Blijkt dat men aan de receptie dacht dat wij bij een groep hoorden want om 06.15 krijgen we een "wake up call", om 07.00 wordt er aangeklopt voor de bagage! De buitenkant van het hotel maakt indruk, dat kan jammer genoeg niet gezegd worden van het personeel. Het duurt zeer lang om een toast met koffie te krijgen, de melk voor de cornflakes blijkt verdwenen te zijn en fruit is er ook niet meer.
Vandaag terug naar Pushkar voor de afsluitende dag. We merken het al wanneer we in de wagen op weg zijn, het is nog veel drukker dan gisteren en moeten de wagen verder van de stad parkeren. Duizenden mensen zijn op weg om te baden of om in één of meerdere tempels offers te brengen. Met de télé probeer ik een paar speciale types op foto vast te leggen maar overal waar je kijkt lopen er die er nog vreemder uitzien. Ook de bedelaars zijn van de partij en vooral de westerse toeristen worden aangeklampt. Op weg naar de kamelenmarkt blijken de straten overbevolkt en blijkt het haast niet mogelijk om er je een weg door te banen. We besluiten rechtsomkeer te maken en nog wat aan het heilig meer uit te rusten en de badende gelovigen te bekijken.
In de late namiddag keren we terug naar de wagen en terwijl we wachten Jaswant slaan we de terugkerende meute gade. Mensen springen de bussen in terwijl ze nog niet helemaal tot stilstand zijn gekomen. Eens gestopt klimmen de mannen op het dak van de bus en wanneer er echt niemand meer bij kan, komen ze terug in beweging. Dit gaat waarschijnlijk nog uren op deze manier doorgaan. Ondertussen is onze driver ook gearriveerd en kunnen we de karavaan volgen. Het is ondertussen donker geworden en deze rit is niet zonder gevaren, we halen voortdurend bussen, traktoren, tuktuk's en andere vervoermiddelen in op een smalle niet verlichte baan. We zijn blij wanneer we heelhuids in het hotel arriveren.
Daar is ondertussen een verlovingsfeest aan de gang en wanneer we na een frisse douche naar de diner room gaan worden we zoals de vorige avond aangeklampt en uitgenodigd om aan het buffet deel te nemen. Deze keer nemen we het aanbod aan en een oom van de bruid loopt met ons mee om alle verschillende gerechtjes toe te lichten. Natuurlijk zijn sommige hapjes redelijk pikant maar onze maag heeft zich daar al een beetje op ingesteld. Vanavond is het dus het verlovingsfeest voor 300 man, morgen is het voor hetzelfde koppel het huwelijksfeest en dit dan voor 3000 genodigden! Rond half tien nemen we afscheid van de oom en gaan we slapen. Iets na elf worden we opgeschrikt door het lawaai in de kamer naast ons, de TV staat waarschijnlijk op maximum, hier helpen onze oordopjes niet meer. Ik bel de receptie en vraag hen om in te grijpen maar dit haalt echter niets uit. Na nog een discussie op de gang blijft alles zoals voorheen, na middernacht wordt het dan uiteindelijk stil. Indiërs hebben zoals we al veel gemerkt hebben weinig respect voor hun medemens.
Redelijk goed geslapen, in de bergen is het sowieso wat stiller. Wanneer we om 08.00 in de eetzaal komen blijken ze nog volop bezig te zijn. Eén iemand is nog wat aan het rond vegen waarbij het stof alleen maar meer verspreid wordt, een ander is met een vuile vod de tafeltjes aan het proper maken om dan nadien met dezelfde vod de glazen af te drogen! Ongelofelijk welke toestanden we hier meemaken en dat voor een prijs waarvoor we al veel beter gediend zijn geweest. Het blijkt een moeilijke bevalling te worden want geen van de opdieners verstaat Engels. Het duurt dan ook een tijd vooraleer we onze bestelling ontvangen. Blijkt dan nog dat onze toast met boter en gelei reeds gesmeerd waren, ik mag niet denken welke handen dit gedaan hebben.
Bij het betalen kunnen we nog iets van de prijs af doen maar het blijft nog altijd te veel. We stappen in de wagen en gaan op weg naar Ajmer waar we ons volgend hotel geboekt hebben. Na het inchecken in het Merwara Estate, een hotel met binnentuin en verschillende gebouwen, rijden we naar Pushkar waar reeds een tiental dagen het Pushkar festival loopt. Dit festival begint met een gigantische veemarkt waar vooral kamelen en paarden verhandeld worden. Naar het einde van de 10 daagse toe wordt het meer religieuzer met het baden in het heilig meer en een bezoek aan de één van de enigste Bramha tempels in India. Van iedere Hindi wordt verwacht dat hij éénmaal in zijn leven deze tempel bezoekt.
Het is er ongelofelijk druk en worden ook uitgenodigd om onze zegening in ontvangst te nemen, uiteraard wordt er een donatie gevraagd en we maken er ons van af met 100 roepie elk, zo'n 2,5. Na dit ritueel gaan we op zoek naar de kamelen, helaas zijn er niet zo veel meer maar we krijgen toch een mooie indruk van het gebeuren. Een beetje verder staat nog een grote kermis met voorhistorische draaimolens en hoe kan het anders met het heel veel lawaai.
Deze avond is het volle maan, het hoogtepunt van het festival en wanneer de zon is ondergegaan wordt er massaal samengetroept rond de ghats, de trappen bij het heilige meer, waar gezongen en gebeden wordt. Na een tijdje hebben we er genoeg van en keren terug naar Ajmer.
In het hotel aangekomen blijkt er een huwelijksfeest begonnen te zijn en na ons diner gaan we in de binnentuin een kijkje nemen. We worden direct een hapje aangeboden maar bedanken vriendelijk, we moeten wel samen op het podium voor het zegenen van de trouwers om nadien op de foto te gaan. Blijkt dat alle genodigden dit moeten doen. Om 23 uur is het gedaan met het feest, bij ons zou het nog maar net beginnen en kunnen we dan toch rustig gaan slapen. Redelijk goed geslapen, in de bergen is het sowieso wat stiller. Wanneer we om 08.00 in de eetzaal komen blijken ze nog volop bezig te zijn. Eén iemand is nog wat aan het rond vegen waarbij het stof alleen maar meer verspreid wordt, een ander is met een vuile vod de tafeltjes aan het proper maken om dan nadien met dezelfde vod de glazen af te drogen! Ongelofelijk welke toestanden we hier meemaken en dat voor een prijs waarvoor we al veel beter gediend zijn geweest. Het blijkt een moeilijke bevalling te worden want geen van de opdieners verstaat Engels. Het duurt dan ook een tijd vooraleer we onze bestelling ontvangen. Blijkt dan nog dat onze toast met boter en gelei reeds gesmeerd waren, ik mag niet denken welke handen dit gedaan hebben.
Bij het betalen kunnen we nog iets van de prijs af doen maar het blijft nog altijd te veel. We stappen in de wagen en gaan op weg naar Ajmer waar we ons volgend hotel geboekt hebben. Na het inchecken in het Merwara Estate, een hotel met binnentuin en verschillende gebouwen, rijden we naar Pushkar waar reeds een tiental dagen het Pushkar festival loopt. Dit festival begint met een gigantische veemarkt waar vooral kamelen en paarden verhandeld worden. Naar het einde van de 10 daagse toe wordt het meer religieuzer met het baden in het heilig meer en een bezoek aan de één van de enigste Brahma tempels in India. Van iedere Hindi wordt verwacht dat hij éénmaal in zijn leven deze tempel bezoekt.
Het is er ongelofelijk druk en worden ook uitgenodigd om onze zegening in ontvangst te nemen, uiteraard wordt er een donatie gevraagd en we maken er ons van af met 100 roepie elk, zo'n 2,5. Na dit ritueel gaan we op zoek naar de kamelen, helaas zijn er niet zo veel meer maar we krijgen toch een mooie indruk van het gebeuren. Een beetje verder staat nog een grote kermis met voorhistorische draaimolens en hoe kan het anders met het heel veel lawaai.
Deze avond is het volle maan, het hoogtepunt van het festival en wanneer de zon is ondergegaan wordt er massaal samengetroept rond de ghats, de trappen bij het heilige meer, waar gezongen en gebeden wordt. Na een tijdje hebben we er genoeg van en keren terug naar Ajmer.
In het hotel aangekomen blijkt er een huwelijksfeest begonnen te zijn en na ons diner gaan we in de binnentuin een kijkje nemen. We worden direct een hapje aangeboden maar bedanken vriendelijk, we moeten wel samen op het podium voor het zegenen van de trouwers om nadien op de foto te gaan. Blijkt dat alle genodigden dit moeten doen. Om 23 uur is het gedaan met het feest, bij ons zou het nog maar net beginnen en kunnen we dan toch rustig gaan slapen.
Vandaag gaat het naar Kumbalgarh op ongeveer 85 km van Udaipur, een
korte rit dus. Het ligt evenals Ranakpur in het Aravelligebergte maar dan aan
de andere kant van de bergtop. Het Kumbalgarh fort (gebouwd in de 16de
eeuw) is enorm en heeft een verstevigde
muur van 36 km, het zou de 2de langste muur zijn na de Chinese muur. Binnenin
zouden er ooit zo'n 250 paleizen gestaan hebben, nu vind je er nog enkel wat
ruïnes. Vanop het dak van het fort heb je prachtig uitzicht op de streek en zie
je hoe de muur achter de heuveltoppen verdwijnt.
Binnen de muren ligt een klein moslimdorp waar wat festiviteiten
doorgaan. Er wordt met een relikwie dat door een aantal mannen wordt gedragen
van huis tot huis gegaan waarbij enorme hoeveelheden wierook worden gebruikt.
Aan elk huis wordt halt gehouden voor een gezang.
Na dit schouwspel gaan we naar het hotel, een triestig verblijf waarvoor
we veel te veel moeten betalen. Een andere optie was geweest om verder te
rijden maar dan konden we enkel overnachten in een te duur hotel. Er is ook
geen wifi dus besluiten we na het eten eens vroeg in bed te kruipen en wat
slaap in te halen.
Vandaag staat een bezoek van het City palace gepland, het grootste
bouwwerk in zijn soort in Rajasthan. Het bestaat uit een reeks paleizen die
door achtereenvolgende heersers tegen elkaar werden gebouwd. Opniew betaal je
hier als buitenlander een veelvoud van wat de Indieërs moeten betalen.
Het is heel druk en we hebben de indruk dat we alles al eens gezien
hebben. Na het bezoek gaan we de stad in. Udaipur ligt aan 2 grote meren met in
het ene meer het Jag NIwas (lake palace), één van de beroemste hotels ter
wereld. Het werd gebouwd in de 18e eeuw en is uit wit marmer opgetrokken.
Kamers zijn er peperduur dus niet voor onze portemonnee. Het decor werd
gebruikt in de James Bond film "Octopussy" en blijkbaar kan je deze
film nu nog elke avond in verschillende restaurants bekijken.
Aan het meer zien we verschillende mensen baden of hun was doen, we gaan
echter niet te dicht om hun privacy niet te schenden. We hebben trouwens al
gemerkt dat niet iedereen gediend is wanneer je een foto van hen probeert te
nemen.
We proberen te voet het hotel te bereiken maar in dit doolhof van kleine
straatjes is het moeilijk om je te oriënteren, er zit niets anders op dan een
tuktuk (taxiscooter)te nemen. Blijkt dat we toch niet zo ver af waren maar we
gingen het waarshijnlijk zelf nooit gevonden hebben.
Deze avond met het Nederlandse koppel gaan eten op een terras met zicht
op het lake palace. Het is er zo romantisch dat de kaarsen te weinig licht
geven om de menukaart goed te kunnen lezen. Aangezien we niet vooraf
gereserveerd hebben kunnen we niet lang blijven nagenieten, we beslissen om in
hun hotel op het dakterras nog een frisse pint te drinken. Waarschijnlijk zien
we hen deze reis niet meer terug. Ze gaan ook nog naar Goa om een weekje uit te
rusten, iets wat we misschien ook hadden moeten doen want dit blijkt een zeer
vermoeiende reis te zijn.
Wegens de belofte nog langs te gaan bij Vikas en zijn vrienden voor een
koffie is er geen tijd om uit te slapen. Na een simpel ontbijt staan we om
08.30 klaar maar het duurt nog 20 minuten om onze auto van de te kleine
hotelparking te rijden. De wagens staan geparkeerd zoals op het gezelschapspel
"traffic" waarbij je wagens moet heen en weer verschuiven om de rode wagen
te laten buitenrijden. Na veel gemanoeuvreer en het laden van de bagage kunnen
we vertrekken. Gelukkig kent onze driver zeer goed de baan en kan hij ons wat
later op het juiste adres afzetten. De koffie staat reeds klaar maar aangezien
de lessen stipt om 09 uur van start gaan zit er geen babbel met onze gastheer
meer in. Op het dakterras nemen we nog wat foto's waarna we afscheid nemen van
Vikas, wie weet zien we hem ooit terug.
Met een beetje vertraging rijden we vandaag richting Udaipur maar met
een tussenstop in Ranakpur. De weg is weer in zeer slechte staat maar men is
wel al begonnen met van de éénvaksbaan een tweevaksbaan te maken. Bij ons
zouden er versmalde rijstroken aangelegd worden maar hier dus niet. Soms moeten
we op een nieuw stuk tweevaksbaan rijden om dan enkele km verder terug naar een
enkel rijvak te gaan, dit verandert echter het gedrag van de autobestuurders
niet, ze blijven inhalen op de onmogelijkste plaatsen. Een aantal keer denk ik
echt dat we de tegenligger gaan raken maar gelukkig gebeurt dit niet, ik
begrijp nog altijd niet waarom er hier niet meer ongelukken gebeuren.
Na een vermoeiende rit houden we halt in Ranakpur waar zich een
jaintempel uit de 15de eeuw bevindt. 1444 gebeeldhouwde pilaren dragen een dak
van bijna 4000m2, werkelijk indrukwekkend want geen van de pilaren is identiek.
Ook
onze Nederlandse kennissen zijn er terug, het valt op dat iedereen zowat
dezelfde route aanhoudt want dikwijls kom je dezelfde mensen terug tegen. Na
het bezoek gaat het richting Udaipur, volgens reisgidsen één van de mooiste
steden uit Rajasthan. We checken in in het Mahendra Prakash hotel, niet ver van
het Pichola meer. Het blijkt een zeer mooi hotel te zijn, misschien al het
mooiste waar we tot nu toe verbleven. De vele verplaatsingen blijken toch wel
hun tol te eisen want we zijn beiden zeer moe en besluiten ons eerst wat op bed
te leggen om dan nadien in het hotel te dineren. Een avondwandeling zien we
niet meer zitten.
Deze nacht minder last gehad van het lawaai. We zijn vroeg opgestaan om
rond acht uur te kunnen vertrekken. Er wacht ons terug een lange rit naar
Jodhpur. Wanneer we onderweg door een stuk woestijn rijden, houden we even halt
voor wat foto's.
Iets na de middag arriveren we in Jodhpur waar het enorme Mehrangarfort
indruk maakt. Dit is zoals het fort van Jaisalmer een toeristische trekpleister
en er zijn dan ook heel wat toeristen. We betalen ons toegangsticket (terug
duurder voor westerlingen) + nog eens 100 roepie voor het fototoestel. We
krijgen er wel een audioguide bij wat handig is want van de Rajastaanse
geschiedenis weten we niet veel af. Het fort blijkt bij verschillende
belegeringen nooit ingenomen te zijn, niet verwonderlijk als je ziet hoe hoog de
muren zijn en hoe groot de binnenopervlakte is. Ze konden waarschijnlijk
maanden voorzien in hun levensbehoeften.
Van op het fort heb je een mooi zicht op de blauwe stad zoals Jodhpur
nog genoemd wordt, heel wat huizen zijn blauw geverfd. Over de reden hiervoor
blijken de meningen nogal uiteen te lopen.
Na ons bezoek zetten we koers naar ons hotel in de binnenstad. De
chauffeur moet zich weer in de kleinste straatjes een weg banen tussen
scooters, tuktuk's en rondlopende koeien. We nemen onze intrek in de Krishna
Prakash hertiage haveli en gaan op verkenning in de binnenstad. Alles speelt
zich af rond het plein aan de clocktower met wederom veel kruiden en
groentenkraampjes, potten en pannen en zoals altijd worden we regelmating
aangesproken om hun waren eens te bekijken. Een kruidenier laat ons heel wat
kruiden ruiken, geeft ons een kopje thee en verkoopt ons 2 veel te dure
assortimenten thee. We lopen opnieuw onze Nederlandse kennissen tegen het lijf
en spreken af om in Udaipur, onze volgende halte samen te gaan dineren.
Om 18.00 hebben we afgesproken met Vikas, een Indiaase vriend van een
collega van Kathleen. Uiteindelijk arriveert hij pas om 19.00 uur, te wijten
aan het drukke verkeer en neemt ons mee voor het diner naar het restaurant
"On the rocks" een eetgelegenheid met een heel gezellige binnentuin
meer iets voor de betere Indische klasse en buitenlandse toeristen. We eten
lekker en gaan nadien nog een koffie drinken in een coffeeshop. Ik bestel er
een Irish Whiskey maar dan zonder alcohol! Op de terugweg naar ons hotel blijkt
hij ons nog aan een aantal vrienden te willen voorstellen. We stoppen bij een
kleine appartementsblok en gaan naar boven tot op het dakterras. We vinden het
allebei wat vreemd, het is ondertussen elf uur maar het blijken 3 toffe mensen
te zijn. Ze stellen zich voor als dokter maar het zijn waarschijnlijk
licentiaten want ze geven alle drie les aan middelbare studenten die zich
willen voorbereiden op een dokter-of ingenieur opleiding. Deze privélessen
worden gegeven in hetzelfde appartementsgebouw, ze wonen en werken dus in
hetzelfde gebouw. Na een leuke babbel over de toestand in India worden we nog
uitgenodigd voor het ontbijt van de volgende dag wat we vriendelijk afwijzen,
we kunnen echter niet anders dan te beloven nog langs te komen voor een koffie
vooraleer we naar Udaipur vertrekken.
Wanneer we bijna aan ons hotel zijn blijkt de marktplaats rond de
clocktower afgesloten te zijn, we worden door een bewaker door de
voetgangerspoort binnengelaten en lopen moederziel naar de overkant. Alle
koopwaar ligt nog in de stalletjes maar is nu ingepakt en wordt bewaakt door een aantal mannen. Aan de overzijde worden
we buiten gelaten en kunnen we verder wandelen naar ons hotel. Hoog tijd om ons
bed in te duiken.
Deze nacht lang wakker gehouden door blaffende honden. Er lopen er hier
genoeg rond, ze zijn van niemand en liggen de ganse dag te slapen, 's nachts
zijn ze des te aktiver. Alhoewel we de enige gasten zijn in het hotel duurt
toch een eindje vooraleer we kunnen ontbijten. Ondertussen heb ik ontdekt dat
ik gisterenavond mijn draagriem voor mijn fototoestel heb laten liggen in het
restaurant dus na het ontbijt gaan we er direct kijken en gelukkig hebben ze
het langs de kant gelegd. Betrouwbare jongens, die Indieërs
We bezoeken de jaintempel binnenin het fort, een prachtig bouwwerk met
honderden, zoniet duizenden gebeeldhouwde figuren en in elke nis één of andere
uit marmeren gehouwen Hindoegod.
Na de vele kleine straatjes in het fort trekken we het stadje in waar
dezelfde taferelen zich afspelen: allerhande kraampjes met verkopers die je
constant proberen binnen te lokken met hun "interesting prices". Er
zijn nog een aantal mooie haveli's te bewonderen en tegen 15.00 vertrekken we
met Jaswant naar een Hindoe tempel net buiten de stad om nadien in Bada Bagh
nog een tempel te bezoeken waar overleden heersers gecremeerd werden.
Op onze terugweg houden we halt op een heuvel om het licht van de
ondergaande zon op het fort te aanschouwen. We worden vergezeld van 2 schooiertjes
in gescheurde kleren en waarschijnlijk al dagen niet gewassen. We geven hen een
aantal kettinkjes die we zoëven van een andere bedelaar hebben gekocht. Ze
lijken er tevreden mee te zijn en houden ons nog wat gezelschap. Na
zonsondergang gaan we terug naar het hotel voor een warme douche (de kachel
brandt) en trekken terug het fort in voor een laat avondmaal.
Na een goede nachtrust (geen ochtendgebed vandaag of toch niet gehoord)
en een lekker ontbijt (fruitsap, koffie, toast en pannenkoek met chocolade
vertrekken we richting Jaisalmer, de gouden stad. Het heeft deze naam te danken
omdat de ganse stad en fort is opgetrokken uit zandsteen.
Halverwege houden we halt in Phalodi voor een bezoek aan een kleine
Hindutempel. Een gids geeft ons wat uitleg en neemt ons nadien mee naar zijn
haveli waar hij een indrukwekkende verzameling aan Indische antiek heeft staan.
Zijn vader trekt gans het land door op zoek naar unieke stukken. Ze hebben ook
een grote verzameling aan oude Engelse tinnen dozen maar die zijn niet te koop.
Wij kopen er een zilveren olifantje om aan een halsketting te hangen.
Om 15.30 arriveren we in Jaisalmer waar we inchecken in het hotel
uitgebaat door een bejaarde Amerikaanse. (1000 rp/nacht). Van op het dakterras
hebben we een prachtig zicht op het gouden fort. Alhoewel het reeds laat in de
namiddag is besluiten we nog het fort in te trekken. Hier zijn veel meer
toeristen (vooral Indiers) zodat we ons wat meer op ons gemak voelen. Heel veel
kleine straatjes en we vragen ons af of we straks de uitgang nog zullen vinden.
We besluiten om iets te eten in restaurant "the OM", hiervoor
moeten we door het huis via een aantal verdiepingen om zo op het dakterras te
komen. Er staan welgeteld 4 tafeltjes! We kiezen beiden voor een Royal
Rajasthan thali, een schotel met verschillende soorten vegetarische gerechtjes
met rijst en chiappata (broodje). Ondertussen maken we een praatje met de eigenaar,
ze zijn altijd geïntersseerd van waar je komt en vertellen graag over hun goden
en kastensysteem. Na deze lekkere maaltijd vertrekken we richting hotel met de
belofte om er morgen een koffietje te komen drinken. In het hotel aangekomen
willen we nog genieten van een warme douche, daarvoor moeten we echter wel wat
geduld hebben want het water wordt opgewarmd door middel van een houtkachel die
zich op het dak bevindt! Na een halfuurtje kunnen we douchen om nadien vermoeid
in bed te kruipen.
Om 05.30 worden we opgeschrikt door het ochtendgebed van de imam.
Alhoewel de Moslims maar een kleine groep vormen wordt hier toch 5 maal per dag
het gebed via de minaret verspreid, ik zie het in Antwerpen niet direct
gebeuren. We proberen toch nog wat te slapen om dan tegen 08.30 te vertrekken.
We houden nog halt in Fathepur voor een bezoek aan een haveli om dan door te
rijden naar Bikaner.
Op aanraden van Jaswant, onze chauffeur, checken we in in in The Hararar
haveli, mooie kamers en vriendelijke bediening. We besluiten om eerst de stad
in te trekken maar de hoofdstraat is een echte heksenketel. We zijn hier de
enige westerlingen en worden voortdurend aangesproken en bekeken. Omdat het
echt te druk is besluiten we om terug te keren en naar het fort te wandelen. We
worden aangeklampt door een kleine jongen die ons blijft volgen tot aan de
ingang van het Junagarh fort. Het is moeilijk om hem te negeren maar we maken
van ons hart een steen en besluiten hem niets te geven.
Binnenin het fort, gebouwd tussen 1571 en 1612 krijgen we ongevraagd
hier en daar wat uitleg door een zaalwachter die ons blijft volgen in de hoop een
tip op te strijken die we hem echter niet geven, op den duur moet je voor alles
een tip geven! Om 15.00 vertrekken we met onze chauffeur naar Deshnok voor een
bezoek aan de Karni Mata tempel, beter gekend als de rattentempel. De ratten
worden als heilig beschouwd en worden dan ook volop geëerd door ze overvloedig
te voeden. Honderden ratten lopen los in de tempel die je blootvoets moet
betreden! Er lopen ook een drietal witte ratten rond en die zouden je veel
geluk brengen wanneer je ze tenminste kan vinden. De tempel wordt heel druk
bezocht door de Hindi en is meer een commerciele onderneming geworden.
Terug
in het hotel gaan we in de lobby zitten om te zien of we online kunnen gaan, de
manager die in gesprek is met een Australier biedt ons spontaan een whiskey on
the house aan wat we natuurlijk niet kunnen weigeren. Na een warme douche gaan
we eten, een half fried chicken voor Kathleen en voor mezelf een navratan korma,
een vegetarishe schotel. Na ons avondmaal besluiten vroeg in bed te kruipen
want morgen wacht ons een lange rit van 325km naar Jaisalmer.
Deze ochtend rond 06.45 opgestaan, iets beter geslapen dan de vorige
nacht want hadden andere kamer gevraagd. Onze chauffeur is op tijd en om acht
uur vertrekken we richting Mandawa. Blij dat ik niet zelf een wagen gehuurd heb
want hier heb je stalen zenuwen nodig om je door deze zee van voertuigen te
begeven. Met 5 auto's naast elkaar op een drievaksbaan is hier heel gewoon en
dan zou er hem nog een 6de proberen tussen te wringen! Aan de verkeerslichten
krijgen we nog een turnshow van een 5-jarig meisje met de bedoeling nog wat
roepies te krijgenn het is moeilijk om te negeren maar dit is een goed
georganiseerde actie zoals we al op televisie gezien hadden.
Na anderhalf uur rijden zijn we buiten de stad maar dan nog is het
verkeer op bepaalde momenten chaotisch. Ondertussen worden we terug
geconfronteerd met de groote armoede in dit land. De schrijnende beelden van
het journaal spelen zich nu voor onze ogen af. Arm en rijk soms heel dicht bij
elkaar.
De wegen liggen er heel dikwijls erbarmelijk bij, vooral in het eerste
gedeelte van de rit. Wanneer we de provincie Rajasthan binnen rijden blijkt
hier de wegeninfrastructuur iets beter te zijn. Na een korte middagpauze komen
we rond 14.30 aan in Mandawa. We hebben de adressen bij van 3 hotels maar na
een korte inspectie van het eerste hotel beslissen we om hier te blijven, een
prachtige haveli. Deze haveli's waarvan er nog een aantal goed bewaard zijn,
zijn grote beschilderde villa's gebouwd door zijdehandelaars. Mandawa lag op de
zijderoute en kende een bloeiende periode. Na het verdwijnen van de zijderoute
vertrokken ook de rijken en kwamen de haveli's in verval. Samen met een
Canadees koppel gaan we met een gids van het hotel de stad in om een aantal van
deze villa's te bezoeken. Sommige zijn nog bewoond maar een aantal staan gewoon
te verkommeren, het zal ook wel een kapitaal kosten om deze huizen in hun originele
staat te brengen.
Na onze rondleiding gaan we ons verfrissen en dineren om nadien vroeg in
bed te duiken. Morgen staat er reeds een volgende rit gepland naar Bikaner.
Wegens de slechte en trage internetverbinding kan ik spijtig genoeg geen foto's posten. Misschien hebben we één van de volgende dagen een betere verbinding.
Deze nacht om 01.15 plaatselijke tijd geland te Delhi. Na de nodige formaliteiten en het wachten op de koffers begaven we ons naar de uitgang waar onze chauffeur zou staan wachten. Een eerste ontgoocheling was al een feit aangezien er tussen de tientallen chauffeurs niemand stond met ons naambordje. Na een telefoontje met het hotel bleek er geen chauffeur gestuurd te zijn! Dan maar een taxi genomen om in ons hotel te geraken wat niet zo evident was want verschillende straten naar het centrum worden blijkbaar tijdens de nacht afgesloten. Uiteindelijk arriveerden we rond 03.30 in het hotel om tegen 04.00 in bed te kruipen.
Wegens het langdurig blaffen van loslopende honden en het lawaai in de receptie (kamer lag net achter de receptie) was het moeilijk om de slaap te vatten. Uiteindelijk schoten we dan rond 10.00 wakker en na een koude douche en een simpel ontbijt gingen we naar Mr Sunil van Cozy Travel om onze trip voor de volgende dagen te finaliseren.
Rond de middag namen we dan een tuktuk (taxi op 3 wielen) richting Old Delhi, een rit om nooit meer te vergeten. Iedereen kent de beelden van op de televisie maar als je er eenmaal echt tussen zit besef je pas in welke heksenketel je je bevindt. Ondanks de chaos rijdt er (haast) niemand tegen elkaar maar het is hier wel de wet van de sterkste, als je je er niet tussen wringt dan kom je geen meter verder. Oordopjes komen ook van pas want er gaat geen seconde voorbij of er toetert iemand, om gek van te worden.
Eerste stop, The red fort, gebouwd in 1638 door shah Jahan. Een aparte kassa voor buitenlanders (hogere prijs), waren bijna de enige buitenlandse toeristen en hadden soms meer belangstelling dan de gebouwen! Tijdens een korte lunch (overschotje van onze picknick) krijgen we het gezelschap van een aantal tamme eekhoorns die wel op de foto willen. Op weg naar Jama Masjid, de grootste moskee van India, worden we aangeklampt door een fietstaxi, die wijst ons er op dat het toch een eindje wandelen is en voor een "prijsje" (30 roep=40 eurocent) wil hij ons wel voeren. Wegens een discussie aan de ingang van de moskee besluiten we niet binnen te gaan en laten ons dan maar door onze fietstaxi door Chandni Chowk, the Old market, voeren. Deze bestaat uit een wirwar van straatjes, de een al smaller dan de ander en het is een wonder dat niemands tenen er worden afgereden. Elke straat heeft zo zijn specialiteit en na een "verplicht" bezoekje aan een stoffenwinkel nemen we afscheid van onze chauffeur. Met een tuktuk rijden we terug naar New Delhi en hopen nog voor donker ons hotel terug te vinden.
De straat waar ons hotel zich bevindt is ook een aaneenschakeling van winkeltjes en eetkraampjes. Nadat we onze rugzakken hebben afgezet gaan we op zoek naar een avondmaal en we beginnen traditioneel met kip curry en een kip masala J, kwestie van onze maag de tijd te geven om aan de Indische specerijen te wennen. Vanavond vroeg in bed om wat slaap in te halen, morgen om 08.00 vertrekken we richting Mandawa.
Nu dinsdag wordt er gestaakt bij de NMBS , het wordt onduidelijk hoe erg het zal zijn maar hopelijk heeft deze staking geen gevolgen voor onze rit naar Schiphol op woensdagmorgen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Roadtrip in Rajasthan
, het wordt onduidelijk hoe erg het zal zijn maar hopelijk heeft deze staking geen gevolgen voor onze rit naar Schiphol op woensdagmorgen.
