die ik ontzettend mis ff een woordje uitleg
ik ben op 23 juni 2006 mijn liefste verloren bij een verkeersongeluk...
dit was zeer onverwachts,ik zit nog steeds met dingen die volgens mij nog moesten gezegd worden,
maar er niet meer de kans heb toe gehad.:(
ik zit ook heel hard met dingen die volgens mij door de politie moesten gedaan worden maar niet zijn gebeurd!!alsook 't weinig respect en begrip ik krijg van zijn familie en (vrienden)!!
waarbij mijn dagelijks gevecht en emotionele verwerking t eens zo moeilijk maakt!
met deze site wil ik ook voor mn eigen een soort dagboek aanleggen, om mn gevoelens te uiten !
voor mij is dit alles nieuw maar zal mijn best doen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden .
ik wil hier ook iedereen de kans geven die huub gekend hebben en zelf ook nog iets willen vertellen i.v.m hun verwerking.
wil ook evenzeer de mensen bedanken die steeds voor me klaar staan om me in deze moeilijke periode te helpen!
degene die ik bedoel weet dat wel :) TXS XXX
hij mag nooit vergeten worden!
14-03-2007
memoriumrit
hey iedeen, hier ben ik ff weer, is al ff geleden dat ik hier nog gepost heb... maar ben op het ogenblik druk bezig met een herdenkingsrit voor mijn ventje , stillekes aan begint het allemaal in orde te komen.
deze dag zal doorgaan op zondag 24 juni 2007 in zolder (limburg) er zal randanimatie voorzien zijn voor de kinderen waaronder springkastelen en grim enz...
er is savonds mogelijkheid tot BBQ en een tombola met als hoofdprijs een prachtige pocketbike!!
zodra de flyers klaar zijn zet ik hier onmiddelijk een voorbeeld op.
indien dit u intresse heeft gewekt kan je terecht op de site www.memoriumrithubertgrossard.tk/ deze site is nog vollop in opbouw maar voorlopig vindt je er de nodige info al op.
jij zei eens : "in moeilijke tijden leer je echte vrienden kennen" ik had nooit gedacht dat je gelijk zou krijge... ik besef steeds meer daardoor....... ik mijn beste vriend verloor "lieveke ik mis je "
lieverd ik wil je even bellen, heeft de hemel telefoon?? we waren dat toch zo gewoon ik wil je zoveel vertellen. lieverd wat ik je wil laten weten.... is dat je nog steeds in ons midden staat er wordt nog alle dagen over je gepraat, je bent niet vergeten!!
door de ogen van ander .... is het verdriet wat ik heb toch niet zo groot, door de ogen van een ander ....... is mijn lieverd toch al enige tijd dood, door de ogen van een ander....... moet het nu maar eens overzijn, door de ogen van een ander........ heb ik totaal geen pijn, maar die ogen van die ander.... moesten eens door de mijne kijken!!
ik voel me gevangen in een web van verdriet, ik wil het niet uiten,dat niemand het ziet... mijn hart dat krimpt samen,een brok in mijn keel. ik pobeer het te dragen, maar dat wordt me teveel het liefst zou ik huilen....dus mijn hart gaat op slot! want zou ik het uiten.... dan ga ik kapot
hey lieverd vandaag is het valentijn... eigenlijk een heel commercieel gedoe, maar toch moeilijk om er toch niet bij stil te staan.. vandaag denk ik nog eens extra aan je, had graag tot bij jou geweest.. maar de laatste dagen heb ik het weer zo zwaar om naar u te gaan. weet eigenlijk niet hoe dit komt... denk dat het wel te maken heeft met: telkens als ik bij u kom neem ik iets mee, soms een bloemetje, soms een gedichtje, en soms iets dat de kinderen voor u gemaakt hebben. want ja, ook zei vragen nog dikwijls om naar u toe te gaan. ze maken nog vele kunstwerken en zetten ze dan thuis bij u foto :) af en toe willen ze iets maken voor bij jou te komen zetten... daar voelen we ons dan goed bij als we vertrekken.. maar de keer erop als ik terug wil gaan; stel ik het steeds uit.... ik ben zo bang dat er weer eens iets verdwijnt :( de laatste tijd moet ik zeggen blijft het staan, maar toch... heb het enkele keren meegemaakt en dan voel je u zo klein....... elke keer ik naar u wil komen moet ik mij erover zetten, ik weet het , tis mss een flauw excuus ..maar ik kan enkel zeggen hoe ik me erbij voel en jij lieverd... jij kent me, jij weet en ziet dat dit alles me pijn doet maar ik koester u plaatsje thuis en daar kunnen we alle dagen vrij naartoe en alles bijzetten wat we willen! wel lieverd...op deze dag denk ik nog eens zo hard aan u en ondanks alle gepraat en gepest en de roddels mis ik u nog elke dag ik heb het zo moeilijk om me erover te zetten.... voor mij is deze relatie niet af ik zou nog zo graag éénmaal met u praten... ik praat nog veel met u foto, maar een foto zegt niets terug, die staart me alleen maar aan.... mss ooit zien we elkaar weer , en dan lieve schat ...... heb ik u heel veel te vertellen maar eerst en vooral zal ik u in mijn armen nemen en zeggen hoe hard ik u wel gemist heb! en waar we ook gaan of hoe ik ook verder ga je zal steeds met ons meegaan in ons hart!!! wij houden van je lieverd !!!
vandaag een dag waarvan ik dacht.. het begint me een beetje te gaan krijg wat zin om in het huishouden te doen... voor eerste maal terug wat muziek opgezet en kon al een rustgevend gevoel af....... maar alsof het mij niet gegund is, deurwaarder ad deur voor huub zn ex...
ze eist 8000 euro van mij, voor huur van de woning na t ongeval dat mn spullen er nog een maand gestaan hebben ( bezettingskosten noemen ze da) mijn persoonlijke spullen die volgens haar teveel waard zijn dat ik ze zelf niet kan kopen dus volgens haar van huub zijn. ookal had ik ze al toen ik nog alleen was!!! waaronder mn bed
een instalatie die nog verkocht is een jaar voor het ongeluk moet ik plots betalen een mens kan precies niet genoeg afzien!!
ik heb het allemaal hier niet willen opzetten , maar doe t nu toch! ik wil niet ontercht zwart gemaakt worden
ik heb onze eigen wagen moeten terug kopen en of dat niet genoeg is wil ze nog wat meer
de dochter waar ik 2 jaar voorgezorgd heb dat huub werken was en zij ook ergens moest zijn........ mag ik ook niet meer zien!!
er verdwijnen dingen van mij aan het kerkhof en er worden gedenkstukken kapot gemaakt... allemaal de wind die dat (zogezegd) doet
vindt t allemaal straf in wat voor een klote maatschappij leven wij????
en dan durven die nog beweren dat ze ook verdriet hebben????
Ik mis je Ik weet wel dat je dood bent Maar toch wil ik met je praten Je alles vertellen Alles vragen Ik wil je terug Voel me alleen zonder jou
In men hart is er een plaatsje speciaal voor jou Als ik iets hoor denk ik aan jou Zie ik een motor rijden... of hoor ik dat liedje ... Krijg ik tranen in mijn ogen
Afscheid nemen kan ik niet Want je bent niet weg Nooit zal ik je vergeten En ik weet dat je wel ergens bent Maar waar dan wel?
Ik wil je zien, ik heb heel wat fotos Maar dat ben jij niet Een foto is maar een stilstaand beeld En jij...... Jij hebt nooit echt stil gezeten Heel je leven was een avontuur En ik ben blij dat ik daar een deel van was
Drinken , zingen, alles gewoon Als er iets was kon ik altijd bij je terecht ... Ruzie hebben we ook gehad Maar dat mis ik zelf .....
Toen ik je zag liggen lag je stil Net als of je aan het slapen was Ik wou je wakker maken Je door elkaar schudden en je in mijn armen nemen Maar ik was bang , Nu nog steeds ....... Ik durf nie eens naar het kerkof gaan Ik ben bang je te verliezen
Jou leven staat stil Maar het mijne gaat verder En ik had zo graag gehad dat je alles mee maakte De domme dingen die ik uitspook Of gewoon de momenten dat ik je echt nodig heb ......
Ik kan praten tegen je Ik weet dat je luisterd Maar ik krijg geen anwoord En het doet pijn .......
Afscheid nemen zal ik nooit want ooit zie ik je terug Al moet ik er heel mijn leven op wachten Maar we zullen terug bij elkaar zijn.
Afscheid doet altijd een beetje pijn, Het is of een band wordt door gesneden. Een band waarmee je vast zat aan het heden, Waar je, je zelf bij kon zijn.
In die tijd was ik mezelf en waren we bij elkaar, Ik vond daar zoveel goede dingen. Helaas zijn dit nu alleen niet meer dan herinneringen, Herinneringen die ik nu goed in mijn hart bewaar.
Meer kan ik er nu niet van maken, Jij betekende heel veel voor mij, Wij liepen altijd zij aan zij. Ik zal altijd over jou herinneringen waken.
Ik hoop dat jij je rust hebt gevonden, En dat wij voor altijd zullen blijven verbonden. Ik zal je missen maar zal aan je blijven denken.
foto is getrokken op verjaardagsfeestje.. was het weekend voor het ongeval was een prachtige dag samen alles was net terug in zn plooi ah vallen hij heeft me toen ten huwelijk gevraagd ........ we hebben van in het begin steeds moeten vechten voor ons relatie.. en alhoewel het soms heel moeilijk was en ik dikwijls heb willen opstappen heeft onze liefde ons steeds bij elkaar gehouden......... en dan zo een einde....... het is gewoon niet eerlijk je was mn alles.......m'n maatje, m'n liefde,m'n steun ....... nooit zal ik nog van iemand zo intens houden als van jou!!! dat weet ik wel zeker!
Als sterren konden spreken, Als sterren konden zien. Zou je dan, heel eventjes misschien, Naar ons willen zwaaien, En twinkelen als groet, Zodat wij hier beneden weten, Hoe het zonder jou verder moet..
't is nu enkele maanden geleden en 't lijkt nog steeds of ik in een nachtmerrie leef en elk moment wakker ga worden maar spijtig genoeg kom ik dan tot het besef dat het niet zo is , eergisteren de foto's van het ongeval bekeken .......... en telkens ik u daar zo zie liggen mijn lieve schat denk ik steeds weer....wat had ik graag bij je geweest je hebt tot de laatste minuut gevochten, en ik was niet bij je
ik heb het nieuws pas vernomen om 3.30u en toen was je er al niet meer ik had je nog zoveel te vertellen , ik had je nog zo graag in mijn armen gehouden en willen zeggen ondanks alles hoeveel ik je wel van je hield... ik heb het vandaag nog gezegd... het valt me allemaal zo zwaar... ik had zo graag afscheid van je genomen, maar da ging niet meer :( voor mij is dit niet af .. ik zoek vanalles en pieker me te suffer hoe ik toch dat afscheid toch nog kan nemen............
dit klopt niet , dit is niet eerlijk....... onze relatie is niet over.
sommige dagen heb ik het gevoel dat het beter gaat met me en ik een stap voorwaarts doe, maar de dag erna ga ik er weer 2 achterwaarts
ik mis je lieverd, ik zoek je overal en in alles maar vindt je niet
ik wil mijn leven herpakken maar alles wat ik doe lijkt verkeerd... jij weet wel lieverd wat ik bedoel ik zou zo graag met je praten en vragen aan je of je dit alles wat ik doe en me bezighoudt wel goed vindt?? ben je fier op mij ?? zie je hoeveel verdriet ik nog alle dagen voor je heb??
kan ik je aub nog éénmaal spreken en knuffelen? ik kan hier niet beschrijven hoe groot mijn verdriet en gemis wel is! als ik weer zo van die dagen heb zou ik je zo graag achterna komen...... maar dit intens verdriet wil je gewoon niemand aandoen, ik moet door..voor de kids,en voor iedereen die van me houdt...
door mijn verdriet en onmacht doe ik zoveel mensen ongewild ook verdriet ik kan niet meer verder zo. help me aub lieve schat ....... kom nog eens langs in mijn dromen, wil je nog eens zo graag horen,zien,voelen............................... waarom heb je me op deze manier verlaten? ik herken mezelf nie meer, er is niets meer hetzelfde... waarom???
Ik ben ilvy
Ik ben een vrouw en woon in sint - pauwels (belgie) en mijn beroep is ambulancier.
Ik ben geboren op 17/07/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ambu.
degene die hier enkel komen omdat ze denken t beter te weten, en me nog meer te kraken gelieve zich te onthouden!
txs v
hey lieverd
