In het begin van de week hoorde ik van een speciaal
gerecht hier nl Smoked Duck. Je moet dat - ook in restaurants - van te
voren bestellen. Er is nl maar 1 producent in Ubud en omgeving en ook
de restaurants moeten daar hun bestelling opgeven. Zo'n eend wordt in
banenbladeren met speciale kruiden gerookt en dat duurt tenminste 1
dag. Vandaar.
Omdat Paula en Jim mij regelmatig meenemen en raad geven leek het mij een goed idee hen op zo'n maal te vergasten.
Ik heb Ketut gevraagd of zij mij behulpzaam kon zijn gastheer te zijn
en voor alle zaken te zorgen (bij die eend wordt behalve rijst en
groente nog vanalles geserveerd) en ik heb toen Jim en Paula "bij mij
thuis"
uitgenodigd voor Woensdagavond.
Gezellig met z'n drietjes genoten van de dis.
Paula had afgesproken met Indisch/Nederlandse mensen en Nederlanders te
gaan bridgen op Donderdag en zij nodigde mij uit mee te gaan om kennis
te maken met Hans, Bert en Anja. (De achternamen ben ik vergeten)
Ze had dit al voorbesproken met gastheer Hans.
Toen ik werd opgehaald zagen we in ons straatje wat "offers" waarbij een wierookstokje of zoiets rookte.
En in het zonlicht gaf dat een verrassend effect. En Jim - als
fotograaf - wees me op dat mooie beeld, dus wat foto's ervan gemaakt.
Hans - in Indie geboren - heeft z'n studie in Nederland voltooid en
heeft een goed deel van zijn leven bij Defensie gwerkt, laatstelijk bij
de electronische cartografie. En hij woonde in Voorhout. Dat ligt
vlakbij Lisse.
Hij woont - na zijn pensionering bij Defensie - sinds 1993 op Bali in
een prachtig huis met alle "westerse" comfort. Het is een heel erudiet
man en een geweldig gastheer.
Een tijdje met hem gepraat, uiteraard in het Nederlands.
Een uurtje later kwamen Bert en Anja, een stel uit Nederland dat al
langere tijd hun eigen huis hebben op Bali en er steeds 2 x 2maanden
per jaar zijn Toen Anja wat zei kon ik horen dat ze uit Limburg kwam:
ze zong de woorden.!!
Ze blijkt geboren te zijn in Gennep en woont nu in Heerlen.
Bert - haar man - heeft net zijn meubelzaak in Heerlen verkocht en ze zijn nu van plan om definitief naar Bali te verkassen.
Het bleek gebrikelijk dat steeds bij 1 van de bridgstellen wordt gespeeld en dat daaraan een lunch verbonden is.
Hans nodigde ons (Jim en mij) ook uit te blijven lunchen. En het
was geweldig. Rijst gekookt in cocosmelk en verder garnalen in
(ik weet het niet), geroosterd kip, diverse andere gerechten die ik
niet herkende, maar alles verrukkelijk!!! Ietwat spicy maar goed te
doen vond ik.
Ik heb toen nog even mogen meekijken bij Hans tijdens het bridgen. En
zoals altijd bij kaarten, nadat het spel gespeeld was kreeg ieder
commentaar van : hoe kon je nou............en : snapte je dan
niet............
enfin, ik weet nu weer wat NAKAARTEN is.
Daarna met Jim mee boodschappen doen.
Ik kon ook in mijn uppie Sanur verkennen, maar het leek me leuker met Jim op stap te gaan.
Na op een aantal plaatsen te hebben gedaan wat hij moest regelen zijn we naar de kapper gegaan.Jim was eraan toe (vond Paula).
Ondertussen wat side-seeing door Denpasar en toen de Barber Shop. Een
smalle simpele ruimte waar drie (kappers-)stoelen stonden met elk een
niet te grote spiegel en 2 kappers.
Nadat enkele mensen voor ons waren geholpen was Jim aan de beurt.
We hadden afgesproken, dat ik het in principe wel geinig vond ook
geknipt te worden door een Balinese kapper maar dat ik eerst de kat uit
de boom zou kijken.
Jims kapper maake op mij een kundige indruk dus............... ik heb mij eraan gewaagd.
Hij heeft mijn kapsel aangehouden maar het overal wat korter gemaakt.
Alleen bovenop is het nu wat platter, zoals je hier bij politie etc
ziet.
Na het knippen kreeg ik nog een schouder-nek-massage. Dat schijnt er bij te horen.
En de prijs voor 2 personen??? In Euro 1,40. Jim heeft 2,50 betaald !!!
Daarna naar de Makro in Denpasar. De inrichting is ongeveer gelijk aan
die in Nederland maar het geheel is een stuk kleiner dan Lukas Klamer,
laat staan de Makro's bij ons.
Het was inmiddels donker, er was dus niets meer te zien en Jim bracht mij thuis.
Dat was Donderdag.
Vrijdagmorgen om half zeven op, want om 8 uur was Made - mijn
gids/driver er om mijn tweede trip naar het noorden van Bali te maken.
Hij reed het eerste stuk niet over hoofdwegen maar door allerlei
dorpjes en platteland, zodat ik een mooi beeld kreeg van het landschap.
Bij hoofdwegen zie je alleen maar huizen en winkels langs de weg en nu
was het fantastisch site-seeing. Hij wees me van tijd tot tijd op mooie
plekjes en mooie vieuws en ik dus foto's maken. Vooral rijstvelden heb
ik in allerlei varieteiten. En elke keer is dat weer mooi. In mijn
foto-serie lijkt het misschien wel dat Bali alleen maar rijstvelden
heeft !!
Onderweg ook een foto gemaakt van een "tempel voor de god van goede oogst" Men schijnt hier overal godjes voor te hebben.
De uitnodiging van Made om (eventueel) te gaan wandelen in het apenbos
van Sangeh heb ik afgslagen. Er zijn weliswaar nootmuskaatbomen te zien, maar de
apenkolonies zijn berucht om hun "onfatsonlijk" gedrag. Ze pikken je
bril of andere dingen en vluchten daarmee hoog in de (hoge) bomen.
De enige mogelijkheid je eigendom mogelijk weer terug te krijgen is : ze lokken met pinda's of bananen.
Ze pakken dit met 2 handen aan en laten daardoor jouw eigendom vallen.
Ik had daarover gelezen dus ik had geen behoefte aan zulk een avontuur.
Het eerste doel was Bratan Lake, een meer (met 2 kleinere meertjes
ernaast) waarin 2 tempels in het meer staan. Bijzonder om te zien, maar
de tuinen erom heen................een lusthof !!!
Het meer ligt hoog in de bergen, dus de weg erheen ging - we hadden de
landelijke weg - over bochtige weg, met vaak klimmen en dalen en veel
haarspeldbochten. Een prachtige rit.
Onderweg stopte Made om mij de gelegenheid te geven een botanische tuin
te bezichtigen. Maar ik wilde verder, ik had ook nog "wensen" op het
programma !! Wel wat foto's gemaakt en op de terugweg fruit gekocht
:speciaal fruit dat ik niet kende. Op het eerste gezicht lijkt het wat
op "pers-sinaasappel"
maar het blijkt een vrucht die van binnen bestaat uit pitjes in een wat
slijmerig-aandoend melkwitachtig vocht en het geheel smaakt heerlijk.
De smaak komt het dichtst bij die van Lychy's.
Voor de ingang van het tempelcoplex bij Bratan Lake staat een
ontzettend dikke boom. Ik denk met we een doorsnee van ruim 2 meter.
Een heilige boom uiteraard.
Overal, dus ook hier, worden "offers" neergelegd. Vaak wat
bloemen, soms wat voedsel, soms met een wierookstokje : alles om de
goden te bedanken voor vanalles, de goden mild te stemmen of om
wat te vragen. Dwz niet direct vragen maar hopen dat de goden een wens
in vervulling laten gaan.
De 2 tempels naast elkaar (de een wat groter dan de ander) in het meer met de bergen als achtergrond:
een plaatje!!!
In de tuinen er om heen (prachtig) waren ook wat jongens die bijzondere dieren toonden:
zo heb ik een foto van een grote vleermuis en 1 van een civetkat.
Verder op weg naar Banjar om hete waterbronnen te zien wees Made mij op aapjes langs de weg.
Wat foto's gemaakt (zo had ik toch aapjes !!) en toen verder.
Onderweg hebben we nog gestopt voor een koffieplantage. In het
bijbehorende (hoog liggende) "bedrijfje" bleek dat er op dat moment
geen koffie gebrand werd (maar dat had ik al eerder gezien), maar we
dronken een kop koffie op een punt vanwaaruit de oceaan te zien was.
Omdat het al wat later op de ochtend was (tegen twaalf uur) was er wat
nevel boven het water en is de oceaan op de foto niet duidelijk te
herkennen. Met het oog overigens wel !!
In het koffietentje zag ik - overigens voor het eerst - een kakkerlak. Dus gefotografeerd !!
Omdat we in de bergen reden was de temperatuur verrukkelijk. De zon
scheen en ik had het niet eens warm. 's Nachts schijnt de temperatuur
daar tot 12 graden te dalen.
De heetwaterbronnen:
De weg erheen, zoals overal op de weg naar tourist-items, bezaaid met mensen die wat willen verkopen.
Een vriendelijk "No, thank you" is niet voldoende. Een jongen bleef zo
brutaal aandringen, dat ik hem maar gevraagd heb of hij Engels sprak.
En toen hij dat bevestigend beantwoordde heb ik hem gevraagd of hij dan
ook verstond wat "No, thank you" betekent. Toen was ik van hem verlost.
Hier bood men voornamelijk handdoeken en cold drinks aan.
Dat aanbod van handdoeken werd me duidelijk toen we de Hot Springs
ingingen. Er zijn diverse baden van zwavelhoudend warm water (ik schat
de temperatuur op zo'n 38 - 40 graden. En er zijn daar omkleedhokjes en
je kunt er dus ook in !! Ik had geen zwembroek bij me dus ik moest dit laten passeren.
Wat jammer, maar ja.............
Ook hier weer een omgeving waar ik de hele dag zou kunnen blijven zo kleurrijk en mooi gesitueerd.
Verder op weg naar Lovina beach wees Made me onderweg op wijnranken. Er
wordt in het Noorden van Bali wijn gemaakt. Dus gauw een foto van
druiventrossen. Maar de wijngaard was met hekwerk afgezet, ik kon de
druiven niet keuren !! Jammer !!
Ook zagen we nog een "rijst-oogst".
Dat was een van mijn wensen. Wat foto's gemaakt. Het deed me erg denken
aan het oogsten van graan in de tijd van mijn grootvader. Afsnijden met
een soort sikkel (met de hand), daarna het bovenste gedeelte ervan (de
rijst-aren) er met 1 slag afslaan met diezelfde sikkel in een soort
mand en het stro op een hoop gooien.
Wat verderop werden de rijst-aren "gedorst". Dat heb ik niet gezien, maar wel een hele berg kaf, daar waar dat gedaan was.
En dat alles op "de akker" waar ik alleen maar kon komen door op de
smalle grasrandjes te lopen die steeds het ene veld van het andere
scheidt.
Toen eindelijk Lovina Beach. Het deel van Bali waar mijn specialiste zo hoog van had opgegeven.
Een totaal verlaten strand, zwart-wit-bruin gemengd zand, niet echt zwart zoals bv bij Rome.
Met Made wat gebruikt in een restaurant met een nice vieuw op de oceaan.
Hier aan de kust was het warmer dan in de bergen, maar het windje was prettig.
Het strand was vuil (plastic etc). Wel weer verkoopsters, maar correcter en minder opdringerig.
Made vertelde me, dat voor de bom in Kuta het hier ontzettend schoon
werd gehouden ter wille van de vele toeristen,maar dat sindsdien er
nog nauwelijks toeristen naar Lovina Beach kwamen en het "schoonhouden"
van het strand ook meer te wensen overliet.
Al met al was Lovina Beach niet wat ik me ervan had voorgesteld.
We hadden nog 2 items: de waterval, die bijzonder moest zijn en de Golf
Club, door Jim geadviseerd te bezoeken omdat het daar zo mooi was.
Inmiddels was het half 5. De weg naar huis was ongeveer 2 uur en om half zeven zie je niks meer.
Dan is het stikke donker.Dus naar de waterval.
Op de parkeerplaats bij de waterval vertelde Made me, dat dat ruim een half uur lopen
heen en ook een half uur terug was. Een uur lopen dus + de tijd voor
foto's.
En in de bergen begon er zich een mist te ontwikkelen, waar we eventueel ook door moesten.
Ik heb dus afgezien van het uur wandelen(zonder spijt) en de waterval (wel met spijt).
Kort daarna moest Made tanken en daar zag ik een bod ELPIGI. Dat is geen auto-gas zoals bij ons maar flessengas om op te koken.
Op de Golf club bleek het al schemerig te zijn.
Het was aardig om te zien, maar geen item waarbij ik zei: blij dat ik dat gezien heb!!!
But you cann't have it all !!
Op weg naar huis probeerde Made nog of we de tempel in Mengwi konden aandoen.
In verband met de dreigende mist (die we overigens ontliepen) hield hij
nu de hoofdweg aan en de tempel zouden we simpel
passeren............dus...............
Maar toen we er waren bleek het te donker te zijn voor foto's. Volgende keer dus meepikken.
Op weg naar huis heb ik met Made besproken, wat het mij meer zou kosten
als we een auto met echte airco zouden gebruiken. Deze had z'n airco nl
door middel van twee portierruiten!!!!
En op de eerste rit is mijn arm wat rood geworden. Ik heb geen bezwaar tegen verkleuren. maar wil niet verbranden!!!!
Ten tweede: als ik mij - in deze warmte - wat heb ingespannen ben ik
drijfnat van zweet. Dan is zulk een "airco" een uitnodiging een kou op
te lopen en dat wil ik niet op mijn vakantie.
Een nieuwe prijs afgesproken: Euro 40. per dag.
Misschien zou ik - met wat geleur - elders een beter aanbod kunnen krijgen, maar ik mag deze vent, dus......
Dit was de vrijdag (28 april 2006)
Tijdens ons bezoek aan Hans, (zie boven) was er sprake van, dat we zaterdag 29 april naar de receptie
van de Nederlandse Consul zouden gaan, die hij hield ter ere van de verjaardag van de Koningin.
Er zou daar ook een "hapje en een drankje" zijn.
(Ik krijg soms het gevoel dat Jim en Paula er erg op uit zijn "gratis mee te eten" Maar misschien heb ik dat mis.) Ook ik was daarvoor - door Jim,Paula en Hans - uitgenodigd.
Het leek me een bijzondere gebeurtenis, onafhankelijk van mijn gevoel bij Koninginnedag.
In de krant had gestaan, dat elke Nederlander welkom was, ook zonder persoonlijke uitnodiging.
Maar vrijdag bleek, dat dit niet door kon gaan omdat de Gouverneur van
Bali op de receptie kwam en nu mochen alleen persoonlijk uitgenodigde
gasten komen.
Oke. Dan geen Koninginnedag !!
Vandaag (zaterdag) en morgen blijf ik wat luieren.
Maandag - Dinsdag en Woensdag zijn hier zeer belangrijke feesten,
hoofdzakelijk in familiekring gevierd, maar de straten worden versierd.
Ik zal het wel zien en erover berichten.
Vrijdag a.s. maak ik mijn derde Bali-trip: naar Oost-Bali.
In het begin van de week hoorde ik van een speciaal
gerecht hier nl Smoked Duck. Je moet dat - ook in restaurants - van te
voren bestellen. Er is nl maar 1 producent in Ubud en omgeving en ook
de restaurants moeten daar hun bestelling opgeven. Zo'n eend wordt in
banenbladeren met speciale kruiden gerookt en dat duurt tenminste 1
dag. Vandaar.
