Vandaag gaat het naar Kumbalgarh op ongeveer 85 km van Udaipur, een korte rit dus. Het ligt evenals Ranakpur in het Aravelligebergte maar dan aan de andere kant van de bergtop. Het Kumbalgarh fort (gebouwd in de 16de eeuw)  is enorm en heeft een verstevigde muur van 36 km, het zou de 2de langste muur zijn na de Chinese muur. Binnenin zouden er ooit zo'n 250 paleizen gestaan hebben, nu vind je er nog enkel wat ruïnes. Vanop het dak van het fort heb je prachtig uitzicht op de streek en zie je hoe de muur achter de heuveltoppen verdwijnt.

Binnen de muren ligt een klein moslimdorp waar wat festiviteiten doorgaan. Er wordt met een relikwie dat door een aantal mannen wordt gedragen van huis tot huis gegaan waarbij enorme hoeveelheden wierook worden gebruikt. Aan elk huis wordt halt gehouden voor een gezang.

Na dit schouwspel gaan we naar het hotel, een triestig verblijf waarvoor we veel te veel moeten betalen. Een andere optie was geweest om verder te rijden maar dan konden we enkel overnachten in een te duur hotel. Er is ook geen wifi dus besluiten we na het eten eens vroeg in bed te kruipen en wat slaap in te halen.

17-11-2013 om 16:40 geschreven door Vanten64  

Vandaag staat een bezoek van het City palace gepland, het grootste bouwwerk in zijn soort in Rajasthan. Het bestaat uit een reeks paleizen die door achtereenvolgende heersers tegen elkaar werden gebouwd. Opniew betaal je hier als buitenlander een veelvoud van wat de Indieërs moeten betalen.

Het is heel druk en we hebben de indruk dat we alles al eens gezien hebben. Na het bezoek gaan we de stad in. Udaipur ligt aan 2 grote meren met in het ene meer het Jag NIwas (lake palace), één van de beroemste hotels ter wereld. Het werd gebouwd in de 18e eeuw en is uit wit marmer opgetrokken. Kamers zijn er peperduur dus niet voor onze portemonnee. Het decor werd gebruikt in de James Bond film "Octopussy" en blijkbaar kan je deze film nu nog elke avond in verschillende restaurants bekijken.

Aan het meer zien we verschillende mensen baden of hun was doen, we gaan echter niet te dicht om hun privacy niet te schenden. We hebben trouwens al gemerkt dat niet iedereen gediend is wanneer je een foto van hen probeert te nemen.

We proberen te voet het hotel te bereiken maar in dit doolhof van kleine straatjes is het moeilijk om je te oriënteren, er zit niets anders op dan een tuktuk (taxiscooter)te nemen. Blijkt dat we toch niet zo ver af waren maar we gingen het waarshijnlijk zelf nooit gevonden hebben.

Deze avond met het Nederlandse koppel gaan eten op een terras met zicht op het lake palace. Het is er zo romantisch dat de kaarsen te weinig licht geven om de menukaart goed te kunnen lezen. Aangezien we niet vooraf gereserveerd hebben kunnen we niet lang blijven nagenieten, we beslissen om in hun hotel op het dakterras nog een frisse pint te drinken. Waarschijnlijk zien we hen deze reis niet meer terug. Ze gaan ook nog naar Goa om een weekje uit te rusten, iets wat we misschien ook hadden moeten doen want dit blijkt een zeer vermoeiende reis te zijn.

17-11-2013 om 16:39 geschreven door Vanten64  

Wegens de belofte nog langs te gaan bij Vikas en zijn vrienden voor een koffie is er geen tijd om uit te slapen. Na een simpel ontbijt staan we om 08.30 klaar maar het duurt nog 20 minuten om onze auto van de te kleine hotelparking te rijden. De wagens staan geparkeerd zoals op het gezelschapspel "traffic" waarbij je wagens moet heen en weer verschuiven om de rode wagen te laten buitenrijden. Na veel gemanoeuvreer en het laden van de bagage kunnen we vertrekken. Gelukkig kent onze driver zeer goed de baan en kan hij ons wat later op het juiste adres afzetten. De koffie staat reeds klaar maar aangezien de lessen stipt om 09 uur van start gaan zit er geen babbel met onze gastheer meer in. Op het dakterras nemen we nog wat foto's waarna we afscheid nemen van Vikas, wie weet zien we hem ooit terug.

Met een beetje vertraging rijden we vandaag richting Udaipur maar met een tussenstop in Ranakpur. De weg is weer in zeer slechte staat maar men is wel al begonnen met van de éénvaksbaan een tweevaksbaan te maken. Bij ons zouden er versmalde rijstroken aangelegd worden maar hier dus niet. Soms moeten we op een nieuw stuk tweevaksbaan rijden om dan enkele km verder terug naar een enkel rijvak te gaan, dit verandert echter het gedrag van de autobestuurders niet, ze blijven inhalen op de onmogelijkste plaatsen. Een aantal keer denk ik echt dat we de tegenligger gaan raken maar gelukkig gebeurt dit niet, ik begrijp nog altijd niet waarom er hier niet meer ongelukken gebeuren.

Na een vermoeiende rit houden we halt in Ranakpur waar zich een jaintempel uit de 15de eeuw bevindt. 1444 gebeeldhouwde pilaren dragen een dak van bijna 4000m2, werkelijk indrukwekkend want geen van de pilaren is identiek.

17-11-2013 om 16:36 geschreven door Vanten64  

Deze nacht minder last gehad van het lawaai. We zijn vroeg opgestaan om rond acht uur te kunnen vertrekken. Er wacht ons terug een lange rit naar Jodhpur. Wanneer we onderweg door een stuk woestijn rijden, houden we even halt voor wat foto's.

Iets na de middag arriveren we in Jodhpur waar het enorme Mehrangarfort indruk maakt. Dit is zoals het fort van Jaisalmer een toeristische trekpleister en er zijn dan ook heel wat toeristen. We betalen ons toegangsticket (terug duurder voor westerlingen) + nog eens 100 roepie voor het fototoestel. We krijgen er wel een audioguide bij wat handig is want van de Rajastaanse geschiedenis weten we niet veel af. Het fort blijkt bij verschillende belegeringen nooit ingenomen te zijn, niet verwonderlijk als je ziet hoe hoog de muren zijn en hoe groot de binnenopervlakte is. Ze konden waarschijnlijk maanden voorzien in hun levensbehoeften.

Van op het fort heb je een mooi zicht op de blauwe stad zoals Jodhpur nog genoemd wordt, heel wat huizen zijn blauw geverfd. Over de reden hiervoor blijken de meningen nogal uiteen te lopen.

Na ons bezoek zetten we koers naar ons hotel in de binnenstad. De chauffeur moet zich weer in de kleinste straatjes een weg banen tussen scooters, tuktuk's en rondlopende koeien. We nemen onze intrek in de Krishna Prakash hertiage haveli en gaan op verkenning in de binnenstad. Alles speelt zich af rond het plein aan de clocktower met wederom veel kruiden en groentenkraampjes, potten en pannen en zoals altijd worden we regelmating aangesproken om hun waren eens te bekijken. Een kruidenier laat ons heel wat kruiden ruiken, geeft ons een kopje thee en verkoopt ons 2 veel te dure assortimenten thee. We lopen opnieuw onze Nederlandse kennissen tegen het lijf en spreken af om in Udaipur, onze volgende halte samen te gaan dineren.

Om 18.00 hebben we afgesproken met Vikas, een Indiaase vriend van een collega van Kathleen. Uiteindelijk arriveert hij pas om 19.00 uur, te wijten aan het drukke verkeer en neemt ons mee voor het diner naar het restaurant "On the rocks" een eetgelegenheid met een heel gezellige binnentuin meer iets voor de betere Indische klasse en buitenlandse toeristen. We eten lekker en gaan nadien nog een koffie drinken in een coffeeshop. Ik bestel er een Irish Whiskey maar dan zonder alcohol! Op de terugweg naar ons hotel blijkt hij ons nog aan een aantal vrienden te willen voorstellen. We stoppen bij een kleine appartementsblok en gaan naar boven tot op het dakterras. We vinden het allebei wat vreemd, het is ondertussen elf uur maar het blijken 3 toffe mensen te zijn. Ze stellen zich voor als dokter maar het zijn waarschijnlijk licentiaten want ze geven alle drie les aan middelbare studenten die zich willen voorbereiden op een dokter-of ingenieur opleiding. Deze privélessen worden gegeven in hetzelfde appartementsgebouw, ze wonen en werken dus in hetzelfde gebouw. Na een leuke babbel over de toestand in India worden we nog uitgenodigd voor het ontbijt van de volgende dag wat we vriendelijk afwijzen, we kunnen echter niet anders dan te beloven nog langs te komen voor een koffie vooraleer we naar Udaipur vertrekken.

Wanneer we bijna aan ons hotel zijn blijkt de marktplaats rond de clocktower afgesloten te zijn, we worden door een bewaker door de voetgangerspoort binnengelaten en lopen moederziel naar de overkant. Alle koopwaar ligt nog in de stalletjes maar is nu ingepakt en wordt bewaakt door een aantal mannen. Aan de overzijde worden we buiten gelaten en kunnen we verder wandelen naar ons hotel. Hoog tijd om ons bed in te duiken.

17-11-2013 om 16:34 geschreven door Vanten64  

Deze nacht lang wakker gehouden door blaffende honden. Er lopen er hier genoeg rond, ze zijn van niemand en liggen de ganse dag te slapen, 's nachts zijn ze des te aktiver. Alhoewel we de enige gasten zijn in het hotel duurt toch een eindje vooraleer we kunnen ontbijten. Ondertussen heb ik ontdekt dat ik gisterenavond mijn draagriem voor mijn fototoestel heb laten liggen in het restaurant dus na het ontbijt gaan we er direct kijken en gelukkig hebben ze het langs de kant gelegd. Betrouwbare jongens, die Indieërs

We bezoeken de jaintempel binnenin het fort, een prachtig bouwwerk met honderden, zoniet duizenden gebeeldhouwde figuren en in elke nis één of andere uit marmeren gehouwen Hindoegod.

Na de vele kleine straatjes in het fort trekken we het stadje in waar dezelfde taferelen zich afspelen: allerhande kraampjes met verkopers die je constant proberen binnen te lokken met hun "interesting prices". Er zijn nog een aantal mooie haveli's te bewonderen en tegen 15.00 vertrekken we met Jaswant naar een Hindoe tempel net buiten de stad om nadien in Bada Bagh nog een tempel te bezoeken waar overleden heersers gecremeerd werden.

Op onze terugweg houden we halt op een heuvel om het licht van de ondergaande zon op het fort te aanschouwen. We worden vergezeld van 2 schooiertjes in gescheurde kleren en waarschijnlijk al dagen niet gewassen. We geven hen een aantal kettinkjes die we zoëven van een andere bedelaar hebben gekocht. Ze lijken er tevreden mee te zijn en houden ons nog wat gezelschap. Na zonsondergang gaan we terug naar het hotel voor een warme douche (de kachel brandt) en trekken terug het fort in voor een laat avondmaal. 

13-11-2013 om 17:28 geschreven door Vanten64  

Na een goede nachtrust (geen ochtendgebed vandaag of toch niet gehoord) en een lekker ontbijt (fruitsap, koffie, toast en pannenkoek met chocolade vertrekken we richting Jaisalmer, de gouden stad. Het heeft deze naam te danken omdat de ganse stad en fort is opgetrokken uit zandsteen.

Halverwege houden we halt in Phalodi voor een bezoek aan een kleine Hindutempel. Een gids geeft ons wat uitleg en neemt ons nadien mee naar zijn haveli waar hij een indrukwekkende verzameling aan Indische antiek heeft staan. Zijn vader trekt gans het land door op zoek naar unieke stukken. Ze hebben ook een grote verzameling aan oude Engelse tinnen dozen maar die zijn niet te koop. Wij kopen er een zilveren olifantje om aan een halsketting te hangen.

Om 15.30 arriveren we in Jaisalmer waar we inchecken in het hotel uitgebaat door een bejaarde Amerikaanse. (1000 rp/nacht). Van op het dakterras hebben we een prachtig zicht op het gouden fort. Alhoewel het reeds laat in de namiddag is besluiten we nog het fort in te trekken. Hier zijn veel meer toeristen (vooral Indiers) zodat we ons wat meer op ons gemak voelen. Heel veel kleine straatjes en we vragen ons af of we straks de uitgang nog zullen vinden.

We besluiten om iets te eten in restaurant "the OM", hiervoor moeten we door het huis via een aantal verdiepingen om zo op het dakterras te komen. Er staan welgeteld 4 tafeltjes! We kiezen beiden voor een Royal Rajasthan thali, een schotel met verschillende soorten vegetarische gerechtjes met rijst en chiappata (broodje). Ondertussen maken we een praatje met de eigenaar, ze zijn altijd geïntersseerd van waar je komt en vertellen graag over hun goden en kastensysteem. Na deze lekkere maaltijd vertrekken we richting hotel met de belofte om er morgen een koffietje te komen drinken. In het hotel aangekomen willen we nog genieten van een warme douche, daarvoor moeten we echter wel wat geduld hebben want het water wordt opgewarmd door middel van een houtkachel die zich op het dak bevindt! Na een halfuurtje kunnen we douchen om nadien vermoeid in bed te kruipen.

13-11-2013 om 17:27 geschreven door Vanten64  

Om 05.30 worden we opgeschrikt door het ochtendgebed van de imam. Alhoewel de Moslims maar een kleine groep vormen wordt hier toch 5 maal per dag het gebed via de minaret verspreid, ik zie het in Antwerpen niet direct gebeuren. We proberen toch nog wat te slapen om dan tegen 08.30 te vertrekken. We houden nog halt in Fathepur voor een bezoek aan een haveli om dan door te rijden naar Bikaner.

Op aanraden van Jaswant, onze chauffeur, checken we in in in The Hararar haveli, mooie kamers en vriendelijke bediening. We besluiten om eerst de stad in te trekken maar de hoofdstraat is een echte heksenketel. We zijn hier de enige westerlingen en worden voortdurend aangesproken en bekeken. Omdat het echt te druk is besluiten we om terug te keren en naar het fort te wandelen. We worden aangeklampt door een kleine jongen die ons blijft volgen tot aan de ingang van het Junagarh fort. Het is moeilijk om hem te negeren maar we maken van ons hart een steen en besluiten hem niets te geven.

Binnenin het fort, gebouwd tussen 1571 en 1612 krijgen we ongevraagd hier en daar wat uitleg door een zaalwachter die ons blijft volgen in de hoop een tip op te strijken die we hem echter niet geven, op den duur moet je voor alles een tip geven! Om 15.00 vertrekken we met onze chauffeur naar Deshnok voor een bezoek aan de Karni Mata tempel, beter gekend als de rattentempel. De ratten worden als heilig beschouwd en worden dan ook volop geëerd door ze overvloedig te voeden. Honderden ratten lopen los in de tempel die je blootvoets moet betreden! Er lopen ook een drietal witte ratten rond en die zouden je veel geluk brengen wanneer je ze tenminste kan vinden. De tempel wordt heel druk bezocht door de Hindi en is meer een commerciele onderneming geworden.   

12-11-2013 om 14:30 geschreven door Vanten64