Ik kijk er echt zooo naar uit, 3 maanden vakantie, Calpe (mijn échte thuis in spanje!), zon, bruinen, guapos (= mooie jongens in 't spaans), jaja, zon, zee, sex & friends *
Alle frustraties weg, diploma op zak, gewoon ff verstand op nul en genieten!
Hmmm ik kan gewoon niet uitdrukken hoe hard ik verlang naar die zalige maanden.
Vandaag was al een vele betere dag, wel, buiten de ochtend gerekend. Op school was het weer gezaag à volonté en het deed niet veel goeds aan mijn humeur.
Maar het vierde lesuur ging het bij filosofie over Nietzsche, en de zin "That what doesn't kill me, makes me stronger", deed bij mij weer een lichtje branden.
Want was dat niet één van mijn motto's? Inderdaad, motto's, ik heb er enkele. (:
De belangrijkste is, vind ik : Leef alsof elke dag je laatste is.
Want je weet nooit nooit nooit wanneer het gedaan kan zijn, wie weet ben je er morgen niet meer. Ik wil zoveel mogelijk uit het leve halen!
Dat is altijd - toujours - sinds "zijn" dood mijn levensmotto geweest, dus waarom liet ik mijn hoofd zo hangen nu, sinds dit weekend?
Neen, ik nam me voor om te stoppen met zelfmedelijden (ook al heb ik naar mijn gevoel echt wel redenen genoeg om triest te zijn), en de goedlachse Jackie terug te brengen!
En ik geloof zo'n beetje dat het me gelukt is, mede dankzij Mandy, mijn bestie.
Ze is trouwens nu ook bij mij & blijft slapen, dus mijn humeur zal normaal gezien wel hoog blijven. (Tenzij we lekker gaan zagen op elkaar natuurlijk, want je moet weten, daar zijn we erg goed in! Maar dan duurt het wel maar een uur, hoor)
Dus voila, the strong positive & life-enjoying Jackie is back & she ain't falling down anymore*
