevraagd om 6.00 gewekt te worden. De volgende morgen nog een (uitgebreid Engels) ontbijt en toen naar de luchthaven (afgehaald !)
Inchecken duurde wat langer dan op Schiphol. Daarna wachten totdat we het vliegtuig inkonden. De ruimte met beenruimte was ingenomen door een echtpaar met een klein kind en een baby in een reiswieg. Deze tocht duurde vier en een half uur tot op Bali.
Zoals ieder van jullie ervaren zult hebben weet ik nu hoe ik met mijn bloggen om moet gaan. Ik heb ieder een "adres" gezonden en van diversen heb ik al een bericht teruggehad. Dank daarvoor.
Ik heb inmiddels mijn werkzaamheden thuis (jaarstukken-belastingzaken etc) afgesloten en ik ga me nu voorbereiden op mijn weggaan naar Bali. D w z alles regelen mbt mijn mijn huis - inventariseren wat ik nodig heb om mee te nemen - diverse zaken kopen - her en der nog informatie inwinnen - kortom ietwat zenuwachtig worden..................
Vrijdag ga ik naar Judith en Patrick (en May-Lin !!), daar overnacht ik en Judith brengt mij zatedag naar Schiphol.
Om 2 uur 's middags (Paaszaterdag) gaat mijn vliegtuig en ik kom dan kwart voor 2 'snachts in Hong Kong aan.Daar is het dan 6 uur later, dus kwart voor 8 's ochtends.Ik heb daar dan in een (Novotel-)hotel een kamer voor 2 nachten.
3e Paasdag reis ik door naar Bali en van daaruit zal ik verder vertellen wat ik heb beleefd.
Een van de eerste voorbereidingen is te zorgen dat ik contact zal hebben met mijn thuisfront als ik op reis ben. Dat gaat nu mogelijk zijn door middel van deze website.
Ik ben van plan om regelmatig verslag te doen van mijn belevenissen, zodat jullie kunnen meebeleven wat ik ervaar op mijn reis. Ook kunnen jullie reacties geven, nieuwtjes van thuis etc. Deze reacties zijn overigens door iedere bezoeker te lezen.
Het is voor het eerst dat ik zoiets doe, dus het is uitproberen hoe alles gaat.
Zodra ik dit programma beheers laat ik ieder weten hoe jullie ermee om kunnen gaan.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Zaterdag 29 april heb ik mijn verhaal van de
afgelopen dag uitgewerkt op mijn weblog, wat e-mailtjes beantwoord en
verder lekker geluierd.
In het begin van de week hoorde ik van een speciaal
gerecht hier nl Smoked Duck. Je moet dat - ook in restaurants - van te
voren bestellen. Er is nl maar 1 producent in Ubud en omgeving en ook
de restaurants moeten daar hun bestelling opgeven. Zo'n eend wordt in
banenbladeren met speciale kruiden gerookt en dat duurt tenminste 1
dag. Vandaar.
