De laatste loodjes van dit experiment... Nog even op onze tanden bijten en het gereken, getel, gediscussieer... is achter de rug. Gelukkig zijn de speeltuin en het zonnetje nog steeds gratis en kunnen wij daar vandaag dus onbeperkt gebruik van maken. Rugzak met flesje water en goedkope Aldi-koekjes, de fiets op en speeltuin 'here we come'.
Aan alle inleefgezinnen: bedankt om deel te nemen aan dit project! Echt knap dat jullie het zagen zitten om jullie luxe-leventje gedurende 7 dagen in vraag te stellen. Hopelijk vonden jullie het, net als ik, een boeiende ervaring!
Aan alle mede-bloggers: bedankt voor jullie reacties! Erg fijn om te lezen dat ik er deze week niet alleen voor stond. Vooral zo herkenbaar die situaties, reacties van anderen, moeilijkheden... waar jullie mee geconfronteerd werden.
Aan iedereen die met interesse dit project volgde: tot ziens op dinsdag 18 oktober om 19u30 in Dienstencentrum Ten Hove.
Voor mij is dit inleefproject zeker en vast geslaagd: er werd gepraat, nagedacht, gezucht en gepuft over het 'leven met een leefloon'. Ik ben ervan overtuigd dat de inleefgezinnen, maar ook hun omgeving, meer respect en begrip hebben gekregen voor mensen die dag in dag uit met een zeer beperkt budget moeten leven. We hadden meer dan ooit deze week aandacht voor de mensen achter de cijfers...
Dat het moeilijk ging zijn om deze uitdaging vol te houden in het weekend had ik wel verwacht. Maar jammer genoeg is het nog veel moeilijker dan gedacht. Zoveel leuke dingen die we aan onze neus voorbij moeten laten gaan: een drankje na de voetbalwedstrijd van mijn zoontje, mosselsouper van de jeugdbeweging, een lekker aperitiefje of dessertje... Wel fijn om te weten dat veel vrienden, buren medelijden met ons hebben en ons helpen in deze (gelukkig van korte duur) moeilijke tijden: andere voetbalouders willen ons gerust trakteren, onze buurvrouw biedt ons een pak spaghetti aan... Erg lief, maar wat als we nooit iets kunnen teruggeven? Weer veel stof tot discussie en nadenken over het leefloon... En dat is uiteindelijk waar we het allemaal voor doen!!
Nog even volhouden en na deze zeven magere dagen komen weer de ontelbare vette dagen... Van geluk gesproken...
Donderdag vandaag, vierde dag van de inleefweek, net voorbij de helft... En eerlijk gezegd, het wordt er niet gemakkelijker op. Vooral gisteren (woensdag) was een lastige dag. Woensdag traditioneel de dag van de hobby's: voetbal, dans, muziek... Mijn huisgenoten zijn bezige bijtjes in de helft van de week. Gelukkig is het inschrijvingsgeld reeds lang betaald, anders was er van deze leuke vrijetijdsbestedingen nu geen sprake. Al ontelbare keren heb ik me deze week afgevraagd hoe die mama's zich voelen die zo vaak nee moeten zeggen aan hun kids. Lijkt mij hartverscheurend.
Dé conclusie die ik nu al trek uit dit project: het eten lukt, met wat gepuzzel en moeite, net. Maar alle extra's, onvoorziene omstandigheden brengen je budget uit evenwicht. Een deelneemster liet mij weten dat ze moest afhaken wegens ziekte: dokterskosten en apothekerskosten hadden haar volledig budget reeds opgeslokt. Voor sociale activiteiten blijft er helemaal niks meer over, vooral met het komende weekend voor de deur wordt dat een uitdaging...
Ja ja, we zijn eraan begonnen... Tellen, rekenen, prijzen vergelijken en vooral praten, praten en praten over budgetbeheer. Dit wordt ongetwijfeld de rode draad van deze week.
Toevallig startte ik deze week met een hele dag opleiding in Antwerpen. Vreemd genoeg viel mij vandaag pas echt op aan hoeveel dure verleidingen je daar moet weerstaan: massa's snoep- en wafelkraampjes in het station, terrasjes, winkeltjes... Hoe ontzettend moeilijk moet het zijn om daar elke dag opnieuw enkel te kunnen 'windowshoppen'. Tijdens de middagpauze bracht ik ons project ter sprake en het lokte onmiddellijk boeiende reacties uit van mijn medecursisten. Medelijden was er één van en ik kreeg zelfs een cola'tje aangeboden. Een vriendelijk gebaar maar heb er toch voor bedankt. Met een getuigenis die ik ooit las in het achterhoofd: het voelt heel erg vernederend en lastig om getrakteerd te worden en zelden iets terug te kunnen geven. Bovendien blijven vrienden dit niet doen... en zo eindigen vriendschappen.
Voorlopig is ons budget nog in evenwicht: boterhammetjes met kaas en confituur, goedkope koeken voor de kids, een appel en om de dag af te sluiten een bord soep met brood.
Benieuwd voor de komende dagen... en vooral ook benieuwd om te lezen hoe het bij de andere gezinnen verloopt! Blijven bloggen dus!!!
