Over een week is het al gedaan Toch staan er nog heel wat activiteiten op de kalender deze week heeft Chloé 's morgens haar zeilstage 's namiddags kunnen we dan na het middagdutje van Flavie vanalles doen zo is er onder andere nog de zoo, het kasteel van de avonturen, een touwenparcour, de futuroscoop Dus of we alles nog kunnen doen, ik weet het niet maar de dagen krijgen we zeker nog gevuld alle souveniers zijn gekocht, hopelijk past alles nog in de valies Mijn afgelopen vrije dag heb ik op het strand doorgebracht omdat ik het een beetje gehad heb met de museumbezoeken Antion is voor 5 dagen bij zijn mama en andere bomma maar er is ondertussen al nieuw volk hier met weer een baby (al moet ik er deze keer gelukkig niet op letten) voor mijn terugreis vertrek ik waarschijnlijk in les sables zelf. Tot nu toe nog in Nantes, maar voor met de kinderen is het nogal ver dus weten we het nog niet. Hoe dan ook volgende dinsdag ben ik 's avonds weer in België
voor een keer heb ik eens geen vrije dag op zondag. We hebben geruild van vrije dag om naar puy de fou kunnen gaan. Zonder enig idee te hebben wat het is ga ik ermee akkoord want het zou werkelijk de moeite waard zijn. Zo gezegd zo gedaan moet ik vroeger uit mijn nest en is er geen middagpauze. om 9u vertrekken we met de auto voor een dikke 100 km te rijden. Eindelijk aangekomen, want ik moet zeggen amai mijn benen. Zaterdags had ik nog op de trampoline moeten spelen dus stijve benen die had ik al. We krijgen de dagplanning en kunnen onze dag invullen. 4 grote shows. De eerste was het bal van de vogels. Ik zou nog nooit vogels van zo dichtbij hebben gezien... neenee anny zo van die vogels heb ik ook al van dichtbij gezien maargoed ik moet zeggen dat het wel heel schoon was... op naar de volgende show, want tussen de shows moet je je wel haasten omdat er imens veel volk is. De volgende show gaat over de romeinen in een kopie van het colloseum. Ook hier een werkelijk imense show met een massa volk. Slagen twee jongens erin om heel dat colloseum de wave te laten doen. Ik dacht aandacht nodig, maar ze zijn ervoor ingehuurd. Daarna etenstijd en op naar de vikkingen met een romantisch, maar ook een gevechtspektakel. Nog even wat rondwandelen en wat kleinere dingen bekijken voor we naar de laatste show gaan: de ridders met een paardenshow het enigste ding waar ze iemand uit het publiek kozen... en we mogen een keer raden wie het was... maar goed het was wel grappig en de show die ik erna heb gezien was ook fantastisch met franse humor die ik gelukkig heb verstaan. En naderhand bekeken ben ik blij dat ik mijn dag verlof heb geruild en verplicht ik iedereen die hier in de buurt eens passeert om naar puy de fou te gaan. Want het is werkelijk een spektakel om nooit meer te vergeten en met de weinige dagen die ik nog heb kan ik nu echt wel al zeggen dat dit de beste dag van heel mijn avontuur was...
Wat heb ik de afgelopen dagen gedaan? zee, draaimolen, op momenten 6 kinderen in de gaten houden... ik heb een wijk bezocht met allemaal muurschilderingen met schelpen een partijtje waterrugby met benjamin en even bewezen dat het belgische meisje sterk is... morgen gaan we sophie en lionel bezoeken op de jumping zondag heb ik voor een keer geen rust, maar gaan we naar puy de fou: volgens Anny is het magnifique laten we dat maar hopen. En dan maandag mijn rustdag de dagen beginnen zich stillekes af te tellen: nog 11 dagen
Nu er al een week gepasseerd is zal ik eens wat meer toelichten wat ik hier allemaal doe ook hier heb ik het geluk dat ik niet moet poetsen. Met drie kinderen weet ik me wel bezig te houden. maar nu zie ik wel iets meer dan de camping het strand, de draaimolen, garnalen vissen, met de goalkarts racen, een bezoekje brengen aan de manège van lionel en sophie... drukgevulde dagen die ook hier voorbij vliegen de komende zondag gaan we naar puy de fou kijken en dan is mijn vrije dag 's maandags. Maar eerst moeten de kinderen braaf zijn, en dat lukt niet altijd even goed... wat staat er nog op het programma: de zoo en het aquarium voor foto's & om mijn vakantie iets beter te kunnen voorstellen: er staan er al op facebook want deze site is er veel te traag voor...
Na enkele dagen begint het hier zijn gangetje te gaan 3 kinderen is wel veel, maar het beloond zich ook wel goed: ze hebben hier binnenshuis een zwembad en een jacouzi. De omgeving is al wat verkend. Er rest nog de dierentuin en het aquarium om de hoek, maar dat is iets voor met de kinderen. Voor de verderest selecteer ik wat in de toeristische dingen, maar er zijn niet veel dingen dat ik nog écht wil gezien hebben. Al zal ik me nog goed weten bezig te houden de komende twee zondagen. Wat de kookkunsten hier betreft: is de keuken hier iets uitgebreider. Voor de durvers (ik niet): radijzen met zout en bakboter als voorgerecht.
Na een dag regen begin ik gelukkig aan een dag zonder regen. Eerst een fiets zoeken. Nee, geen mountainbike voor mij, of toch? Ik heb pech de enige normale fiets is een namaakmountainbike maar goed het bolt en dat is het voornaamste. Eerste halte: het automuseum daarna op de fiets naar het centrum van les sables met een zeer gemakkelijke weg: met heengaan de zee aan de linkerkant, met terugkomen de zee aan de rechterkant en dan weet ik dat ik de juiste richting uitga. Al is het fietspad niet altijd even duidelijk te vinden. efkes wat rondrijden in les sables. En daarna het schelpenmuseum vinden. Wat moeilijker was dan ik dacht. Er waren veel borden met toeristische dingen, maar niet voor het schelpenmuseum. Dan maar een stratenplan zoeken, bleek ik redelijk dichtbij te zijn. Voor de schelpenliefhebbers: uniek in Europa het schelpenmuseum én zeker de moeite waard. daarna wat winkeltjes bekijken en terug op weg naar 'huis'.
Naast het gesprek met de Nederlander heb ik al een tweede plaats voor de gekste vraag. Deze keer komt ze van de zus Sophie: waarom spreek je Nederlands? Op iedere vraag toch maar een gewoon antwoord geven: omdat ik in het gedeelte van Belgie woon dat Vlaams spreekt. En dan gaat ook de derde plaats naar Sophie: drinken ze in Belgie bier zoals je water drinkt? Euhm nee... even tussen haakjes: in Frankrijk drinken ze Belgisch bier, maar in blikjes. En weten helemaal niet van waar Heineken komt: Franrijk, Belgie? euhm nee! De vierde plaats gaat naar Alexi en lucas met hun veelvoud gekke vragen. Het zijn twee vrienden van Chloé op de camping. Ze zijn ongeveer 12 jaar. Welke taal spreek je? Nederlands, zitten ze zo onder elkaar te zeggen dat het een soort engels dialect of accent is. Euhm toch maar even zeggen dat ik van Belgie ben en ik Vlaams spreek. Ah dus je spreekt Vlaams en Nederlands. Oei even uitleggen dat dat hetzelfde is. Hoe spreek je Alexi uit? Uw naam blijft gewoon hetzelfde, er zullen bij sommige namen wel verschillen zijn. zoals bij inge dat kunnen ze dus niet uitspreken. Meestal is het Iengue, maar ook aingue, ajn... Ze moeten nog veel leren precies...
île d'oléron: Ik had er meer vrijheid en ook meer rust, zelfs al zat ik op een camping. Het was meer enkel Flavie: want Chloé had haar vriendinnen. Ik kon overal met de fiets naartoe. Daar waar ik dacht dat het het platteland was, moet ik haast stad tegen gaan zeggen want hier (les sables d'olonne) is het pas echt platteland, ver van alles verwijderd. Zelfs geen buren ofzo... het zijn ineens drie kinderen: Flavie en Chloé, maar ook bébé méchant oftewel Antion (bijna 2 jaar) daarnaast is het ook altijd de grootmoeder, grootvader en de zus van Carole: sophie. Kortom, het is er heel anders, een meer familiaal leven, waar ik toch nog wel aan moet wennen Een ding blijft hetzelfde: ik kan nog altijd niet goed slapen...
dinsdag, mijn laatste dag île d'oléron. Een dag zoals een ander, al was het ook wel een beetje vreemd. Mijn koffer heb ik al klaar. Alleen 's middags nog wat poetsen en ik ben vertrekkensklaar. Ik denk dat we rond 19u vertrokken zijn. Flavie is wagenziek, ai wat gaat dat geven? Alez we zijn vertrokken... Help, geraak ik wel veilig in les sables? Naar mijn mening kan de moeder van Carole niet rijden. Ik ben nog nooit zo misselijk geweest in de auto. Flavie vraagt om de 5 minuten of het nog ver is. En Anny (mama van carole) zegt de hele tijd oui mon petit coeur of chérie we zijn er bijna. Half 10 aankomst in eeeuhm: groot Vliermaal: hobbelige wegen, platteland... Het huis ligt langs een zandweggetje ver van alles. Even een toer langs de zee, alsof ik een kind ben dat voor de eerste keer de zee ziet. Tijdens het eten gaat de telefoon en ik hoor Anny zeggen jaja de reis is super bien (heel goed) verlopen, niemand is ziek... En mijn maag draait nog eens om toen ik het hoorde. Na het eten kan ik me installeren en slapen na een vermoeiende reis. Nog drie weken en ik ben terug thuis.
Zaterdag had ik met Nathalie (een vakantieganger) afgesproken om samen naar la cité de l'huître te gaan: om alles te weten te komen over oesters. Leuk voor mij: dan moet ik niet alleen gaan en niet met de fiets. 9u30 even vragen om hoe laat we vertrekken 10u: de fiets in het koffer krijgen, want ik heb meer op het programma dan dat. Oeps de dochter kan niet mee omwille van mijn fiets. La cité: een terrein met museum en natuur op het Franse vasteland. Erna ze zijn zo vriendelijk om me nog te brengen tot fort louvois: mijn volgende bestemming. Omdat fort boyard niet ging, dan maar wat kleiners bezoeken. Met een mooi zicht op de brug, het eiland. Een weetje waar de rondleiding lang genoeg bij heeft stilgestaan: de kamer waar het poeder werd gemaakt voor de kanonnen is zo gebouwd dat als het poeder ontplofte dat de ontploffing naar beneden gaat en dus niet de rest vernield. Vandaar dat ook de vloer van hout is gemaakt. Erna had ik er genoeg van, op weg naar het eiland en het laatste onbezochte dorpje. Amai wat ben ik bij dat ik niet alles met de fiets heb moeten den: 33°C en ik geraak niet vooruit. Uiteindelijk aangekomen in Saint Trojan les bains. Ik heb er het treintje genomen met een conducteur met een abnormaal vriendelijk gezicht. Aankomst aan het strand met grote golven en veel wind. Oei moet ik dat dinsdag opnieuw doen met Flavie en Chloé? Toch maar eens met Carole praten of het niet te gevaarlijk is. 20u: aankomst op de camping. Dringend tijd voor mijn spaghetti pesto...
Al wie denkt dat de post in Belgie niet goed werkt, ik moet je teleurstellen: het kan nog erger zoals het geval is in Frankrjk. Mijn postkaartjes zijn na twee weken aangekomen een brief en een kaart naar Tom die ik op hetzelfde moment heb gepost komt niet op hetzelfde moment aan. De binnenkomende post gaat sneller: een brief 2-3 dagen, maar erna werkt de post weer niet zo goed De brief van mama 18 juli, de brief van bomma 23 juli arriveren op hetzelfde moment. Om mijn post te beantwoorden: de cliché's het weer is nog altijd hetzelfde: afwisselend, maar er is verbetering op komst. Zoals morgen... Ik weet nog niet wat te doen, want ik heb alles zowat gezien en bezocht. Maandag meer nieuws over wat het uiteindelijk geworden is.
Toeristisch gezien zijn er 9 plaatsen om te ontdekken. Rekening houdend met mijn vrije momenten kan ik 6 van de 9 bezoeken. Eentje heb ik nog bezocht toen het gesloten was. In volgorde van mijn bezoeken: La citadelle: het overblijfsel van den oorlog met een zicht op fort boyard en le viaduc het museum van st pierre: een klein museumpje over het vissersleven en de kledij Fort Royer: toen het gesloten was, ook over mosselen, oesters en de cabannes De vuurtoren: phare de chassiron en het museum: de phare was kleiner dan verwacht, al waren het meer dan genoeg tredes. Het museum was eerder ongewoon: een rondleiding met beeld en geluid. Al was het voor mij eerder kijken, want al de vaktermen over de toren en het vissersleven was een beetje te hoog gegrepen. Le marais aux oiseaux: het park met de eenden, ganzen, pauwen, ooievaars... Voor de beesten-, natuurliefhebbers zeker wel leuk om te bezoeken. Het is een wandeling tussen de beesten. Le port des salines: na het eindelijk gevonden te hebben en op het einde van mijn lange dag was het toch leuk met opnieuw het vissersleven: oesters, mosselen en zoutfabricage. Het is het museum waar ik het meeste van heb opgestoken en wat ik dus ook het meeste zou aanraden. Dat alles tesamen heb ik kunnen bezoeken voor slechts 13 euro 20. Niet toeristisch vermeld: le viaduc: de verbinding met Frankrijk Fort boyard Parc myocastors: het zijn beesten, geen idee wat de nederlandse naam ervoor is, maar het is een kruising tussen een rat en een bever. Je krijgt er een hele uitleg, kunt de beesten wortels geven en het grote fotomoment: zoiets op je schoot nemen de toeristische treintjes, de markten die overal zijn de verschillende stranden, cabannes pont Napoleon: om te herinneren hoe groot hij was... En natuurlijk nog de animatie op de camping...
Voor ik er meer over zeg, moet je in het achterhoofd houden dat campingeigenaars weinig tijd hebben om te koken, zelfs om te eten. Ze hebben pech want ik ben een trage eter. Er bevindt zich altijd stokbrood op tafel. Maar daar eet ik enkel 's ochtends van en uitzonderlijk op andere momenten. Er is niets mis met stokbrood, maar een gewone boterham zou ook wel eens smaken. Ze eten twee warme of middagmaaltijden: 's middags: voor-, hoofd- en nagerecht. Voorgerechten: meloen, salade, couscous... zelfs een keer oesters. Hoofdgerecht: vlees en groenten of pasta met vlees. Het is vaak steak of kip. Een an te raden saus voor bij het vlees: crême de saint agur. Het dessert: yoghurt of kaas. Maar dat eet ik niet veel: niet dat dat niet lekker is, maar ze zijn hier bourgondisch voor mij. 's namiddags ete ze ijs of fruit. Het reccord van Flavie (3 jaar) 3 ijsjes op 1 dag. 's avonds: pasta of salade met opnieuw het dessert. Ze eten veel ketchup en zeer vreemd wanneer ik wel ketchup eet: zij niet: bij croque monsieur. enkele aanraders: * sint-jacobschelpen + pasta * kip, aardappelschijfjes, banaan, currykruiden en kokosmelk * sla, maïs, ei, tomaat, eend, fèta, geroosterd brood en geitenkaas * sla, maïs, ei, kerstomaatjes, eendenpaté en proscitto Wat wil ik eten als ik terug ben? Pasta met gekruide saus, want saus kennen ze niet en kruiden ook niet. Zelfs pizza's zijn ongekruid...
dinsdag: een nederlands gezin met 4 kinderen arriveert. Het was spelletjesnamiddag: eventjes kennismaken met de nederlandse vader, met een raar gezicht. Ze wonen boven amsterdam, hij heeft twee jaar in Parijs gewoond. En dan stelt hij een vraag: spreken je kinderen ook nederlands? Euhm effe uitleggen dat ik nog maar 19 jaar ben en nog geen kinderen heb. Tot zover mijn gesprek. Toch maar hopen op Vlamingen misschien?
8u40: ik kruip uit bed en wordt wakker. 9u: zelf eten en het eten van Chloé en Flavie maken. De rest van de voormiddag: tv kijken, vakantieoefeningen helpen maken, met de blokjes spelen, verschillende pogingen tot het aankleden van Flavie... 12u30 eigenlijk gedaan, mar stipt zijn ze er niet. Tussen 13-14u eten. Tot 14u vrij. Wat de ik dan? lezen, fietsen, rusten, zwemmen... 16u-19u30 à 20u: speeltuin, zwemmen, pingpong, fietsen, naar de draaimolen. 20-21u: eten. Daarna: opnieuw (behalve donderdagavond): pc, lezen, tv kijken, fietsen...
Les jours unique: strand, parc aquatique, goochelaar...
Les dimanches: de boot die ik nooi heb kunnen nemen, citadel, museum, les marais, vuurtoren, ecomuseum
in het vooruitzicht Saint-trojan les bains: het laatste onbezochte dorpje. De terugkeer naar het vaste land, maar nog altijd aan zee: les sables d'Olonne.
8u30: na enkele keren te ontwaken, beslis ik dat het tijd is om uit bed te kruipen, mijn rugzak te maken. en een ontbijt te nemen. 9u zoals iedere ochtend stokbrood en muntthee. 9u30: klaar om te vertrekken. Nog even mijn route bekijken: dolus - Saint-Pierre - Cheray - Saint-Denis (iets meer dan 20 km). Een gemakkelijk route: altijd maar rechtdoor: Saint-Pierre en alles gaat goed. Tot ik Saint-Georges zie? Wat heb ik mis gedaan? St Georges is pas voor de terugweg. Ah nu zie ik het Cheray is een deelgemeente van St georges. 10u25: eindelijk een einde aan de lange baan. saint georges: eerste echte stop: het marktje en le phare de chassiron. Phare & museum: amai wanneer komt er een einde aan al die trappen? Al deed het uitzicht dat al gauw vergeten. Van het museum heb ik niet veel kunnen verstaan. Dan maar eten en mijn tocht verderzetten. Saint-denis - la Brée - Saint-georges - Saint-pierre - Dolus (ongeveer hetzelfde aantal km). La Brée: ah eindelijk niet ver meer van thuis. 15u10: terug in dolus maar niet nar de camping. Eventjes de benen strekken in le marais aux oiseaux. Het is een park met vogels, eenden, ganzen... die ze er verzorgen. Et après? Dolus - le port des salines voor het ecomuseum. Nog een keer op de fiets, nog een 10 km en ik kan rusten en vooral eten. Maar die laatste kilometers waren er echt te veel aan. Eindelijk rond 19u terug in dolus. Ah spaghetti met pesto dat gaat smaken. Potverdikke de gas is op. Met een grote vertraging kan ik dan toch eten en een beetje zwemmen om hopelijk niet te veel last van mijn benen te krijgen. Na deze lange tocht rest mij nog maar een gemeente dat ik nog niet gezien heb. Nog een beetje tv kijken en ik ga slapen. Het einde van mijn vrije dag. groetjes inge
Het mooie weer is een beetje verdwenen. En nu lijkt het grote land met ht kleine eiland meer en meer op België Heel afwisselend weer met veel regen. En wat doen twee zussen die binnen moeten blijven? jaja, ruziemaken! Naast het slechte weer nog iets minder aangenaam nieuws voor mij: het vreselijkste kind Kenzo blijft de ganse zomer op de camping Maandag: boodschappen doen in de intermaché wat voor een minidorpje als dolus abnormaal groot is. Les jours de 14 juillet: les feu d'artifisme 12 juli: in dolus om 21u ga ik naar het rugbyveld hierlangs voor het spektakel. Ah ja om 21u eten de fransen dan maar een tijdje later teruggekeerd naar het spektakel. En dan verwacht ik me aan trucs met vuur, jongleren of vuurspuwen. Bleek het gewoon vuurwerk te zijn, al sloeg dat helemaal niet tegen. Het was een soort vuurwerkshow. 14 juli zelf: geen Franse vlaggen zoals het in Belgie zou zijn, maar opnieuw een vuurwerkspektakel. Deze keer in La cotinière: een dorpje aan de kust. Het was een vuurwerk om nooit meer te vergeten/ om u tegen te zeggen. Het was niet een show zoals in dolus, maar het effect was magnifiek: het zicht met de zee, de knallen door de open ruimte, het effect dat het naar je toekomt, zo gigantisch groot... Erna geen vuurwerk meer, al gaat moederke natuur daar niet mee akkoord: gietende regen, bliksem, donder, stortregen...
de afgelopen week was het vermoeiend, zoveel kinderen... Flavie is ziek en is vreselijk als ze ziek is. Iedere dag was zowat hetzelfde, dus niets bijzonders te vertellen ik heb geprobeerd foto's te posten, maar ze zijn te groot. zondag pechdag: regen, geen boot, afzetters op restaurant... Ik slaap redelijk slecht en het gemis begint al wat te komen. groetjes inge
ps: je mag altijd iets in het gastenboek schrijven
Uitslapen lukt precies niet. Dan maar vroeg uit de veren voor een grotere verkenning van het eiland; en waar leidt de fietstocht naartoe? Le chateau en boyardville. Tu veux prendre un photo? Ja... bleken het ook nog nederlanders te zijn ook Fort boyard is mooi, eindelijk eens op een strand wandelen. Volgende week fort boyard en bateau
