Tot mijn verbazing werd ik om zeven uur wakker.
Toen ik naar mijn veranda liep was Ketut al bezig met water koken voor
koffie. Ketut is het meisje dat voor me kookt, mijn ontbijt verzorgt,
de boodschappen doet en voor Jim(de verhuurder) alle zaken regelt ter
plaatse.
Besproken wat ik voor ontbijt wil.
Bijzondere ervaring dat ik word verzorgd als in een restaurant, waar ik
deze dingen gewend ben zelf te doen (behalve als Monica mij verwent)
Ik weet nog niet zo goed ermee om te gaan. Ik ben geen bediende gewend.
In de loop van de ochtend belt Jim me op met de vraag of ik graag vis lust.
Hij moest zijn vrouw ophalen bij haar vriendin in Denpasar en hij wilde
daarna vis gaan eten in een vissersdorpje waar nog weinig toeristen
komen (vlakbij de landingsstrip van het vliegveld). En dan kijken naar
de zonsondergang "met de voetjes in het zand" En of ik zin had mee te
gaan.
Natuurlijk zei ik ja.
Het was ruim een uur rijden, maar toen waren we aan een idylisch
strandje met wat vissersboten in de baai en enkele bootjes op het strand
getrokken. Er stond een strandtentje, waar Jim 2 vissen aanwees en 15
gamba's bestelde. Alles werd afgewogen. Deze vissen (en gamba's) werden geroosterd op hout van cocosnoten.
Jim bestelde voor elk van ons
(zijn vrouw Paula was er ook bij) een jonge cocosnoot.
Verder werd er als groente waterspinazie geserveerd en witte rijst.
Daarnaast nog een hoeveelheid bakjes met spul waarvan Jim mij de hete
chilis afraadde, maar voor mij er een had gevraagd, die niet heet was.
En inderdaad het smaakte wat zoutig dus lekker en was totaal niet heet
gelukkig.
Van de cocosnoot heb ik het sap gedronken, wat flauw-zoet maar lekker fris bij het eten.
En het vruchtvlees was heel zacht, bijna als een velletje. Heel anders dus dan het harde spul waarop wij bij ons moeten kauwen.
Met ons drieen konden we het geheel niet opkrijgen.
En de prijs ??!!?? Inclusief een royale fooi : 18 Euro voor 3 personen. Andere prijs dus dan bij ons.
En hardstikke lekker.
Na het eten hebben we nog genoten van het uitzicht op de baai en rechts van ons vliegtuigen zien landen.
Toen de zon onderging (het was wat bewolkt, dus geen son-in-de-see-effect) kleurde dat het water rood.
Jim(die van beroep fotograaf was/is) heeft voor mij wat mooie foto's
gemaakt en dan zie je toch het verschil tussen een vakman en een
"doe-het-zelver"
Fantastisch dat ik dit buitenkansje kreeg. Normaal kom ik daar nooit terecht !!!
Thuis ben ik naar het internetcafe gegaan en heb mijn bali 1 getypt. Ze
schenken in het internetcafe overigens een voortreffelijke capucino.
Om elf uur gaan slapen en mijn 2e dag Bali zat erop
De volgende morgen - vandaag dus- werd ik weer tegen zeven uur wakker.
Ketut was alweer met de koffie en het ontbijt bezig. Deze keer had ze
wat speciaals bij het ontbijt: "koekjes" van witte en groene rijst. Het
smaakte wel, maar was erg machtig, dus ik heb het bij proeven gelaten.
Tegen tienen naar de bank. Ik wilde daar een safe-loket huren om mijn reisdocumenten en mijn pasjes op te bergen.
De Bank van Bali had er geen meer ter beschikking : alle 4 waren verhuurd.
De Bank of Indonesia had alleen kluisjes in haar hoofdkantoor in Denpasar (anderhalf uur met de auto!!)
Dus ik heb alles opgeborgen in de koffer, die met een code kan worden afgesloten.
Op weg naar mijn huisje kwam ik weer langs het internetcafe en heb toen geprobeerd om Monica een e-mail te sturen.
Ik kan nl mijn nederlandse e-mailadres niet activeren (zie mijn oproep aan Malva) en er is hier een adres aangemaakt :
j.creemers4@yahoo.com
Ik had mijn brief aan Monica vrijwel klaar, toen de stroom uitviel.
Een kwartier later was de stroom er weer: ik voor de tweede keer
schrijven............ tot de stroom weer uitviel. Heel Ubud zat zonder
stroom en in mijn huisje werkte dus ook de airco niet.
Tegen zessen het diner dat Ketut gekookt heeft voor mij: een hele vis,
rijst, tjap-tjoy met kip, waterspinazie, komkommer en kroepoek. Een
hoevelheid voor drie eters van mijn kaliber.
Ik heb met haar afgesproken dat ze voortaan kleinere porties kookt: ik wil afvallen en niet aankomen.
Anders moet ik nog meer lopen!!! En ik loop al per dag minstens 2 tot 3
kilometer !! Dat is de afstand tot winkeltjes/restaurant/bank etc en
retour.
Vanavond heb ik Monica voor de dere keer geschreven en mijn log bijgewerkt.
Hier had ik het hele verhaal klaar toen er iets misging met het opslaan.
Dit is dus de tweede versie !!!
Inmiddels stort het buiten, dus even afwachten tot het droger wordt: ik
moet zon 600 meter lopen in het donker op een niet te best weggetje
waar de asfalt veel gaten kent.
Patrick vroeg of ik alleen kon mandieen : ik heb behalve een mandie-bak
(toch koud water ook als je het warm hebt) gelukkig ook een warme
douche. Bofkont He ?
Ik wil een wat uitgebreid rapport maken van mijn
ervaringen, zodat ik aan het einde zelf ook een gedetailleerd verslag
heb over mijn reis. En met veel belevenissen kan ik anders misschien
details gaan vergeten.
Dit ter verantwoording voor mijn erg gedetailleerd verhaal over Hong Kong.
In het vliegtuig naar Bali zat ik naast een jong stel uit Korea op huwelijksreis. En uiteraard viel de naam van Guus Hiddink !!
Op de luchthaven van Bali hoefde ik niet in een rij te staan waar het leek dat ieder daar moest zijn.
Dat bleek nl de rij te zijn waar je een visum kunt kopen.
Als Nederlander had ik al (verplicht !!) een visum. Ik kon dus naar de
volgende serie rijen : er bleken meer mensen al een visum te hebben.
Bij de douanecontrole werd mijn paspoort erg nauwgezet bekeken en moest
ik uitleggen waar ik heen ging. Of dat vrienden waren, of kennissen ???
En of ik inderdaad alleen was ?? Tenslote kreeg ik een telefoonnummer :
als ik in problemen zou komen kon ik dat nummer bellen (zijn
telefoonnummer) dan zou hij mij helpen. Ik was immers alleen !!
Waarschijnlijk erg aardig bedoeld, maar ik begijp er niet veel van.
Bij het ophalen van de koffer liep er een man in kostuum te helpen. Hij
vond mijn koffer en ik dacht dat dit een beambte was die meehielp de
meute weg te krijgen. Deze man vroeg me, toen ik mijn koffer had
met de hand op : een tip. Toen ik hem 1 US dollar gaf vroeg hij, some
more please !! Ik heb hem toen uitgelegd dat ik mijn geld in het hotel
had en toen liet hij me gaan.
Buiten wachtte een agent van Fox die me naar mijn hotel bracht, iets ten zuidoosten van het vliegveld.
Een pracht hotel aan zee, met palmbomen, twee zwembaden en vijverpartijen met watervalletjes ed.
Op mijn kamer was er een behagelijke temparatuur. Toen ik echter de
kamer uitging om buiten wat rond te kijken leek het of ik in een sauna
kwam. Toen realiseerde ik me dat de kamer airco was.
's Avonds een mix van 3 vissoorten gegrild gegeten!
En de eerste keer Balinese dansen gezien.
Nog wat nagegenoten van het paradijsgevoel aan zee met een licht briesje.
Heerlijk om zo vakantie te hebben.
De volgende morgen (vandaag dus) opgehaald door de chauffeur van de fam
Lokon. Eerst kennismaken met Jim, een allerhartelijkste man, die in
Indonesie (Ned Indie) op de Nederlandse school is geweest en later nog
als camaraman voor het Polygoonnieuws in Nederland heeft gewerkt.
Na een uitleg-rondreis door het plaatsje Ubud bracht hij mij naar mijn huisje.
En bood me aan om - als ik dat wilde en voor dezelfde prijs - het
grotere huisje (dus wat luxer) te gebruiken in de eerste 14 dagen, want
dat was toch vrij.
Toch heb ik gekozen voor het kleinere (en in vergelijking primitievere) huisje, want dan hoef ik niet te verhuizen.
En Jim heeft mij uitgelegd wat mandieen is. (Er staat zo'n ding)
Ik heb kennisgemaakt met Ketut, die de leiding heeft over de "villa's"
(Jim en Paula - de verhuurders - wonen net buiten Ubud)
Ook in dit huisje maak ik nog graag gebruik van de airco. Het is buiten 33 graden en ik transpireer zo !!
Toen ik vanavond naar het internetcafe ging (500 meter van mijn huisje)
regende het niet echt, het miezerde wat. En alhoewel de zon weg is
lijkt me de temparatuur niet erg te zakken.
Ik beeindig mijn eerste dag op Bali en het verhaal erover en ik ga slapen.
Over enkele dagen vertel ik verder.
Groetjes aan ieder en dank voor de reacties tot nog toe
Vrijdagmiddag ben ik naar Judith en Patrick gegaan en heb genoten van May-Lin. Wat een schatje. En ze zegt al OPA !!!!! Waarschijnlijk door de zenuwen slecht geslapen op een overigens voortreffelijk bed. Zaterdag door Patrick en Judith(met May-Lin) naar Schiphol gebracht. Fijn dat ze dat deden, want zij zijn erg thuis op Schiphol en nu hoefde ik niet te zoeken. Na het inchecken via shops en een capucino naar het vliegtuig. Ik had om een zitplaats met beenruimte gevraagd en kreeg een plaats bij de nooduitgang, echter in het midden. Dus geen mogelijkheid om uit een raampje te kijken. Het waren 4 stoelen naast elkaar: 3 grotere kerels en ik ergens in het midden: nog geen erg ruime plek!!! Na het eten(afslankformaat maaltijd) heb ik 2 slaappillen ingenomen, ik wilde tijens de tocht slapen om niet kapot in Hong Kong aan te komen, edoch.................het lukte niet. Wat extra wijntjes en een paar Grand Marniers erbij hielpen ook niet. En dan zijn elf uur vliegen lang......... Mijn (vliegtuig-)buurman Ton kon ook niet slapen en was een gezellige verteller............samen hebben we wat extra broodjes en nog wat drankjes gebruikt om de tijd door te komen. Eindelijk - kwart voor 8 plaatselijke tijd landt het vliegtuig. Het is al volop licht buiten, maar inplaats van de door mij verwachte zon was het er kil en een dichte hemel (plm 15 graden) Redelijk vertrouwd weer !! De busrit naar het hotel (Novotel HARBOUR VIEUW) duurde drie kwartier: het hotel ligt op de westpunt van Homg Kong Island. Na het inboeken en de kamer bezien heb ik eerst wat verkenningsrondjes rond het hotel gelopen. Eerste verkenning van Hong Kong. Er armoedige buurt. En de flats komen op je af!! Erg hoog en vooral erg smal. Het hotel ligt in een winkelstraat. Wat bananen en een fles drinken gekocht. Mij kon niets meer gebeuren !! Bij mijn verkenningen van de omgeving ontdekte ik een parkje, waarin - vooral oudere mensen - allerlei gym- en strekoefeningen deden. Later zag ik dat vaker. (maar heb het voorbeeld niet gevolgd)
Na 2 nachten niet slapen was ik toch wel moe, dus een paar uurtjes het bed in !! 3 uur later werd ik vanzelf wakker. Gezocht naar een toeristenburo - bleek in het hotel te zijn. Van Joep (zoon van Monica) had ik wat tips gekregen over Hong Kong. Dus geboekt voor een Symphonie of Lights, een tocht van anderhalf uur met lasershow, waarbij de grote gebouwen, die een deel van die kant van Hong Kong Island markeren, werden aangelicht. En vrij drinken aan boord. Dat voor nog dezelfde avond. Voor de tweede dag heb ik een trip geboekt waarbij een aantal belangrijke punten werden bezocht met gids. Op die tweede dag bij het ontbijt ontmoette ik een echtpaar ( Jan en Marian Zuidveld) die 1 dag Hong Kong deden op terugweg van .............Bali !! Natuurlijk heb ik hen verteld over mijn dagtrip en zij konden ook nog mee. De tocht ging eerst naar de haven bij Queens Pier (waar ik de vorige avond alles bij avondlicht had gezien). De zon scheen inmiddels en het was aangenaam weer. We kregen uitleg over de verschillende gebouwen en er werden fot's gemaakt.
Daarna naar Aberdeen, waar vissers en arme mensen op bootjes wonen (of bouwsels, die in elk geval dreven), terwijl er verderop reuze jachten lagen alsof het de Cote d'Azur was. We hebben daar een tochtje gemaakt in een sampan, een kleiner rondvaartbootje in bepaalde stijl. Zo ontdekten we de armoe en de rijkdom en een Cinees restaurant op het water waar 3000 mensen tegelijk kunnen eten.
De gids liet ons daarna zien dat er veel fabrieken leeg staan : Made in Hong Kong is inmiddels vervangen door made in China en veel werk is daar weggevloeid. We bezochten ook nog een diamantair, waar we met extra rabat zouden kunnen kopen !!! Weinig interessant, alleen tentoongestelde waren.
Toen naar Staney Market (ook een item dat gezien moest zijn ): overdekte stalletjes met kleding etc. Het deed me denken aan Beverwijk in het klein.
Tenslotte naar Victoria Peak, vanaf waar je een mooi gezicht hebt op de haven en de gebouwen van Hong Kong Island. Jammer dat het wat nevelig was, in verband met de foto's. En erg erg toeristisch!
Met Jan en Marian ben ik toen op eigen gelegenheid (na advies van onze gids) naar Kow Loon overgestoken op weg naar Lady's Market. Eerst met de ferry, dan zoeken na de metro. Lopend zou het anderhalf uur heen duren en zoveel tijd hadden we niet: Jan en Marian moesten die avond om 9 uur weer naar het vliegveld.
De metro in Kow Loon was een ervaring: de ruimte tussen het perron en het spoor is afgesloten door een glazen wand, die open gaat als en ook daar waar de deuren van de metro opengaan en alleen op dat moment. Je kan dus nooit op de rails komen. En de metro is (van binnen) 1 geheel, dus geen deuren of compartimenten. Je kijkt de hele trein door.
Lady's Market is een erg lange straat met (bijna overdekte) stalatjes die van 's ochtends tot 's avonds laat open zijn. En een gekrioel van mensen!! Wat een drukte !! Jan Z kocht er 6 overhemden van een hem bekend merk. Na ons twee staatlengtes tussen al die bezoekers hebben geperst zijn we wat zijstraten ingegaan. Ook daar heel veel mensen, veel uithangborden, veel winkels, kortom een mooie impressie van het winkelgedeelte van Kow Loon.
Terug naar Hong Kong Island, omdat we ook nog wat wilden eten. Ik had de avond ervoor een restaurant ontdekt tegenover ons hotel. In m'n uppie was dat wat lastig toen want er staan kleine foto'tjes op de kaart en veel chinese karakters : kies dan maar wat. En gebruik maken van de mogelijk van een soort buffet was toen niet mogelijk omdat ik alleen was. Nu met ons drieen daaheen. Het met drie chinezen en hun Engels kiezen welke gerechten we wilden was al een avontuur op zich. Toen bleek dat het ging om een menu : zoveel als je in 2 uur kunt eten voor een vaste prijs! We hebben gesmuld van allerlei lekkere (en soms ook vreemde) gerechten. Ook dit was een avontuur !
Ik heb de Zuidveldjes uitgezwaaid, mijn koffer zoveel mogelijk gepakt en gevraagd om 6.00 gewekt te worden. De volgende morgen nog een (uitgebreid Engels) ontbijt en toen naar de luchthaven (afgehaald !)
Inchecken duurde wat langer dan op Schiphol. Daarna wachten totdat we het vliegtuig inkonden. De ruimte met beenruimte was ingenomen door een echtpaar met een klein kind en een baby in een reiswieg. Deze tocht duurde vier en een half uur tot op Bali.
