Naast het gesprek met de Nederlander heb ik al een tweede plaats voor de gekste vraag. Deze keer komt ze van de zus Sophie: waarom spreek je Nederlands? Op iedere vraag toch maar een gewoon antwoord geven: omdat ik in het gedeelte van Belgie woon dat Vlaams spreekt. En dan gaat ook de derde plaats naar Sophie: drinken ze in Belgie bier zoals je water drinkt? Euhm nee... even tussen haakjes: in Frankrijk drinken ze Belgisch bier, maar in blikjes. En weten helemaal niet van waar Heineken komt: Franrijk, Belgie? euhm nee! De vierde plaats gaat naar Alexi en lucas met hun veelvoud gekke vragen. Het zijn twee vrienden van Chloé op de camping. Ze zijn ongeveer 12 jaar. Welke taal spreek je? Nederlands, zitten ze zo onder elkaar te zeggen dat het een soort engels dialect of accent is. Euhm toch maar even zeggen dat ik van Belgie ben en ik Vlaams spreek. Ah dus je spreekt Vlaams en Nederlands. Oei even uitleggen dat dat hetzelfde is. Hoe spreek je Alexi uit? Uw naam blijft gewoon hetzelfde, er zullen bij sommige namen wel verschillen zijn. zoals bij inge dat kunnen ze dus niet uitspreken. Meestal is het Iengue, maar ook aingue, ajn... Ze moeten nog veel leren precies...
île d'oléron: Ik had er meer vrijheid en ook meer rust, zelfs al zat ik op een camping. Het was meer enkel Flavie: want Chloé had haar vriendinnen. Ik kon overal met de fiets naartoe. Daar waar ik dacht dat het het platteland was, moet ik haast stad tegen gaan zeggen want hier (les sables d'olonne) is het pas echt platteland, ver van alles verwijderd. Zelfs geen buren ofzo... het zijn ineens drie kinderen: Flavie en Chloé, maar ook bébé méchant oftewel Antion (bijna 2 jaar) daarnaast is het ook altijd de grootmoeder, grootvader en de zus van Carole: sophie. Kortom, het is er heel anders, een meer familiaal leven, waar ik toch nog wel aan moet wennen Een ding blijft hetzelfde: ik kan nog altijd niet goed slapen...
dinsdag, mijn laatste dag île d'oléron. Een dag zoals een ander, al was het ook wel een beetje vreemd. Mijn koffer heb ik al klaar. Alleen 's middags nog wat poetsen en ik ben vertrekkensklaar. Ik denk dat we rond 19u vertrokken zijn. Flavie is wagenziek, ai wat gaat dat geven? Alez we zijn vertrokken... Help, geraak ik wel veilig in les sables? Naar mijn mening kan de moeder van Carole niet rijden. Ik ben nog nooit zo misselijk geweest in de auto. Flavie vraagt om de 5 minuten of het nog ver is. En Anny (mama van carole) zegt de hele tijd oui mon petit coeur of chérie we zijn er bijna. Half 10 aankomst in eeeuhm: groot Vliermaal: hobbelige wegen, platteland... Het huis ligt langs een zandweggetje ver van alles. Even een toer langs de zee, alsof ik een kind ben dat voor de eerste keer de zee ziet. Tijdens het eten gaat de telefoon en ik hoor Anny zeggen jaja de reis is super bien (heel goed) verlopen, niemand is ziek... En mijn maag draait nog eens om toen ik het hoorde. Na het eten kan ik me installeren en slapen na een vermoeiende reis. Nog drie weken en ik ben terug thuis.
Zaterdag had ik met Nathalie (een vakantieganger) afgesproken om samen naar la cité de l'huître te gaan: om alles te weten te komen over oesters. Leuk voor mij: dan moet ik niet alleen gaan en niet met de fiets. 9u30 even vragen om hoe laat we vertrekken 10u: de fiets in het koffer krijgen, want ik heb meer op het programma dan dat. Oeps de dochter kan niet mee omwille van mijn fiets. La cité: een terrein met museum en natuur op het Franse vasteland. Erna ze zijn zo vriendelijk om me nog te brengen tot fort louvois: mijn volgende bestemming. Omdat fort boyard niet ging, dan maar wat kleiners bezoeken. Met een mooi zicht op de brug, het eiland. Een weetje waar de rondleiding lang genoeg bij heeft stilgestaan: de kamer waar het poeder werd gemaakt voor de kanonnen is zo gebouwd dat als het poeder ontplofte dat de ontploffing naar beneden gaat en dus niet de rest vernield. Vandaar dat ook de vloer van hout is gemaakt. Erna had ik er genoeg van, op weg naar het eiland en het laatste onbezochte dorpje. Amai wat ben ik bij dat ik niet alles met de fiets heb moeten den: 33°C en ik geraak niet vooruit. Uiteindelijk aangekomen in Saint Trojan les bains. Ik heb er het treintje genomen met een conducteur met een abnormaal vriendelijk gezicht. Aankomst aan het strand met grote golven en veel wind. Oei moet ik dat dinsdag opnieuw doen met Flavie en Chloé? Toch maar eens met Carole praten of het niet te gevaarlijk is. 20u: aankomst op de camping. Dringend tijd voor mijn spaghetti pesto...
Al wie denkt dat de post in Belgie niet goed werkt, ik moet je teleurstellen: het kan nog erger zoals het geval is in Frankrjk. Mijn postkaartjes zijn na twee weken aangekomen een brief en een kaart naar Tom die ik op hetzelfde moment heb gepost komt niet op hetzelfde moment aan. De binnenkomende post gaat sneller: een brief 2-3 dagen, maar erna werkt de post weer niet zo goed De brief van mama 18 juli, de brief van bomma 23 juli arriveren op hetzelfde moment. Om mijn post te beantwoorden: de cliché's het weer is nog altijd hetzelfde: afwisselend, maar er is verbetering op komst. Zoals morgen... Ik weet nog niet wat te doen, want ik heb alles zowat gezien en bezocht. Maandag meer nieuws over wat het uiteindelijk geworden is.
Toeristisch gezien zijn er 9 plaatsen om te ontdekken. Rekening houdend met mijn vrije momenten kan ik 6 van de 9 bezoeken. Eentje heb ik nog bezocht toen het gesloten was. In volgorde van mijn bezoeken: La citadelle: het overblijfsel van den oorlog met een zicht op fort boyard en le viaduc het museum van st pierre: een klein museumpje over het vissersleven en de kledij Fort Royer: toen het gesloten was, ook over mosselen, oesters en de cabannes De vuurtoren: phare de chassiron en het museum: de phare was kleiner dan verwacht, al waren het meer dan genoeg tredes. Het museum was eerder ongewoon: een rondleiding met beeld en geluid. Al was het voor mij eerder kijken, want al de vaktermen over de toren en het vissersleven was een beetje te hoog gegrepen. Le marais aux oiseaux: het park met de eenden, ganzen, pauwen, ooievaars... Voor de beesten-, natuurliefhebbers zeker wel leuk om te bezoeken. Het is een wandeling tussen de beesten. Le port des salines: na het eindelijk gevonden te hebben en op het einde van mijn lange dag was het toch leuk met opnieuw het vissersleven: oesters, mosselen en zoutfabricage. Het is het museum waar ik het meeste van heb opgestoken en wat ik dus ook het meeste zou aanraden. Dat alles tesamen heb ik kunnen bezoeken voor slechts 13 euro 20. Niet toeristisch vermeld: le viaduc: de verbinding met Frankrijk Fort boyard Parc myocastors: het zijn beesten, geen idee wat de nederlandse naam ervoor is, maar het is een kruising tussen een rat en een bever. Je krijgt er een hele uitleg, kunt de beesten wortels geven en het grote fotomoment: zoiets op je schoot nemen de toeristische treintjes, de markten die overal zijn de verschillende stranden, cabannes pont Napoleon: om te herinneren hoe groot hij was... En natuurlijk nog de animatie op de camping...
Voor ik er meer over zeg, moet je in het achterhoofd houden dat campingeigenaars weinig tijd hebben om te koken, zelfs om te eten. Ze hebben pech want ik ben een trage eter. Er bevindt zich altijd stokbrood op tafel. Maar daar eet ik enkel 's ochtends van en uitzonderlijk op andere momenten. Er is niets mis met stokbrood, maar een gewone boterham zou ook wel eens smaken. Ze eten twee warme of middagmaaltijden: 's middags: voor-, hoofd- en nagerecht. Voorgerechten: meloen, salade, couscous... zelfs een keer oesters. Hoofdgerecht: vlees en groenten of pasta met vlees. Het is vaak steak of kip. Een an te raden saus voor bij het vlees: crême de saint agur. Het dessert: yoghurt of kaas. Maar dat eet ik niet veel: niet dat dat niet lekker is, maar ze zijn hier bourgondisch voor mij. 's namiddags ete ze ijs of fruit. Het reccord van Flavie (3 jaar) 3 ijsjes op 1 dag. 's avonds: pasta of salade met opnieuw het dessert. Ze eten veel ketchup en zeer vreemd wanneer ik wel ketchup eet: zij niet: bij croque monsieur. enkele aanraders: * sint-jacobschelpen + pasta * kip, aardappelschijfjes, banaan, currykruiden en kokosmelk * sla, maïs, ei, tomaat, eend, fèta, geroosterd brood en geitenkaas * sla, maïs, ei, kerstomaatjes, eendenpaté en proscitto Wat wil ik eten als ik terug ben? Pasta met gekruide saus, want saus kennen ze niet en kruiden ook niet. Zelfs pizza's zijn ongekruid...
dinsdag: een nederlands gezin met 4 kinderen arriveert. Het was spelletjesnamiddag: eventjes kennismaken met de nederlandse vader, met een raar gezicht. Ze wonen boven amsterdam, hij heeft twee jaar in Parijs gewoond. En dan stelt hij een vraag: spreken je kinderen ook nederlands? Euhm effe uitleggen dat ik nog maar 19 jaar ben en nog geen kinderen heb. Tot zover mijn gesprek. Toch maar hopen op Vlamingen misschien?
8u40: ik kruip uit bed en wordt wakker. 9u: zelf eten en het eten van Chloé en Flavie maken. De rest van de voormiddag: tv kijken, vakantieoefeningen helpen maken, met de blokjes spelen, verschillende pogingen tot het aankleden van Flavie... 12u30 eigenlijk gedaan, mar stipt zijn ze er niet. Tussen 13-14u eten. Tot 14u vrij. Wat de ik dan? lezen, fietsen, rusten, zwemmen... 16u-19u30 à 20u: speeltuin, zwemmen, pingpong, fietsen, naar de draaimolen. 20-21u: eten. Daarna: opnieuw (behalve donderdagavond): pc, lezen, tv kijken, fietsen...
Les jours unique: strand, parc aquatique, goochelaar...
Les dimanches: de boot die ik nooi heb kunnen nemen, citadel, museum, les marais, vuurtoren, ecomuseum
in het vooruitzicht Saint-trojan les bains: het laatste onbezochte dorpje. De terugkeer naar het vaste land, maar nog altijd aan zee: les sables d'Olonne.
8u30: na enkele keren te ontwaken, beslis ik dat het tijd is om uit bed te kruipen, mijn rugzak te maken. en een ontbijt te nemen. 9u zoals iedere ochtend stokbrood en muntthee. 9u30: klaar om te vertrekken. Nog even mijn route bekijken: dolus - Saint-Pierre - Cheray - Saint-Denis (iets meer dan 20 km). Een gemakkelijk route: altijd maar rechtdoor: Saint-Pierre en alles gaat goed. Tot ik Saint-Georges zie? Wat heb ik mis gedaan? St Georges is pas voor de terugweg. Ah nu zie ik het Cheray is een deelgemeente van St georges. 10u25: eindelijk een einde aan de lange baan. saint georges: eerste echte stop: het marktje en le phare de chassiron. Phare & museum: amai wanneer komt er een einde aan al die trappen? Al deed het uitzicht dat al gauw vergeten. Van het museum heb ik niet veel kunnen verstaan. Dan maar eten en mijn tocht verderzetten. Saint-denis - la Brée - Saint-georges - Saint-pierre - Dolus (ongeveer hetzelfde aantal km). La Brée: ah eindelijk niet ver meer van thuis. 15u10: terug in dolus maar niet nar de camping. Eventjes de benen strekken in le marais aux oiseaux. Het is een park met vogels, eenden, ganzen... die ze er verzorgen. Et après? Dolus - le port des salines voor het ecomuseum. Nog een keer op de fiets, nog een 10 km en ik kan rusten en vooral eten. Maar die laatste kilometers waren er echt te veel aan. Eindelijk rond 19u terug in dolus. Ah spaghetti met pesto dat gaat smaken. Potverdikke de gas is op. Met een grote vertraging kan ik dan toch eten en een beetje zwemmen om hopelijk niet te veel last van mijn benen te krijgen. Na deze lange tocht rest mij nog maar een gemeente dat ik nog niet gezien heb. Nog een beetje tv kijken en ik ga slapen. Het einde van mijn vrije dag. groetjes inge
Het mooie weer is een beetje verdwenen. En nu lijkt het grote land met ht kleine eiland meer en meer op België Heel afwisselend weer met veel regen. En wat doen twee zussen die binnen moeten blijven? jaja, ruziemaken! Naast het slechte weer nog iets minder aangenaam nieuws voor mij: het vreselijkste kind Kenzo blijft de ganse zomer op de camping Maandag: boodschappen doen in de intermaché wat voor een minidorpje als dolus abnormaal groot is. Les jours de 14 juillet: les feu d'artifisme 12 juli: in dolus om 21u ga ik naar het rugbyveld hierlangs voor het spektakel. Ah ja om 21u eten de fransen dan maar een tijdje later teruggekeerd naar het spektakel. En dan verwacht ik me aan trucs met vuur, jongleren of vuurspuwen. Bleek het gewoon vuurwerk te zijn, al sloeg dat helemaal niet tegen. Het was een soort vuurwerkshow. 14 juli zelf: geen Franse vlaggen zoals het in Belgie zou zijn, maar opnieuw een vuurwerkspektakel. Deze keer in La cotinière: een dorpje aan de kust. Het was een vuurwerk om nooit meer te vergeten/ om u tegen te zeggen. Het was niet een show zoals in dolus, maar het effect was magnifiek: het zicht met de zee, de knallen door de open ruimte, het effect dat het naar je toekomt, zo gigantisch groot... Erna geen vuurwerk meer, al gaat moederke natuur daar niet mee akkoord: gietende regen, bliksem, donder, stortregen...
de afgelopen week was het vermoeiend, zoveel kinderen... Flavie is ziek en is vreselijk als ze ziek is. Iedere dag was zowat hetzelfde, dus niets bijzonders te vertellen ik heb geprobeerd foto's te posten, maar ze zijn te groot. zondag pechdag: regen, geen boot, afzetters op restaurant... Ik slaap redelijk slecht en het gemis begint al wat te komen. groetjes inge
ps: je mag altijd iets in het gastenboek schrijven
Uitslapen lukt precies niet. Dan maar vroeg uit de veren voor een grotere verkenning van het eiland; en waar leidt de fietstocht naartoe? Le chateau en boyardville. Tu veux prendre un photo? Ja... bleken het ook nog nederlanders te zijn ook Fort boyard is mooi, eindelijk eens op een strand wandelen. Volgende week fort boyard en bateau
Manège? dan denk je toch aan paarden. Bleek het een draaimolen te zijn. Vandaag heb ik voor de eerste keer het dorpje dolus gezien. Alles is zo klein en de tijd staat er echt al een eeuw stil. Straatverlichting moet nog uitgevonden worden. Blijken de winkels ook nog gesloten te zijn wanneer ik vrij heb. Dan maar eens de zee zoeken. Het was alsof ik de weg al kende. Had ik dat geluk niet dan zou het na een tijdje toch komen: route de la côté. aah buiten de camping het echte vakantiegevoel: de zee & les cabannes. Ik ken mijn meest gebruikte woorden al: flavie attend-moi, Flavie pas si vite? Doucement. Help Flavie wil niet zwemmen en het is zoooo warm! Met verbrand gezicht, armen en knieen tot gevolg... 's avonds bij de ouderen gezeten: wat zijn ze toch gek. De eerste nederlandse woorden aangeleerd: godverdomme voila comme ça. Joepie er zijn belgen, blijken het nog walen te zijn ook, pas de chance! aaaah morgen eerste dag rust
Ze drinken thee uit een cornflakeskom, en dat bevalt me goed. Jeej stokbrood. Blunder 1: er was stokbrood, krab, mayonnaise en paté op tafel. Ik dacht dat het dat was om smiddags te eten. Bleek er nog rijst te volgen. Oeps! Vanaf nu altijd naar de vuren kijken... Even chatten met Tom leuk. Ze vertellen me dat ze een belgische post op tv hebben. joepie! tv 5 aah ja dat is voor vrouwen. Bleek het een waalse post te zijn ook
Een thalys vol nederlanders en geen plaats voor mijn valies alvast een metrokaartje gekocht, het was het derdelaatste, gelukkig voor mij. Zoveel angst voor de metro in parijs terwijl het zo simpel en zelfs leuk was zo een oude metro. Dan nog anderhalf uur wachten. Waar blijft de nummer van het perron wat zijn toch die gele kaskes en wat doen ze met hun ticket? eindelijk perron drie. Wat een chaos... iedereen zoekt zijn plaats, blokkeert het gangpad drie uur trein en weer achteruit reizen. Mijn indruk van frankrijk: groot wallonië, zijn er ook andere mensen dan boeren?, veel windmolens en zonnebloemvelden. aankomst in la rochelle: eindelijk de benen strekken, voor eventjes dan toch virgile zeer gemakkelijk herkent et voila na een uur aankomst in ile d'oléron. Kennismaken en eten meloen, gebakken patatjes met kip + lekkere kaas en appeltaart hun eetgewoonten: ontbijt 8-9u, middag 12-13u dat gaat al goed tot het avondeten 20u30 help hoe ga ik dat overleven? Ik eet normaal om 17u maximum om 18u30 met grote honger... moe en met koppijn ga ik slapen en heb ik mijn eerste overleeft
Anderhalve maand Frankrijk... daar horen verhalen/avonturen bij vandaar deze notities. Morgen vertrek ik & de zenuwen zijn er wel al! Het rapport was goed, daar moet ik me al geen zorgen over maken. Dan maar dubbel zoveel zenuwen over het moeten overstappen in parijs. De valies is ingepakt, de cadeautjes zijn gekocht. Wat kan je aan een gezin geven? Chocolade! Nog een keer alles nakijken en opzoeken, nog een avondje Tom en dan klaar voor vertrek Waar gaat de tocht naartoe? 1 maand île d'oléron + 2 weken sables d'olonne. voor de leken: dichtbij bordeau & een stuk daarboven De treinrit: 10u28 Antwerpen - paris-nord Paris-montparnasse - la rochelle: Arrivée: 17u41 en dan een autorit naar het eiland
Met deze blog kan je mijn reis en verblijf volgen Aarzel niet om iets in het gastenboek achter te laten!
