Nog 16 dagen en de tweede editie van de inleefweek gaat van start...
De promotie rond dit zinvolle project draait op volle toeren: verenigingen, scholen, medewerkers en raadsleden van OCMW en gemeente (Boechout, Borsbeek en Hove) werden aangeschreven en uitgenodigd om mee in te stappen. De respons blijft jammer genoeg eerder beperkt. Ook een oproep in de gemeentelijke infobladen en op de websites krijgt weinig gehoor. Tot hier toe gaan 13 gezinnen de confrontatie aan om een week in de huid te kruipen van leefloongerechtigde families. Dat kan beter en meer! Wat houdt jullie tegen? Wat schrikt jullie af? Ik ben ervan overtuigd dat elk inleefgezin een boeiende, leerrijke week tegemoet gaat. Inschrijven kan nog tot 1 oktober! Ook voor hen die het lokaal sociaal beleid uitstippelen kan dit ongetwijfeld een unieke ervaring zijn. Dus vooral ook de beleidsmakers hoop ik nog te mogen noteren als deelnemers.
Misschien dat onderstaande getuigenis nog het laatste zetje in de rug kan betekenen? Deze vrouw verwoordt beter dan wie ook de zin van heel dit inleefproject.
Op een blog van een Antwerpse inleefweek in 2010 schreef een alleenstaande mama (die zichzelf een generatie-arme noemt) het volgende: Rondkomen met een laag inkomen is slechts het zichtbare topje van de ijsberg. Een korte periode van armoede kan iedereen overkomen, wordt maar eens werkloos of een langere periode ziek. De meeste mensen zullen een korte periode met wat minder inkomen wel overleven. Maar wat als dit langer duurt, wat als je vriendenkring het niet meer zo leuk vindt om je te trakteren, wat als ook je familie wegvalt? Wat als je jaren na elkaar met dit krappe budget moet rondkomen? Als je jezelf moet verantwoorden voor iedere uitgave die nog maar een klein beetje naar luxe neigt? Als ook de jeugdhulpverlening door krijgt dat heel misschien de kinderen net iets teveel materiële tekorten hebben. Dan pas kom je bij de diepe armoede. De binnenkant, het geheel van kwetsuren die mensen meesleuren, de rugzak die het ontsnappen uit armoede op eigen kracht zo moeilijk maakt. De onzichtbare kloof tussen de algemeen aanvaarde leefpatronen en de keuzes die je als arme denkt te moeten maken om erbij te horen. Ik ben ervan overtuigd dat de inleefgezinnen vanaf nu met een andere blik naar mensen in armoede kijken. Let op! Geen medelijden, dat helpt niemand vooruit, dat hebben mensen in armoede allerminst nodig. Maar wel een welgemeend medeleven en respect voor een leven en keuzes die anders zijn, maar daarom niet minder dan uw leven.
Wie gaat samen met het OCMW de confrontatie aan? Leef een week met een leefloon en ervaar hoe het is om met een zeer beperkt budget rond te komen.
Waarom vraagt het OCMW aandacht voor de armoedeproblematiek?
België is een welvarend land, maar nog steeds leven vele landgenoten in armoede. Volgens de laatste cijfers van de Europese Unie (EU-SILC 2008) behoorde 14,7% (ongeveer 1 op 7 personen) van de Belgische bevolking in 2008 tot de groep met een armoederisico op basis van hun inkomen. In absolute cijfers komt dit overeen met ongeveer 1 551 671 personen.
Het aantal leefloners is de scherpste indicator van armoede. Einde 2010 telde België 95 035 mensen die van een leefloon leven. Sinds het uitbreken van de economische crisis is het aantal leefloontrekkers zelfs fors gestegen en voorspellingen vrezen dat de kaap van 100 000 leefloontrekkers weldra bereikt zal worden.
17 oktober is de werelddag van Verzet tegen Armoede. De maand oktober is dan ook het uitgelezen moment om even stil te blijven staan bij de leefwereld, leefsituatie van arme gezinnen in België. Hoe lukt het hen om te overleven met zon krap budget in onze consumptiemaatschappij?
Actie in OCMW Boechout, Borsbeek en Hove
De OCMWs van Boechout, Borsbeek en Hove dagen alle inwoners uit om gedurende een week te leven met een leefloon. Hoe creatief moet je zijn om een gezonde, gevarieerde maaltijd op tafel te zetten met een minimuminkomen? Wat moet je je allemaal ontzeggen als je moet rondkomen met amper 7 euro per dag? Lukt het je om te bezuinigen op bepaalde uitgavenposten (zoals voeding, vrije tijd, ) om toch je budget in evenwicht te houden?
Eén week in de huid kruipen van een leefloontrekker leert je veel meer dan massas cijfermateriaal, informatie van horen of zien. Bovendien krijg je door aan den lijve te ondervinden en te ervaren hoe anderen leven, meer begrip en respect ook voor hun situatie. De OCMWs van Boechout, Borsbeek en Hove willen op deze manier aandacht vragen voor de mensen achter de cijfers en de regelgeving.
Wat betekent dit concreet? Probeer van 10 tem 16 oktober 2011 te leven met een leefgeld van 7,65 euro per dag. Dit leefgeld is een gemiddeld bedrag waarmee een alleenstaande leefloner (na aftrek van huur, water, gas, elektriciteit, telefoon en enkele andere vaste kosten zoals verzekeringen en belastingen) moet rond komen. Gedurende deze zeven dagen vragen we je om te noteren wat je hebt uitgegeven, wat je hebt moet missen, wat je teveel hebt uitgegeven. Het OCMW heeft hiervoor een praktische handleiding uitgewerkt: achtergrondinformatie, inleefregels, tips en weetjes voor een zuinig leven,
Tijdens deze inleefweek zal u bovendien de ervaringen, bedenkingen en belevenissen van enkele deelnemers actief kunnen volgen via deze blog. Alle reacties zijn uiteraard welkom.
Op dinsdag 18 oktober om 19u30 wordt dit inleefproject afgesloten met een informatieavond in het Dienstencentrum Ten Hove (R. Verbeecklaan 3, 2540 Hove). Iedereen krijgt dan uitgebreid de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen, ook een ervaringsdeskundige zal dan een toelichting komen geven.
Geïnteresseerd om deel te nemen aan dit project? Laat dan een berichtje via deze blog en we bezorgen je al de nodige informatie.
